Το Σάββατο η κηδεία του Εμμ. Σκουλά
30/01/2014
Το ερχόμενο Σάββατο 1 Φεβρουαρίου θα υποδεχτεί η Ανωγειανή το άξιο τέκνο της Εμμανουήλ Σκουλά ή Κίκη που έφυγε από τη ζωή την προηγούμενη Παρασκευή στην Νέα Υόρκη .
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί στη 1 από τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Περαχώρι στα Ανώγεια όπως ήταν και η επιθυμία του εκλιπόντος.
Σας παραθέτουμε τα λόγια αποχαιρετισμού του στενού του φίλου στην Αμερική Εμμανουήλ Βεληβασάκη:
«Αγαπητε φίλε Μανωλη,
Η αυλαία έκλεισε! Όλοι σύσσωμοι, δικοί και φίλοι, θα μαζευτούμε μεθαύριο στη Νέα Υόρκη για να σε αποχαιρετήσουμε, να σε ακριβό-φιλήσουμε και να σε συναποβγάλουμε για το μεγάλο σου ταξίδι!
Πλάγιασες λεοντόθυμος στον κόρφο του χειμώνα. Δεν αφουγκράσθηκες τον ανέντιμο χορό του Χάρου που παραμόνευε στις σκοτεινές φυλλωσιές του αδυσώπητου χρόνου, και περίμενε ύπουλα να κλείσει τον κύκλο του.
Το μεγαλείο της λεβέντικης καρδιάς σου, τα ζεστά χνώτα του ανθρωπισμού σου, η χρυσαφένια συμπόνια σου για τους δικούς και φίλους, αλλά και για τον άγνωστο περαστικό διαβάτη, και πάνω απ’όλα για την Κρήτη, και τα αγαπημένα σου Ανώγια και η συγκινητική αξιοπρέπεια σου, δεν μαρμάρωσαν. Έμειναν ένα αναμμένο κερί Μεγαλοσύνης που θα φωτίζει πάντα τις σελίδες της περαστικής πορείας σου στην ζωή.
Δεν θα’ρθουμε φίλε Μανώλη, να σε μοιρολογήσουμε. Τα μοιρολόγια είναι για τους κακομοίρηδες και τους ολιγόκαρδους. Δεν σου πρέπουνε μοιρολόγια εσένα , γιατί έζησες την ζωή σε όλο της το μεγαλείο. Μόνο ένα στεφάνι με πλατύφυλλους βασιλικούς αντί για δάκρυα, και μια τρυφερή Κρητική λύρα να σε συντροφεύει στο μακρινό ταξίδι σου.
Φίλοι και δικοί θα έρθουμε να σε αποχαιρετήσουμε με μπαλοτιές και μαντινάδες και να σε ευχαριστήσουμε πάνω απ’ολα για το μεστό νόημα της φιλίας σου, της ανθρωπιάς σου και τις Διγενικες πατημασιές που άφησες εδώ στο Νέο Κόσμο, και στον κακοτράχαλο τόπο σου, τα αγαπημένα σου Ανώγια, Μυλοπόταμου.
Σαν ένα ποτήρι δροσερό νερό ρούφηξες την ζωή και δεν ξεστράτισες από την μοίρα σου. Από την Ανατολή της νιότη σου μέχρι την Δύση, κοίταξες αντρίκεια το ταξίδι της ζωής, χωρίς φόβο. Όρθιος στην άκρα του γκρεμού και σαν φλογερός Κρητικός μαντιναδολογος, μένα ζάλο τραγούδησες ολες τις χαρές και λύπες της ζωής και με το μαντολίνο σου σαΐτευσες και σύντριψες τα αγριοκάραβα της καθημερινής αντιξοότητας.
Δεν υπόκυψες σε συμβατικούς κανόνες και βολικές περιπλανήσεις. Κρατώντας με τρυφεράδα ένα σβώλο Κρητικό χώμα στην χούφτα σου, στροβιλίστικες πολλές φορές, μα δεν αναστόχησες. Λαβώθηκες θανάσιμα, αλλά δεν ήξερε κανένας τον πόνο σου.
