Σε μία σημαντική πρωτοβουλία κοινωνικής ευθύνης προχώρησε η οικογένεια του ευρωβουλευτή Μανώλη Κεφαλογιάννη συμβάλλοντας στη θωράκιση και ενίσχυση της Δημόσιας Υγείας, ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής και αναγνώρισης του έργου και της προσφοράς των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού στην αντιμετώπιση της πανδημίας στη χώρα μας.

Η οικογένεια Κεφαλογιάννη στην ιδιοκτησία της οποίας ανήκουν τα ξενοδοχεία APOLLONIA BEACH, SANTA MARINA BEACHκαι SITIA BEACH σε συνεννόηση με την Διοικήτρια της 7ης ΥΠΕ Κρήτης Λένας Μπορμπουδάκη  και με τη σχετική έγκριση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας προσέφερε ένα φορητό ακτινολογικό μηχάνημα για τις ανάγκες του Βενιζέλειου Νοσοκομείου Ηρακλείου, δύο μόνιτορ για τις ανάγκες του ΠΑΓΝΗ και ενός έγχρωμου απινιδωτή για τις ανάγκες της Αποκεντρωμένης Μονάδας Σητείας του ΓΝ Λασιθίου.

Η χθεσινή απόφαση της ΕΠΟ για οριστική διακοπή των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων και επικύρωση ουσιαστικά της βαθμολογίας όπως αυτή ήταν όταν διακόπηκαν λόγω  κορονοϊού, βγάζει μεγάλο χαμένο τον Αετό Ανωγείων που παραμένει στην τρίτη θέση της Β2 ΕΠΣΗ και ελπίζει πια μόνο  στην αναδιάρθρωση των κατηγοριών για την άνοδο του. Η διακοπή θυμίζουμε είχε γίνει λίγες μέρες πριν το μεγάλο ντέρμπι ανάμεσα στον Αετό και τον ΟΦΑΜ στα Ανώγεια όπου με νίκη η ομάδα μας θα εξασφάλιζε την άνοδο και ίσως και τον τίτλο του πρωταθλητή καθώς την τελευταία αγωνιστική θα αγωνιζόταν και πάλι εντός έδρας με την ουραγό Δόξα Ηρακλείου.

Η τελική λοιπόν βαθμολογία στην κορυφή μετά την οριστική λήξη έχει ως εξής:

ΟΦΑΜ 45

Τύλισος 43

Αετός 42

Ραύκος 39

Σύμφωνα με την απόφαση της ΕΠΟ την άνοδο στην επόμενη κατηγορία παίρνει ο ΟΦΑΜ ο οποίος στέφεται και πρωταθλητής στη Β2 ΕΠΣΗ. Για τις άλλες θέσεις η ΕΠΟ όρισε ως υπεύθυνη την ΕΠΣΗ να αποφασίσει, όπως και στις υπόλοιπες κατηγορίες του Ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Θα υπάρξουν συζητήσεις τις επόμενες εβδομάδες ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και όταν ολοκληρωθεί η αναδιάρθρωση των κατηγοριών θα δούμε που θα αγωνίζεται ο Αετός τη νέα χρονιά. Οι Ανωγειανοί πάντως επιθυμούν την άνοδο τους στο Α2 κάτι που είναι πολύ πιθανό να γίνει αν αναλογιστούμε ότι ίσως κάποιες ομάδες δηλώσουν αδυναμία συμμετοχής εκεί ή αν κάποιες από το Β’Τοπικό δηλώσουν αδυναμία ανόδου. Οι συζητήσεις αυτές πάντως αναμένεται να διαρκέσουν και οι αποφάσεις αναμένονται αργότερα και όχι άμεσα τις επόμενες μέρες.Πάντως το ζήτημα αν θα γίνει αναδιάρθρωση δεν έχει αμφισβήτηση καθώς αυτή θα συμβεί δεδομένα.

Όπως και να έχει η απόφαση της ΕΠΟ που ήταν ίσως και η ενδεδειγμένη αυτή την περίοδο, αφήνει όμως μια πικρία σε διοίκηση, παίχτες και προπονητές του Αετού που είχαν τη τύχη στα χέρια και τα πόδια τους και πλέον το μπαλάκι πηγαίνει στα γραφεία της ΕΠΣΗ Ηρακλείου.

