*Του Γιώργη Μπαγκέρη

“Μπορείτε να ρίξετε δάκρυα που έχει φύγει,
ή μπορείτε να χαμογελάσετε επειδή έχει ζήσει.
Μπορείτε να κλείσετε τα μάτια σας και να προσευχηθείτε να επιστρέψει,
ή μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας και να δείτε όλα όσα έχουν μείνει.
Η καρδιά σας μπορεί να είναι κενή επειδή δεν μπορείτε να την δείτε,
ή μπορείτε να είστε γεμάτοι από την αγάπη που μοιράστηκατε. 
Μπορείτε να γυρίσετε την πλάτη σας στο αύριο και να ζήσετε στο χθες,
ή μπορείτε να είστε ευτυχείς για το αύριο λόγω του χθες.
Μπορείτε να  θυμηθείτε μόνο ότι έχει φύγει,
ή μπορείτε να αγαπάτε τη μνήμη της και να την αφήσετε να ζήσει μέσω αυτής.
Μπορείτε να κλάψετε και να κλείσετε το μυαλό σας,
να μείνει άδειο και να γυρίσετε την πλάτη σας.
Ή μπορείτε να κάνετε ό, τι θα ήθελε:
χαμόγελο, ανοιχτά μάτια, αγάπη και συνεχίστε.”

Πέρασαν ήδη σχεδόν σαράντα ημέρες αγαπημένη μας Σέβα. Το φευγιό σου, ο αποχωρισμός ο οριστικός, είναι μια κατάσταση που δύσκολα καταφέρνει κάποιος να την ζήσει ανώδυνα, όσο κι αν προσπαθεί. Το οφείλει όμως να προσπαθήσει να διατηρήσει το χαμόγελο του, γιατί αυτό μας δίδαξες και εσύ σε όλη σου τη ζωή. Να χαμογελάμε, ακόμα και όταν όλα πηγαίνουν στραβά!

Πόσες φορές δε σε θυμάμαι να μου λες σε δύσκολες καταστάσεις:

-Κουνιάδε μα γιάντα μρε είσαι θλιμμένος; Η ζωή είναι μικρή. Ώπα!

Και έλεγες το ώπα και έκανες τον ήχο με τα δάχτυλα σου και ήσουν σαν έτοιμη να πιάσεις στο χορό, να μπεις στην ομπρός μπάντα και να κάνεις όλα τα βλέμματα να γυρίσουν να σε κοιτάξουν και να πουν:

-Χαρώσε μερακλίνα μου κοπελιά! Γεια σου Σέβα μας! Όρεξη μρε!

Αυτή ήσουν! Η χαρά της ζωής, το στήριγμα μας στα πιο δύσκολα, πάντα μπροστά όταν οι συνθήκες ήθελαν ανθρώπους με πυγμή και θάρρος για να τις αντιμετωπίσουν. Το χαμόγελο σου ανεξίτηλο στη μνήμη όλων μας, λαμπερό, φωτεινό, ελπιδοφόρο, αναζωογονητικό και εν τέλει μεταδοτικό, καθώς αυθόρμητα το ακολουθούσαμε όλοι και χαμογελούσαμε μαζί σου.

Είμαι σίγουρος ότι αν σου διάβαζα το ποίημα με το οποίο ξεκίνησα αυτό το γραπτό, του David Harkins θα μου έλεγες πόσο καλά τα λέει. Θα έλεγες:

-Ναι Γιώργη, να χαμογελάτε επειδή ζήσαμε μαζί πράγματα, άνοιξε τα μάτια σου, αγάπησε και συνέχισε. Να με θυμάστε με αγάπη και εκτίμηση στη ζωή,  που μας έκανε να ζήσουμε όμορφα πράγματα έστω και για λίγο διάστημα. Άλλοι άνθρωποι δεν ζουν καμιά μέρα καλή, ας μην είμαστε αχάριστοι.

Αυτό θα προσπαθήσουμε λοιπόν, Σέβα μας. Άλλωστε ανοίγοντας τα μάτια μας όλοι βλέπουμε και τα μάτια των παιδιών σου, στα οποία αντανακλά κι η εικόνα σου. Αντανακλά η αγάπη, η συνέχεια και το στίγμα σου, που άφησες σε αυτό τον κόσμο και θα μείνει αιώνιο. Τα μάτια του αδερφού μου του Μπάμπη, των παιδιών, του Νικηφόρου, του Αλέξανδρου, της Καλλιόπης, είναι γεμάτα από την εικόνα σου, εκεί θα συνεχίσουμε να ζούμε και να πορευόμαστε μαζί, κι εσύ σαν άγγελος θα μας κρατάς από το χέρι να μας δείχνεις το δρόμο το σωστό, τον τίμιο, τον πιο δύσκολο αλλά αυτόν της αξιοπρέπειας, του σεβασμού, της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης.

