Το βιβλίο-ντοκιμαντέρ θα παρουσιαστεί με πολλές εκπλήξεις τη 1^η Αυγούστου στα Ανώγεια, στις 9 μ.μ. στην Πλατεία Αρμί.

Mέσα σε κλίμα συγκίνησης, με αφορμή τη συμπλήρωση 37 χρόνων από το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου, παρουσιάστηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Δήμου Ηρακλείου στην «Ανδρόγεω», το βιβλίο-ντοκιμαντέρ των Γιάννη Φασουλά και Γιάννη Σκάλκου «Νίκη» στη Νεκρή Ζώνη» – Η Αντίσταση της Α΄ΜΚ στον «Αττίλα» και την Προδοσία», σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο «Ελευθερουδάκης» και τις εκδόσεις «Αγαθός Λόγος». Να σημειωθεί ότι το βιβλίο ντοκιμαντέρ θα παρουσιαστεί στα Ανώγεια την 1^η Αυγούστου στις 9 μ.μ στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Δήμου Ανωγείων, με πολλές εκπλήξεις…

Στην χθεσινή εκδήλωση μίλησαν ο τότε υπολοχαγός Βασίλης Φθενός, στηλιτεύοντας τη στάση της ελληνικής πολιτείας η οποία μετά από 37 χρόνια εξακολουθεί να κλείνει τα μάτια και να μην αναγνωρίζει την θυσία και την προσφορά των «300» του Μάλεμε και των ηρωϊκών αεροπόρων της επιχείρησης «Νίκη», που με το χάρο παρέα πέταξαν το βράδυ της 21^ης προς 22ας Ιουλίου από τη Σούδα προς τη Λευκωσία.

Αίσθηση προκάλεσε η αποκάλυψη του βετεράνου πιλότου Γιώργου Νεονάκη ότι κατά τη διάρκεια της πτήσης προς τη φλεγόμενη Λευκωσία, ο αείμνηστος συνάδελφος του από το «ΝΙΚΗ 4», επισμηναγός Βασίλης Παναγόπουλος του ζήτησε να περάσει αυτός μπροστά, με αποτέλεσμα το συγκεκριμένο αεροσκάφος να χτυπηθεί και να καταρριφθεί από φίλια πυρά χάνοντας τη ζωή τους 27 καταδρομείς και τα τέσσερα μέλη του πληρώματος.

Ο Γιώργος Νεονάκης, για το οποίον η τύχη κείνο το ιστορικό βράδυ της 21^ης Ιουλίου 1974, στάθηκε απλόχερη όπως εξελίχθησαν τα γεγονότα, ανέλυσε στη συνέχεια πως και κάτω από ποιες συνθήκες πραγματοποιήθηκε η αποστολή των 15 «Noratlas» από τη Σούδα στη Λευκωσία.

Ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, ιστορικός ερευνητής Γιώργος Καλογεράκης τόνισε ότι η έρευνα των δυο συγγραφέων ήρθε να συμπληρώσει ένα κενό στη βιβλιογραφία αναφορικά με τα τραγικά γεγονότα εκείνης της περιόδου. Το βιβλίο με το ντοκιμαντέρ ντοκουμέντο –είπε- αποτελούν μια παρακαταθήκη για τις νεότερες γενιές αλλά και για τους ιστορικούς του μέλλοντος.

Στη συζήτηση παρενέβη ο ιστορικός και συγγραφέας Αντώνης Σανουδάκης ο οποίος αφού συνεχάρη τους συγγραφείς για την έρευνα, ζήτησε να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια προκειμένου να καταγραφούν εκτενώς όλες οι μαρτυρίες των συμμετεχόντων στην επιχείρηση.

Χαιρετισμό στην παρουσίαση του βιβλίου απηύθυνε ο αντιδήμαρχος Ηρακλείου Γιώργος Αεράκης και η εκπρόσωπος της κυπριακής παροικίας στο Ηράκλειο κυρία Ελένη Παπαδοπούλου- Αστρινάκη.

Πριν από την προβολή του ντοκιμαντέρ «Ηρωες χωρίς παράσημα…» οι ομιλητές και ο ένας από τους δυο συγγραφείς ο Γιάννης Φασουλάς ( ο Γιάννης Σκάλκος λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων στο κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ δεν μπόρεσε να παραστεί στην εκδήλωση) απάντησαν στις ερωτήσεις του κοινού γύρω από την έρευνα.

Με την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ η αίθουσα «Ανδρόγεω» σείστηκε από τα χειροκροτήματα του κοινού, επιβραβεύοντας με αυτόν τον τρόπο την έρευνα των δυο συγγραφέων που κράτησε τέσσερα χρόνια.

Τη συζήτηση συντόνισε ο δημοσιογράφος του ΚΡΗΤΗ ΤV Γιώργος Σαχίνης όπου στην πολύ καλή εκπομπή «ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ» που παρουσιάζει, θα έχει φιλοξενούμενο την Παρασκευή το βράδυ το Γιάννη Φασουλά σε μια δίωρη συζήτηση για το παρασκήνιο του βιβλίου-ντοκιμαντέρ.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗ, Επιστημονικού  Συνεργάτη του  Εργαστηρίου  Ιστορίας  Νεότερης  Ελλάδας  και  Νεοελληνικού  Πολιτισμού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

“Eίναι πολύ συγκινητικό κι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι υπάρχουν ακό-μη σήμερα ανάμεσά μας πνευματικοί άνθρωποι που έχουν στρέψει τα ενδια-φέροντά τους προς την Ιστορία και φωτίζουν σκιερές ιστορικές πτυχές και μάλιστα μιας περιόδου, που διάφοροι λόγοι και συγκυρίες, εμπόδισαν και εμποδίζουν  ακόμη  την ανακάλυψη, επεξεργασία, δημοσιοποίηση και τελική καταγραφή τους.

