Ο Εμμανουήλ Μανουράς γνωστός σε όλους μας Προσφύρης έφυγε από την ζωή στις 23 Ιουνίου πλήρης ημερών αφήνοντας πίσω του παιδιά και εγγόνια αλλά και ένα όνομα που οι Ανωγειανοί σέβονται και τιμούν. Η οικογένεια του στέλνει στην ”Α” ένα τραγούδι και ένα κείμενο για τον εκλιπόντα αφιερωμένο στην μνήμη του και υμνώντας τις αξίες με τις οποίες τους μεγάλωσε ο Προσφύρης.

Ο γιος του Κώστας Μανουράς γνωστός συγγραφέας και μαντιναδολόγος των Ανωγείων γράφει για τον πατέρα του:

Έλειπα και δε μου μιλείς , πούρι να μου μανίζεις;

Ο Κώστας είμαι γέρο μου, κοντώ δε με  γνωρίζεις;

———————————————————-

Σήκω να πάμε στην αυλή στσι μουσαφίρηδες σου,

μα ‘συ τα ποχερίδια σου δε τα κρύψες ποτέ σου.

——————————————————–

Κι εδά τα καλώς όρισες σφίγγεις στα δυο σου χείλη,

κι ας ήρθε όλο το χωριό κι οι συγγενείς κι οι φίλοι.

————————————————————–

Μα σα δε θες!…Καλοστραθιά στο τόπο που πηγαίνεις,

και την Ελλιώ με τη γριά χεραγκαλιά να σέρνεις.

—————————————————————-

Άμε πατέρα στο καλό μα χάρη θα ζητήξω,

στον ύπνο μου να μ’ ενοχλείς να μη σ’ αναζητήξω.

Τα εγγόνια του Προσφύρη αποχαιρετούν τον παππού τους με τα παρακάτω λόγια:

“Αγαπημένε μας παππού,

Σήμερα σε αποχεραιτούμε πλήρη ημερών ,έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής σου,που ήταν γεμάτος από χαρές και λύπες.

Γεννήθηκες στα Ανώγεια το 1920,ορφάνεψες από μικρός καθώς ο πατέρας σου ο Σαρακηνός πέθανε ξαφνικά αφήνοντας πίσω του πέντε μικρά παιδιά και την γυναίκα του Ειρήνη.

Κατεβαίνεις με τη μάνα σου και τα αδέρφια σου στο Κάστρο όπως μας έλεγες και πουλούσατε τυροκομικά για να ζήσετε.Η Κατοχή σε βρήκε στη Νίδα νεαρό να σηκώνεις πέτρες με το αντάρτικο ώστε να αποτρέψετε τους Γερμανούς να προσγειωθούν στον κάμπο.

Στη συνέχεια στη στράτα της ζωής σου συνάντησες την αγαπημένη σου σύζυγο,την Κατίνα του Μαχαιρομανώλη από το Αηδονοχώρι . Μαζί ανοίξατε το σπιτικό σας και εσύ μοχθώντας καθημερινά στα πρόβατα που με το κόπο σου έκαμες στα αγαπημένα σου Κουνά , κι η σύζυγος σου μεγαλώνοντας τα έξι παιδιά σας καταφέρνατε να τα φέρνετε  πέρα.

Κατόρθωσες και είδες εγγόνια,όμως η μοίρα σου έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Στα 17 της χάνεις τη βιόλα σου , την Έλλη σου.Το χτύπημα σε συντάραξε όμως δεν ήτανε ικανό να σε βάλει κάτω,συνέχιζες να στηρίζεις την οικογένεια σου και έκανες αυτό που ήξερες καλύτερα να κάνεις,υπομονή και κουράγιο στους δίπλα σου αποτελώντας το παράδειγμα για όλους.

Πριν από πέντε χρόνια ,Χριστούγεννα του 2008 χάνεις την αγαπημένη σου σύζυγο,εντελώς ξαφνικά και πάλι όμως δεν το έβαλες κάτω.Συνέχισες να συντηρείσαι μοναχός σου,χωρίς να κουράζεις ποτέ κανένα,όλοι έρχονταν και σε έβλεπαν καθημερινά και εσύ ρωτούσες πάντα για τους υπόλοιπους χωρίς να παραπονεθείς ποτέ σου για τίποτα.

Σήμερα σου λέμε το ύστατο χαίρε ,έχοντας φύγει εντελώς ξαφνικά ,ξέροντας όμως ότι τα παιδιά και τα εγγόνια σου συνεχίζουν να πατούν πάνω στις αξίες και τις αρχές που εσύ μας δίδαξες. Καλοστραθιά παππού θα σε θυμόμαστε πάντα.

Πισώπλατα και ύπουλα σε χτύπησε ο Χάρος,

μπέτη με μπέτη να σταθεί δεν είχε βρει το θάρρος.

——————————————————————-

Απ’ το Μετόχι στα Κουνά εδιάβηκε η ζωή σου,

κι όποιος σε γνώρισε σαφή θα ‘χει τη θύμηση σου.

———————————————————————

Η Έλλη κι η γυναίκα σου στρώνουν για μουσαφίρη,

άμε και σε νημένουνε,καλοστραθιά Προσφύρη.

τα εγγόνια σου”

Ο Αριστείδης Χαιρέτης (Γιαλάφτης) αποχαιρετά με την κάτωθι μαντινάδα τον Νονό του:

Μ’ αγάπη και με σεβασμό κι εκτίμηση μεγάλη,

στον ακριβό μου Σάντολο το δάκρυ μου χαλάλι.

Η οικογένεια του νιώθει την ανάγκη να ευχαριστήσει το χωριό αλλά και όλους όσοι της συμπαραστάθηκαν στο πένθος τους, vκαθώς με τη σύσσωμη παρουσία τους σεβάστηκαν, τίμησαν και αποχαιρέτησαν έναν αυθεντικό Ανωγειανό που η σεμνή παρουσία του και το ήθος του τίμησαν τον τόπο μας και τις αξίες που τον διέπουν.