Την Κυριακή 9 Οκτωβρίου θα τελεστεί στον Ιερό Ναό της Παναγίας στο Περαχώρι, το σαρανταήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής, του Δημήτρη Σκουλά ή “Καργοδημήτρη”, με την οικογένεια του καλεί συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς, να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του. Η τελετή θα γίνει με όλα τα μέτρα προστασίας κατά της πανδημίας.

Ο Δημήτρης Σκουλάς “έφυγε” σε ηλικία 83 ετών, στις 3 του περασμένου Σεπτέμβρη, κλείνοντας έναν κύκλο ζωής στο Περαχώρι και τα Ανώγεια που αγάπησε και τίμησε όσο λίγοι στο διάβα της ζωής του.
Αποχαιρετισμός του Δημήτρη Σκουλά από την οικογένειά του.

Δημήτριος Χαρ. Σκουλάς (Καργοδημήτρης), 1939-2022
Ο Δημήτριος Χαραλάμπου Σκουλάς ήταν το δεύτερο παιδί μιας πολύτεκνης Ανωγειανής οικογένειας ο οποίος γεννήθηκε προπολεμικά, το 1939, και έμελε στα παιδικά του χρόνια να ζήσει το κάψιμο του χωριού, τον ξεριζωμό και την επακόλουθη κατάσταση η οποία τον οδήγησε, σαν μονόδρομος, στην επιλογή της βοσκικής ως την τέχνη της ζωής του, τέχνη που εξασκούσαν οι πρόγονοι του και οι περισσότεροι στο χωριό.
Δεν περιορίστηκε όμως σε αυτή καθώς τη διάνθησε με εκτεταμένα κλαδέματα και μπολιάσματα άγριων δέντρων στην Ξερολίμνη, τη δοχή του, με στόχο την εξημέρωσή τους, με αγροτικές και οικοδομικές εργασίες, καθώς και ξυλογλυπτικής για την κατασκευή αγαλμάτων αλλά και χρηστικών αντικειμένων κυρίως σχετιζόμενα με την κουζίνα και τον αργαλειό, με τσαγκαρευτική, με δημιουργία αραγών, με δημιουργία κατσούνων των βοσκών, με ξηρολιθικές κατασκευές.
Χάρη και στο δικό του ζήλο η τέχνη των ξηρολιθικών κατασκευών είναι ακόμα ζωντανή στο νησί της Κρήτης καθώς έχει συμβάλει ουσιαστικά και ενεργά στη συντήρηση, αναστήλωση αλλά και εκ νέου οικοδόμηση όλων των υπαρχόντων μιτάτων του Δήμου Ανωγείων τα τελευταία 70 χρόνια, έχοντας δώσει και σχετικές συνεντεύξεις σε ακαδημαϊκά ιδρύματα και ομιλίες σε σεμιναριακές για το αντικείμενο ομάδες εργασίας.
Ήταν ένας πολυτεχνίτης με τα όλα του. Με ευγενική καρδιά και ευγενική ψυχή. Πάντα χαμογελαστός και ρωμαλέος καθώς η φύση δεν ήταν ποτέ εμπόδιο για αυτόν αλλά τη θεωρούσε ενεργό κομμάτι από τον κύκλο της ζωής του και σύμμαχο της επιβίωσής του.
Τα τελευταία χρόνια είχε βρει λιμάνι ψυχής στην ανάγνωση λογοτεχνίας η οποία και άνοιξε ένα τεράστιο νέο κόσμο μπροστά στα μάτια του τον οποίο και θαύμασε πολύ.
Σύντροφός του κατά τη δεκαετία του 1970 έγινε η Ελένη Αριστείδου Χαιρέτη, του «Παλιάτσου» η δεύτερη κόρη. Παιδιά απέκτησε τη Ζαχαρένια, διδάκτορα πολιτικό μηχανικό, την Κωνσταντίνα νοσηλεύτρια και κοινωνιολόγο και τον Χαράλαμπο, άξιο συνεχιστή των επιλογών του πατέρα του, του έργου του και του θρύλου που συνοδεύει αυτό.
Ο Δημήτριος Σκουλάς αγαπήθηκε με πάθος τόσο από την οικογένειά του όσο και από τα αδέρφια του, τα ανίψιά του και τα ξαδέρφια του. Τα εγγόνια του, Δημήτρης, Μαρία και Ελένη συνεχίζουν να είναι οι ζωντανές αποδείξεις ότι η ευγένεια και η ρωμαλεότητα του χαρακτήρα των ανθρώπων μπορεί και να είναι κληρονομική.
Η προσφορά της όμορφης και φωτογενούς του κορμοστασιάς στο κτίσιμο του χαρακτήρα του Περαχωριού και των Ανωγείων είναι γνωστή καθώς είναι ανάμεσα στους δύο περισσότερο φωτογραφημένους Ανωγειανούς και επιπλέον του άρεσε πολύ να εξασκεί την τέχνη της αφήγησης ιστοριών από το παρελθόν και να εξάγει και συμπεράσματα ηθικής φύσεως από αυτές, εργαλεία με τα οποία μάγευε το πολυπληθές συνήθως κοινό του.
Σύμφωνα με τον ίδιο αλλά και τους ανθρώπους που ευεργετήθηκαν από αυτό του το χάρισμα, υπήρξε δεινός αρρωτηχτής αλλά και ξεκαθαριστής προβάτων, τη μοναδική του ικανότητα για την οποία εξέφραζε περηφάνια καθώς ήταν δείγμα της κοινωνικής του ισχύος αλλά και της αποδοχής του στον μυθικό κόσμο των βοσκών του Ψηλορείτη.
Τι μπορεί όμως να συμβολίζει η στάση ζωής του; Ότι χωρίς εφόδια ο άνθρωπος μπορεί με μόνη βοήθεια το πνεύμα και την ψυχή του να νιώθει τόσο δυνατός ώστε και να κάνει την πέτρα, κτίριο, το άγριο, ήμερο, το αδύνατο, δυνατό.
Τον ευχαριστούμε λοιπόν για το φωτεινό παράδειγμα της ζωής-προσφοράς του αλλά και τον ευγνωμονούμε για την οριοθέτηση της δικής μας πορείας.
Η οικογένεια του ευχαριστεί όλον τον κόσμο για την ουσιαστική συμπαράσταση που εξέφρασε στο πένθος της.

