Archive for Οκτωβρίου 2013
“Αξιοποιώντας το σχολικό χώρο”
31/10/2013
Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης(ΚΠΕ) Ανωγείων σε συνεργασία με τις Υπεύθυνες Σχολικών Δραστηριοτήτων της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνης και την Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης(Π.Ε.ΕΚ.Π.Ε.). Παράρτημα Κρήτης και το Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών στο 9ο Δ.Σ. Ρεθύμνης προτίθεται να διοργανώσει, στο πλαίσιο του Θεματικού Έτους 2013-14 «Ενεργοί Πολίτες», διήμερο επιμορφωτικό σεμινάριο για εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Περιφερειακής Ενότητας του Ρεθύμνου στις 1-2 Νοεμβρίου 2013. Το σεμινάριο αφορά εκπαιδευτικούς, οι οποίοι πρόκειται να υλοποιήσουν πρόγραμμα Π.Ε. με θέμα παρόμοιο του σεμιναρίου για το σχολικό έτος 2013-14 και θα πραγματοποιηθεί στο 9Ο Δημοτικό Σχολείο Ρεθύμνης.
Τίτλος του σεμιναρίου «Σχεδιάζοντας Π.Ε. με θέμα: αξιοποιώντας το σχολικό χώρο για μία περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση: το παράδειγμα των σχολικών κήπων».
Το σεμινάριο υλοποιείται στο πλαίσιο της Πράξης «Δράσεις Διά Βίου Μάθησης για το Περιβάλλον και την Αειφορία-Άξονας Προτεραιότητας 7» μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση», με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο-Ε.Κ.Τ.) και εθνικών πόρων.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
Παρασκευή 01/11/13 ( Απόγευμα)
16.30-17.00: Προσέλευση-Εγγραφές
17.00-17.05: Έναρξη – Χαιρετισμοί
17:05-17:15: Η ταυτότητα του σεμιναρίου και ο ρόλος της Π.Ε.ΕΚ.Π.Ε., Κεφαλογιάννη Ζαχαρένια, Υπεύθυνη ΚΠΕ Ανωγείων.
17:15-17:45: «Σχολικοί Κήποι και Περιβαλλοντική Εκπαίδευση», Καλαιτζιδάκη Μαριάννα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Παν/μίου Κρήτης.
17.45-18:15: Φυτά και άνθρωποι: Μύθοι και πραγματικότητα,Στέργιος Πυρίντσος
Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Βιολογίας Πανεπιστημίου Κρήτης-Επιστημονκά Υπεύθυνος Βοτανικού Κήπου Πανεπιστημίου Κρήτης
18:15-18:45 «Σχολεία με κήπο» και ”Από τους σπόρους στους καρπούς” “Των κήπων ψιθυρίσματα” οπτικοακουστικές διαδρομές στο σχολείο των κήπων μας , το παράδειγμα της Πελοποννήσου, Πλακονούρη Διονυσία Δ.Σ. Βέργας, πρόεδρος Π.Ε.ΕΚ.Π.Ε. Πελοποννήσου Χριστοπούλου Αφροδίτη 21ο Δ.Σ. Καλαμάτας ΠΕΕΚΠΕ Παράρτημα Πελοποννήσου.
8:45-19:00«Παρουσίαση της τοπικής πρωτοβουλίας για την αναμόρφωση των σχολικών αυλών» , Χρόνη Βαρβάρα, Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων Α/θμιας νομού Ρεθύμνης .
19:00-19:30: Παρουσίαση Προγράμματος Π.Ε. «Σχολικός κήπος και κοινοτική επιχειρηματικότητα», Πατσιάς Άγγελος, διευθυντής Δ.Σ. Φουρφουρά.
Παρουσίαση Προγράμματος Π.Ε. «Ο σχολικός κήπος στο πλαίσιο της σχολικής αυλής» Μυρθιανός Νεκτάριος, δάσκαλος Δ.Σ. Ρουσσοσπιτίου.
Παρουσίαση Προγράμματος «Αιθελάτες: εικονική επιχείρηση επεξεργασίας βοτάνων της κρητικής γης και παραγωγή αιθέριων ελαίων» Χατζιάρα Κατερίνα, εκπαιδευτικός ΕΠΑΛ Κισσάμου.
Παρουσίαση Προγράμματος Π.Ε. «το παράδειγμα του κήπου στο ΚΠΕ Ανωγείων» Βαγγέλης Βρέντζος, Αλατσάκης Γιώργος, Δακανάλη Ερωφίλη Π.Ο. ΚΠΕ Ανωγείων.
19:30-19:45 Δ ι ά λ ε ι μ μ α
19:45-20:00 «Μεταμορφώνοντας το σχολικό χώρο:” κατασκευές με φυσικά υλικά στην αυλή του σχολείου», Φρατζεσκάκη Θεοδοσία, Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ, Πρόεδρος της ομάδας «ΠηλΟίκο».