Και είναι ακόμη πιο σημαντικό το γεγονός ότι επιχειρείται, πάντα μέσα από την εύρεση ανέκδοτων μάλιστα τεκμηρίων η συγγραφή ιστορικών έργων – αναφορών μέσα από την  έρευνα  και σύνθεση των οποίων αναδεικνύεται ο καθοριστικός ρόλος ατόμων, ομάδων και τοπικών κοινωνιών, σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές του έθνους  μας.

Δυο  φίλοι,  ο Γιάννης  Φασουλάς  και  ο  Γιάννης  Σκάλκος ανέλαβαν οικειοθελώς την επίπονη αποστολή  ευθύνης να εκπονήσουν το αναχείρας ιστορικό, ερευνητικό έργο  πραγματεία, με το οποίο προβάλλεται η δράση της  ηρωικής  Α^ης Μοίρας  Καταδρομών  εναντίον  του  Αττίλα  και  της  προδοσίας της  Κύπρου.

Οι  συγγραφείς θεώρησαν σκόπιμο να σταθούν  σ’όλες εκείνες τις λεπτομέρειες, σε όλα τα γεγονότα και τα συμβάντα, να κρατήσουν στα χέρια τους σπάνια ιστορικά τεκμήρια. Ν’ αλληλογραφήσουν με τους πρωταγωνιστές ή τους οικείους τους. Να ακούσουν δια ζώσης  και  να  αφουγκραστούν  τους βετεράνους. Ν’ ανασυνθέσουν το παρελθόν και να μας μεταφέρουν αβίαστα και συγκροτημένα στο παρόν. Έτσι έχουμε στα χέρια μας την πραγματεία ενός αυθεντικού ιστορικού γεγονότος, που υλοποιήθηκε από  Έλληνες  καταδρομείς  στην  μαρτυρική  Κύπρο, οι οποίοι έδωσαν το στίγμα της δράσης τους κατά του  Αττίλα  όπως αποδεικνύεται από τα ίδια  τα  γεγονότα.

Αποτελεί μεγάλη τιμή για τον ομιλούντα η ανάθεση παρουσίασης του βιβλίου αυτού με τίτλο : «Νίκη  στη  νεκρή  ζώνη-η  Αντίσταση  της  Α’  μοίρας  Καταδρομών  στον  Αττίλα  και την  προδοσία»   και  γι’αυτό  τους  ευχαριστώ  πολύ.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Στις 288 σελίδες του πολύ φροντισμένου και άρτια ιστορικού αυτού

έρ­γου, αποτυπώνονται με επαγγελματική ευσυνειδησία, επιστημονική πληρότητα  και τεκμηρίωση,  οι διαστάσεις της επιχείρησης, “ΝΙΚΗ”, μέσα από μαρτυρίες των  πρωταγωνιστών, από ανέκδοτα έγγραφα, φω­τογραφίες, βιβλιογραφία και αρχειακό υλικό. Μέσα από ένα απλό, ρέοντα αφηγηματικό λόγο, που συναρπάζει για την αριστοτεχνική χρήση του από τους συγγραφείς  κοινωνούς  των  μέσων  μαζικής  ενημέρωσης.

Ο πολύ περιεκτικός Πίνακας περιεχομένων στην αρχή του βιβλίου, μετά τα εσώφυλλα, δίδει πολύ παραστατικά στον αναγνώστη την πρώτη

γενική εικόνα της υπόθεσης του έργου, που απαρτίζεται από δώδεκα (12)

χωριστά κεφάλαια.

Τα Προλογικά σημειώματα αφενός του  Πρέσβη  της  Κύπρου  στην  Ελλάδα κ.  Ιωσήφ  Ιωσήφ  και  αφετέρου  των  συγραφέων  προδιαθέτουν τον αναγνώστη και τον φορτίζουν θετικά, ώστε να γίνει κοινωνός των πληροφοριών και  των  συμπερασμάτων  της  έρευνας  που προσφέρουν  απλόχερα οι συγγραφείς στη συνέχεια.