Δεν γύρισες την πλάτη στην ανώτερη ανθρώπινη ευθύνη. Πάλεψες αντρόκαρδα με αχαλίνωτη λαχτάρα να κρατήσεις την φλόγα της Κρήτης άσβεστη και σφυρηλάτησες ακράδαντατο πύρινο δεσμό του απόδημου Κρητικού με την γη του. Σαν νιούτσικος, θερμόαιμος Ερωτόκριτος τραγούδησες ερωτικά, τρυφερά λόγια στην αγαπημένη σου Αρετούσα: την Κρήτη!
Παλικαρίσια, με μια δύναμη ανώτερη από την ανθρώπινη ψυχή, αγκάλιασες τη ζωή, τον άνθρωπο, την οικογένεια σου και τους φίλους σου,σαν το γάργαρο νερό, βγαλμένο από βαθιά πηγή, βαθύτερη από την κοινή λογική και φρονιμάδα.
Τα μεστά λόγια σου και η μαντινάδες σου, βόλια αιώνια θα αντηχούν στις περήφανες κορυφές του Ψηλορείτη, στα μητάτα και στα βοσκοτόπια που σαν αμούστακο κοπέλι υπηρέτησες και αγάπησες ολόκαρδα!
Μα το μεροκάματο τελείωσε! Ξετέλεψες σαν Κρητικός το μεγάλο χρέος σου με αξιοθαύμαστη αξιοπρέπεια. Αθάνατοι είναι οι νεκροί που αφήνουν πίσω τους τα χνάρια της Μεγάλης ψυχής τους.
Η θαλασσοδαρμένη Κρήτη και ο γέρος, χιονισμένος Ψηλορείτης περιμένουν να δεχτούν το βασανισμένο σου κορμί με ανυπομονησία. Να λαμπαδιάσει θέλει ο τόπος από το φως της μερακλίδικης καρδιάς σου.
Ξέρω ότι θα ρίξεις κρυφά μια στερνή ματιά και θα αποχαιρετήσεις σιωπηλά το χωριό σου, τα Ανώγια και όλους τους χωριανούς σου με παιδική νοσταλγία και θα ψιθυρίσεις γλυκά με ανασαιμιά:
«Γιάντα Θέ μου δεν έκανες μια Κρήτη παραπάνω,
να’μαι στη μια όσο θα ζω, στην άλλη σαν’ποθάνω»
Βλογημένο και περήφανο νάνε το χώμα που θα σε αγκαλιάσει και να γίνει σπίθα λαμπερη και ασβηστη στην λήθη να μην χαθείς.
Αγαπητέ μου φίλε Σκουλά, σγουρε βασιλικέ Ανωγειάνης γλάστρας με μύρα και ροδόσταμο ραντίζουμε τον αποχαιρετισμό μας.
Ευχαριστούμε τον Θεό τον Κρητικό που σε έπλασε με σπάνιο μεράκι και μας χάρισες γενναιόδωρα την μεγαλόπρεπη ύπαρξη σου και μοιράστηκες μαζί μας αξέχαστες στιγμές αγάπης, πόνου και χαράς.
Είμαστε σίγουροι αγαπητέ φίλε Σκουλά, πως ο Θεός θα αναγνωρίσει την αξία σου και θα δείξει κατανόηση…. Αντίο για πάντα αγαπημένε μου φίλε και συναγωνιστή.
«Πολύπλευρος και μερακλίδικος ήταν ο καιρός σου,
Χαίρεται δά η Κρητική η γη, που θ’αγκαλιάσει κορμί νεκρού, σαν το δικό σου».
Αιωνία σου η μνήμη αξέχαστε μου φίλε!
Για τους στενούς σου φίλους, Μανωλη, Αντώνη, Στέλιο, και πολλους άλλους …..»
Μανώλης Βεληβασακης
Δημοσιεύθηκε σε: