Την Κυριακή 2 Απριλίου συμπληρώνονται σαράντα ημέρες από τον θάνατο ενός εξαίρετου Ανωγειανού και Μαθηματικού, του Νίκου Κονιού ή Τζιρντανονίκο, που “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία 66 ετών την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου. Η οικογένεια του καλεί συγγενείς και φίλους να τον τιμήσουν και να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του, στο σαρανταήμερο μνημόσυνο που θα γίνει στον Ιερό Ναό Κωνσταντίνου και Ελένης, στις εργατικές κατοικίες στο Γάζι Ηρακλείου. Ο Τζιρντανονίκος υπήρξε ένας ιδιαίτερα αγαπητός άνθρωπος και οικογενειάρχης, τον οποίο αποχαιρέτησαν σύσσωμα τα Ανώγεια στην κηδεία του που έγινε στο Γάζι και στη συνέχεια τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία στην Τύλισσο. Αρκετοί ήταν και αυτοί που έγραψαν δυο λόγια αποχαιρετισμού, όπως η ΕΛΜΕ Ηρακλείου και ο Σκακιστικός Όμιλος Ανωγείων.

Σε ένα ιδιαίτερα συγκινητικό αποχαιρετιστήριο γράμμα μιλάει για τον αδερφό του ο επίσης Μαθηματικός Ιδομενέας Κονιός. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ιδομενέας τα εξής:

“Λίγα λόγια μόνο αποχαιρετισμού, γιατί και εσύ ως Μαθηματικός έλεγες λίγα και εννοούσες πολλά. Δεν θα μιλήσω εγώ για σένα, αδελφός σε αδελφό. Αυτά εξάλλου τα βιώματα 60 χρόνων δεν αφηγούνται και πολλές φορές δεν λέγονται, αλλά παραμένουν βαθιά μέσα στην καρδιά μας. Δεν θα πω εγώ ποιος ήσουν. Αυτό θα το πουν άλλοι: οι φίλοι σου, οι μαθητές σου, οι χωριανοί.Τα λόγια σε αυτές τις περιπτώσεις περιττά. Βουβός ο πόνος. Τον περνά ο καθένας με τον τρόπο του. Άλλος κλαίγοντας, άλλος τραγουδώντας και χορεύοντας. Ο πόνος όμως είναι πόνος.Δεν θα μιλήσω εγώ για τις αρετές σου ούτε για την εξυπνάδα σου. Ένα όμως έχω να πω. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Γιατί εσύ αν και ποτέ δεν το κουβεντιάσαμε , μ’άνοιξες ένα δρόμο ζωής, εσύ ήσουν ο πρώτος δάσκαλος και καθοδηγητής μου. Εσύ ήσουν το πρότυπο μου και βασικός πυλώνας στο δρόμο που χάραξα.

Καλό ταξίδι Νίκο. ‘Όσο υπάρχω και μπορώ θα σε θυμούμαι με τον τρόπο μου, θα έχεις ελπίζω καλή παρέα εκεί κάτω ή πάνω δε ξέρω προσανατολισμό ακριβώς. Θα συναντήσεις τους γονείς μας που τόσο αγαπούσες, τους συγγενείς, ξαδέλφια, φίλους, γνωστούς. Θα συναντήσεις τον Ανάστο, 30 χρόνια τώρα κατεχάρη και θα σε ξεναγήσει σ’ ότι θέλεις. Ο μόνος σίγουρος δρόμος είναι αυτός που πήρες και που θα πάρουμε όλοι κάποια μέρα. Νωρίς; Ναι, αλλά κανείς δεν γνωρίζει το αύριο. Καλοστραθιά και σε ευχαριστώ..”.

Ο φίλος του Θέμης Καλομοίρης, έγραψε για τον Νίκο Κονιό τα εξής:

“Με πολλή δυσκολία όλοι μας και εγώ προσωπικά προσπαθούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι έφυγες από κοντά αγαπημένε φίλε, για το μακρινό ταξίδι που δεν έχει γυρισμό, μοίρα κοινή όλων των ανθρώπων. Ξαφνική η είδηση για τον θάνατο σου, γιατί τελείωσες απότομα ένα δύσκολο αγώνα που έδινες χρόνια τώρα με καρτερία και υπομονή και μεγάλη εσωτερική δύναμη, με το πρόβλημα της κλονισμένης υγείας σου, τώρα και 8-9 χρόνια. Ήταν ένας από τους πολλούς αγώνες που έδωσες στη ζωή σου και ο μόνος ίσως που χάνεις. Αγώνες για μια όμορφη οικογένεια με την αγαπημένη σύντροφο Μαρία, που στάθηκε όλα αυτά τα χρόνια λαμπάδα αναμμένη δίπλα σου και δυο ξεχωριστά παιδιά, το Γιώργη σου και την Ειρήνη. Αγώνες στην τάξη στα σχολεία που πέρασες για τους μαθητές σου. Εσύ πάντα εκεί όρθιος και ακούραστος με το χαμόγελο και το ανεπανάληπτο χιούμορ σου που πάντα μας μπέρδευε με την επιστήμη που διάλεξες να υπηρετήσεις.

