Αποτροπιασμό, αγανάκτηση αλλά και απογοήτευση έχει προκαλέσει στο χωριό η βάναυση και καταστροφική μανία αρχαιοκάπηλων που ”χτύπησαν ” με απίστευτη μανία την Ζώμινθο, μια από τις σημαντικότερες ανασκαφές που γίνονται στην Ελλάδα.

Την Τετάρτη  29 Απριλίου λίγες ώρες μετά το ξημέρωμα κτηνοτρόφοι διαπίστωσαν ίχνη παραβίασης στα πλέγματα που περιφράζουν τον χώρο. Οι άνθρωποι που βρέθηκαν εκεί αμέσως αντίκρισαν εικόνες καταστροφής και λεηλασίας.

Οι αρχαιοκάπηλοι έσκαψαν σε τρία διαφορετικά σημεία (τα δυο από αυτά είναι στον ίδιο χώρο) και έφυγαν χωρίς μεν να πάρουν χρυσάφια όπως λανθασμένα ίσως πίστευαν, αλλά καταστρέφοντας κόπους δεκαετιών, του Γιάννη και της Έφης Σακελλαράκη και της ομάδας ανασκαφής. Η μανία τους κατέστρεψε πολύτιμους χώρους του ανακτόρου και θα μπορούσαμε να γράψουμε ότι έδρασαν με… μανία τζιχαντιστών προκαλώντας χειρότερες ζημιές από ένα σεισμό πολλών Ρίχτερ.

Απογοητευμένη η Έφη Σακελλαράκη Σαπουνά στην επικοινωνία μας μαζί της δεν θέλησε να κάνει κάποια δήλωση. Απλά τονίζει ότι είναι απογοητευμένη αλλά και έτοιμη να εντείνει τις προσπάθειες της στην ανασκαφή που θα ξεκινήσει τον Ιούλιο για να περισώσει ότι μπορεί να σωθεί.  Το απόγευμα της Πέμπτης κλιμάκιο της αστυνομίας επισκέφθηκε το χώρο και προχώρησε στη συγκέντρωση στοιχείων, που ίσως τη βοηθήσουν για να μπορέσει να εντοπίσει τους δράστες.

Αναλυτικά και σε μια μικρή αυτοψία της ”Α” στο σημείο καταστροφής διαπιστώσαμε τα εξής:

Πρόκειται για τουλάχιστον τρία άτομα όπως φαίνεται από τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν ταυτόχρονα, με τσάπες ,φτυάρια και μεγάλες σκαλίδες.

-Κατέστρεψαν ένα τοίχο ύψους δυο μέτρων που βρισκόταν μέσα στο κτίριο κατεδαφίζοντας τον ουσιαστικά με μανία.

-Κατέστρεψαν ολοκληρωτικά μια σταθερή εστία φωτιάς (μια Μινωική εσχάρα,ένα είδος αρχαίου μαγκαλιού). Για να αντιληφθούμε τη σπουδαιότητα της τονίζουμε ότι αν υπήρχε βασιλιάς στην αρχαία Ζώμινθο η εστία αυτή θέρμανσης θα ήταν στα δωμάτια του.4.000 χρόνια η εστία αυτή είχε το καμένο χώμα κάτω της για να έρθει ένα τσούρμο βαρβάρων να την καταστρέψει!

-Ισοπέδωσαν στην κυριολεξία ένα λίθινο κίονα,τον κεντρικό του κτιρίου που κονιορτοποιήθηκε στο πάτωμα καταστρέφοντας έτσι και το πλακόστρωτο δάπεδο.

-Έσκαψαν σε βάθος 70 εκατοστών σε ένα δωμάτιο που είχε ξεκινήσει από τη περασμένη χρονιά η ανασκαφή του διαλύοντας ότι πολύτιμο θα μπορούσε να έκρυβε μέσα εκεί.

Λυπηρό πραγματικά το θέαμα στο μαγευτικό ανάκτορο της Ζωμίνθου που πρέπει να κινητοποίηση  και να βάλει σε εγρήγορση όλο το χωριό.Δήμος,Πολιτιστικός σύλλογος, σχολεία,φορείς του τόπου αλλά και ιδιώτες αρχικά πρέπει να καταδικάσουν την πράξη ιεροσυλίας αλλά και να ενωθούν οι δυνάμεις για να εντοπιστούν και να συλληφθούν οι δολιοφθορείς.

Πολιτισμός τεσσάρων χιλιετιών καταστρέφεται από αμόρφωτους,απαίδευτους και άνανδρους που πιστεύουν ότι θα γίνουν πλούσιοι αλλά στην ουσία γίνονται ακόμα φτωχότεροι στο πνεύμα.

Η Ανωγη πρώτη καταδικάζει και θλίβεται με το γεγονός, ζητά την επαγρύπνηση όλων μας για την διάσωση των ιστορικών μας κειμηλίων. Η Έφη Σακελλαράκη θα συνεχίσει να δίνει τη δική της μάχη για την ολοκλήρωση της ανασκαφής που όταν αυτή γίνει θα δώσει νέα διάσταση και αίγλη στα Ανώγεια.

Το μνημείο με τα οστά του αείμνηστου Γιάννη Σακελλαράκη που τόσα έδωσε και πρόσφερε σε αυτό το τόπο ,δεσπόζει στην είσοδο της ανασκαφής και δεν μας επιτρέπει να επαναπαυτούμε και να σιωπήσουμε.

Ας ελπίσουμε να μην συμβεί ποτέ ξανά παρόμοιο περιστατικό.

Γ.ΜΠ.

Μια σπουδαία Αρχή για το ΤΕDxAnogeia

Aγαπητοί φίλοι,

Το ΤΕDxAnogeia ξεκίνησε χθες από το Ρέθυμνο,  με τον καλύτερο τρόπο το ταξίδι του προς τις “Κορυφές”, που είναι και το θέμα της διοργάνωσης.

Τρεις εξαιρετικοί ομιλητές,
ο Γιάννης Παπαδάκης από την Αξό και το ‘Έναγρον’
ο Στράτος Μπερέτης από τους τουριστικούς πράκτορες του Ρεθύμνου,
ο Λευτέρης Παυλιδάκης, πρόεδρος του Ιστιοπλοϊκού ομίλου Ρεθύμνου, και
η Πέπη Μπιρλιράκη, αντιδήμαρχος αρμόδια για θέματα τουρισμού,
τοποθετήθηκαν για όλα τα ζητήματα του τουρισμού και απάντησαν σε ερωτήσεις του κοινού.

Οι ερωτήσεις ήταν πολλές και η συζήτηση αρκετά  ζωντανή με αποτέλεσμα η εκδήλωση να κρατήσει αρκετά περισσότερο από ότι είχε αρχικά σχεδιαστεί.
Η γενική αίσθηση ήταν ότι, παρά τις καλές τελευταίες τουριστικές σεζόν, κανείς δεν πρέπει να εφησυχάζει γιατί οι ελλείψεις και τα τρωτά μας σημεία είναι ακόμα πολλά.
Το κοινό, νέοι άνθρωποι και φοιτητές στην πλειοψηφία  τους εξέφρασαν αρκετές φορές την αγωνία για το πως θα ενσωματωθούν καλύτερα και ταχύτερα στην αγορά εργασίας.

Φιλικά,

ΤΕDxAnogeia TEAM

Με συγκίνηση η ΑνωΓή σας παρουσιάζει σε αποκλειστική πρώτη μετάδοση, το νέο τραγούδι του Γιώργη Φασουλά (Χουμά) και του Κώστα Καλλέργη (Κουρούπη) με τον τίτλο ”Λαθρομετανάστης”.

Οι δυο σπουδαίοι μουσικοί των Ανωγείων μας εκπλήσσουν με ένα έντεχνο τραγούδι που αποδεικνύει ότι έχουν ανέβει κατακόρυφα σε μουσική γκάμα,ποιότητα αλλά και ευαισθησία.

Ο ”Λαθρομετανάστης” είναι ένα τραγούδι γροθιά σε όσους θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι,ανασύροντας στη μνήμη μας εικόνες φρίκης που όλοι έχουμε πρόσφατα παρακολουθήσει στις θάλασσες της Μεσογείου με τις χιλιάδες ψυχές που χάνονται καθημερινά ,έρμαια των απάνθρωπων δουλεμπόρων.

