§§Θα το πιστέψω μόνο αν δω να κλείνει το μνημείο,
αλλιώς πρωταπριλιάτικο θα πω πως είναι αστείο..§§ 

Πρώτη Απριλίου 2002. Μια μαύρη Πρωταπριλιά για τα Ανώγεια με ψύχρα και μια ατμόσφαιρα σιωπής και βουβού πόνου ανάμεσα στους κατοίκους. Όλοι κατευθύνονται χωρίς να μιλάνε προς τον Ιερό Ναό της Παναγίας στο Περαχώρι, όπου και θα αποχαιρετήσουν τον δικό τους Μύρωνα , ένα αυθεντικό μερακλή, έναν καλλιτέχνη που άφησε αιώνιο το στίγμα του στην μουσική Κρητική παράδοση. Ο Μύρων Σκουλάς έφευγε για το μεγάλο ταξίδι σε ηλικία μόλις 48 ετών, αλλά σε αυτό το σύντομο μονοπάτι της ζωής του πρόλαβε να αφήσει μια τεράστια παρακαταθήκη στο τραγούδι, στη μαντινάδα που χτυπάει στο κέντρο την καρδιά και τα συναισθήματα, στην λεβεντιά και στην αρχοντιά ενός ανθρώπου που ξεκίνησε βοσκός από τα Ανώγεια και έμελλε να γίνει από τους σημαντικότερους εκφραστές της παράδοσης μας.

Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Μύρος δεν ξέχασε ποτέ τη μεγάλη του αγάπη τα Ανώγεια,τα πρόβατα και το βουνό παράλληλα με την μουσική του πορεία.Ένας αυθεντικός καλλιτέχνης που μέχρι και σήμερα έχει φανατικούς θαυμαστές όλων των ηλικιών. Έφερε στην μουσική μας όχι μόνο το μαντολίνο αλλά κυρίως το πάθος ,την αυθεντικότητα και την αγάπη για την παρέα και το μερακλήκι που βγαίνει από τα βάθη της ψυχής. Ο δίσκος §§Κρητική Καντάδα §§ στα μέσα της δεκαετίας του §80 ,μαζί με τον Μιλτιάδη Σκουλά, έμεινε στην ιστορία και ουσιαστικά έφερε στην Κρητική μουσική το μαντολίνο, το οποίο καθιερώθηκε αργότερα στις δουλειές των περισσότερων Κρητών καλλιτεχνών.Πέρα από την Κρητική Καντάδα  κυκλοφόρησε ακόμα τους δίσκους §§Τα Αορείτηκ᧧, §§Τα Μυστικά του Φεγγαριού §§ §§Εγώ §χω δυνατά φτερά§§και  §§Τα Νυχτοπερπατήματ᧧  που τον καθιέρωσαν στη συνείδηση του κόσμου ως ένα τεράστιο ερμηνευτή και ένα σπουδαίο μαντιναδολόγο.

Δεν υπάρχει παρέα ή καντάδα στο χωριό από νεαρούς ή και μεγαλύτερους ανθρώπους στα Ανώγεια που να μην τραγουδήσουν κάποια από τις εκατοντάδες μαντινάδες του, να μην προσπαθήσουν να μιμηθούν τον τρόπο που με πάθος ο ίδιος τις τραγουδούσε. Να μην καθίσουν στη συνέχεια και να πουν κάποια όμορφη ιστορία που έζησαν με τον ίδιο τον Μύρων σε κάποια παρέα ή σε κάποιο από τα μαγαζιά που τραγουδούσε και που πάντα ήταν κατάμεστα για να τον απολαύσουν.

“Η μαντινάδα για μένα είναι ότι ωραιότερο υπάρχει. Γιατί με μια μαντινάδα μπορείς να εκφράσεις μια ολόκληρη ζωή σε τέσσερις γραμμές…” είχε ο ίδιος τονίσει σε κάποια από τις συνεντεύξεις του. Αυτό έκανε ο Μύρων, ολόκληρη τη ζωή του μας την έδινε με ένα στίχο και μια μαντινάδα, γιατί η μαντινάδα ήταν η ζωή του.

Ο Μύρων Σκουλάς νικήθηκε από την επάρατη νόσο και ” έφυγε” τον Απρίλιο του 2002. Πάλεψε σκληρά για χρόνια με την αρρώστια αλλά δεν τα κατάφερε και πέθανε χωρίς να προλάβει να δώσει ακόμα περισσότερα στον πολιτισμό μας. Έφυγε αλλά η κληρονομιά του μένει αιώνια και το παράδειγμα του ακολουθείτε μέχρι και σήμερα από μουσικούς, καλλιτέχνες, στιχουργούς, αλλά και απλούς ανθρώπους που μέσω μιας μαντινάδας ή μιας μουσικής δείχνουν τα συναισθήματα και την ψυχή τους στον κόσμο. Αθάνατος! Θα τον θυμόμαστε πάντα για τις μαντινάδες, το τραγούδι του και το μεγαλείο της ψυχής του. Ο χρόνος δεν μπορεί να σβήσει την μνήμη για τον Μύρων και για κανένα άλλο αληθινά μεγάλο..

§§Σπάσε του πόνου σύννεφο η πίκρα να λιγάνει,
να βγει ο ήλιος τσι χαράς τη σκέψη να ζεστάνει..§§

§§Αγριολούλουδο τσ§ αυγής κι αξεμπουμπούκιαστο μου,
αχνοδροσουλιασμένο μου,φυντάνι ξομπλιαστό μου…§§

§§Όσο κι αν ζούμε χωριστά δε σ§ έχω αφήσει μόνη,
με τη δική σου ανάμνηση βραδιάζει ξημερώνει..§§

§§Για σένα έχω στη καρδιά Παλάτι και Μπαλκόνια,
Μπαξέ με διάφορα δεντρά και κελαηδούν τ§ αηδόνια..§§

§§Κάθε ηλιοβασίλεμα σ§ αναστορούμε φως μου,
γιατί το βλέπαμε μαζί μα εδά είμαι μοναχός μου..§§

§§Όσο κι αν είναι δυνατές οι μπόρες δε με πιάνουν,
γιατί χω δυνατά φτερά και στα ανοιχτά με βγάνουν..§§

§§Κρυφά του κόσμου ήθελα να §χω τα βάσανα μου,
μα δε μπορώ προδίδομαι στ§ αναστενάγματα μου…§§

§§Είναι καρδιές που εύκολα μια αγάπη λησμονούνε,
κι άλλες που θυσιάζονται για κάτι που αγαπούνε..