Ο Στελής Σταυρακάκης του “Πανιά” έφυγε από τη ζωή στις 13 Απριλίου 2024 στα 75 του χρόνια. Ένας αγνός αγωνιστής της Αριστεράς με μεγάλους αγώνες και συμμετοχή στα κοινά των Ανωγείων τα οποία υπηρέτησε και τίμησε σε όλη του τη ζωή. Για το μνημόσυνο του μας ενημερώνει η οικογένεια του με το παρακάτω σημείωμα:
« Τελούμε την Κυριακή 16/06/2024 και ώρα 12:00 το μεσημέρι στην Ταβέρνα Γκαγκάρης στα Ανώγεια , μνημόσυνο του αγαπημένου μας συζύγου, πατέρα, παππού και θείου Στελή Σταυρακάκη του Πανιά. Καλούμε συγγενείς φίλους και συντρόφους όπως παραστούν.»
Με σημείωμα στην ΑΝΩΓΗ τον αποχαιρετάει με συγκίνηση και η κόρη του Ειρήνη, αναφέροντας τα εξής:
« Ιούλης 2019, Ανώγεια
Καθόμουνα με παρέα έξω από την εκκλησία του Περαχωριού, κι εσύ, περπατώντας από το λιβάδι για το σπίτι μας, σταματάς απότομα, κι ύστερα με φόρα έρχεσαι προς το μέρος μας.
Ήσουνα τόσο θαμπωμένος από αυτό που είχες δει, που ούτε καλησπέρα μάς είπες – πράγμα αδιανόητο για σένα-.
Ακριβώς δίπλα μας υπάρχει μια παρέα με 15 παιδιά, στοιχισμένα κ έτοιμα να χωριστούν σε ομάδες για παιχνίδι. Τα κοιτάς και μού λες :
– Έπαε δες μιαν ομορφιά! Πες μου ότι την έχεις τραβήξει σε φωτογραφία!!
– Εεε, η αλήθεια είναι μπαμπά πώς δεν το έκανα , όχι.
– Μα είναι δυνατόν βρε Ειρήνη; Κάθε μέρα τη συναντάς αυτή την εικόνα; Έλα γρήγορα να μάς βγάλεις μια φωτογραφία πριν σκορπιστούν!!
Κι έτσι αεικίνητος και αιώνια έφηβος όπως ήσουνα, έσκυψες, έγινες ένα με τα παιδιά κι εγώ σας τράβηξα μια φωτογραφία.
Τη στιγμή εκείνη ένιωσα να φουσκώνω από αγάπη και σκεφτόμουν, “Αυτός είναι ο μπαμπάς μου” !!
Πάντα ανταποκρινόσουνα στο κάλεσμα της ομορφιάς!
Την έβλεπες στο καθαρό νερό της βρύσης του Χριστού, στα δώρα που σου έκανε το περιβόλι σου που με τόση αγάπη φρόντιζες, στον απεργό που μάχεται για μια κοινωνία πιο δίκαιη, στο δίκιο του εργάτη, στους ανθρώπους που όταν είναι μονιαμένοι, μπορούν να χτίσουν άλλο ντουνιά κι ετούτο να χαλάσουν…
Κι όταν την εντόπιζες, έκανες τα πάντα για να τη διαδώσεις!
Η ομορφιά, λένε, είναι υποκειμενική, ωστόσο εγώ δεν το πιστεύω.
Όποιος δε θαμπώνεται στη θέα 15, διψασμένων για παιχνίδι, παιδιών, ελάχιστες ελπίδες έχει, τον κόσμο να τον κάνει πιο όμορφο.
Κι εσύ τον έκανες.
Και τον κάνεις με όσα άφησες κληρονομιά.
Και αφού μιλάμε για ομορφιά, για μένα είσαι ο πιο όμορφος άνθρωπος στον κόσμο μπαμπά μου.
Και θέλω να το διαδώσω!
Με το καλό να συναντηθούμε ξανά, να μού μάθεις κι άλλα όμορφα.
Σ’ αγαπώ πολύ και πάντα,
Η κόρη σου.»
Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που τον σκεπάζει αιώνια.
Στη μνήμη του η οικογένεια του Γιάννη Φασουλά του Πολυζώη κατέθεσε 50€ για το Εργαστήρι Γνώσης και την ΑΝΩγη.