Η ΑΝΩΓΗ συνομίλησε με τον Αντιπρόεδρο του Αετού Ανωγείων Γιάννη Σαλούστρο που από τη πρώτη στιγμή μετά την απόφαση βρίσκεται μαζί με τον πρόεδρο Στέλιο Ξυλούρη και άλλα μέλη του Δ.Σ στα κέντρα αποφάσεων της ΕΠΣΗ, ώστε ο Αετός να βρίσκεται στα σημεία που θα παρθούν οι αποφάσεις και να συμμετέχει ενεργά σε αυτές. Ο Γιάννης Σαλούστρος αναφέρει:

“Όλο το συμβούλιο βρισκόμαστε σε επαφή και κανονίζουμε μια συνάντηση την επόμενη εβδομάδα στα Ανώγεια για να αποφασίσουμε τη στρατηγική μας και πως θα σχεδιάσουμε την επόμενη χρονιά. Από τις πληροφορίες που έχουμε μέχρι στιγμής από την ΕΠΣΗ είναι ότι σίγουρα θα γίνει αναδιάρθρωση των κατηγοριών. Όσον αφορά το πως θα διαμορφωθούν οι κατηγορίες έχουν πέσει σχεδόν τριάντα προτάσεις στο τραπέζι οπότε καταλαβαίνουμε ότι η συζήτηση αυτή θα χρειαστεί αρκετό χρόνο. Αυτό που η ΕΠΣΗ έχει υποσχεθεί είναι ότι δεν θα αδικηθεί καμία ομάδα που προσπάθησε στη χρονιά που έληξε είτε να ανέβει κατηγορία είτε να σωθεί. Και ο Αετός είναι βέβαια μια από αυτές τις ομάδες καθώς μέχρι και δυο αγωνιστικές πριν το φινάλε διεκδικούσε με μεγάλες πιθανότητες το πρωτάθλημα.

Πρέπει να δούμε ποιες ομάδες θα μπορέσουν να λειτουργήσουν και του χρόνου καθώς πιθανόν πολλές να δηλώσουν αδυναμία συμμετοχής, βλέπουμε ότι ο κορονοΪός πραγματικά χτυπάει πολύ το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.Κάποιες ομάδες θα σταματήσουν να υφίστανται δε θα λειτουργούν καν. Αυτό θέλουμε να αποτρέψουμε να συμβεί στα Ανώγεια και ζητάω και από εδώ την στήριξη Ανωγειανών είτε μένουν στα Ανώγεια είτε όχι, αλλά και των τοπικών αρχών ώστε να βρεθούν στο συμβούλιο που θα ορίσουμε και να στηρίξουν τον Αετό σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία της πανδημίας.”

Συνέντευξη στην ΑΝΩΓΗ και τον Γιώργη Μπαγκέρη 

Λειτουργεί στα Ανώγεια εδώ και 26 χρόνια και αποτελεί πλέον ένα από τα τρία μόνο εργαστήρια φυσητού γυαλιού που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ελλάδα. Ο Μάριος Χαλκιαδάκης και η σύζυγος του Νατάσα Παπαδογαμβράκη ήρθαν στα Ανώγεια μέσω ενός προγράμματος LEADER του ΑΚΟΜΜ και τη διορατικότητα του Γεωργίου Κλάδου, άνοιξαν στο Μετόχι το φημισμένο μέχρι σήμερα “TARRHA GLASS” και από το 1994 μαγεύουν με τις μοναδικές δημιουργίες τους πάνω στο φυσητό γυαλί και το κρύσταλλο.

Τρεις δεκαετίες σχεδόν μετά, ως αυθεντικοί πλέον και με τη βούλα Ανωγειανοί, με τα δυο παιδιά τους να έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ, ανοίγουν στην ΑΝΩΓΗ τις πόρτες του εργαστηρίου τους στο Μετόχι στον θαυμαστό κόσμο του γυαλιού και των τεχνικών που το διαμορφώνουν. Ο Μάριος Χαλκιαδάκης μας μιλάει για τις σπουδές τους στη Σουηδία, τον ερχομό τους στα Ανώγεια που από προσωρινός φαίνεται να γίνεται μόνιμος, αλλά και για τα προϊόντα που παράγουν, μοναδικά στο είδος τους για όσους  θελήσουν να τα αγοράσουν. Παράλληλα μας μιλάει για τις σχέσεις αγάπης του πλέον με τα Ανώγεια, την κοπιαστική εργασία αλλά και την ευχαρίστηση όταν ολοκληρώνει ένα δημιούργημα από φυσητό γυαλί. Τέλος μας αναφέρει τις δύσκολες εβδομάδες που διανύουμε όλοι λόγω της πανδημίας του κορονοΪού και τι περιμένει από την Κυβέρνηση αλλά και τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά που οφείλει να στηρίζει τα προϊόντα του τόπου του.