”Για τις Ψυχές που χάθηκαν για ένα καλύτερο αύριο” αναφέρουν οι δυο καλλιτέχνες που αποδίδουν με μοναδικό και ανατριχιαστικό τρόπο τους εξαίρετους στίχους του Νίκου Μαυράκη (Μπελεχονίκο).

Εξίσου ανατριχιαστικό και συγκινητικό είναι το βίντεο που συνοδεύει το τραγούδι με τις εικόνες που επιμελήθηκε η Ελπινίκη Σκουλά,με τη βοήθεια και του Μανόλη Σαμόλη ,να σφίγγουν το στομάχι.Άνθρωποι-ναυάγια σε ένα κόσμο που θέλει να λέγεται πολιτισμένος.

Οι στίχοι αποτυπώνουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την τραγωδία των προσφύγων.”Το σώμα και η ντροπή,στο στόμα η σιωπή”..Εμείς οφείλουμε να μην σιωπήσουμε..Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι…

Οι στίχοι:

Ένα καράβι, δίχως γυρισμό

δεν θα προλάβει να ‘ρθει στο γιαλό.

Νύχτες περνάει σ’ άλλους ουρανούς

κι άστρα πετάει στη στεριά ο νους.

Πάνω στην κουπαστή, ανέμιζε η κλωστή

το νήμα της αρχής, στην ούγια της ζωής.

Πάνω στην κουπαστή, στα χέρια θα πιαστεί

το σώμα κι η ντροπή, στο στόμα η σιωπή.

Σ’ένα καράβι φόρτωσαν ασκούς

στ’ αυτιά το χάδι, ψέμματα ν’ ακούς.

Μέσα στ’ αμπάρια, κάλπικα φλουριά

και παλικάρια, μάνες και παιδιά!

Πάνω στην κουπαστή, ανέμιζε η κλωστή

το νήμα της αρχής, στην ούγια της ζωής.

Πάνω στην κουπαστή, στα χέρια θα πιαστεί

το σώμα κι η ντροπή, στο στόμα η σιωπή.

Ένα καράβι, δίχως ναυαγό

χάθηκε πάλι μέσα στο βυθό.

Το κύμα βγάζει, άγριο όταν βγει,

κορμί που μοιάζει, λάφυρο στη γη.

Πάνω στην κουπαστή, ανέμιζε η κλωστή

το νήμα της αρχής, στην ούγια της ζωής.

Πάνω στην κουπαστή, στα χέρια θα πιαστεί

το σώμα κι η ντροπή, στο στόμα η σιωπή.

Οι συντελεστές

στίχοι-μουσική: Νίκος Μαυράκης (Μπελεχονίκος)

λύρα-τραγούδι: Γιώργης Φαουλάς

λαούτο-τραγούδι: Κώστας Καλλέργης

κιθάρα: Κώστας Μαρκάκης

κόντραμπάσο: Γιώργος Τζωρτζάκης

πνευστά: Γιώργης Σαλούστρος

φωνητικά: Μαρία Μαρκάκη

ηχοληψία-ρεμιξ: Κώστας Μαρκάκης

STUDIO ASTRA

Bίντεο: Ελπινίκη Σκουλά

Του Γιώργη Μπαγκέρη

Και ήντα πως ε-γύρισα τον κόσμο γύρω-γύρω..

Όπου κι αν πήγα ήθελα στα Ανώγεια να γιαγύρω..

——————————————————

Αν θέτε να γνωρίσετε τσ’ Ανωγειανούς τσι τόπους..

Ξύλα και πέτρες έχουνε μα προπαντώς ανθρώπους…

Το βιβλίο του Λευτέρη Καλομοίρη του Δημητρομάνωλα (Ντεμέλο) με τίτλο ”Ποιο παραμύθι να σου πω” κυκλοφόρησε πρόσφατα και παρουσιάστηκε με ιδιαίτερη επιτυχία στο Ηράκλειο.