20:00-20:15 «Η σημασία της διάσωσης και διάδοσης των ντόπιων σπόρων στη διατήρηση της Βιοποικιλότητας και την αυτάρκεια στον Αγροτικό τομέα. Δράσεις της Τοπικής Ομάδας ΠΕΛΙΤΙ Ηρακλείου”», Χατζηγεωργίου Στέλλα, Γεωπόνος, Υπάλληλος της ΕΠΑ.Σ Κρήτης του ΕΛ.Γ.Ο. “ΔΗΜΗΤΡΑ”, Βαρδάκης Μανώλης, Αγρότης, Συντονιστές της Τοπικής Ομάδας ΠΕΛΙΤΙ Ηρακλείου
20:15-20:30 ΔΙΚΤΥΟ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ: Απο τον Σχολικό Βιολογικό Κήπο στο Ηλεκτρονικό Αγρομάγαζο Γιώργος Νεοφώτιστος (Πανεπιστήμιο Κρήτης, Τμήμα Φυσικής και Μονάδα Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας, & Δίκτυο Σχολικής Καινοτομίας [Open Discovery Space])
20:30-21:00: Ερωτήσεις-Συζήτηση
Σάββατο 02/11/13 (Πρωί)
8.30-9.00: Προσέλευση
Παράλληλα Εργαστήρια:
9.00-10:30 Σχεδιάζοντας προγράμματα Π.Ε. με θέμα τους σχολικούς κήπους με αφορμή το θεματικό έτος «Ενεργοί Πολίτες» για εκπαιδευτικούς Α/θμιας, Στεφανάτου Εύα, Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων νομού Ηρακλείου Κριτσωτάκη Φρειδερίκη, μέλος Π.Ο. ΚΠΕ Αρχανών-Ρούβα-Γουβών, Χρόνη Βαρβάρα, Υπεύθυνη Σχολικών Δραστηριοτήτων νομού Ρεθύμνης Καλομοίρη Αγάπη, Αλατσάκης Γιώργος μέλη Π.Ο. ΚΠΕ Ανωγείων
9.00-10:30 Σχεδιάζοντας προγράμματα Π.Ε. με θέμα τους σχολικούς κήπους για εκπαιδευτικούς Β΄/θμιας με αφορμή το θεματικό έτος «Ενεργοί Πολίτες» Πετρογιάννη Κερασία, Υπεύθυνη Σχολικών δραστηριοτήτων Β/θμιας Εκπ/σης Ρεθύμνης, Κεφαλογιάννη Ζαχαρένια, Υπεύθυνη Κ.Π.Ε. Ανωγείων
11.00-11.15: Δ ι ά λ ε ι μ μα
Παράλληλα Εργαστήρια:
11.15-13.00: «Ένας σχολικός κήπος παίρνει μορφή και υπόσταση: εκπαιδευτικός σχεδιασμός και βιωματικές δράσεις», Νεκτάριος Τσαγλιώτης, δάσκαλος, Υπεύθυνος του Εργαστηρίου Φυσικών Επιστημών στο 9ο Δημοτικό Σχολείο Ρεθύμνου, Βρέντζος Βαγγέλης, μέλος Π.Ο. ΚΠΕ Ανωγείων
11.15-13.00: ” Του κήπου μας το σκιάχτρο” Κατασκευή σκιάχτρου από ανακυκλώσιμα υλικά , Ζωντανεύοντας το φύλακα του κήπου μας Μέσα από ένα μυθοπλαστικό περιβάλλον (ρόλοι, καταστάσεις και θέματα ), Πλακονούρη Διονυσία, Δ.Σ. Βέργας, Χριστοπούλου Αφροδίτη 21ο Δ.Σ. Καλαμάτας ,ΠΕΕΚΠΕ Παράρτημα Πελοποννήσου.
13.00-14.00: Η τεχνική της φυσικής καλλιέργειας, Mανιαδάκης Μιχάλης, Τεχνολόγος Ανθοκόμος, Σημαντήρης Αλέξανδρος, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Μέρωνα Αμαρίου.
14.00-14.30: Αξιολόγηση και Λήξη Σεμιναρίου -Παραλαβή βεβαιώσεων
Δημοσιεύθηκε σε: Πέθανε σε ηλικία 49 ετών ο Εμμ. Βιτώρος του Νεάρχου. Η εξόδιος αξολουθία θα ψαλεί την Παρασκευή στις 11 π.μ. από τον ιερό ναό της Παναγίας. Η ΑΝΩΓΗ εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
Το 416 π.Χ. και ενώ βρίσκεται σε ισχύ η Νικίειος Ειρήνη(421π.Χ.), την οποία είχαν υπογράψει οι Αθηναίοι και οι Σπαρτιάτες, κλείνοντας με αυτήν, την πρώτη φάση του Πελοποννησιακού πολέμου, οι Αθηναίοι επιχείρησαν να εκβιάσουν τους Μήλιους για να μπουν στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Οι Μήλιοι λόγω της δωρικής καταγωγής τους και θεωρώντας εαυτούς συγγενείς με τους Σπαρτιάτες είχαν κρατήσει ουδέτερη στάση στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.Χ.).