Αυτή την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη και τον σεβασμό που έδειξες και σε όλα τα χρόνια που τίμησες το λειτούργημα της ιατρικής, στηρίζοντας πάντα τον κόσμο, τους αδυνάτους, χωρίς να ενδιαφέρεσαι για υλικά ανταλλάγματα. Ήσουν εκεί για όποιον χρειαζόταν, όχι μόνο τις γνώσεις σου, αλλά κυρίως ένα χέρι στήριξης, μια ζεστή αγκαλιά και μια γλυκιά κουβέντα, μια ελπίδα για να συνεχίσει. Το ήθος σου και η πίστη σου στον άνθρωπο και τις δυνατότητες του, ήταν από τα πρώτα πράγματα που αγάπησα σε εσένα.

Είτε ως Σέβα, είτε ως άνθρωπος, ως ιατρός, ως Ανωγειανή, ως μητέρα, φίλη και αδερφή, θα λείψεις από ολόκληρη την κοινωνία των Ανωγείων και όχι μόνο από εμάς, τον στενό κύκλο της οικογένειας σου. Η στήριξη του χωριού στην οικογένεια μας, την ώρα του χαμού σου ήταν συγκλονιστική. Σίγουρα θα σε έκανε και σένα να δακρύσεις από συγκίνηση. Τα Ανώγεια θρηνούν την απώλεια σου. Από το Περαχώρι και το Μεϊντάνι θα λείψει το χαμόγελο σου, από τους συναδέλφους σου ιατρούς, θα λείψει η κοφτερή ματιά και η δυναμική σου. Αλλά το είπαμε και στην αρχή Σέβα. Νιώθουμε τυχεροί που προλάβαμε και ζήσαμε πλάι σου. Μας έκανες καλύτερους ανθρώπους.

Ήσουν μερακλίνα! Πάντα θα έχω την εικόνα σου, να χορεύεις ως νύφη στον κεντρικό δρόμο των Ανωγείων, τον Ιούλη του 2009, που μπήκες επίσημα στην οικογένεια μας. Θα θυμάμαι την περηφάνεια που ένιωσα τότε που σε κοίταζα, την αγάπη και το χαμόγελο που αυθόρμητα μου βγήκε, ενώ εσύ “πετούσες” στον Ανωγειανό πηδηχτό!

Ως μερακλίνα σε αποχαιρετώ, μα πάντα θα σου θυμούμαι. Με πιο δυνατή μνήμη, μια τελευταία αγκαλιά που είχαμε το περασμένο καλοκαίρι, όταν στην προσπάθεια μου να σου δώσω κουράγιο και δύναμη, το αντέστρεψες και εσύ ήσουν αυτή που με γέμισες με μια δυναμική, που δεν ήξερα καν πως είχα. 

-Να μου προσέχετε τα κοπέλια και το Μπάμπη!

Σου το υποσχόμαστε Σέβα. Η  Βάλια, η πεθερά σου, οι γονείς σου, οι αδερφές σου Ειρήνη και Ντίνα, η Ολυμπία και η Αλεξάνδρα, ο Βασίλης, η  Στέλλα κι ο Γιώργης και εγώ. Όλους μας άφησες ορφανούς, όλοι λοιπόν σαν μια γροθιά θα πορευόμαστε, γιατί εσύ μας έμαθες έτσι! Σε ευχαριστούμε αγαπημένη μας. Καλή αντάμωση, με μια μαντινάδα για ύστατο χαίρε, από αυτές που σου άρεσαν:

“Θε μου την ώρα που γελά, ανατολή την κάμε,

και μένα Δύση, απέναντι, θέλει δε θέλει, να ‘μαι…”

Να μας χαμογελάς από εκεί ψηλά. Σ’ αγαπάμε…

* Η οικογένεια της ιατρού, Σεβαστής Αεράκη-Μπαγκέρη, που “έφυγε” από τη ζωή στα 43 της χρόνια, στις 19 Ιανουαρίου 2022, τελεί σαρανταήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής της, την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Μεϊντάνι. Η τελετή θα γίνει σύμφωνα με τα μέτρα προστασίας κατά της πανδημίας.

Η οικογένεια της, θα ήθελε επίσης να ευχαριστήσει όλο τον κόσμο που συμπαραστάθηκε με οποιοδήποτε τρόπο στο βαρύτατο πένθος της, για το χαμό της Σέβας.

*Στην μνήμη της, στην ΑΝΩΓΗ και για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης, κατατέθηκαν τα παρακάτω ποσά:

-Η Άννα Νταούτη, το ποσό των 50 ευρώ.

-Η Μαίρη  Χνάρη, το ποσό των 100 ευρώ.

-Ο Βασίλης και η Σταυρούλα Σωπασή, το ποσό των 50 ευρώ.

-Η Περσεφόνη Μπαγκέρη, το ποσό των 50 ευρώ.Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που σε σκεπάζει Σέβα…