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα έργο ζωής του μεγάλου Ανωγειανού μαντιναδολόγου με πάνω από 500 μαντινάδες ,καταθέσεις συναισθημάτων και εμπειριών ζωής του Λευτέρη που είχε και συνεχίζει να έχει το χάρισμα να μετουσιώνει σε στίχο τις εικόνες και τα αισθήματα.

Ο ίδιος λάτρης και μύστης των Ανωγείων έχει υπηρετήσει τον τόπο μας και έχει προσφέρει από πολλά πόστα. Γεννήθηκε το 1957.Επί μια δεκαετία (1999-2009) υπήρξε Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανωγείων διοργανώνοντας πλήθος Πολιτιστικών εκδηλώσεων με αποκορύφωμα τις ”Μέρες Ανωγείων” στην Αθήνα,την Θεσσαλονίκη και το Ηράκλειο. Επίσης διετέλεσε με επιτυχία Πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου Ανωγείων από το 2002 έως το 2006.Διατηρεί από το 1990 σχολή χορού στα Ανώγεια στην οποία εκατοντάδες παιδιά μαθαίνουν να χορεύουν ενώ μαθητές του έχουν συμμετάσχει κατά καιρούς σε Παγκρήτιους και Πανελλήνιους διαγωνισμούς αποσπώντας πολλά βραβεία.

Το τελευταίο βιβλίο του είναι το τέταρτο στη σειρά που εκδίδει με μαντινάδες καθώς είχε προηγηθεί  αρχικά ο ”Ντελικανής”, μετά το ”Μια μαντινάδα μια ζωή” και στη συνέχεια ”Τον έρωντα φαντάστηκα”.

Για τον ποιητή και άνθρωπο Λευτέρη Καλομοίρη, έγραψε μεταξύ άλλων ο σπουδαίος Ανωγειανός στιχουργός Κώστας Φασουλάς τα εξής:

”Ο Λευτέρης Καλομοίρης δεν είναι λόγιος. Δεν προσποιείται και αποφεύγει τους εντυπωσιασμούς. Γνωρίζει πολύ καλά πως η συγκίνηση κρύβεται στην αληθινή έμπνευση όταν αυτή ειπωθεί χωρίς ακροβατισμούς και λεξιθηρίες. Μα πιο πολύ ξέρει, πως τίποτα πιο ποιητικό από το ανθρώπινο. Και δείτε πως το καταθέτει:

Αγάπη είναι να μπορείς να σέβεσαι τον άλλο..

Και να περάσετε μαζί ένα βουνό μεγάλο..

Τον θυμάμαι τα χρόνια εκείνα στα ηρωικά Ανώγεια, τότε που οι καντάδες ήταν αυθόρμητες και αληθινές και όχι φτιαγμένες για τις ανάγκες της τηλεόρασης, να τραγουδά με το χέρι  υψωμένο και τα μάτια του κλειστά ,με το ίδιο πάθος που δένουν οι λέξεις του όταν αυτές ομοιοκαταληκτούν.Και λίγο αργότερα να χορεύει λιτός και απέριττος όπως οι μαντινάδες του.Αισθάνομαι πως η κρητική ποιητική ιστορία έχει ήδη εντάξει τον Λευτέρη στις ξεχωριστές της στιγμές.Το νοιώθω καθώς διαβάζω τους στίχους του..Να είναι καλά.Ο κύκλος ακόμη δεν έκλεισε.Έχει ακόμα πολύ δρόμο…” ολοκληρώνει ο Κώστας Φασουλάς στον πρόλογο του βιβλίου.

Μια Ανοιξιάτικη ημέρα ο Λευτέρης κατέβαινε από το βουνό με τα πόδια.Στο δρόμο συνάντησε δυο διαφορετικά δέντρα, μια αχλαδιά και ένα ασφένταμο, ανοιχτό πράσινο τα φύλλα του πρώτου, βαθύ πράσινο του δεύτερου και είχαν πλέξει μεταξύ τους.Ο Λευτέρης τα είδε και σταμάτησε .Η σκέψη του και το βλέμμα του έμειναν εκεί για ώρα ώσπου είπε την μαντινάδα:

”Είδα στα όρη δυο δεντρά το ένα αγκαλιά με τ’ άλλο..

