Να ήμουν λέει Λεύτερος να μην έχω δεθεί με τα επίγεια.
Να πετάξω ανάλαφρα ψηλά.
Κρατώντας στα χέρια μου φλογέρα.
Σαν καμπάνα να παίζει δυνατά.
Σ’ όλες τις γειτονιές να παίζει,
οι σκλάβοι του κόσμου να ξυπνήσουν.

(Μιχάλης Σταυρακάκης “Νιδιώτης“)

Ήταν πρώτη Δεκεμβρίου του 2019, έναν χρόνο πριν, όταν πέρασε στην αιωνιότητα ο Γιάννης Καλομοίρης ή “Τσίκης”, ένας αγωνιστής της ζωής και πιστός ιδεολόγος στην ιδέα του Κομμουνισμού, μέχρι την τελευταία του ανάσα, στα 85 του χρόνια. Σύσσωμο το χωριό τον αποχαιρέτησε, αναγνωρίζοντας του τις αξίες του, τις αρχές, τον πατριωτισμό του και την αγάπη του για τον πατρογονικό τόπο του, που τόσο τίμησε στο διάβα της πολυτάραχης ζωής του.

Ένας χρόνος τώρα, που ο “Τσίκης” είναι παρέα στους ουρανούς με τα αγαπημένα του αδέλφια, τον Μπάμπη και τον Αποστόλη, που τόσα άδικα χάθηκαν το 1947 στη μάχη της Λοχριάς στον Ψηλορείτη, ως μέλη του Δημοκρατικού στρατού. Ήταν 29 Ιουνίου όταν σε μια μέρα έχασε και τα δυο του αδέρφια, με τον 29 χρόνο  Μπάμπη να μένει θαμμένος στον Ψηλορείτη χωρίς το κεφάλι του, ενώ το σώμα του 17 χρόνου Αποστόλη δεν βρέθηκε ποτέ. Κάτω υπό αυτές τις συνθήκες μεγάλωσε απότομα ο 13 χρόνος τότε Γιάννης, που έχοντας περάσει και το Ολοκαύτωμα των Ανωγείων, κατάφερε να σταθεί στα πόδια του, να δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια, να την μεγαλώσει με τον τίμιο ιδρώτα από το μικρό κουρείο του που διατηρούσε για δεκαετίες στο Αρμί και να αποκτήσει τον καθολικό σεβασμό από όλους τους συγχωριανούς του.

Το 2017 και μόλις δυο χρόνια πριν φύγει από τη ζωή, θα νιώσει τη χαρά της δικαίωσης τόσων δεκαετιών αγώνων, πίκρας και απώλειας, όταν στο Περαχώρι θα στηθεί το άγαλμα του αδερφού του Μπάμπη, του καπετάν “Ψηλορείτη”, μια προτομή αφιερωμένη και στον Αποστόλη, αλλά και σε όλους τους αγωνιστές που χάθηκαν άδικα στον αδελφοκτόνο εμφύλιο. “Όλη μέρα κλαίω και πριν τα αποκαλυπτήρια και τώρα στην τελετή…” θα πει στην ΑΝΩΓΗ εκείνη την ημέρα, στις 1 Οκτωβρίου 2017, όταν με την μονάκριβη κόρη του Χαρά θα βγάλει μια φωτογραφία δίπλα στο άγαλμα που αποτέλεσε για αυτόν ένα όνειρο ζωής, που έγινε πραγματικότητα 70 χρόνια μετά!

Στην ΑΝΩΓΗ είχαμε και την τιμή να μας παραχωρήσει την τελευταία συνέντευξη της ζωής του, τον Σεπτέμβριο του 2017 και λίγο πριν τα αποκαλυπτήρια, όταν με τρεμάμενη φωνή σε όλη τη διάρκεια μας παρουσίασε τα δυο αδικοχαμένα αδέρφια του και την μαύρη εκείνη ημέρα του Ιούνη του 1947. Την συνέντευξη μπορείτε να την θυμηθείτε εδώ: https://www.anogi.gr/p23322

“Γαλουχημένος με τις αρχές της πολιτισμένης συμπεριφοράς, κατάφερες να μετατρέψεις, όπως και όλα τα αδέλφια σου, τον πόνο σε δύναμη ψυχής κι αξιέπαινη αντοχή, που πηγάζει από τη βαθιά συνείδηση της αξίας και του κόστους ενός αγώνα που ανοίγει το δρόμο, για “ν’ ανατείλει ο σταρένιος ήλιος του ψωμιού σε κάθε τραπέζι”. Έτσι ο πόνος σου δε βρήκε ποτέ διέξοδο στην κατήφεια, στην αποξένωση και την κοινωνική αποστασιοποίηση. Αντίθετα, μετουσιώθηκε σε δύναμη πολιτισμένης επικοινωνίας και κατά κανόνα εύθυμης συναναστροφής με τους συγχωριανούς, τους φίλους, τους συντρόφους, τους οικείους, αλλά και με τους αντιπάλους.” είχε περιγράψει με γλαφυρό και εύγλωττο τρόπο την προσωπικότητα του, στον επικήδειο λόγο της στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννου στο Αρμί, η φιλόλογος Αρετή Σπαχή.

“Χωρίς παλάτι ο αετός και δίχως πριγκηπάτα,

μα ‘χει το σέβας των πουλιών, σ’ όποια διαβαίνει στράτα…” (Κ.Μανουράς)

Ας είναι αιωνία η μνήμη σου “Τσίκη” και ελαφρύ το Ανωγειανό χώμα που σε σκεπάζει αιώνια…

Γιώργης Μπαγκέρης

Σημειώσεις: Λόγω των ειδικών συνθηκών με την πανδημία δεν θα τελεστεί ετήσιο μνημόσυνο για τον Γιάννη Καλομοίρη. Αντί μνημόσυνου, η κόρη του Χαρά Καλομοίρη που ζει στην Αθήνα, με τον σύζυγο της Κώστα Τυροβολά, προσέφεραν στο “Χαμόγελο του Παιδιού” το ποσό των 500 ευρώ.

Η Χαρά προσφέρει και στην ΑΝΩΓΗ το ποσό των 100 ευρώ για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης και του Εργαστηρίου Γνώσης της ενορίας του Αγίου Γεωργίου. Την ευχαριστούμε θερμά για την προσφορά αλλά και για τα θερμά λόγια της για την δική μας προσπάθεια στην εφημερίδα όλων των Ανωγειανών.