Η δισέλιδη Εισαγωγή των συγγραφέων, έχει βαρύνουσα σημασία και μεγάλη αξία για τον αναγνώστη, γιατί  εξαρχής,  σε  δεκαπέντε αμείλικτα ερωτήματα  που  οι  ίδιοι  οι  συγγραφείς  αλλά  και η  ιστορία  θέτει  στο  πεδίο της  έρευνας,  καλούνται  να  δώσουν  τις  απαντήσεις με το  βιβλίο  τους ή  εκεί  όπου  δε  δίδονται,  να  προβληματίσουν

Στη  συνέχεια  με  γλαφυρότητα παραθέτουν τα γεγονότα, που εκτυλίσσονται περίπου ως εξής :

Στις  15 Ιουλίου  1974  ο  Δημήτριος  Ιωαννίδης  εκτελεί  πραξικόπημα  εναντίον  του  Αρχιεπισκόπου  Μακαρίου  στην  Κύπρο.  Με την  πράξη  του  αυτή  ο δικτάτορας  κονιορτοποιεί  την  απόφαση  των  τριών  εγγυητικών  δυνάμεων  της  Ελλάδας  της  Τουρκίας  και  της  Αγγλίας  που  αφορά  την  αυτονομία  της Κύπρου  και  έτσι  ανοίγει  την  Κερκόπορτα  για  να  επέμβουν  οι  Τούρκοι. Πέντε  ημέρες  μετά,  στις  20  Ιουλίου  1974,  ακολουθεί  η  τουρκική  εισβολή. Η  Α’  ΜΚ  που  έδρευε  στο  Μάλεμε  Χανίων  με Διοικητή  τον  Ταγματάρχη  Γεώργιο  Παπαμελετίου  διατάχτηκε  τότε  να  εκτελέσει  μια  πολύ  δύσκολη  πολεμική  αποστολή.  Θα  μεταφερόταν  στην  Κύπρο  με  αεροσκάφη  Noratlas. Θα  έπαιρνε τη  θέση  της  Β΄ΜΚ  που  έδρευε  στη  Θεσσαλονίκη  και  στα  αρχικά  σχέδια  των  πραξικοπηματιών  ήταν  να  μεταφερθεί  αυτή  με επιταγμένα  αεροσκάφη  Boing  της  Ολυμπιακής  Αεροπορίας στην  Κύπρο  για  να  ενισχύσει  τις Ελληνοκυπριακές  στρατιωτικές  δυνάμεις τις  πρώτες κρίσιμες ώρες  της  τουρκικής  εισβολής.

Οι  ανώτεροι  αξιωματικοί  του  ΓΕΕΘΑ  σε  πλήρη  σύγχυση  και  υπό  το  βάρος της προδοσίας που  εξυφαινόταν  στην  Κύπρο,  συνάμα  και  με  τις  αλλοπρόσαλλες διαταγές  τους,  χάνουν  κρίσιμο  χρόνο  για  μια  αποτελεσματική  αντίδραση  από  την  πρώτη  στιγμή.  Στις  4.30  το  απόγευμα  της  21^ης Ιουλίου  1974,  ο ταξίαρχος  Αλέξανδρος Γιαννακάς,  Διοικητής  της  Διοίκησης  Καταδρομών  του  Αρχηγείου  Στρατού,  τηλεφωνεί  στο  Διοικητή  της  Α’ ΜΚ  ταγματάρχη  Γεώργιο  Παπαμελετίου  και του  δίνει  προφορική  διαταγή  η  μοίρα  να κινηθεί  άμεσα  προς  την 115  ΠΜ  στη  Σούδα  όπου  θα  προσγειώνονταν  τα  γερασμένα  αεροσκάφη  Noratlas  που  θα  μετέφεραν τη  μονάδα στην  Κύπρο. Στις  8.30  το  δειλινό άρχισε  η  επιβίβαση  σε επιταγμένα  λεωφορεία  και  η  Α’  ΜΚ  ξεκίνησε  από  το Μάλεμε  για  το  αεροδρόμιο  της Σούδας.  Η  αποστολή πήρε την  κωδική  ονομασία  ΝΙΚΗ  και  στις  10.30  το  βράδυ  το  πρώτο Noratlas  απογειώθηκε  για  την  Κύπρο.  Συνολικά  15  Noratlas  με  καταδρομείς  πέταξαν  για  την  Κύπρο  από  τα  οποία  τέσσερα  απωλέστηκαν  από  φίλια  πυρά  στην  προσέγγισή  τους  στο  αεροδρόμιο  της  Λευκωσίας  λόγω  της  εγκληματικής  αμέλειας  των  ανδρεικέλων  αξιωματικών  της  Χούντας  που  δεν  είχαν ενημερώσει  τις επίγειες  δυνάμεις.  Το αποτέλεσμα ήταν  τραγικό.  Είκοσι  εννέα  καταδρομείς  και τέσσερις  πιλότοι  νεκροί.  Δώδεκα  τραυματίες.  Κι ένα  γιατί  να  βαραίνει ακόμη  μετά  από  37  χρόνια.

Τη  μεθεπόμενη  ημέρα  το  πρωί,  23  Ιουλίου,  η  Α’ ΜΚ  έδωσε  μια  τιτάνια  μάχη  για  να κρατήσει  το  αεροδρόμιο  της Λευκωσίας  και  να  μην  πέσει  στα  χέρια  των  Τούρκων. Στη  μάχη  αυτή  αναδεικνύεται  η παλικαριά  και  η  ηγετική  μορφή  του  Βασίλη  Μανουρά.  Το  αεροδρόμιο  τελικά,  παρά  τις  προσπάθειες  των  Τούρκων  και  των  εκεί  δυνάμεων  του  ΟΗΕ  που έδειχναν  καθαρά  τις  φιλοτουρκικές τους  διαθέσεις,  παραμένει  σε  Ελληνικά  χέρια.