Και δε θυμούμαι στεναγμό να βγάλω ποιο μεγάλο…”.

Όταν αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας στο παρελθόν ,λίγο πριν μπει στο χειρουργείο τον πήρε τηλέφωνο ο Μανώλης Καλομοίρης ή Λιόντας,ένας ακόμα σπουδαίος ανωγειανός μαντιναδολόγος και του είπε:

”Στο χτύπημα σου ε-δάκρυσαν των αμαθιών μου οι κόρες..

Μα για τσι δυνατές καρδιές πέμπει ο Θεός τσι μπόρες…”.

Η μεγάλη παράδοση των Ανωγείων θέλει απάντηση στην μαντινάδα που λέει κάποιος,όπως γίνεται στις καντάδες,μια απάντηση που να έχει παρόμοιο θέμα και νόημα με την προηγούμενη.Χωρίς να το σκεφτεί πολύ ο Λευτέρης λίγο πριν το χειρουργείο απαντάει:

‘‘Είναι στιγμές που ο άνθρωπος ότι καρδιά κι αν έχει…

Αφήνει το στο μάγουλο το δάκρυ του να τρέχει…”.

Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού συλλόγου ”Το Ρόδο”,δικηγόρος, αλλά και πολύ καλός φίλος του χωριού μας Νίκος Γιακουμάκης αναφέρει για τον Λευτέρη Καλομοίρη μεταξύ άλλων τα εξής: ”Διαμένων και παραμένων σταθερά στις πατρογονικές εστίες, έχει το προνόμιο να εμπνέεται συνήθως από το φυσικό του περιβάλλον, ανάλογα με την αλλαγή του προσώπου της φύσης στο πέρασμα του χρόνου.

Το πυκνό χιόνι του Ανωγειανού χειμώνα, τα παιχνιδίσματα του Ήλιου μέσα από τα νέφαλα,οι απότομες διαδοχές της αορίτικης κρυγιότης με τη ξαφνική Μεσογειακή κάψα,η αλλαγή στη συμπεριφορά και την ψυχική διάθεση του ίδιου και των συγχωριανών του μέσα από την ακολουθία των εποχών, ακόμη δε κι αυτή η φυσική φθορά στην όψη του προσώπου που επέρχεται με το φεύγα του καιρού,το αναπόφευκτο ,αλλά γοητευτικό γήρας,όλα αυτά είναι εικόνες έμπνευσης για το Λευτέρη,να τα συνδέσει με το βάσανο και τη λύτρωση που μόνο ο Έρωτας δύναται να δώσει.

Έχοντας υιοθετήσει διαχρονικά ως μαντιναδολόγος, αυτό το πλαίσιο στον τρόπο συλλογισμού του,τα λεγόμενα του έχουν την ειλικρίνεια που όλοι μας,ως ερωτικά όντα,έχουμε βιώσει, ομοίως δε τα στιχουργήματα και η έκφραση του  και σίγουρα ο αδιάκοπα θυμοσοφικός αυτός νους του,καταθέτουν γνήσια,καθαρά και βιωματικά συναισθήματα…” καταλήγει ο κ.Γιακουμάκης.

Ο Λευτέρης Καλομοίρης ,το 1999,μαζί με μια παρέα άλλων πέντε ανδρών και μιας γυναίκας ουσιαστικά επανέφεραν τον ανενεργό για χρόνια τότε Πολιτιστικό σύλλογο Ανωγείων που τόσο περήφανους μας κάνει με τις δράσεις του μέχρι και σήμερα.Οι δράσεις τους πάμπολλες τότε,με ταξίδια σε όλον τον κόσμο που διέδιδαν και μετέδιδαν τον αυθεντικό ανωγειανό Πολιτισμό.Ο αιφνίδιος θάνατος του φίλου του αλλά και βασικού μέλους του συλλόγου,Γιώργη Σμπώκου ή Ατζαρά τους κλόνισε όλους,ολοκληρώνοντας μια ωραία εποχή που δυστυχώς είχε άδοξο τέλος.

