Από το Μύρωνα Φασουλά

Τη σκέψη πέμπω από μακριά
κερί για να σ’ ανάψει,
στο χρόνιασμα τση φεύγα σου
Κώστα που μ’ έχει κάψει.
————————————-
Μια φεύγα που όσα έκτιζες
πενήντα δύο χρόνους,
τα γκρέμισε, τα σκόρπισε,
κι άφησε μόνο πόνους.
—————————————–
Μια φεύγα που αναπάντεχα
όλα τα έχει αλλάξει,
κι ο νους σ’ ένα αναπάντητο ΓΙΑΤΙ
έχει κατασταλάξει.

——————————-

Αυτών που εμείναν τη χαρά
επήρες κι έχεις φύγει,
κι ένα αναπάντητο γιατί
άφησες να τους πνίγει.
——————————–
Ο Ψηλορείτης να εκραγεί
θα πίστευα αδερφέ μου,
να φύγεις τόσο άδικα
δε ΄νήμενα ποτέ μου.
———————————
Απ΄ αεροπλάνο έπεφτες
κόντρα του κάθε ανέμου,
πώς εγκρεμίστηκες στη γη
τι σου φταίξε αδερφέ μου.

——————————-

Έλα κα πες μου στ’ όνειρο
τσ’ αιτίες τση φυγής σου,
αυτές που τσι σοζύγιασες
με κόστος τη ζωή σου.
———————————-
Ποιός είναι που σε πείραξε
τι έφταιξε στη ζωή σου,
και λόγιασες για πληρωμή
το ίδιο το κορμί σου.
———————————
Πέψε μου σκιάς στο όνειρο
τσι λόγους της φυγής σου,
γιατί ΄καμες τα σπίτια μας
και ζουν με το γιατί σου.

———————————–

Άμε να βρεις το Σοφοκλή
κάτσετε να τα πείτε,
μπορεί τσι λύσεις που ΄ψαχνες 
ομάδι να τσι βρείτε.

——————————–

Κοπέλι βέβαια ήτανε
μα θα χει μεγαλώσει,
κι ως πιο μεγάλος αδερφός
φροντίδα θα σου δώσει.
——————————-
Άμε να βρεις τη Μάνα μας
πέτση το μυστικό σου,
μα και στο Άδη που ήτανε
θα πήρε το καυμό σου.

Αν σμίξεις με τον Κύρη μας,
΄συ, πέστου την αλήθεια,
ψώματα του πάμε εμείς
στη τρίτη του κηδεία.
——————————-
Όνειρο να το θώρουνα
δε θ’ άντεχα τον πόνο,
θεέ μου, πώς νταγιαντίζω
ξυπνητός εδά και ένα χρόνο.
————————————-
Έκλεισε  ο χρόνος που έφυγες
εεε το παντέρμο χρόνο,
που έφηκε στο σπίτι μας
έτσα μεγάλο πόνο.
———————————-
Λένε στο διάβα του καιρού
πως παγουδιάζει ο πόνος,
σε μένα με τη φεύγα σου
έκανε στάση ο χρόνος.
————————————
Να πεις του χάρου του σκληρού
που επήρε το κορμί σου,
πως να τα βάλει δε μπορεί
με την ανάμνησή σου.

Αδερφέ μου, δέχομαι τη λύτρωσή σου και στον πόνο μου ευγνωμονώ την ύπαρξή σου.
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ, ο αδερφός σου Μύρων Φασουλάς.