Ολόκληρη η συνέντευξη του Μάριου Χαλκιαδάκη στην ΑΝΩΓΗ:

Μάριος Χαλκιαδάκης και Νατάσα Παπαδογαβράκη

Γεννήθηκα στο Ηράκλειο Κρήτης. Τελείωσα το Λύκειο στο Ηράκλειο.Έκανα διάφορες εργασίες πρόχειρες πριν και μετά τη στρατιωτική μου θητεία. Μια από αυτές τις δουλειές ήταν και στο δημόσιο. Επειδή από παλιά ασχολούμουν με την ξυλογλυπτική δούλεψα στο Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής του Ηρακλείου για δυο χρόνια. Μετά δήλωσα παραίτηση, έφυγα και το 1988  πήγα στη Σουηδία στη σχολή του Orrefors να σπουδάσω φυσητό γυαλί. Σπούδασα εκεί δυο χρόνια και το 1991 πήγα στην Αγγλία να σπουδάσω τρισδιάστατο design με ειδικότητα το γυαλί πάντα, για να έχουμε δικές μας ιδέες τι να φτιάχνουμε καθώς από τεχνική ήξερα στη Σουηδία απλά δεν ήξερα σχέδιο.Τις σπουδές στην Αγγλία τις τελείωσα το 1994.

Όλα αυτά έγιναν μαζί με τη σύζυγο μου τη  Νατάσα Παπαδογαμβράκη . Μαζί ήμασταν στη Σουηδία στη Σχολή και αργότερα πάλι μαζί στο κολέγιο στην Αγγλία και τέλος μαζί ήρθαμε στα Ανώγεια το 1994 για να στήσουμε το εργαστήριο μας. Είχαμε γνωριστεί όταν δουλεύαμε και οι δυο στο αεροδρόμιο στο Ηράκλειο, νεαροί και μετά όλη η πορεία μας σε σπουδές και εργαστήριο είναι κοινή.

Πως προέκυψαν τα Ανώγεια.-Η διορατικότητα του Γεωργίου Κλάδου

Όταν γύρισα από την Αγγλία τον Ιούνιο του 1994, είχα μάθει για τα προγράμματα τότε τα LEADER που διαχειριζόταν  εδώ το ΑΚΟΜΜ-Ψηλορείτης και είχα κάνει ήδη αίτηση από την Αγγλία στον Γιώργο τον Κλάδο που ήταν πρόεδρος του ΑΚΟΜΜ. Γιατί η δουλειά αυτή ήθελε τότε πολλά χρήματα, ήθελε φούρνους από το εξωτερικό και άλλα, τίποτα από αυτά που χρειαζόμασταν δεν υπήρχε τότε στην Ελλάδα.Έπρεπε όλα να έρθουν απέξω και ήταν πάρα πολύ ακριβά. Σκέφτηκα λοιπόν τη λύση να επιδοτηθούμε, να μπούμε στο πρόγραμμα LEADER. Όταν είδε ο Κλάδος την αίτηση αλλά και μετά που κατέβηκα στα Ανώγεια το Πάσχα του 1994 και τον είδα, μιλήσαμε και έδειξε μεγάλη θέληση να με βοηθήσει και μάλιστα μου πρότεινε να στήσουμε το εργαστήριο εδώ στα Ανώγεια και όχι κάπου αλλού. Εγώ έψαχνα τότε από τη πλευρά του χωριού Γωνιές για να είμαστε στη Νομαρχία Ηρακλείου τουλάχιστον που ήταν πιο κοντά από ότι στο Ρέθυμνο.

Ο Κλάδος όμως με έπεισε να έρθω στα Ανώγεια και μου βρήκε και τον χώρο στο Μετόχι ο οποίος ήταν κλειστός 12 χρόνια,οι ιδιοκτήτες τότε για δικούς τους λόγους δεν νοίκιαζαν το χώρο.Αλλά μπήκε στη μέση ο Κλάδος και μου τον έδωσαν!Μπήκαμε λοιπόν στο πρόγραμμα και ξεκινήσαμε. Η προϋπόθεση ήταν να μείνουμε πέντε χρόνια το λιγότερο στα Ανώγεια.