Ξέρω καλά πως δεν αγαπούσες τα πολλά λόγια και εγώ στο πρόσωπο σου αποχαιρετώ, τον αγαπημένο φίλο, το συμμαθητή, το συστρατιώτη, το συνάδελφο στην Εκπαίδευση. Από τα παιδικά μας χρόνια , φίλοι στους δρόμους του χωριού, στο παιχνίδι και εσύ πάντα πρώτος στη σφεντόνα και το ποδόσφαιρο. Αργότερα συμμαθητές στο Γυμνάσιο και στο Πανεπιστήμιο, στα χρόνια της δικτατορίας με αγωνία για σένα, γιατί συμμετείχες  ενεργά στον αγώνα για την Δημοκρατία. Μετά συνάδελφοι στην Εκπαίδευση και οικογενειάρχες με σταθερή πυξίδα τη φιλία μας και τις αξίες που μας δίδαξαν οι φτωχοί μα άξιοι γονείς μας.

Φεύγεις κι αφήνεις μεγάλο κενό , πρώτα από όλους στους δικούς σου, τη Μαρία σου, το Γιώργο και τη Χρύσα, την Ειρήνη και το Μανώλη και σε μένα ένα κενό παντοτινό , την απώλεια φίλου μπιστικού που εκεί που πας μακριά, δεν θα μπορώ να σε βλέπω να τα λέμε από κοντά με τόση ειλικρίνεια κι εμπιστοσύνη. “Πιστεύω τω φίλω” μας μάθαιναν οι καθηγητές μας και συ για μένα και όλους τους φίλους μας το δικαίωσες απόλυτα. Καλό ταξίδι φίλε μου αγαπημένε..”.

Ο Καμαρίτης Εμμανουήλ Δάσκαλος και φίλος του γράφει τα εξής:

“Στο φίλο μου Νίκο Κονιό! Αγαπητέ φίλε-αδερφέ Νίκο,

Για 2^η φορά σε χτύπησε ο εγκέλαδος του εγκεφαλικού. Στην 1^η το 2008 σε ταρακούνησε αλλά άντεξες. Έκανες μάλιστα και χιούμορ στους γιατρούς και σαν μαθηματικός δεχόσουν ασκήσεις από αυτούς με πενταψήφιους αριθμούς για άμεση στιγμιαία λύση πολλαπλασιασμού. Μέχρι εκεί έφτανε το χιούμορ που σε διέκρινε.
Το 2^ο εγκεφαλικό όμως ήτανε με πιο πολλά ρίχτερ τα οποία δεν άντεξες, λες και η μοίρα ήθελε να σου σβήσει τις άπειρες γνώσεις που απέκτησες χτυπώντας στο κέντρο του εγκεφάλου σου.

Από μικρός ήσουν φιλομαθής και παρά τη φτώχεια και τις στερήσεις της παιδικής σου ηλικίας, ήσουν προικισμένος με ένα σπάνιο μυαλό μαθηματικό, αλλά και φιλολογικό. Αν εσύ δεν έλυνες τις ασκήσεις, ήταν επόμενο ότι κανείς άλλος συμμαθητής δεν τις είχε λύσει στο γυμνάσιο Ανωγείων που φοίτησες. Η φιλομάθειάς ου ήταν τόσο μεγάλη, ώστε έγινες ένας ολοκληρωμένος επιστήμονας, σε σημείο τέτοιο που άγνωστοι και καλοί φιλόλογοι που συζητούσαν μαζί σου σε περνούσαν για φιλόλογο, αν και ήσουν μαθηματικός. Αποστήθιζες σχεδόν όλο τον Ερωτόκριτο απέξω, ήξερες πολλά ανέκδοτα και αινίγματα και συζητούσες όλα τα θέματα. Είχες σφαιρική μόρφωση, σπάνια για την εποχή μας. Είχες έμφυτη την κριτική και δημιουργική σκέψη. Έπρεπε να μας είχες αφήσει ένα τουλάχιστον βιβλίο με τις γνώσεις σου.