Οι Αθηναίοι, με τριάντα δικά τους καράβια, έξι Χιώτικα και δύο Λεσβιακά, και με χίλιους διακόσιους οπλίτες, τριακόσιους τοξότες και είκοσι ιπποτοξότες Αθηναίους και περίπου χίλιους πεντακόσιους οπλίτες συμμάχους νησιώτες, εκστρατεύσανε εναντίον των Μηλίων και με την απειλή της βίας ζητούσαν να διαπραγματευτούν την προσχώρηση της Μήλου στην αθηναϊκή «συμμαχία».
Ο Θουκυδίδης, ο υπέρτατος αυτός ιστορικός, στο 5ο κεφάλαιο της Ιστορίας(Ξυγγραφής) του, διασώζει και αφηγείται τον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων, ο οποίος αποτελεί τον πυρήνα της επιστημονικής μελέτης των διεθνών σχέσεων.
Στον διάλογο, οι Αθηναίοι, αφού εξηγήσουν στους Μήλιους ότι θεωρούν επικίνδυνους για την ηγεμονία τους όσους νησιώτες δεν έχουν ακόμα υποτάξει και ότι η συζήτηση που κάνουν, δεν μπορεί να στηριχτεί στην έννοια του δικαίου αλλά στο συμφέρον του ισχυρότερου, τους προτείνουν να υποταχθούν στην αθηναϊκή ηγεμονία. Με κυνικό τρόπο, οι Αθηναίοι λένε στους Μήλιους , πως δεν τους ενδιαφέρει η φιλία τους, αλλά αντιθέτως προτιμούν το μίσος τους, που θα είναι η απόδειξη της δύναμής τους πάνω στους συμμάχους και τους υποτελείς τους.
Οι Μήλιοι απαντούν πως αν οι Αθηναίοι αναλαμβάνουν τόσο μεγάλους κινδύνους για να μην καταλυθεί η εξουσία τους κι αν οι υπόδουλοι διακινδυνεύουν τόσο πολύ για να απαλλαγούν από αυτήν, τότε αυτοί που είναι ακόμα ελεύθεροι , θα θεωρηθούν τελείως ανίκανοι και δειλοί, αν δεν φτάσουν στα έσχατα ώστε να μην υποδουλωθούν.
«Δεν χρειάζεται καθόλου να φτάσετε στα έσχατα, αν σκεφτείτε φρόνιμα. Διότι δεν αγωνίζεστε περί αρετής εναντίον ίσων αντιπάλων, όποτε θα ήταν ντροπή να υποχωρήσετε, αλλά αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας. Επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ ανώτερούς σας». Ανταπαντούν οι Αθηναίοι για να λάβουν την εξής απάντηση των Μηλίων:
«Ωστόσο καμιά φορά το αποτέλεσμα του πολέμου εξαρτάται από την τύχη και όχι από την υπεροχή δυνάμεων. Αν τώρα εμείς, αμέσως χωρίς αντίσταση υποχωρήσουμε, δεν έχουμε καμιά ελπίδα σωτηρίας. Αν όμως αντισταθούμε, υπάρχει ελπίδα να σωθούμε».
Ο διάλογος παρουσιάζεται από τον Θουκυδίδη με πολύ παραστατικό τρόπο, θυμίζοντας επεισόδιο αρχαίας τραγωδίας. Οι Μήλιοι αφού συζήτησαν μεταξύ τους έδωσαν στους αλαζόνες Αθηναίους την εξής περήφανη απάντηση:
«Ούτε την αρχική μας απόφαση αλλάζουμε ούτε θα επιτρέψουμε να καταργηθεί μέσα σε λίγο χρόνο η ελευθερία μιας πόλης που κατοικείται εδώ και εφτακόσια χρόνια. Πιστεύοντας στην καλή τύχη εκ μέρους των θεών και στη βοήθεια των ανθρώπων και ιδιαίτερα των Σπαρτιατών, θα προσπαθήσουμε να τη σώσουμε. Σας ζητάμε να φύγετε από τη χώρα μας. Είμαστε φίλοι και με σας και με τους Σπαρτιάτες. Ας κάνουμε μεταξύ μας συνθήκες ωφέλιμες και για τους δυο μας»
Η απάντηση των Αθηναίων ήταν άμεση, κυνική και ρεαλιστική:
«Όπως φαίνεται από την απόφασή σας, μόνο εσείς από όλους τους ανθρώπους πιστεύετε ότι τα μέλλοντα είναι πιο σίγουρα από αυτά που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σας. Βλέπετε να πραγματοποιούνται τώρα τα αόρατα, επειδή αυτό επιθυμείτε. Θα αποτύχετε οικτρά παραδομένοι στις ελπίδες σας, στην τύχη και στους Σπαρτιάτες».