Ο Λευτέρης δακρυσμένος τόνισε για την μεγάλη απώλεια του Γιώργη για όλο το χωριό:

”Έξι δεντρά στο σύλλογο και αναμεσός μια βιόλα..

Ένα από αυτά ξεράθηκε και μαραθήκαν όλα…”.

Μια μέρα κοιτώντας στην γειτονιά του στο Περαχώρι ένα παλιό ερειπωμένο και  εγκαταλελειμμένο για πολλά χρόνια σπίτι η σκέψη του τον οδήγησε στις παρακάτω μαντινάδες:

”Σπίτι που είναι α-μοναχό κι αφεντικό δεν έχει..

Κι οι πέτρες του δακρύζουνε τσι μέρες που δεν βρέχει…

Σπίτι που είναι α-μοναχό κι αυτό παραπονάται..

Ω!Την παντέρμη μοναξιά και ποιος δεν τη φοβάται…”.

Τα τελευταία χρόνια ο Λευτέρης Καλομοίρης διατηρεί παραδοσιακή ταβέρνα στο Περαχώρι με το χαρακτηριστικό όνομα ”Δε Βαριέσαι”.Ο συγκεκριμένος χώρος μάλιστα χρησιμοποιείτε από τον ίδιο για να διδάσκει τα μικρά παιδιά τα βήματα , την τέχνη και το συναίσθημα του χορού.Απέναντι γείτονας του ο π.Ανδρέας Κεφαλογιάννης που μιλάει για τον Λευτέρη αναφέροντας τα εξής:

”Ο Λευτέρης Καλομοίρης δεν είναι ένας ακόμη μαντιναδολόγος που σοφιλιάζει με μαεστρία τις λέξεις. Είναι ένας ποιητής που συνδέει τις αξίες, τα ήθη ,τα έθιμα και τα περήφανα αισθήματα της Κρήτης γενικότερα και των Ανωγείων ειδικότερα, με τρόπο που δείχνει τη λεκτική του δεξιοτεχνία,τη λεβεντιά του και τα υψηλά ιδανικά του.

Στις δύσκολες μέρες που περνά ο τόπος μας, η έκδοση ενός βιβλίου με μαντινάδες, είναι δείγμα πολιτισμού και ελπίδας για καλύτερες μέρες..” καταλήγει.

Δεν υπάρχει συναίσθημα, τρόπος ζωής, καλή ή δύσκολη στιγμή που να μην την έχει μετατρέψει σε μαντινάδα αγγίζοντας καρδιές. Ο καλύτερος λοιπόν τρόπος να κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα μας στην ΑνωΓή  είναι μια μικρή παράθεση των δικών μου αγαπημένων στίχων του:

Για την Αγάπη

Εγέρασα να σ’ αγαπώ κι όμως ευχαριστιέμαι..

Γιατί με την ελπίδα σου α-ζωντανός κρατιέμαι..

Για τα Όνειρα:

Τα Όνειρα μας χάνονται στο πρώτο φως της μέρας..

Ποιο φύλλο πέφτει απ’ το δεντρό και δεν το παίρνει αέρας;

Για τα Μάτια:

Τα μάτια σου με κάνουνε πολλές φορές ζηλιάρη..

Έκεια τον ήλιο συναντώ,έκεια και το φεγγάρι…

Για τη Ζωή:

Δε τη γατέχει ο άνθρωπος του μισεμού την ώρα..

Γι’ αυτό μ’αρέσει στη ζωή πάντα να ζω το τώρα…

Για την Ομορφιά:

Ότι κι αν πω μου φαίνεται θα ‘ναι για σένα λίγο..

Για αυτό σιωπώ κι αρέσει μου μόνο να σε ξανοίγω..

Για τη Μοναξιά:

Ε-πλάνταξα στη μοναξιά και σε έχω πεθυμήσει..

Έλα ξανά στα χείλη μου το γέλιο να γυρίσει..

Του ευχόμαστε να είναι γερός και δυνατός να χαίρεται την γυναίκα και τα πέντε παιδιά του και να συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμη να μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις και τους προβληματισμούς.

Η Ανωγή τον ευχαριστεί επίσης θερμά για την προσφορά στην εφημερίδα μας όλων των βιβλίων του.