Στη  συνέχεια  και  μετά  την  εκεχειρία,  οι  καταδρομείς  της  Α΄ μοίρας  παραμένουν  στις εγκαταστάσεις  του  εφεδρικού  σώματος  νότια της  Λευκωσίας  10-12  ημέρες. Στις  14  Αυγούστου  1974  στις  6.30  το  πρωί  η  Τουρκία  εξαπολύει  τον «Αττίλα 2».  Σκοπός τους  να  καταλάβουν  τη  Λευκωσία  κα  να  αποκόψουν το  δρόμο  Λευκωσίας – Λεμεσού.  Άνδρες  της  Α΄ ΜΚ  δίδουν  νέα  σκληρή  μάχη στο  ύψωμα  «Κολοκασίδη».  Μια  μάχη  καθοριστική  της  οποίας  η  νικηφόρα έκβαση  απέτρεψε  την  πορεία  των Τούρκων  προς τη  Λευκωσία.

Μετά την εξιστόρηση των γεγονότων και μόνο η ανάγνωση των τίτλων των δώδεκα κεφαλαίων που απαρτίζουν το βιβλίο, όπως προαναφέρθηκε, δίδουν το στίγμα της βαρύτητας, της ποιότητας και της εγκυρότητάς του :

Κεφάλαιο 1 : Τον  καιρό εκείνο …

Κεφάλαιο 2 :  Διαταγή  με  μισόλογα

Κεφάλαιο 3 : «ΝΙΚΗ»  από τη  Σούδα

Κεφάλαιο 4 : Αιφνιδιασμός

Κεφάλαιο 5 : Τα  βαρέα  της  Γ΄ μοίρας

Κεφάλαιο 6 : Η  τραγωδία

Κεφάλαιο 7 : Χάος  στη  Λευκωσία

Κεφάλαιο 8 : Η  αναγνώριση των  νεκρών  καταδρομέων

Μακεδονίτισσα

Κεφάλαιο 9 : Ψηλά  τα πράσινα  μπερέ

Κεφάλαιο 10 : Οι  νικητές να  εγκαταλείψουν  σαν  ηττημένοι

Κεφάλαιο 11 : Το όχι  στον  «Αττίλα  2»

Κεφάλαιο 12 : Από Α’  σε 35^η

Ακολουθεί  ένα  τετρασέλιδο Αντί Επιλόγου όπου  και  πάλι  οι  συγγραφείς  θέτουν  καίρια  ερωτήματα  και  ένα  δίκαιο  παράπονο  των  βετεράνων καταδρομέων  της  Α΄ μοίρας.  Γιατί  η  Ελληνική πολιτεία  όσους  έχασαν  τη  ζωή  τους  ή  τραυματίστηκαν  σε αυτό το  παράτολμο  εγχείρημα τους  αναγνωρίζει  ως  πολεμιστές του  Δευτέρου  Παγκοσμίου  Πολέμου ;

Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο κι ασχολίαστο το μέρος,  που

οριοθετείται  ως Παράρτημα Ντοκουμέντων του βιβλίου. Στις σελίδες του κατα­χωρούνται επιμελώς φροντισμένα, ενισχυτικά και υποστηριχτικά της θεματι­κής στοιχεία, όπως αποσπάσματα  ημερήσιων  διαταγών,  τα αεροσκάφη  και  τα  ονόματα  των  πληρωμάτων  των  Noratlas, τα  σήματα, οι  αποκαλυπτικές  μαρτυρίες  των  αξιωματικών για την  κατάρριψη  των  Noratlas,  το πόρισμα  της  ντροπής και  τέλος  τα  ονόματα  ένα  προς  ένα  των  344  ηρώων  που  πήραν  μέρος στην  επιχείρηση  «ΝΙΚΗ»

Στην πλούσια Βιβλιογραφία, που παρατίθεται στη συνέχεια,

καταχωρού­νται  ελληνόγλωσσες  βιβλιογραφικές πηγές.

Στον Κολοφώνα του βιβλίου τέλος, που φέρει δηλωτικά της         παρου­σίας του συγγράμματος στον κόσμο του βιβλίου και της εθνικής αρχειοθεσίας με τον κωδικό αριθμό ISBN: 978-960-99749-5-0, δηλώνεται η έκδοση και  κυκλοφορία του, που  έγινε  στην Αθήνα  το  2011  από  τις  εκδόσεις  «Αγαθός  Λόγος».

Τέλος  να  σημειώσω  ότι  το  εξώφυλλο του  βιβλίου  επιμελήθηκε  ο  Κωνσταντίνος  Χρυσανθακόπουλος  και  συνοδεύεται  από  ένα  DVD με τίτλο  «ήρωες  χωρίς  παράσημα»  διάρκειας  59  λεπτών  και  45  δευτερολέπτων