Ήσουν άνθρωπος απλός, άνθρωπος χωματένιος, χωρίς φαμφάρες, ήρεμος αθόρυβος, γαλήνιος και άριστος συζητητής με γερά επιχειρήματα. Σαν διευθυντής του λυκείου Γαζίου πρόσφερες πολλά σου μαθητές σου και στην κοινωνία. Σαν παιδαγωγός γινόσουν ένα με τα παιδιά παίζοντας και μπάλα μαζί τους.

Ήσουν άριστος οικογενειάρχης. Παντρεύτηκες την εκλεκτή της καρδιάς σου Μαρία Στεφανάκη, άριστη σύζυγο, που σε φρόντιζε με υπερβάλλοντα ζήλο, προπάντων στην αρρώστια σου. Όμως, παρ’ όλες τις προσπάθειές τις και τη συνεχή εξάντληση – εξασθένηση, την αστάθεια και τους θορύβους που σε ταλαιπωρούσαν, προστέθηκε το 2^ο εγκεφαλικό το οποίο απέβη μοιραίο και μάλιστα την ημέρα της επετείου της μεγαλύτερης πείνας που ένιωσες στη ζωή σου, κλεισμένος στο πολυτεχνείο υπερασπιζόμενος τη δημοκρατία το 1973.

Όμως, τα δύο άριστα παιδιά σου, ο Γιώργος και η Ειρήνη, με τα διπλά πτυχία τους και τους άριστες χαρακτήρες τους, που παντρεύτηκαν αντίστοιχα τα δύο φιλότιμα παιδιά, τη Χρύσα και το Μανώλη, δε θα ξεχάσουν ποτέ την αγάπη που τα αγκάλιασες. Έτσι αθόρυβα έγινε και ο γάμος τους, ίδιου του χαρακτήρα σου. Πρόλαβες να δεις την εγγονή σου Ευγενία, που τόσο λάτρευες και παιδαγωγούσες με την πείρα σου, εφαρμόζοντας βιωματική μάθηση. Κρίμα όμως που σε έχασε πρόωρα. Είχε πολλά να διδαχθεί. Τα 66 χρόνια που έζησες ήταν λίγα, όμως τα χαρίσματά σου πολλά.

Ήσουν ένας υπέροχος άνθρωπος. Η αισιόδοξη γυναίκα σου πρέπει να σταθεί όρθια για τα παιδιά της και για τα άλλα εγγόνια που θα έρθουν και να είναι περήφανη για σένα. Η γενέτειρά, σου τα Ανώγεια, όπου υπηρέτησες σαν καθηγητής και Δημοτικός σύμβουλος χάνουν έναν άξιο άνθρωπο, ένα θησαυρό και εγώ χάνω ένα φίλο ανεπανάληπτο. Κάθε που με έβλεπες έλεγες «Όλα καλά αδέρφι;», «Όλα καλά!» σου έλεγα. Όλα τα έβλεπες καλά, ακόμη και την αρρώστια σου.

Ο μαθηματικός μας έφυγε… ο μαθηματικός μας πάει.

Γεια σου φίλε! Καλό ταξίδι! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει..”

Ο ανιψιός του Κώστας Κονιός του Τζιρντανογιώργη έγραψε τις εξής μαντινάδες:

Δάσκαλε επιστήμονα σεμνέ επαναστάτη…
που εβάδισες στα πόδια σου κι όχι σε ξένη πλάτη…

Εδα που μπαίνει η άνοιξη μισές με το χειμώνα..
σ’ άρεσε η εξαίρεση να είσαι στον κανόνα….

Στα όνειρα μου εύχομαι να ‘ρχεσαι να με βρίνεις…
και σ όλα τα προβλήματα της λύση να μου δίνεις

Καλοστραθιά και να βαστάς τα χαιρετίσματα μου…
σ’ ανθρώπους που χρειάζομαι μα είναι μακριά μου…

Ο ανιψιός του Δημήτρης Κονιός του Τζιρντανογιάννη ανέφερε τις παρακάτω μαντινάδες:

Παππού γιαγιά ανοίξετε τη πόρτα σας να δείτε..
το Νίκο απου έρχεται να τον υποδεχθείτε..

παρέα στο κονάκι σας θα ν έχετε απόψε ..
γιαγιά τραπεζομάντηλο βγάλε καλό και στρώσε….

από τα πέντε σας δέντρα που χετε φυτεμένα..
ήρθε αέρας δυνατός και έριξε το ένα.