Η πολιορκία της Μήλου ξεκίνησε αμέσως, για να τελειώσει το χειμώνα του επόμενου έτους, όταν οι Μήλιοι εξαντλημένοι από την πείνα αναγκάστηκαν να συνθηκολόγησαν άνευ όρων. Οι Αθηναίοι σκότωσαν όσους Μήλιους ενήλικους έπιασαν, έκαναν δούλους τα παιδιά και τις γυναίκες και έστειλαν στο έρημο νησί, πεντακόσιους αθηναίους κληρούχους για να το κατοικήσουν.
Οι Μήλιοι, αδύναμοι μπροστά σε δυνατούς, επικαλούμενοι τη δικαιοσύνη, διαπίστωσαν με τραγικό τρόπο, πόσο «δίκιο έχει ο δυνατός», ανεξάρτητα από το ότι πιθανότατα και αυτός να συντριβεί από όλους όσους συνέτριψε ή εκμεταλλεύτηκε. Η συμπεριφορά των Αθηναίων προς τους Μήλιους το 416 π.Χ. ήταν συνέπεια οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων που διαμόρφωσαν τη συνείδηση των Αθηναίων πολιτών έτσι που κίνητρα δράσης και κριτήρια απόφασης να είναι η διατήρηση και αύξηση της εξουσίας, η δίψα για δύναμη και η χωρίς έλεος χρήση της βίας. Η ανθρώπινη συνείδηση διαμορφώνεται από τους θεσμούς και την εκάστοτε χρονική στιγμή που θα την επικαλεστούν για να διαμορφωθεί αυτό που καλούμε πολιτικό ήθος.
Ο Θουκυδίδης με τον διάλογο Μηλίων και Αθηναίων ίσως θέλησε να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή για τη μεταμόρφωση της Αθηναϊκής Συμμαχίας σε ηγεμονία και εν τέλει σε τυραννίδα. Θυμίζει το τρίπτυχο της δραματικής ποίησης, Ύβρις-Τύσις-Νέμεσις. Η Νέμεση για τους Αθηναίους ήρθε λίγο αργότερα στη Σικελία και κορυφώθηκε με την ήττα του αθηναϊκού στόλου στους Αιγός Ποταμούς, το 404 π.Χ.. Η Αθήνα κρύφτηκε πίσω από τα τείχη του Πειραιά. Οι Αθηναίοι είχαν χάσει τον στόλο τους και τη δυνατότητα ανεφοδιασμού της πόλης τους και η λιμοκτονία ήταν θέμα μόνο μηνών. Οι Αθηναίοι τρομοκρατούνται από τη σκέψη ότι αυτά που είχαν κάνει σε άλλες πόλεις στη διάρκεια του πολέμου, σκοτώνοντας τους άντρες και υποδουλώνοντας τα γυναικόπαιδα, θα έπρεπε να τα υποστούν τώρα και οι ίδιοι. Η Σπάρτη, όμως, διάλεξε μια διαφορετική τύχη για την Αθήνα. Το πιο σημαντικό στο τέλος του πολέμου δεν ήταν το ότι νίκησαν οι Σπαρτιάτες, αλλά το ότι επέλεξαν, για τις δικές τους πολιτικές σκοπιμότητες, να μην καταστρέψουν την Αθήνα.
Ο διάλογος Μηλίων και Αθηναίων διδάσκει αιώνια, πως η «Ύβρις» μιας Υπερδύναμης φέρνει νομοτελειακά τη Νέμεση, γιατί καμιά υπερδύναμη δεν είναι κυρίαρχη για πάντα και η σθεναρή αντιπαράταξη των μικρών λαών απέναντι στην ξεδιάντροπη αλαζονεία των πάνοπλων ισχυρών, στο τέλος δικαιώνεται!
Ιωάννα Μπισκιτζή
Λέκτορας κλασικής φιλολογίας
Πηγές: Θουκυδίδου Ιστορίαι, Ε’ τόμος, μεταφρ.Ελευθερίου Βενιζέλου
C. Mosse, Το τέλος της Αθηναϊκής δημοκρατίας, Παπαζήσης, 1978
Β. Κρεμμυδά –Σοφ. Μαρκιανού, Ο Αρχαίος Κόσμος, Αθήνα 1982
Θουκυδίδης και σύγχρονες διεθνείς σχέσεις, Παναγιώτης Ήφαιστος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών, εκδ. Ποιότητα
Ευχαριστήριο από το Γυμνάσιο Ανωγείων
30/10/2013
“Η Διεύθυνση και ο Σύλλογος των καθηγητών του Γυμνασίου Ανωγείων ευχαριστούν θερμά την εταιρεία ΖΩΟΤΡΟΦΕΣ ΜΑΝΟΥΡΑΣ Ε.Π.Ε. για την ευγενική δωρεά ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή προς το σχολείο. Η προσφορά τους θα διευκολύνει σημαντικά την διεκπεραίωση διοικητικών θεμάτων. Τους ευχαριστούμε για τη μέριμνα που επέδειξαν για το σχολείο της περιοχής μας.”