Θυμάμαι κάναμε τα εγκαίνια τον Απρίλιο του  1995 και ήρθε στην τελετή ο Γιώργης Κλάδος.Θυμάμαι ότι δήλωνε πάρα πολύ ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα. Ο ίδιος έλεγε ότι το περίμενε πιο απλό και όταν είδε τους φούρνους, τα εργαλεία, αλλά και επιδείξεις που έκανα πάνω στο φυσητό γυαλί είχε εντυπωσιαστεί πολύ.Ήταν ένας διορατικός άνθρωπος που μας βοήθησε πολύ αλλά γενικά η προσφορά του στα Ανώγεια σε πολλούς τομείς ήταν πολύ μεγάλη.Πάντως πρέπει να πω ότι όλοι οι δήμαρχοι που πέρασαν αυτά τα 25 χρόνια μας βοήθησαν σε κάθε ανάγκη που τυχόν προέκυπτε, έχουμε και εγώ και η Νατάσα μια άψογη συνεργασία με όλους τους τοπικούς άρχοντες όλα αυτά τα 25 χρόνια.Όπως φυσικά και με το ΑΚΟΜΜ που μέχρι και σήμερα μας βοηθάει αποφασιστικά.

Τα πέντε χρόνια στα Ανώγεια έγιναν 25!

Όχι πραγματικά τότε δεν το περίμενα με τίποτα! Βαδίζουμε ήδη στον 26ο χρόνο μας στα Ανώγεια! Αλλά μας βόλεψε τόσο πολύ σαν τόπος, σαν κλίμα, σαν κοινωνία, σαν τοποθεσία, τα πάντα πραγματικά ήταν πλεονεκτήματα για την εργασία μας. Γιατί όταν εμείς για παράδειγμα το χειμώνα δουλεύουμε πολύ για να ετοιμάσουμε τις παραγγελίες των καταστημάτων δεν θέλαμε κόσμο πολύ κάτι που συνέβαινε στα Ανώγεια και μας βόλευε. Το καλοκαίρι που έχει πολύ δουλειά σαν παραγωγή τα Ανώγεια πάλι έχουν τον τουρισμό και δούλευε το μαγαζί. Οπότε οι συνθήκες ήταν ιδανικές και η πενταετία επεκτάθηκε μέχρι σήμερα!

Η σκέψη φυγής το 2003!

Το 2003 σκεφτήκαμε με την Νατάσα να φύγουμε να πω την αλήθεια, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά για να φτιάξουμε έναν δικό μας χώρο και εργαστήριο στο Ηράκλειο. Έχει μια έκταση η Νατάσα στο χωριό Κουνάβοι και το είχαμε σκεφτεί τότε. Είχαμε κάνει τα πάντα και τα σχέδια, είχαμε μπει και σε πρόγραμμα της Αναπτυξιακής του Ηρακλείου, αλλά δεν παίρναμε άδεια λειτουργίας γιατί υπήρχε ένα σχέδιο χωροταξίας και περιβάλλοντος τότε της Βάσως Παπανδρέου που απαγόρευε όλες τις μεταποιητικές επενδύσεις. Δεν μετάνιωσα που δεν έφυγα τότε, ούτε εγώ ούτε η Νατάσα.

Η ονομασία TARRHA GLASS

Το TARRHA είναι το όνομα της αρχαίας τοποθεσίας Τάρρα που είναι η Αγία Ρουμέλη σήμερα.Ή Τάρρα ήταν περίπου στα 400 πχ που ήταν μια Πολιτεία με δικό της νόμισμα, είχε το Ιερό του Ταρραίου Απόλλωνα που βρίσκεται ακόμα στο φαράγγι της Σαμαριάς. Η προφορά του TARRHA όπου δεν προφέρεται το αγγλικό γράμμα  h θυμίζει και την μακρόσυρτη προφορά των Ανωγειανών και Σφακιανών με το μακρόσυρτο ρο!

Εκεί μάλιστα στις ανασκαφές που έγιναν έχει βρεθεί και το μοναδικό εργαστήριο φυσητού γυαλιού στην Ελλάδα. Έχει βρεθεί ο φούρνος, τα εργαλεία, τα πάντα, ακόμα και έργα με φυσητό γυαλί που είχαν κάνει.Στο Μουσείο των Χανίων η αρχαία Τάρρα έχει δικό της εκθετήριο όπου μπορεί κάποιος να τα δει όλα αυτά.