Ο Νίκος Κονιός γεννήθηκε στα Ανώγεια το 1951. Γονείς του ήταν ο Κώστας Κονιός (Τζιρντανόκωστας) και η Ειρήνη Νταγιαντά. Μαζί ευτύχησαν να αποκτήσουν πέντε αγόρια, τον Γιάννη, τον Μανόλη, τον Νίκο, τον Γιώργη και τον Ιδομενέα, άξια και ικανά άτομα της κοινωνίας των Ανωγείων.Φοίτησε στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο Ανωγείων όπου ως άριστος μαθητής ξεχώριζε για το φωτεινό και δυνατό μυαλό του. Δύσκολα χρόνια μα ευτυχισμένα σε ένα περιβάλλον ανθρώπινο, γεμάτο φίλους, αγάπη και ζεστασιά. Στη συνέχεια τελείωσε το Μαθηματικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στην Αεροπορία , δημιούργησε με την Μαρία Στεφανάκη μια ωραία οικογένεια με δυο ξεχωριστά παιδιά, την Ειρήνη και τον Γιώργη, επιστήμονες σήμερα. Ο Νίκος Κονιός ήταν ένας από τους πρώτους παίκτες που στελέχωσαν τον Αετό Ανωγείων στα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του 60. Επίσης είχε ενεργό ρόλο στην εξέγερση του πολυτεχνείου και ήταν ένας εκ των οραματιστών και ιδρυτών του σκακιστικού ομίλου ανωγείων ενώ διετέλεσε και δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο ανωγείων επί σειρά ετών. Στην κηδεία του ψήφισμα κατέθεσαν ο δήμος ανωγείων και ο σύλλογος καθηγητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης νομού Ηρακλείου ενώ συλλυπητήρια ανακοίνωση έβγαλε και ο σκακιστικός όμιλος ανωγείων.

Σε όποιο σχολείο κι αν υπηρέτησε, στο Κοραή, στο Τζερμιάδο, στα Ανώγεια, στον Κρουσώνα, στο Γάζι, έμεινε γνωστός για τις ικανότητες του, αλλά και πολύ αγαπητός σε συναδέλφους και μαθητές. Το πρόβλημα της υγείας του τον βρήκε όρθιο στις επάλξεις του σχολείου, αλλά το αντιμετώπιζε με ψυχραιμία, δύναμη και το γνωστό του χιούμορ χάρη στο μεγάλο του στήριγμα, την αγαπημένη του Μαρία. Σχεδόν είχαμε ξεχάσει ότι είχε τόσο σοβαρό πρόβλημα, αλλά ο θάνατος τον βρήκε στις 23 Φεβρουαρίου 2017. Η συμμετοχή στο πένθος της οικογένειας του τόσο μεγάλη, από όλη σχεδόν την Κρήτη, ανθρώπων που θρηνούσαν πραγματικά για το χαμό του, ήταν η απόδειξη για την αξία του Νίκου Κονιού και το κενό που άφησε πίσω η απώλεια του στην οικογένεια και τους φίλους του.
-Η ΑΝΩΓΗ ευχαριστεί θερμά τον Ιδομενέα Κονιό για την προσφορά 50 ευρώ, καθώς και τον Βασίλη Κονιό (Κονιδοβασίλη) για την προσφορά επίσης 50 ευρώ για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης.

§§Θα το πιστέψω μόνο αν δω να κλείνει το μνημείο,
αλλιώς πρωταπριλιάτικο θα πω πως είναι αστείο..§§ 

Πρώτη Απριλίου 2002. Μια μαύρη Πρωταπριλιά για τα Ανώγεια με ψύχρα και μια ατμόσφαιρα σιωπής και βουβού πόνου ανάμεσα στους κατοίκους. Όλοι κατευθύνονται χωρίς να μιλάνε προς τον Ιερό Ναό της Παναγίας στο Περαχώρι, όπου και θα αποχαιρετήσουν τον δικό τους Μύρωνα , ένα αυθεντικό μερακλή, έναν καλλιτέχνη που άφησε αιώνιο το στίγμα του στην μουσική Κρητική παράδοση. Ο Μύρων Σκουλάς έφευγε για το μεγάλο ταξίδι σε ηλικία μόλις 48 ετών, αλλά σε αυτό το σύντομο μονοπάτι της ζωής του πρόλαβε να αφήσει μια τεράστια παρακαταθήκη στο τραγούδι, στη μαντινάδα που χτυπάει στο κέντρο την καρδιά και τα συναισθήματα, στην λεβεντιά και στην αρχοντιά ενός ανθρώπου που ξεκίνησε βοσκός από τα Ανώγεια και έμελλε να γίνει από τους σημαντικότερους εκφραστές της παράδοσης μας.

Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Μύρος δεν ξέχασε ποτέ τη μεγάλη του αγάπη τα Ανώγεια,τα πρόβατα και το βουνό παράλληλα με την μουσική του πορεία.Ένας αυθεντικός καλλιτέχνης που μέχρι και σήμερα έχει φανατικούς θαυμαστές όλων των ηλικιών. Έφερε στην μουσική μας όχι μόνο το μαντολίνο αλλά κυρίως το πάθος ,την αυθεντικότητα και την αγάπη για την παρέα και το μερακλήκι που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής. Ο δίσκος §§Κρητική Καντάδα §§ στα μέσα της δεκαετίας του §80 ,μαζί με τον Μιλτιάδη Σκουλά, έμεινε στην ιστορία και ουσιαστικά έφερε στην Κρητική μουσική το μαντολίνο, το οποίο καθιερώθηκε αργότερα στις δουλειές των περισσότερων Κρητών καλλιτεχνών.Πέρα από την Κρητική Καντάδα  κυκλοφόρησε ακόμα τους δίσκους §§Τα Αορείτηκ᧧, §§Τα Μυστικά του Φεγγαριού §§ §§Εγώ §χω δυνατά φτερά§§και  §§Τα Νυχτοπερπατήματ᧧  που τον καθιέρωσαν στη συνείδηση του κόσμου ως ένα τεράστιο ερμηνευτή και ένα σπουδαίο μαντιναδολόγο.

Δεν υπάρχει παρέα ή καντάδα στο χωριό από νεαρούς ή και μεγαλύτερους ανθρώπους στα Ανώγεια που να μην τραγουδήσουν κάποια από τις εκατοντάδες μαντινάδες του, να μην προσπαθήσουν να μιμηθούν τον τρόπο που με πάθος ο ίδιος τις τραγουδούσε. Να μην καθίσουν στη συνέχεια και να πουν κάποια όμορφη ιστορία που έζησαν με τον ίδιο τον Μύρων σε κάποια παρέα ή σε κάποιο από τα μαγαζιά που τραγουδούσε και που πάντα ήταν κατάμεστα για να τον απολαύσουν.

“Η μαντινάδα για μένα είναι ότι ωραιότερο υπάρχει. Γιατί με μια μαντινάδα μπορείς να εκφράσεις μια ολόκληρη ζωή σε τέσσερις γραμμές…” είχε ο ίδιος τονίσει σε κάποια από τις συνεντεύξεις του. Αυτό έκανε ο Μύρων, ολόκληρη τη ζωή του μας την έδινε με ένα στίχο και μια μαντινάδα, γιατί η μαντινάδα ήταν η ζωή του.

Ο Μύρων Σκουλάς νικήθηκε από την επάρατη νόσο και ” έφυγε” τον Απρίλιο του 2002. Πάλεψε σκληρά για χρόνια με την αρρώστια αλλά δεν τα κατάφερε και πέθανε χωρίς να προλάβει να δώσει ακόμα περισσότερα στον πολιτισμό μας. Έφυγε αλλά η κληρονομιά του μένει αιώνια και το παράδειγμα του ακολουθείτε μέχρι και σήμερα από μουσικούς, καλλιτέχνες, στιχουργούς, αλλά και απλούς ανθρώπους που μέσω μιας μαντινάδας ή μιας μουσικής δείχνουν τα συναισθήματα και την ψυχή τους στον κόσμο. Αθάνατος! Θα τον θυμόμαστε πάντα για τις μαντινάδες, το τραγούδι του και το μεγαλείο της ψυχής του. Ο χρόνος δεν μπορεί να σβήσει την μνήμη για τον Μύρων και για κανένα άλλο αληθινά μεγάλο..

§§Σπάσε του πόνου σύννεφο η πίκρα να λιγάνει,
να βγει ο ήλιος τσι χαράς τη σκέψη να ζεστάνει..§§

§§Αγριολούλουδο τσ§ αυγής κι αξεμπουμπούκιαστο μου,
αχνοδροσουλιασμένο μου,φυντάνι ξομπλιαστό μου…§§

§§Όσο κι αν ζούμε χωριστά δε σ§ έχω αφήσει μόνη,
με τη δική σου ανάμνηση βραδιάζει ξημερώνει..§§

§§Για σένα έχω στη καρδιά Παλάτι και Μπαλκόνια,
Μπαξέ με διάφορα δεντρά και κελαηδούν τ§ αηδόνια..§§

§§Κάθε ηλιοβασίλεμα σ§ αναστορούμε φως μου,
γιατί το βλέπαμε μαζί μα εδά είμαι μοναχός μου..§§

§§Όσο κι αν είναι δυνατές οι μπόρες δε με πιάνουν,
γιατί χω δυνατά φτερά και στα ανοιχτά με βγάνουν..§§

§§Κρυφά του κόσμου ήθελα να §χω τα βάσανα μου,
μα δε μπορώ προδίδομαι στ§ αναστενάγματα μου…§§

§§Είναι καρδιές που εύκολα μια αγάπη λησμονούνε,
κι άλλες που θυσιάζονται για κάτι που αγαπούνε..