Πλήθος κόσμου παρευρέθηκε στην πλατεία Ηρώων στο Μετόχι στα Ανώγεια, για να τιμήσει με σεμνότητα την ιστορική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, όπου οι Έλληνες βροντοφώναξαν το ΟΧΙ στα τελεσίγραφα των Φασιστών που αιματοκύλησαν τον πλανήτη.
Η επέτειος γιορτάστηκε στο Μετόχι σχεδόν μια εικοσαετία μετά λόγω των έργων στον κεντρικό δρόμο του χωριού. Τελευταία φορά ήταν στο μακρινό 1994 όταν επί Δημαρχίας Γεωργίου Σμπώκου γινόταν τα έργα ανάπλασης της πλατείας Αρμί.
Αρχικά τελέστηκε επίσημη Δοξολογία στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου παρουσία όλων των ιερωμένων του χωριού,του Δημάρχου Ανωγείων κ.Κεφαλογιάννη και σύσσωμου του Δημοτικού συμβουλίου. Στην συνέχεια η φιλόλογος κ.Μοσχούρη ανέπτυξε το ιστορικό της επετείου και τα ηθικά διδάγματα της μέχρι και τις μέρες μας. Ο λόγος της κ.Μοσχούρη έχει ως εξής:
«Αιδεσιμότατοι, αξιότιμε κύριε Δήμαρχε, κύριοι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών και φορέων και των σωμάτων ασφαλείας, αγαπητοί συνάδελφοι και μαθητές, κυρίες και κύριοι,
Σαν σήμερα, πριν από 73 χρόνια, μετά από απόρριψη τελεσιγράφου του πρεσβευτή της φασιστικής Ιταλίας Γκράτσι, τα ιταλικά στρατεύματα επιτέθηκαν απρόκλητα σε όλη την έκταση των ελληνοαλβανικών συνόρων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να γράψει μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της πολυτάραχης ιστορίας του.
O δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος είχε αρχίσει από το 1939, με τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία. Στις 10 Ιουνίου η Ιταλία εισέρχεται στον πόλεμο και τον Αύγουστο του 1940, θα προκαλέσει τη χώρα μας με τον τορπιλισμό στην Τήνο του ευδρόμου «Έλλη», ανήμερα της μεγάλης γιορτής της Παναγίας.
Είναι ο προάγγελος της ιταλικής επίθεσης στην Ελλάδα, που προετοιμάζεται με κάθε μυστικότητα, πριν αυτή εκδηλωθεί στις 28 Οκτωβρίου του 1940.
Η χώρα μας, χωρίς να διαθέτει τα τεράστια πολεμικά μέσα των εισβολέων Ιταλών και με μόνα όπλα της την ψυχή και τη γενναιότητα του λαού της είπε ΟΧΙ στο ιταμό τελεσίγραφο του Ιταλού δικτάτορα Μουσολίνι, καταφέρνοντας, στο μέτωπο της Αλβανίας, καίριο χτύπημα στις ιμπεριαλιστικές του φιλοδοξίες, σε σημείο ταπείνωσης, γεγονός που ανάγκασε τον επίσης δικτάτορα της Γερμανίας, Χίτλερ, να ανασυντάξει τα πολεμικά του πλάνα και να προστρέξει σε βοήθεια του φανφαρόνου συμμάχου του.
Η Ελλάδα, αφού αντιστάθηκε ηρωικά στις σιδηρόφρακτες στρατιές του Χίτλερ, υπέκυψε στις κατά πολύ ανώτερες στρατιωτικές του δυνάμεις και αναπόφευκτα υπέστη, στις 24 Απριλίου 1941, την τριπλή κατοχή από τις συνασπισμένες δυνάμεις της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η τελευταία μάχη δόθηκε στην Κρήτη, όπου οι Κρήτες άοπλοι και ακέφαλοι έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα.
Από την σκληρή αυτή κατοχή ξεπήδησε η εποποιϊα της Εθνικής Αντίστασης, που σε συνδυασμό με τις νίκες των συμμάχων οδήγησαν στην πτώση των δυνάμεων του ναζιστικού και φασιστικού άξονα και στην απελευθέρωση της χώρας μας.