Διαβάστε την συνέχεια... »

Του Λουδοβίκου των Ανωγείων*

Ο υποδηματοποιός:

Στιβάνι είναι η κρητική ονομασία της χειροποίητης μπότας.Τα στιβάνια υπήρξαν τα κατεξοχήν υποδήματα των βοσκών. Τότε που οι βοσκοί περπατούσαν πολλά χιλιόμετρα κάθε μέρα.Οι σόλες των στιβανιών  ήταν από λάστιχο ρόδας αυτοκινήτου,καουτσούκ,  έπρεπε να αντέχουν στα βουνά με τα αγκαθωτά βράχια. Όταν κάποιος “έμπαινε” βοσκός να δουλέψει σε ξένα πρόβατα η συμφωνία έκλεινε σε αριθμό αρνιών τριάντα για παράδειγμα τη χρονιά.Και ένα ζευγάρι στιβάνια. Υπήρξε περιουσιακό στοιχείο!

Ο Βασίλης Κονιός “Κονιδοβασίλης” ήταν ο τσαγκάρης του χωριού.Κατείχε μια τέχνη που την κληρονόμησε από τον πατέρα του και την εξέλιξε στα επόμενα χρόνια.

Όταν έπαιρνε τα μέτρα από το πόδι του βοσκού “το ξαμάρι” ήταν τελετουργία. Έβαζε πάνω σε ένα μπεζ πετσί το πόδι του βοσκού ξυπόλυτο και ο Βασίλης έκανε το περίγραμμα του πέλματος με το χοντρό μολύβι του. Μετά μετρούσε την φτέρνα με τον κουτουπιέ, μετά την περιφέρεια της γάμπας.Και το ύψος μέχρι κάτω από το γόνατο.

Η παραγγελία ήταν έτοιμη  μερικές μέρες μετά. Ένα σημείο που ήθελε προσοχή ήταν το “ζάρωμα” του δέρματος χαμηλά στον αστράγαλο.Τα “σκολιανά” στιβάνια ήταν από άλλα δέρματα πιο ακριβά και  πιο μαλακά. Θυμάμαι τη φράση “Γαλλικό αδιάβροχο”, ήταν κάτι σαν μεγάλη φίρμα θα λέγαμε σήμερα.

Χρώμα μαύρο συνήθως αλλά και καφέ καμιά φορά.Βαμμένα,γυαλισμένα, άστραφταν οι ζαρωματιές! Και στο περπάτημα έπρεπε να τρίζουν σε κάθε βήμα.Στην εξέλιξη και αποκορύφωση της τέχνης του, ο Βασίλης κατάφερε και έφτιαξε το περίφημο “μονοκόμματο στιβάνι” με μόνο μια ραφή από τη φτέρνα μέχρι πάνω, πίσω από το γόνατο.Ήταν το πιο κομψό και καλαίσθητο στιβάνι που έγινε ποτέ και θεωρείται και σήμερα η απόλυτη τέχνη! Κι άλλοι υποδηματοποιοί  στη συνέχεια έμαθαν να το φτιάχνουν από τον πρωτοπόρο Κονιδοβασίλη.

Η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της Κρήτης. Έπαιρνε παραγγελίες από όλο τον κόσμο. Ακόμα και γυναικεία έφτιαξε σε άσπρο δέρμα, κομψά ,περιζήτητα. Μεγάλος πια σήμερα δεν εργάζεται, ζει με την αγαπημένη του σύζυγο στο χωριό που κι εκείνη έχει το πιο ωραίο μπαλκόνι με λουλούδια κάθε λογής!