Έπειτα από εφαρμογή της ΚΥΑ με αρ.Α3 (Γ) /ΓΠ/ΟΙΚ.25132 (ΦΕΚ 908/2016τ.Β΄) «Ρυθμίσεις για τη διασφάλιση της πρόσβασης των ανασφαλίστων στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας» , έχει ενεργοποιηθεί η διαδικασία παραλαβής αιτήσεων για δωρεάν φαρμακευτική περίθαλψη (χωρίς ποσοστό συμμετοχής) σε ανασφάλιστους που ανήκουν στις παρακάτω κατηγορίες:

• Άτομα με οποιοδήποτε ποσοστό αναπηρίας κάτω από 67% με την προσκόμιση ιατρικής γνωμάτευσης από το ΚΕΠΑ
• Οι πάσχοντες από χρόνιες παθήσεις (όσες παθήσεις αναφέρονται σε σχετική ΚΥΑ) με την προσκόμιση ιατρικής βεβαίωσης
• Κάτοχοι βιβλιαρίου ανασφαλίστου σε ισχύ την 04/04/2016 και τα μέλη των οικογενειών τους (σύζυγος και εξαρτώμενα μέλη)
• Αιτούντες βιβλιαρίου ανασφαλίστου έως την 4/04/2016 των οποίων η αίτηση εκκρεμεί και τα μέλη των οικογενειών τους

Για τις 4 παραπάνω κατηγορίες το πραγματικό εισόδημα δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 6.000€ για μεμονομένο άτομο προσαυξανόμενο κατά 1.200 € για το/τη σύζυγο και για κάθε προστατευόμενο μέλος.

• οι δικαιούχοι διεθνούς προστασίας (αναγνωρισμένοι πρόσφυγες και δικαιούχοι επικουρικής προστασίας)και οι ανιθαγενείς και τα μέλη των οικογενειών τους.
• όσοι διαμένουν στην Ελλάδα με καθεστώς παραμονής για ανθρωπιστικούς ή εξαιρετικούς λόγους (για όλα τα μέλη της οικογένειας τους)
• Άτομα με αναπηρία 67% και άνω

Για τις προαναφερόμενες τρις κατηγορίες δεν υπάρχει οικονομικό κριτήριο

• Άτομα και οικογένειες των οποίων το πραγματικό εισόδημα δεν υπερβαίνει το ποσό των 2.400€ για μεμονωμένο άτομο και των 3.600€ για το ζευγάρι προσαυξανόμενο κατά 600 € για κάθε προστατευόμενο μέλος

Σε αυτή την τελευταία περίπτωση το σύστημα συνταγογράφησης παρουσιάζει αυτόματα τη μηδενική συμμετοχή του ανασφαλίστου.

Όσοι ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες και το σύστημα συνταγογράφησης δεν τους παρουσιάζει μηδενική συμμετοχή στα φάρμακα. μπορούν να υποβάλουν αίτηση /ένσταση στην Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου Ανωγείων μαζί με τα απαραίτητα δικαιολογητικά τα οποία διαφέρουν ανά περίπτωση.

Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η κατοχή ΑΜΚΑ ή Κ.Υ.Π.Α (κάρτα υγειονομικής περίθαλψης αλλοδαπού) και νομιμοποιητικών εγγράφων διαμονής καθώς και οποιοδήποτε πρόσφορο αποδεικτικό κατοικίας. Για την έγκριση της αίτησης πραγματοποιείται έλεγχος οικογενειακού εισοδήματος και περιουσίας ,σύμφωνα με τα στοιχεία της εκκαθαρισμένης φορολογικής δήλωσης του τελευταίου φορολογικού έτους.

Ως πραγματικό εισόδημα νοείται το συνολικό καθαρό εισόδημα όλων των κατηγοριών στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και το σύνολο των επιδομάτων (εκτός των προνοιακών )και άλλων ενισχύσεων καθώς και το εισόδημα που απαλλάσσεται από το φόρο ή φορολογείται με ειδικό τρόπο.