Αυτό είναι με λίγα λόγια το ιστορικό πλαίσιο της μεγάλης αυτής ιστορικής επετείου. Είναι ωστόσο αμφίβολο τι ποσοστό των μαθητών θα αποκρινόταν κάτι συναφές, ερωτώμενοι τι ακριβώς εορτάζουμε στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι σε ορισμένες τουλάχιστον απαντήσεις θα τιμητική θέση θα κατείχαν ο Κολοκοτρώνης ο Καραϊσκάκης και ο Αθανάσιος Διάκος… Και πριν βιαστούμε να αναθεματίσουμε την άγνοια της νέας γενιάς, ας κάνουμε μία γρήγορη αναδρομή στα δικά μας μαθητικά χρόνια και θα διαπιστώσουμε με έκπληξη (;) πως και τότε επικρατούσε σε πολλούς μία ανάλογη σύγχυση. Ποια είναι όμως η αιτία που ημερομηνίες και γεγονότα, νικητές και ηττημένοι μπλέκονται διαχρονικά στο μυαλό των μαθητών σ’ ένα αξεδιάλυτο κουβάρι; Ευθυνόμαστε μήπως εμείς που ως εκπαιδευτικοί δεν διδάσκουμε σωστά την ιστορία; Φταίνε τα σχολικά εγχειρίδια που βομβαρδίζουν τα παιδιά με υπερβολικές πληροφορίες και λεπτομέρειες, με αποτέλεσμα να μη συγκρατούν τελικά ούτε τα στοιχειώδη; Είναι αυτή η σύγχυση προϊόν κάποιου άλλου απροσδιόριστου παράγοντα;
Το μόνο βέβαιο είναι πως στα παιδιά δεν αρέσει συνήθως η ιστορία. Η αγάπη γι αυτήν έρχεται, όταν έρχεται, πολύ αργότερα και πηγάζει από την προσωπική ανάγκη του καθενός να κατανοήσει το παρελθόν και να αποκτήσει αυτό που ονομάζουμε ιστορική συνείδηση.
Εκείνο που πρέπει πάντως να αντιληφθούμε είναι πως η ιστορία δεν αποτελείται από γεγονότα μακρινά, φανταστικά και απλησίαστα. Είναι όλα όσα έκαναν οι πρόγονοί μας χθες, μα κι ό,τι ζούμε εμείς σήμερα κι ό,τι θα κάνουν οι απόγονοί μας αύριο. Η παρουσία μας και μόνο αλλά κυρίως οι αποφάσεις, οι κρίσεις και η δράση μας είναι εκείνα που δημιουργούν ιστορία. Γι’ αυτό ακριβώς και επιβάλλεται προσοχή σε κάθε μας επιλογή. Δεν αρκεί να θυμόμαστε να λέμε ΟΧΙ μόνο σε μια εθνική επέτειο. Και οπωσδήποτε ιστορική συνείδηση δεν αποκτούμε παρακολουθώντας μόνο μία παρέλαση ή ακούγοντας μία ομιλία.
Είναι βέβαιο πως αισθανόμαστε- και το οφείλουμε- υπερήφανοι για το θαύμα του 40, όπως και για τα άλλα επιτεύγματα των προγόνων μας. Είναι καιρός όμως να αναρωτηθούμε επιτέλους αν αυτήν την περηφάνια μπορούμε να την κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας. Πόσο περήφανες θα είναι για εμάς οι επόμενες γενιές; Η μνήμη και ο έπαινος όσων αγωνίστηκαν για την ελευθερία μας, γι’ αξίες υψηλές και ιδανικά είναι αναμφισβήτητα ο ελάχιστος φόρος τιμής που μπορούμε να τους αποδώσουμε. Αρκεί να μη σταθούμε σε μία στείρα προγονοπληξία και επαναπαυμένοι στις δάφνες του παρελθόντος να αμελήσουμε τις μάχες που οι ίδιοι χρωστάμε στα παιδιά μας:
Η πρώτη μάχη είναι εκείνη ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό. Ας μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ξεμπερδέψαμε μια και καλή μ’ αυτόν όταν τελειώσαμε με το Χίτλερ. Ο φασισμός, αν οι λαοί δεν έχουν τα μάτια τους ανοιχτά, μεταμορφώνεται συνεχώς προσπαθώντας να τους εξαπατήσει και να τους παρασύρει στο παιχνίδι του πολέμου και της αλληλοεξόντωσης. Ο λύκος αλλάζει συνεχώς προβιά, προβάροντας κάθε φορά την πιο φανταχτερή για την περίσταση. Δεν είναι καθόλου δύσκολο για ένα λαό τσακισμένο από την ανέχεια και απογοητευμένο από την πολιτική και τους πολιτικούς να πέσει στα νύχια ενός επιτήδειου φασίστα. Αν θέλουμε να σβηστεί μια για πάντα από τη μνήμη της ανθρωπότητας η ναζιστική θηριωδία, δεν αρκεί να την καταδικάζουμε σε εκδηλώσεις επετειακού χαρακτήρα σαν τη σημερινή. Πρέπει να επαγρυπνούμε και να πολεμούμε το φασισμό όπου και όπως κι αν εκδηλώνεται: Στη δουλειά, στην πολιτική, στην οικονομία, στις εθνικές μειονότητες, στις διακρατικές σχέσεις, στην επικοινωνία μας με τους άλλους λαούς, ιδιαίτερα τους γειτονικούς, ακόμα και μέσα στην ίδια μας την οικογένεια.