Όσοι έχουν στιβάνια του Βασίλη, καμαρώνουν να το λένε και τα φυλάγουν για να μη καταλυθούν.”Στραντριβάριους” τα ονόμασε ένας ξένος συλλέκτης στο καφενείο ένα βράδυ! Αλλά χρειάστηκε να εξηγήσει τι είναι το Στραντιβάριους…

Ο ράφτης:

Ανάμεσα σε μια ευχάριστη ακαταστασία, με δέρματα και ρετάλια, πολύχρωμες κλωστές, ραπτομηχανές, ψαλίδια, κρεμάστρες με έτοιμα και ατελείωτα, κι  εκείνος ένα με το περιβάλλον του. Με χαμηλωμένα γυαλιά, τη μεζούρα στο λαιμό, διηγείται χαμηλόφωνα τις ιστορίες της μακρόχρονης τέχνης του…

“Όταν μπεις στη δημιουργία δεν κουράζεσαι”, λέει. Βλέπω τα δέρματα και βλέπω έτοιμο το ρούχο! Ξέρω με ένα άγγιγμα τι επεξεργασία έχει. Έχω ράψει μεγάλα πρόσωπα, δεν θέλω να πω ονόματα γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι σπουδαίοι (μου λέει αλλά  να μη τα γράψω!). “Διάλεξε ένα τουλάχιστον” του λέω.

“Ντέμης Ρούσσος”.

Δούλεψα για ταινίες εξωτερικού. Είναι μια τέχνη που δεν την βαρέθηκα σαράντα χρόνια τώρα. Είμαι εδώ μέσα τις περισσότερες ώρες της μέρας μέχρι αργά το βράδυ. Έρχονται φίλοι και μου κάνουν παρέα, πίνουμε και καμιά!

Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις, είναι λίγη η άτιμη, πότε πέρασαν σαράντα χρόνια! Όπως λέει ένας φίλος το “γήρας είναι το πιο αιφνίδιο πράγμα στη ζωή” λέει και κόβει με το ψαλίδι ακολουθώντας το σημαδεμένο δέρμα. Τα τελευταία χρόνια κυρίως μεταποιήσεις γίνονται, ας είναι την υγειά μας να έχουμε.

Υπάρχει φυσικά υποκριτική στάση πολλών  ανθρώπων με επιλεκτική ευαισθησία, οι περισσότεροι τρώμε το κρέας από ζώα που σκοτώνουμε.Τα παπούτσια είναι όλα από δέρμα όμως γελώ όταν καμιά φορά ευαίσθητοι τάχα μου αποστρέφονται  τα δερμάτινα ρούχα! Η καθημερινή μας αντίφαση σε πολλά πράγματα με κάνει να πιστεύω πως ο άνθρωπος δεν είναι το τέλειο δημιούργημα,  τουλάχιστον συνειδητά.Επέλεγε την αμφιβολία, την αντιφατικότητα σαν στοιχείο του χαρακτήρα του θα είχαμε μια ίσια απάντηση για αυτή τη τοποθέτηση.

Κατάγομαι από την Κουλούρα Ημαθίας, ένα μικρό χωριό είμαστε πολλά αδέρφια, τα κτήματα μας ήταν λίγα και ο πατέρας μου με παρότρυνε να μάθω μια τέχνη. Πήγα σε μια σχολή ραπτικής για δυο χρόνια και το 1967 κατέβηκα στην Αθήνα σε ένα δάσκαλο Ράφτη. Έμεινα δύο χρόνια κι εκεί έμαθα τη δουλειά και μετά από μια αποτυχημένη συνεργασία με ένα συγγενή μου,δανείστηκα 6000 δρχ από ένα φίλο μου φωτογράφο και άνοιξα ένα υπόγειο ραφτάδικο. Αγόρασα μηχανήματα και πάγκο. Πήγα να βοηθήσω ένα φίλο μου για μια παραγγελία με δερμάτινα που είχε και κόλλησα με το δέρμα!

Μέχρι τότε έραβα υφάσματα., δύσκολα χρόνια. Η επεξεργασία του δέρματος στα παλιά χρόνια γινόταν από τους Ταμπάκηδες, δούλευαν με πρωτόγονο τρόπο, αυτό που γινόταν από πάντα. Έφτιαχναν τα δέρματα χειροποίητα. Ένα παράδειγμα, έξω από το ταμπακαριό είχαν καμιά δεκαριά σκυλιά, έπαιρναν τα περιττώματα τους επειδή έχουν αμμωνία και τα χρησιμοποιούσαν για την επεξεργασία. Δουλειά δύσκολη, βρωμερή, δεν αντέχεις μισή ώρα μέσα.Σήμερα υπάρχουν τα εργοστάσια, μπαίνει από τη μια μεριά το δέρμα και βγαίνει έτοιμο από την άλλη για χρήση.

