Άρθρο για την ΑΝΩΓΗ

Βασίλης Καλέντης

Συνταξιούχος Οδοντίατρος

“Κάφκημα μου τόχα μωρέ κοπέλια πως είχα τα δόδια μου και τα τριάντα δυο ίσαμε τσ’ ογδόντα μου χρόνους, μα σαν επέρασα τσ’ ογδόντα η γ’ οργή του Θεού τως ήδοκε και ρχήξανε και πέφτανε δυο και τρία. Ήχασα το κουράγιο μου, γιατί κατέχω από τη χατζήνα μου, απού δεν τση πόμεινε μούδε θρούλα αδόντι απόνταν ήτονε πενήντα χρονώ. Εδά θα γενώ τέγκι τση είπα, κι έχω να φάω λαντουρίδια με την ψυχή μου. Κι απόης τ’ αγαπώ κιόλας, ε μάνα κλάψε με!

Εσικιλντιζόμουν εις την αρχή ποιος ήθελα μου τα βγάνει, μα δεν ήργησα να τόνε βρω. Γιώργη Μπακιρονούση, τόνε παρανομιάζανε, όλες τσι διαολιές του κόσμου τσι κάτεχε δεν του φεύγε πράμα. Έβγανε τα δόδια με τέχνη δική ντου, μόνο που δεν είχε πρεσταμέντα. Πάω μια βολά και τόνε βρίσκω.

– Δε μου λες κουμπάρε Γιωργάκη -του λέω- θαρρώ πως περκατσάρεσαι για τα δόδια;

-Κιαμέ, ντα γιάντα πονεί σε κιανένα;

– Ανέ πονεί λέει, ντα έχω και γερό;

-Για χάσκε.

Ήνοιξα τη μπούκα μου κι από λίγο να ξεμασελιστώ. Εξάνοιγε καλά-καλά εκειά που του δείχνα με το δαχτύλι μου και μου λέει εκειονέ που κουνεί μιαολιά έκειε στην αποπάνω μασέλα είναι και πρέπει να το βγάλομε.

-Βγάλε το το παντέρμο και δεν νταγιαντώ.

Ενήμενα και ‘γω να φέρει πράμα εργαλείο, μ’ αυτός επήε κι ήφερε ένα κομμάτι σιτζίμι με μια μπρόκα δεμένη στην άκρα.

-Ίντα θα το κάμεις κειονά Γιωργάκη, να με δέσεις θες;

-Οί τ’ αδόντι θα δέσω να το βγάλομε!

Πιάνει και δένει μου τ’ αδόντι σφιχτά-σφιχτά και βαθειά απού έκουσα το καπατσινέλι μου να φύγει, κι αποής καρφώνει τη μπρόκα χάμαι και μ’ ήχε κι ήσκηφτα κιόλα γιατί ήτονε το σιτζίμι κοντό.

-Το νου σου μου λέει και θέτει μου μια νημαθιά στον πισινό με μια σακοράφη, κι ετσέ πούκαμα ν’ ανεντρανίσω, να τ’ αδόντι χάμαι.

-Για γάιδαρο μπρέ με πέρασες και μούδοσες ετσά νημαθιά;

-Οί χατζή ετσά ναι τση τέχνης! Βγάνω τα κι αλλιώς μα πλιά καλά μου ταιριάζει ετσά.

-Πως αλλιώς;

-Να σου δέσω πάλι τ’ αδόντι με το σιτζίμι και στην άλλην άκρα μια πέτρα κιαμιά οκά και ύστερα να την αμολάρω από ψηλά και πριν να πέσει χάμαι, τ’αδόντι θα τση κλουθά ξωπίσω.

-Ε…καλιά τόνε πάλι ετσά παρά να μου παίξεις τη νημαθιά.

-Στο άλλο θα το κάμομε ετσά.

-Χμ! Να τον χέσεις τον ντερβίση αν τον ξαναδείς στη βρύση!

Μετά από κάμποσο καιρό με ξαναπόνεσε ένα άλλο αδόντι και είπα να μην ξαναπάω στον ίδιο γιατρό, για την κουβέντα απούχα λεωμένη. Μα που δεν ήβρισκα κι άλλο ίντα θέλα κάμω; Πάω πάλι στον Γιωργάκη και ξανακάνει μου πάλι την ίδια φασαρία, μόνο που τ’ αδόντι ήτονε τοτεσάς στην αποκάτω μασέλα.

Πιάνει και δένει μου πάλι τ΄’ αδόντι με το σιτζίμι σφιχτά-σφιχτά απού έκουσα το μυαλό μου και ντιντίνισε κι αποής μου λέει:

-Χατζή, για κλούθα μου.

-Που θα με πας πάλι;

-Επαέ στον κήπο μου θα σεργιανίσομε μιαολιά.

 

Παίζει ένα καμπανό και χαμηλώνει ένα κλώνο από μια μπουρνελιά και δένει στην άκρα το σιτζίμι γερά.

-Το νου σου μου λέει και σκύφτε μιαολιά. Κι αφήνει τον κλώνο μονομιάς και να τ’ αδόντι στα επουράνια. Μα έπαιξα και ‘γω μια κωλιά χάμαι απού έβγαλε πασπούζαλο.

Πότε ετσά και πότε αλλιώς, δε μου μείνε θρούλα αδόντι και συνοριζομέστανε με τη γρά μου τα λαντουρίδια. Κάνω όμως υπομονή και λέω παρά στραβός καλιά φαφούτης…”

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύεται αυτούσιο όπως μου εδόθη από ένα φίλο μου. Θέλησα να το δημοσιεύσω για δυο λόγους:

 

1) Το κείμενο αυτό αποτυπώνει ανάγλυφα την θαυμάσια κρητική μας διάλεκτο και 2) καταδείχνει την οδοντιατρική την πολύ παλιά εποχή (με αρκετή δόση σάτιρας και υπερβολής).

 

Σαν υπογράφων αυτή τη δημοσίευση θέλω να κάμω ένα μικρό σχολιασμό με ερέθισμα το παραπάνω κείμενο. Η οδοντιατρική σήμερα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο. Αυτό οφείλεται σε 3 λόγους.

 

1) Στην υψηλή επιστημονική κατάρτιση των συναδέλφων μου.

2) Στη συνεχή δημιουργία Ειδικοτήτων, όπως ορθοδοντική-προσθετική-περιοδοντολογία-ενδοδοντία-παιδοδοντία-στοματολογία-γναθοχειρουργική-εμφυτευματολογία κ.λπ.

3) Στο συνεχή αναβαθμιζόμενο τεχνολογικό εξοπλισμό, όπως τηλεοπτική απεικόνιση, ψηφιακή πανοραμική ακτινογραφία, LASER κ.λπ.

 

Αδιαμφισβήτητα η Οδοντιατρική και οι άλλες επιστήμες υγείας, έχουν κάνει εντυπωσιακή πρόοδο αναβαθμίζοντας έτσι ποσοτικά και ποιοτικά τη ζωή του Ανθρώπου.

 

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.

 

Μοιραστείτε το

-

-->