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οι  συγγραφείς  Γιάννης  Φασουλάς  και  Γιάννης  Σκάλκος, γνωστοί από  τη θητεία  τους  στα  Μέσα Μαζικής  Ενημέρωσης  αφιέρωσαν μεγάλο  μέρος  του  χρόνου  τους στη συλλογή, μελέτη, έρευνα, ανάλυση,  σύνθεση, καταγραφή, ταξινόμηση ερεθισμάτων, πληροφοριών, εικονιστικού υλικού, μαρτυριών, δηλώσεων και άλλου είδους συναφούς υλικού,  εργάστηκαν  αδιάλειπτα, μεθοδικά και αξιοθαύμαστα, ώστε να συνθέσουν και προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο τους καρπούς των εργασιών και του έργου τους.  Με υπομονή επιμονή και μεθοδικότητα ζητούν να συναντήσουν «…την των πραγμάτων αλήθεια». Σημειωτέον ότι η περίοδος και  το  θέμα με το οποίο ασχολούνται και μελετούν, δεν έχει κατασταλάξει και οριστικοποιηθεί ακόμη. Απαιτεί, επομένως λεπτούς χειρισμούς, μεγάλη προσοχή ενώ εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Παρ’ όλα αυτά, επιχειρούν  με λεπτότητα και χειρουργική ακρίβεια, με πάθος και συνέπεια. Αξιολογούν, διαχωρίζουν  κάθε στοιχείο πληροφοριών. Επιλέγουν το γνήσιο, το πραγματικό, το

αληθινό και απορρίπτουν τα υπόλοιπα.  Και  τέλος  προβληματίζουν  τον  αναγνώστη  αφού  συνεχώς  τίθενται  ερωτήματα  γύρω  από  την προδοσία  της  Κύπρου  και  της  ατιμωρησίας  των  υπευθύνων.

Τα  χρόνια  περνούσαν, λέει  ο  Σωτήρης Λεμόνης,  καταδρομέας  της Α΄ μοίρας. Ουδεμία  κίνηση στον  ορίζοντα  για  τα  θύματα  της  προδοσίας  και  της  κυπριακής  τραγωδίας. Οι  Έλληνες  στρατιώτες  της ΕΛΔΥΚ   και  οι  καταδρομείς  της  Α΄ ΜΚ  που  πήραν  μέρος  στην  αποστολή  αυτοκτονίας  ήταν  σαν  να  μη  γεννήθηκαν,  σαν  να  μην  υπηρέτησαν,  σαν  να  μην  υπήρξαν στα μητρώα  αρρένων,  καταλήγει  ο Λεμόνης.

Και  φυσικά  ούτε  έχουν  παρασημοφορηθεί, ούτε  έχει  δοθεί  καμιά  ηθική  αμοιβή,  ούτε  καν  έχει  αναγνωριστεί  αυτή  η ίδια  η  επιχείρηση  «ΝΙΚΗ».

Στο  σημείο  αυτό  θα  μου  επιτρέψετε  να κάνω  ένα  μικρό  σχόλιο.  Ζούμε  σε  μια  εποχή  παραλογισμού.  Σήμερα  το  τίποτα ανάγεται  σε  σπουδαίο  και  σημαντικό.  Οι  μέτριοι οδηγούν  τους  αρίστους.  Οι  ικανοί  έπονται  των  ανάξιων. Η  προδοσία προηγείται  του  πατριωτισμού.  Τα  πρότυπα  της  χώρας μας  εξαντλούνται  στη  Γιουροβίζιον, στο  Greek  Idol,  στα  SMS  και σε  τέτοιου  είδους  σοβαρές  εκδηλώσεις. Τι  κι  αν  η  επιχείρηση  «ΝΙΚΗ»  ήταν  ίσως  η  πιο  παράτολμη  στα  παγκόσμια  στρατιωτικά  χρονικά  και  διδάσκεται  ως μάθημα  σε  πολλές  στρατιωτικές  σχολές ;  Για  ποιες  ηθικές  αμοιβές  να  μιλάμε ;  Για  ποια  αναγνώριση ;

Κυρίες και  κύριοι

Θα  τελειώσω  με  ένα  απόσπασμα  από  την  εισαγωγή  του  βιβλίου  του  κ.  Ιωσήφ  Ιωσήφ,  Πρέσβη  της  Κύπρου  στην  Ελλάδα :  …η  Κύπρος  είναι  πολύ  μικρή  για  να  παραμείνει  μοιρασμένη,  είναι  όμως  αρκετά  μεγάλη  για  να  χωρέσει  όλους  τους  νόμιμους  κατοίκους  της  σε  ένα  κράτος  ειρήνης  και  ευημερίας,  όπου  θα  έχουν  τις  ίδιες  ευκαιρίες  ατομικής  και  συλλογικής  προκοπής  και  καταξίωσης…

Σας ευχαριστώ πολύ !!!”

ΟΜΙΛΙΑ ΒΑΣΙΛΗ ΦΘΕΝΟΥ

Εκλεκτοί προσκεκλημένοι, φίλες και φίλοι των Ειδικών Δυνάμεων, αγαπητοί συνάδελφοι. Σας καλωσορίζουμε στην αποψινή μας εκδήλωση και σας ευχαριστούμε που τόσο πρόθυμα ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα μας.

Μέρα μνήμης και τιμής η σημερινή αφιερωμένη σε όλους τους άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων, ιδιαιτέρως όμως στους καταδρομείς οι οποίοι την 21/22 Ιουλίου του 1974 ντυμένοι με στολή εκστρατείας , με διαταγή του Γ.Ε.Σ εκτέλεσαν την μοναδική στα παγκόσμια χρονικά επιχείρηση ενισχύσεις με αερομεταφορά της εθνικής φρουράς της Κύπρου, με μεταγωγικά αεροσκάφη μη συνοδευόμενα από μαχητικά , ιπτάμενα επί δίωρον εντός εναερίου χώρου ο οποίος κυριαρχείτο από την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία.