Ο άλλος μας αγώνας έχει να κάνει με τα ναι και τα όχι μας: τα μικρά και τα μεγάλα, τα σημαντικά και τα ασήμαντα. Γιατί είναι εκείνα που προσδιορίζουν ποιοι τελικά είμαστε. Το όχι του ΄40 μας μίλησε για το πνεύμα ελευθερίας, τη διάθεση για αγώνα, την ομοψυχία. Ο πόλεμος, η πείνα, τα σκελετωμένα παιδιά μας μίλησαν για τις αντοχές, το θάρρος αλλά και την ταπείνωση της ανθρώπινης ύπαρξης. Οι κουκουλοφόροι δοσίλογοι, οι προδότες μας διηγήθηκαν μια άλλη ιστορία, του φόβου του σκουληκιού που κρύβεται στην τρύπα του, του φόβου που ζητά προστασία από τον δυνάστη, την αισχρή και απάνθρωπη μανία για κέρδος που δε λογαριάζει τον άνθρωπο, το διπλανό και δε συντροφεύει κανέναν σε κανέναν αγώνα Είναι αναγκαίο κι εμείς να αναλογιστούμε προς τα πού θα πρέπει να στρέψουμε το ηχηρό μας όχι σήμερα. Γιατί ο πόλεμος τώρα είναι διαφορετικός: δεν έχει όπλα και σφαίρες και κυρίως είναι ενάντια σε εχθρό αόρατο, που είναι γι αυτό πιο επικίνδυνος. Χρειάζεται κρίση για να τον διακρίνουμε πίσω από το πλανερό προσωπείο του και να του αντισταθούμε.
Μήπως το όχι μας πρέπει να το απευθύνουμε σε όσους υπονομεύουν το δικαίωμά μας στην αυτοδιάθεση και την ελευθερία, σε όσους απαξιώνουν την παιδεία, την υγεία, σε όσους αρνούνται να μας ακούσουν, υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και κουρελιάζουν την αξιοπρέπεια μας; Μήπως, ακόμα, σε όσους στην καθημερινότητά μας, με οποιοδήποτε τρόπο, μας κακοποιούν, μας εκφοβίζουν, μας εκβιάζουν;
Το εύκολο είναι πάντοτε να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους, μα τελικά την ευθύνη έχουμε εμείς: όταν σιωπούμε και δε λέμε την αλήθεια, όταν δεν λέμε όχι. Με αυτή τη σκέψη και με μια εικόνα ας φύγουμε σήμερα από δω: Αυτή με τα συσσίτια του 1940, κι αυτή με τα συσσίτια του 2013…”.
Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων εκ μέρους όλων των φορέων του τόπου.
Η παρέλαση των μαθητών καταχειροκροτήθηκε από όλους Ανωγειανούς αλλά και γονείς από τα γύρω χωριά που καμάρωναν τα παιδιά τους. Η ηλιόλουστη μέρα που είχαμε σήμερα στα Ανώγεια αποτέλεσε κίνητρο για την μαζική παρουσία του κόσμου στην παρέλαση της νεολαίας μας.
Η στο Βωμό της Λευτεριάς , τίμημα έχει δώσει…
Μεγάλο κάθε Ανωγειανός ελεύθερος να νιώσει…
Βαριά ήττα γνώρισε την Κυριακή ο Αετός για την πέμπτη αγωνιστική του πρωταθλήματος καθώς ηττήθηκε με 5-2 στο Σπήλι από την τοπική ομάδα, πληρώνοντας τις ελλείψεις του αλλά και την απειρία του. Η ομάδα έκανε τρίτη συνεχόμενη ήττα και προβλημάτισε σε ένα αγώνα που ξεκίνησε ιδανικά όταν προηγήθηκε στο δεκάλεπτο με 0-2 ,αλλά στο δεύτερο ημίχρονο κατέρρευσε και το Σπήλι εκμεταλλευόμενο την εμπειρία του πίεσε και πήρε το τρίποντο.
ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ
Ο Αετός μπήκε φουριόζος και στο πρώτο τέταρτο κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο πετυχαίνοντας δυο γρήγορα γκολ. Στο 4′ ο Σηφάκης εκτέλεσε το κόρνερ και ο Μανόλης Σπαχής με κεφαλιά στην καρδιά της άμυνας έγραψε το 0-1. Στο 8′ ο Άγγελος Σηφάκης με απευθείας εκτέλεση κόρνερ έστειλε τη μπάλα στην δεξιά γωνία αιφνιδιάζοντας τον τερματοφύλακα για το 0-2 σε ένα ιδανικό ξεκίνημα.