Τα δέρματα είναι διάφορες ποιότητες, είναι από αρνιά, μοσχάρια, κατσίκες και χοιρινά. Πρέπει να βλέπεις, να ξέρεις να διαλέξεις το δέρμα, από κει ξεκινάει η δημιουργία. Έρχονται καμιά φορά γυναίκες που έχουν δει ένα ρούχο σε ένα περιοδικό και μου λένε αυτό θέλω. Όμως ο σωματότυπος  της δεν είναι όπως τα μανεκέν,πολύ αστείο μια γυναίκα κοντή να μου ζητάει ένα παλτό που φοράει ένα κορίτσι στα 18!  Προσπαθώ να την κάνω να εκτιμήσει τον δικό της τύπο σώματος και να βρούμε μαζί αυτό που θα της ταιριάζει!

Μου  αρέσει να μπορώ να κάνω κάποιον να χαίρεται ένα ρούχο από τα χέρια μου φτιαγμένο. Μπήκα βαθιά στα μυστικά της τέχνης και χαίρομαι να δημιουργώ. Όλη τη μέρα ακούω μουσική. Χωρίς μουσική η τέχνη μου θα ήταν ελλιπής. Με οδηγεί η καλή μουσική, με χαλαρώνει.” Όλες οι τέχνες είναι αδέρφια” μου λέει και με κοιτάζει πάνω από τα γυαλιά χαμογελώντας…

*Από τη στήλη “Με δυο λέξεις και ένα βλέμμα” της εφημερίδας Έθνος.

Ένα άρθρο για τον υποδηματοποιό των Ανωγείων Βασίλη Κονιό και τον Ράφτη των Αθηνών Κώστα Μαστροκώστα.

Ο Υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Γιάννης Κεφαλογιάννης παρουσίασε σήμερα 28 Απριλίου 2020 το πλαίσιο της σταδιακής άρσης των περιοριστικών μέτρων που έχουν ληφθεί λόγω του κορονοϊού, που αφορούν στον τομέα ευθύνης του.

Ακολουθεί το περιεχόμενο της ομιλίας:

«Αγαπητοί συμπολίτες,

Είναι σαφές ότι η σταδιακή επάνοδος σε κανονικούς ρυθμούς οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας απαιτεί τη σταδιακή επιστροφή των ΜΜΜ σε πλήρη λειτουργία.

Θα ήθελα ευθύς εξαρχής, τόσο εγώ, όσο και ο Υπουργός κ. Καραμανλής, να ευχαριστήσουμε όλους τους εργαζόμενους στα μέσα μεταφοράς, αλλά και στην εφοδιαστική αλυσίδα, τόσο για την απρόσκοπτη λειτουργία των συγκοινωνιών,  όσο και για την ομαλή τροφοδοσία της αγοράς, ιδιαίτερα σε είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα και φάρμακα.

Διαβάστε την συνέχεια... »

Η ΑΝΩΓΗ σας παρουσιάζει σήμερα τη τρίτη από τις έξι συνολικά ενότητες, του βοηθήματος για τα Μαθηματικά της Τρίτης Λυκείου ενόψει των Πανελληνίων εξετάσεων το καλοκαίρι.

Η κάθε ενότητα είναι  μέρος από το υπό έκδοση βιβλίο του Μανόλη Φασουλά από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ με τίτλο “Επανάληψη στα Μαθηματικά Γ’Λυκείου”.

Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο καθηγητής Μαθηματικών:”Με ερωτήσεις εμβάθυνσης επιχειρείται να ριχτεί φως στα κρίσιμα σημεία της θεωρίας, με απώτερο σκοπό την κατανόηση και όχι την αποστήθιση της θεωρίας.” ενώ εύχεται να αποτελέσουν σημαντικό βοήθημα για τους μαθητές που προετοιμάζονται εντατικά μέσα στο σπίτι τους για τις εξετάσεις.

Την τρίτη ενότητα με τις ερωτήσεις και τις σωστές απαντήσεις μπορείτε να τη δείτε στις εννιά  φωτογραφίες που δημοσιεύουμε σήμερα. Οι υπόλοιπες τρεις ενότητες θα δημοσιευθούν σταδιακά στις επόμενες δέκα ημέρες.

Την επιμέλεια των φωτογραφιών έκανε ο Μανόλης Σαμόλης. Οι μαθητές μπορούν να απευθυνθούν και στον ίδιο τον καθηγητή Μανόλη Φασουλά μέσω του email του:[email protected]