Στις 20 Ιουλίου 1974 το μαρτυρικό νησί της Κύπρου δέχεται την απρόσκλητη , βάρβαρη και άνανδρη επίθεση των ορδών του ΑΤΤΙΛΑ. Ο Κυπριακός λαός αιφνιδιάζεται αλλά αντιστέκεται είναι αβοήθητος όμως και προδομένος. Την κρίσιμη εκείνη στιγμή προσβλέπει στην μητέρα Ελλάδα και πιστεύει ότι θα τον βοηθήσει για να αναχαιτίσει και να απωθήσει τις επιθέσεις των Τούρκων. Πράγματι η μητέρα Ελλάδα δεν την εγκαταλείπει αβοήθητή και αποφασίζει να ενισχύσει την άμυνα της με μια μονάδα Καταδρομών την Ά Μοίρα Καταδρομών η οποία είχε έδρα το Μάλεμε Χανίων.

Για διάφορους λόγους η Ά Μοίρα Καταδρομών ήταν η μοναδική ενίσχυση η οποία στάλθηκε στο νησί και την ιστορία αυτής της ομάδας παρουσιάζει το βιβλίο το οποίο έχετε στα χέρια σας και παρουσιάζεται σήμερα στο κοινό του Ηρακλείου από τον εκλεκτό ιστορικό ερευνητή κ. Καλογεράκη Γεώργιο.

Στις 21 Ιουλίου 1974 και περί ώρα 17:00 δίδεται στον διοικητή της Μοίρας η διαταγή να βρίσκεται το ίδιο βράδυ στην Κύπρο. Μέσα σε δυο ώρες με μεθοδικότητα και ακρίβεια η Μοίρα είναι έτοιμη για αναχώρηση και στις 21:00 η φάλαγγα ξεκινά με προορισμό το αεροδρόμιο του Ακρωτηρίου.

Οι αντιδράσεις είναι παράξενες και αλλόκοτες. Ο καταδρομέας Πατέλης Ανδρέας δεν θέλει να παραμείνει φρουρά στο στρατόπεδο, θέλει να μας ακολουθήσει και κρεμιέται στην σχάρα του λεωφορείου μέχρι το χωριό Μάλεμε, όπου και τον αποβιβάσαμε. Στο λεωφορείο επικρατεί ενθουσιασμός, σε όλη την διαδρομή τον «Εθνικό Ύμνο» διαδέχεται το «Πότε θα κάνει ξαστεριά» και ο Χανιώτικος λαός στα παράθυρα και στους δρόμους κουνάει μαντήλια και κατευοδώνει με την ευχή «Στο καλό και καλή επιστροφή».

Στις 22:30 της ίδιας μέρας, η μοναδική στα χρονικά επιχείρηση ενίσχυσης αρχίζει.17 αεροπλάνα απογειώνονται με προορισμό το αεροδρόμιο Λευκωσίας.15 από αυτά πετώντας χαμηλά με σιγή ασυρμάτου, χωρίς συνοδεία μαχητικών και μέσα από φιλικά και εχθρικά πυρά καταφέρνουν χάρη στον άριστο σχεδιασμό, στην γενναιότητα, το υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και την αυτοθυσία των πληρωμάτων να φτάσουν στην Κύπρο και να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο  Λευκωσίας παρά την πλήρη συσκότιση και το γεγονός ότι όλα τους σχεδόν είχαν βληθεί.

Ένα όμως από αυτά δεν θα καταφέρει να προσγειωθεί. Λίγα μέτρα πριν το αεροδρόμιο βαριά πληγωμένο θα συντριβεί και 27 καταδρομείς συνάδελφοι μας μαζί με το τετραμελές πλήρωμα θα αφήσουν την τελευταία τους πνοή. Άλλα 3 φλεγόμενα θα επιχειρήσουν αναγκαστική προσγείωση και ακόμα 2 καταδρομείς  θα ανασυρθούν από τα συντρίμμια νεκροί ενώ 9 τραυματίες θα μεταφερθούν σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο Λευκωσίας.

Μεταξύ των πεσόντων και 6 επίλεκτα μέλη της Κρητικής κοινωνίας .Ο Λοχίας Καβροχωριανός Νικόλαος από την Μονή Ηρακλείου. Ο Λοχίας Τζιλιβάκης Στέφανος από την Χαλέπα Χανίων , ο καταδρομέας  Γιαννακάκης Κοσμάς από το Ζουνάκι Χανίων, ο καταδρομέας  Οικονομάκης Κωνσταντίνος από τον Ζαρό Ηρακλείου, ο  καταδρομέας  Πρινιανάκης Στυλιανός από τους Στόλους Ηρακλείου και ο καταδρομέας  Τούλης  Ηλίας από το Μάραθος Ηρακλείου.

Μετά την ανασυγκρότηση και κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων η Ά Μοίρα Καταδρομών χάρη στην σύμπνοια και την αγάπη που διαφέντευε τις σχέσεις Αξιωματικών-Οπλιτών, στον επαγγελματισμό , την άρτια εκπαίδευση και το πνεύμα των Λοκατζήδων, εξετέλεσε κατά τρόπο άψογο και με μηδενικές απώλειες όλες τις αποστολές που τις ανατέθηκαν προσφέροντας και στον ψυχολογικό τομέα με την τόνωση του ηθικού των αδελφών μας Κυπρίων και τη δημιουργία ανησυχίας, προβληματισμού και αναστάτωσης στον εισβολέα.

