Από το Βασίλη Βουϊδάσκη- 

Καθηγητή Κοινωνιολογίας Παν/μίου Κρήτης

Πολλές επίμονες και συνεχείς κοινές προσπάθειες καταβάλαμε κυρίως την τελευταία τριετία με τη Λυκειάρχη και συνάδελφο κ. Μ. Μπαγκέρη, προκειμένου να πείσομε τους μαθητές και τις μαθήτριες του Λυκείου μας,  πως έχουν όλα τα φόντα για να ανέβουν στη σκηνή. Εκείνοι, επομένως, που συμμερίζονται αυτή την αγωνία μας, μπορούν να κατανοήσουν και τη σημασία αυτής της θεατρικής παράστασης, που οι ίδιοι μαθητές έδωσαν την περασμένη Τετάρτη, στο αμφιθέατρο του Δημοτικού Σχολείου.

Φαίνεται ότι ο σπόρος αυτής της προεργασίας δεν έπεφτε σε ‘ώτα μην ακουόντων’, αλλά σε πρόσφορο έδαφος. Γι’ αυτό, με τη διαρκή υποκίνηση των συναδέλφων και ιδιαίτερα της κ. Μπαγκέρη, αυτή η ιδέα είχε εμπεδωθεί και ήταν έτοιμη να καρποφορήσει. Ώσπου ήλθε ‘το πλήρωμα του χρόνου’ καιστο πρόσωπο της αξιόλογης συναδέλφου κ. Β. Μοσχούρη βρήκε την πλήρη ενσάρκωση και πραγμάτωσή της.

Φιλόλογος καθηγήτρια της νέας γενιάς με λαμπρές σπουδές στο Πανεπιστήμιό μας και εμφορούμενη από το πνεύμα της θεατρικής παιδείας μετέτρεψε το χόμπι της σε προσφορά για τους μαθητές της και το χωριό μας. Θυσίασε ένα μεγάλο μέρος από την προσωπική και οικογενειακή της ζωή, ανεβάζοντας, μετά από σοβαρή δουλειά και προετοιμασία, με επιτυχία την κωμωδία του Ι. Καμπανέλλη.  Μαζί με τα θερμά μου συγχαρητήρια εκφράζω και τις εγκάρδιες ευχές μου για κάθε επιτυχία στην οικογενειακή και την επαγγελματική της ζωή. Να είναι καλά και να συνεχίζει να παίρνει την πρωτόγνωρη χαρά από τη χαρά που ίδια χαρίζει στους άλλους.

Ωστόσο θα πρέπει να εξάρομε και την προσπάθεια των μαθητών και των μαθητριών του Λυκείου, που ενσάρκωσαν τους ρόλους του θεατρικού έργου. Να επαινέσομε τη βιωματική τους έκφραση και την καταπληκτική άνεση στην απόδοση και τη μεταφορά των σημαντικών και σύγχρονων μηνυμάτων του έργου. Απέδειξαν πως μπορούν να κατορθώσουν ακόμα και εκείνα που φαίνονται δύσκολα ή ακόμα και αδιανόητα. Συγχαρητήρια θερμά σε αγόρια και κορίτσια καθώς και στους αφανείς ήρωες, στους γονείς και καθηγητές τους, που ενισχύουν συνεχώς τα πετάγματά τους. Μας απέδειξαν ότι ακόμα υπάρχει… ελπίδα και μεγάλωσαν τις προσδοκίες μας για καινούργιες επιτυχίες.    Συνεχίζοντας όμως τους δικαιολογημένους πανηγυρισμούς προσδίδω σε αυτό το γεγονός την πρέπουσα προσοχή και σοβαρότητα. Η 27η Ιουνίου ήταν μια ξεχωριστή μέρα για το χωριό μας. Οι ευκαιριακές επετειακές εκδηλώσεις των μαθητών του Γυμνασίου-Λυκείου Ανωγείων πήραν για πρώτη φορά τις διαστάσεις μιας καλά οργανωμένης και πολλά υποσχόμενης θεατρικής ομάδας, για όσους γνωρίζουν καλά τον καθοριστικό ρόλο  που διαδραματίζει πάντα η θεατρική παιδεία στην πορεία των κοινωνιών.