Πληροφορίες: Τμήμα Κοινωνικής Προστασίας Παιδείας Πολιτισμού Δήμου Ανωγείων ,Ρίτα Σουλτάτου 2834031484 ,Ειρήνη Θεοφανάκη 2834031411.

Μετά το διάλειμμα για την εορτή της Εθνικής Επετείου, η ομάδα φίλων κινηματογράφου του Δήμου, επανέρχεται αυτό το Σάββατο 1 Απριλίου, με δυο προβολές ταινιών στην αίθουσα της Τράπεζας Πειραιώς. Στις 4 μ.μ θα προβληθεί η παιδική ταινία για τους μικρούς σινεφίλ “Μπάτε σκύλοι αλέστε”, ενώ στις 7 μ.μ η σπουδαία Ελληνική παραγωγή “Ένας άλλος κόσμος” του Χριστόφορου Παπακαλιάτη.

Μπάτε σκύλοι αλέστε: Ο Μαξ είναι ένας σκύλος που προτιμά να περιμένει υπομονετικά πίσω από την πόρτα την Κέιτι, την καλύτερη αφεντικίνα του κόσμου, όπως πιστεύει ο ίδιος. Όλα αυτά μέχρι να έρθει στο σπίτι ο νέος συγκάτοικός του, ο μεγαλόσωμος αδέσποτος σκύλος Δούκας. Η κόντρα τους θα φτάσει στα άκρα, με την κατάσταση να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις όταν οι δύο άσπονδοι φίλοι χαθούν στους επικίνδυνους δρόμους της Νέας Υόρκης.

Ένας άλλος κόσμος: Τρία χρόνια μετά το κινηματογραφικό ντεμπούτο του «Αν…», ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης αφηγείται τρεις διαφορετικές ιστορίες που συνθέτουν το μωσαϊκό της μνημονιακής αθηναϊκής πραγματικότητας: Ο Φάρις είναι ένας Σύριος μετανάστης που σώζει τη φοιτήτρια Δανάη από μια ληστεία, με την τυχαία συνάντησή τους να αποκτά αναπάντεχη συνέχεια. Ο 40άρης Γιώργος, στέλεχος σε μεγάλη εταιρεία, βρίσκεται εγκλωβισμένος σε έναν προβληματικό γάμο, αλλά η ζωή του δείχνει να ξεμπλοκάρει μετά τη γνωριμία του με τη Σουηδέζα Ελίζ. Η νοικοκυρά Μαρία γνωρίζει έξω από το σουπερμάρκετ τον Σεμπάστιαν, έναν Γερμανό που εργάζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη, και οι συναντήσεις τους αποτελούν την εβδομαδιαία απόδραση της από τη μικροαστική της πραγματικότητα.

Την ίδια στιγμή, ο χρεοκοπημένος επιχειρηματίας Αντώνης έχει παραδοθεί στο τυφλό ρατσιστικό μίσος. Είναι προφανές ότι το φλέγον ελληνικό κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον που βρισκόταν στο αχνό φόντο του «Αν…» παίρνει τη θέση πρωταγωνιστή στο «Ένας Άλλος Κόσμος». Η οικονομική και ηθική κρίση, οι φασιστικές συμμορίες, η άγρια επιχειρηματική αρένα, η εκκωφαντική κατάρρευση του ελληνικού ονείρου έχουν μικρό ή μεγαλύτερο ρόλο στη σπονδυλωτή ταινία. Όχι, ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης δεν ασπάστηκε ξαφνικά τον κοινωνικό ρεαλισμό. Όλα τα παραπάνω στοιχεία είναι προσαρμοσμένα στον ιδιότυπο μελοδραματικό νατουραλισμό του, τον οποίο γνωρίσαμε στις μεγάλες τηλεοπτικές του επιτυχίες και μετέπειτα στο «Αν…», όπου όλα είναι δυνατά: από επιτάφιους πάνω στην αμμουδιά μέχρι ερωτικές φωλιές σε κουφάρια αεροπλάνων.

Ο έρωτας είναι φυσικά πανταχού παρών, ενώ οι στρογγυλεμένες, πασπαλισμένες με ζαχαρόσκονη κοινωνικές αιχμές δεν ξεπερνούν ποτέ το επίπεδο της ατάκας των πρωταγωνιστών του («Μην μπερδεύεις τη γερμανική πολιτική με το γερμανικό λαό», «Politics are bad… Many lies» ). Πέρα όμως από τη δεδομένη –τουλάχιστον για τους περισσότερους– καρτποσταλική απεικόνιση της σύγχρονης κοινωνικής πραγματικότητας, το «Ένας Άλλος Κόσμος» αποτελεί σίγουρα την πιο θαρραλέα δουλειά του 40χρονου Παπακαλιάτη. Όχι τόσο γιατί βάζει στο σεναριακό του στόχαστρο τη φασιστική βία και τις παθογένειες της μικροαστικής οικογένειας (έστω και ξύνοντας απλώς την επιφάνεια ), αλλά περισσότερο γιατί δοκιμάζεται σε ένα σύνθετο σκηνοθετικό εγχείρημα μεγαλύτερης δυσκολίας.