Επιχειρήσεις στις οποίες έλαβε μέρος και οι οποίες είχαν καθοριστικό αποτέλεσμα ήταν :

α) Επιχείρηση υπεράσπισης του αεροδρομίου Λευκωσίας .Πρώτες πρωινές ώρες της 23ης Ιουλίου 1974 η Ά Μοίρα Καταδρομών έλαβε εντολή να μετακινηθεί στο αεροδρόμιο  Λευκωσίας , το οποίο επιχειρούσαν να καταλάβουν οι Τούρκοι. Εφαρμόζοντας την προσφιλή τους τακτική κινήθηκαν εναντίον του αεροδρομίου το οποίο όμως είχε προφθάσει να επανδρώσει μέρος της Μοίρας. Με συνδυασμό Αρμάτων- Πεζικού επιτέθηκαν επί 8ωρο εναντίον του αεροδρομίου. Απέναντι τους όμως βρήκαν τους καταδρομείς οι οποίοι όχι μόνο δεν υποχώρησαν στη θέα των Αρμάτων αλλά ετοιμάστηκαν για αντεπίθεση με αποτέλεσμα να ζητήσουν την άμεση παρέμβαση των δυνάμεων του ΟΗΕ (των οποίων οι πράξεις και οι προθέσεις αμφισβητούνται). Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μετά από διαβουλεύσεις ωρών να παραδοθεί στον ΟΗΕ , αφού πρώτα οι δυνάμεις του ΟΗΕ εγκαταστάθηκαν στις θέσεις τις οποίες κατείχαμε.

β) Επιχείρηση κύκλωσης της Λευκωσίας. Οι Τουρκικές δυνάμεις αφού επί 6ημερο απέτυχαν να διασπάσουν το μέτωπο της Λευκωσίας, στις 16 Αυγούστου επιχείρησαν κυκλωτική κίνηση και από τα δυο πλευρά του μετώπου της πόλης. Η Ά Μοίρα Καταδρομών πήρε εντολή να ενισχύσει την άμυνα της Λευκωσίας με δυο τμήματα, ένα στην ανατολική και ένα στην δυτική. Τα τμήματα έσπευσαν αμέσως και αφού πήραν πληροφορίες από τους τοπικούς διοικητές έλαβαν θέσεις μάχης. Εφαρμόζοντας την ίδια τακτική συνδυασμού Αρμάτων-Πεζικού, επιτέθηκαν και στο μεν ανατολικό πλευρό αποκρούστηκαν εύκολα , στο δυτικό όμως (ύψωμα Κολακασίδη) η κατάσταση ήταν περισσότερο κρίσιμη. Βρήκαν όμως πάλι μπροστά τους καταδρομείς οι οποίοι όχι μόνον δεν φοβήθηκαν στη θέα των αρμάτων αλλά αφού έκαψαν τον πρώτο ουλαμό άρχισαν πυρά κατά στόχων περιοχής με αποτέλεσμα την άτακτη υποχώρηση των επιτιθεμένων.

Αυτή πολύ περιληπτικά είναι η δράση της Ά Μοίρας Καταδρομών, (λεπτομέρειες θα βρείτε στο βιβλίο που παρουσιάζεται σήμερα) η οποία δράση έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην συνέχεια των επιχειρήσεων με αποτέλεσμα το μεν αεροδρόμιο  να μην καταληφθεί από τους Τούρκους η δε πόλη της Λευκωσίας να παραμείνει σε ελληνικά χέρια. Σε διαφορετική περίπτωση οι συνέπειες τόσο για την Κύπρο όσο και για τον ελληνισμό ολόκληρο θα ήταν ολέθριες. Μέσα στην όλη εθνική καταστροφή αποτελεί την μοναδική αναλαμπή.

Μετά από όλα αυτά πλανάτε το ερώτημα ποια ήταν η αντιμετώπιση από την πολιτεία; Εκθέσεις πολεμικής δράσεως  μεταβολές στα Δελτία Υπηρεσίας μεταβολών και προτάσεις ηθικών αμοιβών διαγράφηκαν από παντού, στις κανονιστικές πράξεις των πεσόντων κυριαρχούν εκφράσεις τύπου « εφονεύθει» αλήθεια από ποιόν ή « απεβίωσε» στην αλλοδαπή από τι; Καρκίνο; Καρδιά; κτλ. Οι πεσόντες και οι τραυματίες εντάχθηκαν στον Νόμο περί αναπήρων και θυμάτων πολέμου του 1940. Η όλη επιχείρηση θεωρείτε ως μη γενόμενη , Γιατί; Εκείνο που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι ότι μόνο για τουρισμό δεν βρεθήκαμε εκεί. Επιβεβαιώνεται το ρητό ότι « η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της»!!