Στο 11′ και στο 20′ οι γηπεδούχοι απείλησαν με σουτ των Βέλκοφ και Αντωνίου να φεύγουν άουτ για να έρθει το 1-2 στο 23′ με καταπληκτικό σουτ του Μπαξεβάνη μέσα από τη περιοχή. Ο Αετός ισορρόπησε είχε ένα καλό σουτ του Παπαδάκη στο 26′ που μπλόκαρε ο Τζιρίτας και στην εκπνοή του ημιχρόνου θα μπορούσε να κάνει το 1-3 και να αλλάξει εντελώς την ιστορία της αναμέτρησης.
Στο 44′ ο Κοζορώνης με ωραίο σουτ από πλάγια αριστερή θέση έστειλε τη μπάλα στο αριστερό κάθετο δοκάρι ενώ στο 45′ ο Χαραλαμπάκης βρέθηκε αφύλακτος στο ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής σούταρε αλλά μπλόκαρε ο τερματοφύλακας.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ
Το 1-3 δεν έγινε και ήταν δεδομένο ότι θα πίεζαν ασφυκτικά οι γηπεδούχοι εκμεταλλευόμενοι και τον τραυματισμό του Καλλέργη στο πρώτο μέρος που τον άφησε εκτός για δέκα λεπτά αλλά τον είχε βγάλει και εκτός ρυθμού αγώνα. Η ομάδα δεν μπορούσε να τον αντικαταστήσει καθώς στον πάγκο ήταν μόνο οι δυο μικροί Αεράκης και Πατελάρος και κανένας αμυντικός.
Στο πρώτο δεκάλεπτο πάντως ο Αετός δεν κινδύνευσε και απείλησε εκ νέου με τον Χαραλαμπάκη στο 52′ αλλά το σουτ του μπλόκαρε ο τερματοφύλακας.Η συνέχεια ανήκει καθ ολοκλήρου στους γηπεδούχους που ισοφάρισαν στο 62′ με κεφαλιά του Κολυβάκη. Στο 71′ ο Βαβουράκης είχε οριζόντιο δοκάρι για να έρθει η άτυχη στιγμή που έμελλε να κρίνει και την αναμέτρηση στο 72′. Ο Βαβουράκης σέντραρε από αριστερά ο τερματοφύλακας έκανε έξοδο σε μια φαινομενικά εύκολη φάση ,αλλά η μπάλα έφυγε από τα χέρια του και κατέληξε στα δίχτυα για το 3-2.
Η ομάδα μας κατέρρευσε είχε μόνο μια καλή στιγμή στο 74′ με τον Ζαχαριουδάκη να σουτάρει άουτ από καλή θέση για να έρθουν άλλα δυο γκολ από τον Βαβουράκη που έκανε χατ- τρικ στο 80′ με κεφαλιά και στο 82′ με κοντινή προβολή.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Το μόνο θετικό από τη χθεσινή αναμέτρηση είναι η πρώτη συμμετοχή φέτος των δυο μικρών Αεράκη και Πατελάρου που σιγά σιγά θα ενσωματώνονται και αυτοί στην ομάδα και θα δίνουν ελπίδες για το μέλλον.
Ο Αετός προβλημάτισε τους φίλους του και χθες αλλά είναι νωρίς για βιαστικά συμπεράσματα. Η ομάδα έχει μια ήττα στις λεπτομέρειες στην Ασή Γωνιά και δυο ήττες από τους δυο διεκδικητές του περασμένου πρωταθλήματος δηλαδή τον Ψηλορείτη που το κατέκτησε εν τέλει και το Σπήλι που το έχασε την τελευταία αγωνιστική, δηλαδή δυο ομάδες δεμένες ,έμπειρες και δυνατές και φέτος.Το ματς της επόμενης Κυριακής με τον αδύναμο Παναρκαδικό δίνει την ευκαιρία για ”ξεμπούκωμα” στην ομάδα και μια εύκολη νίκη που θα επαναφέρει την ηρεμία.
ΟΙ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ
ΣΠΗΛΙ (προπ: Ηλίας Ασπρομάτης)
Τζιρίτας-Κασσέλας- Ντιμιτρίου( 55’Κολυβάκης)- Παπαδάκης(55’Βαβουράκης Κ. )-Παπαδογιαννάκης-Βέλκοφ
Αντωνίου(73′ Ρουκουνάκης)-Ψυχουντάκης-Μπαξεβάνης-Βαβουράκης Γ.- Γεωργακάκης
ΑΕΤΟΣ (προπ : Τάκης Μέμος)
Καπετανάκης- Ζαχαριουδάκης( 82′ Πατελάρος)- Κλίνης-Παπαδομιχελάκης-Καλλέργης-Παπαδάκης-Χαραλαμπάκης-Κοζορώνης(80’Αεράκης)- Βασιλάκης-Σπαχής-Σηφάκης