Ελάχιστοι αγνοούν ότι στην Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχαν σχολεία, κι όμως εκεί αναπτύχτηκε ο μοναδικός πολιτισμός όλων των εποχών. Όλοι ωστόσο γνωρίζομε ότι εκεί και τότε τέθηκαν τα θεμέλια της φιλοσοφίας και των επιστημών και η καλλιτεχνική και η αισθητή έξαρση έδωσε στην παγκόσμια κληρονομιά κλασικά έργα απαράμιλλης πολιτισμικής αξίας. Ανάμεσα σε αυτά συγκαταλέγονται εκατοντάδες θέατρα, που είναι διασκορπισμένα παντού και κοσμούν τη χώρα μας, και διεγείρουν δικαιολογημένα το θαυμασμό της ανεξήγητης ακόμα αρχιτεκτονικής, καλλιτεχνικής και ακουστικής τους τελειότητας.

Αυτά τα αριστουργήματα υποκαθιστούσαν όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, όπου οι πολίτες σύχναζαν και συμμετείχαν ανελλιπώς σε όλα τα κοινωνικά δρώμενα, παίρνοντας γνώσεις από τα πιο απλά καθημερινά τους προβλήματα μέχρι τα σοβαρότερα εθνικά θέματα.  Μέσα σε αυτά ασκούσαν τα θρησκευτικά και πολιτικά τους καθήκοντα και εκεί μέσα μεγαλούργησε η υψηλή πολιτική και η μοναδική άμεση δημοκρατία.

Τα θέατρα ήταν τα μοναδικά εκπαιδευτήρια, όπου οι κλασικοί τραγικοί και σατιρικοί ποιητές όχι μόνο συνέθεταν τα έργα τους, αλλά τα σκηνοθετούσαν, τα χορογραφούσαν και έπαιζαν οι ίδιοι ως ηθοποιοί. Στην πραγματικότητα μέσα από τη θεατρική παραγωγή της αρχαιοελληνικής δραματουργίας φαίνεται ο παιδευτικός της χαρακτήρας. Άλλωστε,   στις επιγραφές που διασώθηκαν,  οι θεατρικές παραστάσεις αποδίδονται με το χαρακτηρισμό, ως ‘διδασκαλίαι’. Τόση σημασία απέδιδε η πολιτεία στην παρακολούθηση αυτών των παραστάσεων, ώστε χορηγούσε στους φτωχούς το εισιτήριο, τα λεγόμενα ‘Θεωρικά’ για την είσοδό τους στο θέατρο.

Τελειώνοντας επισημαίνω τη σημαντική αρχή που έγινε από τους μαθητές του Λυκείου, υπό τη συνεχή παρακολούθηση της αξιέπαινης συναδέλφου κ. Β. Μοσχούρη. Εκείνη έθεσε το θεμέλιο λίθο αυτής της πρώτης ‘Θεατρικής Ομάδας του Γενικού Λυκείου Ανωγείων’ και διεκδικεί επάξια την ‘πατρότητα’. Άφησε όμως σε όλους μας τη βαριά παρακαταθήκη να συνεχίσομε το έργο της, αν εκείνη για τους δικούς της ευνόητους λόγους δεν μπορεί να συνεχίσει.

Αυτή την ομάδα οφείλομε να τη διευρύνομε με όλες μας τις δυνάμεις, προσθέτοντας ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο στην πολιτιστική μας παράδοση, επιστρέφοντας, μέσα από αξιόλογες θεατρικές παραστάσεις, στις αιώνιες και πανανθρώπινες άξιες, που θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Προσωπικά είμαι έτοιμος να συνεισφέρω όσο μπορώ, φτάνει να βρω εθελοντές που θα συνεργαστούμε αρμονικά γι αυτόν το σκοπό.