Το σημερινό βιβλίο των Γιάννη Σκάλκου και Γιάννη Φασουλά ,τους οποίους ευχαριστώ, επιχειρεί να ρίξει φως σε άγνωστες λεπτομέρειες και αναπάντητα ερωτηματικά της Κυπριακής τραγωδίας, φέρνει στο φως άγνωστα ντοκουμέντα και απαντά στο ερώτημα « υπήρξε ή όχι προδοσία στην Κύπρο;» Αλήθεια γιατί δεν ανοίγει επιτέλους ο φάκελος της Κύπρου; Mετά από 37 χρόνια πότε θα μάθουμε ποιοι ήταν οι αίτιοι του θανάτου 33 Ελλήνων Ηρώων της σύγχρονής ιστορίας; Όπως και χιλιάδων άλλων παλικαριών οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους στο μαρτυρικό νησί της Κύπρου, των οποίων επετειακή μνήμη τιμούμε τις μέρες αυτές;

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥΣ Η ΜΝΗΜΗ

Η ομιλία της Ελένης Αστρινάκη

τ. Πρόεδρου Συλλόγου Κυπρίων Κρήτης

Με πολλή συγκίνηση και υπερηφάνεια χαιρετίζω την εκδήλωση για τους ηρωικούς καταδρομείς των οποίων οι πράξεις, ο πατριωτισμός, ο ηρωισμός και η αυτοθυσία έγραψαν ιστορία η οποία πρέπει να διατρανισθεί στον απανταχού Ελληνισμό.

Ειδικά σήμερα που οι αγώνες έχουν χάσει το νόημα τους είναι επιτακτικό ο ηρωικός αγώνας τους να διδαχθεί στα σχολεία ώστε τα νέα παιδιά να εμπνευσθούν από τους ήρωες και να διδαχθούν πως με ψυχή κερδίζονται οι αγώνες ακόμα κι όταν είναι προδομένοι.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να απονεμηθούν τα παράσημα στους ηρωικούς αυτούς άνδρες, οι υπηρεσίες των οποίων δεν αναγνωρίστηκαν επισήμως από την Πολιτεία.

Τέτοιες πρωτοβουλίες σαν την σημερινή πρέπει να επαναληφθούν σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο ώστε να γίνουν γνωστά τα αληθινά γεγονότα εκείνης της νύχτας της 21ης Ιουλίου και των ημερών που επακολούθησαν.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να συγχαρώ τους συγγραφείς του βιβλίου αυτού για την εξαιρετική δουλειά τους καθώς και τους διοργανωτές αυτής της εκδήλωσης.

Η 37η επέτειος της Τούρκικης Εισβολής βρίσκει την Κύπρο ακόμη μοιρασμένη, χωρίς εθνική δικαίωση.

Ναι, όλα ήταν προδομένα το ’74, οι πράξεις των υπευθύνων το αποδεικνύουν.

Κι όμως, οι 344 καταδρομείς μαζί με τους ηρωικούς χειριστές των αεροσκαφών, μακριά από τα παιχνίδια της ηγεσίας, αμύητοι στην προδοσία, πέταξαν στην Κύπρο με μοναδικό σκοπό να μην αφήσουν ούτε ένα κομμάτι ελληνικού εδάφους να πέσει στα χέρια των Τούρκων.

Ετοιμοπόλεμοι και άριστα εκπαιδευμένοι, με φρόνημα υψηλό και βαθύ αίσθημα καθήκοντος, την νύχτα εκείνη της 21ης Ιουλίου πήγαν συνειδητά σε πόλεμο, για να νικήσουν.

Εξάλλου ήταν αδιανόητο γι αυτούς να μείνουν πίσω καθώς, άξιοι συνεχιστές των εθνικών αγώνων των προγόνων μας, φύλαξαν τις Θερμοπύλες της Κύπρου, προσφέροντας απλόχερα τις ζωές τους θυσία για την ελευθερία της.

Μέσα σε άνισες πολεμικές συνθήκες έλαμψε για ακόμα μια φορά ο πατριωτισμός και η ανδρεία του Έλληνα αξιωματικού, του Έλληνα στρατιώτη, του βασικού συντελεστή όλων των αγώνων της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.

Και νίκησαν.

Παρά τις μεθοδεύσεις του καθεστώτος της εποχής και την ύπουλη στάση των οργάνων του ΟΗΕ, εκείνοι, με αποφασιστικότητα, νηφαλιότητα στους χειρισμούς και άρτια επιχειρησιακή κατάρτιση και ετοιμότητα, έφεραν σε πέρας την αποστολή τους με επιτυχία και κράτησαν τις δικές τους Θερμοπύλες, ακυρώνοντας τα σχέδια του Αττίλα για περαιτέρω προέλαση του.

Κι αν οι ίδιοι αναγνωρίστηκαν από την επίσημη Κυβέρνηση ως αγωνιστές του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, κι αν η επιχείρηση “ΝΙΚΗ” επισήμως δεν υπήρξε ποτέ, αυτοί ο μιμητές του Λεωνίδα, που ακόμα στέκουν στις Θερμοπύλες αγωνιστές, υπάρχουν στις καρδιές όλων των Ελλήνων Κυπρίων που ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ τους πρόσφυγες, ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ τους αγνοούμενους, ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ αυτούς που θυσιάστηκαν, ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ αυτούς που ακόμα αγωνίζονται, ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ότι ακόμα υπάρχουν Θερμοπύλες!

Εγώ προσωπικά σαν Ελληνίδα Κύπρια θα χρωστώ αιώνια ευγνωμοσύνη στους ήρωες αυτούς που υπερασπίστηκαν την ιδιαίτερη πατρίδα μου.