Ο Παπακαλιά­της τολμά ν’ ανοίξει τα πλάνα του, ν’ αλλάξει παραστάσεις και εντέλει να εξελιχθεί ως filmmaker, άλλοτε με μεγαλύτερη (ο χειρισμός των γυά­λινων επιφανειών στα γραφεία ) και άλλοτε με μικρότερη (η «χάρτινη» σκηνή δράσης στο Ελληνικό ) επιτυχία. Δανειζόμενος για μια ακόμη φορά ιδέες από ξένες ταινίες (το σκηνικό του αεροπλάνου-καταφυγίου από το «Warm Bodies» και η φωτογραφία του σουπερμάρκετ από το «Cashback» ), συνθέτει έναν προσωπικό κινηματογραφικό κόσμο, ο οποίος οριοθετεί το (μετα )μοντέρνο ελληνικό μελόδραμα και τον τοποθετεί στη θέση του ηγέτη του εμπορικού σινεμά της χώρας μας.

Ελλάδα. 2015. Διάρκεια: 114΄

Η Κρητική γη αγκάλιασε σήμερα ένα σπουδαίο δάσκαλο της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης, τον Γιάννη Μαρκογιαννάκη ή Μαρκογιάννη που “έφυγε” από τη ζωή πλήρης ημερών αλλά και έργων. Ο Αριστείδης Χαιρέτης ή Γιαλάφτης, ο σπουδαίος μας μαντιναδολόγος, θέλησε να τον αποχαιρετήσει από τα Ανώγεια με τρεις δικές του μαντινάδες που έστειλε στην Ανωγή:

Τη μουσική σου δε μπορεί ο χρόνος να ποθάνει,
άρα θα είσαι στη ζωή ,δάσκαλε Μαρκογιάννη..

Η του λαγούτου η μουσική  ‘πο σήμερο φτωχαίνει,
γιατί αυτός που τό πάιζε στον Άδη κατεβαίνει..

Του γιου σου ο τραυματισμός και η πληγή θα γιάνει
για δε θα τον εσκεφτεσαι, στον Άδη Μαρκογιάννη..

Στον άρχοντα και  πονεμένο πατέρα με τιμή,
Αριστείδης Χαιρέτης ή Γιαλαύτης

Το ΚΠΕ Ανωγείων σε συνεργασία με τους Υπεύθυνους Σχολικών Δραστηριοτήτων της Α/θμιας και Β/θμιας Εκπ/σης των νομών της Κρήτης και το Δήμο Ανωγείων, με αφορμή το «2017 ως έτος Νίκου Καζαντζάκη», διοργανώνουν διήμερη θεματική δράση την Παρασκευή (απόγευμα) 31 Μαρτίου 2017 και Σάββατο (πρωί) 1 Απριλίου 2017, στους χώρους του ΚΠΕ Ανωγείων και στην υπόγεια αίθουσα της Τράπεζας Πειραιώς, με θέμα:
«Το Κρητικό Τοπίο: Φυσικό – Ανθρωπογενές Περιβάλλον. Οι αρχές – οι αξίες της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και της Αειφορίας και η σημασία του ενεργού πολίτη μέσα από το συγγραφικό έργο του Ν.Καζαντζάκη»
Η δράση αυτή αφορά μαθητικές ομάδες (Α/θμιας και Δ/θμιας Εκπ/σης) και τους συντονιστές-συνοδούς εκπαιδευτικούς. Στόχος της είναι η ενεργοποίηση των μαθητών να διαβάσουν έργα του Νίκου Καζαντζάκη, να εμπνευστούν δημιουργικά, να πάρουν μέρος και να παρουσιάσουν το θέμα που θα επιλέξουν με διάφορες δραστηριότητες, όπως παρουσιάσεις, με θεατρικά δρώμενα ή κολάζ, βίντεο, αφίσα, μαντινάδες κ.ά.
Η διήμερη δράση υλοποιείται στο πλαίσιο του Έργου «Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) – Περιβαλλοντική Εκπαίδευση», μέσω του Επιχειρησιακού προγράμματος “Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού, Εκπαίδευση & Δια Βίου Μάθηση” με τη συγχρηματοδότηση της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.