Επικήδειος Λόγος που εκφωνήθηκε στο τέλος της εξοδίου ακολουθίας στις 03-09-2022 στην Παναγία στο Περαχώρι

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΡΓΟΔΗΜΗΤΡΗ ΣΚΟΥΛΑ

Αποχαιρετούμε σε Καργοδημήτρη!
Εσένα, τον καλό συγγενή, τον ψυχωμένο και βασανισμένο!
Εσένα, τον έχοντα την έγνοια του φόβου που φυλάει τα έρμα.
Εσένα, τον χτίστη, τον πετροκόπο, τον βοσκό, τον κελάρη, τον ευαίσθητα ευσυγκίνητο, τον πάντα γοητευμένο με την ομορφιά, τον ακούραστο διαβάτη του Ψηλορείτη!
Εσένα, τον συχνά συντρέχοντα, τον πανταχού ευρισκόμενο, τον φίλα ομιλούντα, τον μπιστικό δικό!
Εσένα, με την βιογραφία του αγωνιστή φαμελιάρη, του πιτήδειου μιτατοπλάστη, του αγωνιούντα συζύγου και του πότε θλιμμένου και πότε χαρούμενου πατέρα, για όσα καλά και όσα δύσκολα έμπαιναν στο σπίτι.
Μικρός και μέγας ο αγώνας του καθενός.
Μικρό και μέγα το μπόι και η ψυχή του. Και δε χωρούν ούτε σε δύο γραμμές ούτε σε δύο τόμους.
Εμείς θα σου ξαναπούμε τρεις λέξεις για να τις ακούσεις τελευταία φορά: Περαχώρι, Βενιζέλος, Ξερολίμνη.
Όλα τα υπηρέτησες.
Όλα θα σε θυμούνται.
Και εμείς, μαζί και δίπλα στα ξεχωριστά παιδόγγονά σου.

Μαντινάδες που γράφτηκαν για την απώλειά του

Η πέτρα θέλει μαστοριά, σφυρί, λοστό, καλέμι,
Τσι μάντρες απού έχτισες, δε ρίχνουν οι ανέμοι
Χαραλαμπος Χαιρέτης

Έζησε τα εγγόνια του, τα ‘δε να μεγαλώνου,
Και έφερε τη φεύγα ντου, το γύρισμα του χρόνου

Η στο Λιβάδι ήτανε μια γραφική φιγούρα
Εδά χωρίς παλιούς του πια τ’ άσπρα θα γίνουν σκούρα

Φορεί τονε το μαντηλέ, γιατί μπορεί στον άδη
Να ναι παραδοσιακό και έκεδα λιβάδι
Σταύρος Βιτώρος

Στο χρόνο πάνω μη μπορείς να κρύψεις τον καημό σου,
Έφυγες για να πα να βρεις ξανά τον αδερφό σου
Μαρία Σ

Η Ανωγη ευχαριστεί θερμά την οικογένειά του για την προσφορά 50 ευρώ στη μνήμη του.