“Αγαπητά μου παιδιά. Σεβαστοί εκπαιδευτικοί μας, Δήμαρχε και εκπρόσωποι της κοινωνίας μας.Γονείς και συνάνθρωποι. Τιμούμε όλοι που βρισκόμαστε σήμερα στο νέο σχολείο μας, μετά τις απαραίτητες εργασίες που με επιμέλεια και προσοχή αξιώθηκαν οι υπεύθυνοι, 

τιμούμε την ιστορία του, τους ευεργέτες του, τιμούμε την πορεία και την εξέλιξη όλων όσων πέρασαν από τα θρανία του σχολείου μαςκαι αξιώθηκαν να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι πρώτα για τον εαυτό τους και κατόπιν για ολόκληρη την κοινωνία. Τιμούμε τους εκπαιδευτικούς που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια από τις εκπαιδευτικές έδρες και έγραψαν στους πίνακες τη γνώση, ανοίγοντας ο καθένας με τις δυνατότητες του και τον ζήλο του, δρόμους για τα νέα παιδιά, για τα παιδιά μας.

Σήμερα εγκαινιάζουμε το νέο σχολείο του τόπου μας, με την ευχή και την ελπίδα, όπως αυτό το σχολείο το κτήριο, είναι πλέον ανανεωμένο και στιβαρό, 

έτσι να ανανεωθεί η σχέση εμπιστοσύνης των μαθητών με τη γνώση, η σχέση των μαθητών με τους δασκάλους τους, να ανανεωθεί η αγάπη και το όνειρο για κάθε μαθητή και μαθήτρια που μέσα σε αυτούς τους χώρους, τις αίθουσες και το προαύλιο, μέρα τη μέρα κουβέντα την κουβέντα χτίζεται και πλάθεται.

Διότι παιδιά μου τα όνειρα για τη ζωή χρειάζονται δύο μόνο συστατικά για να πραγματωθούν. 

Το όνειρο χρειάζεται πίστη και συζήτηση. Χωρίς αυτά τα δύο είναι όνειρο μισό, όνειρο πληγωμένο, όνειρο που θα ζήσει τη μοναξιά του και κατόπιν το μαρασμό του. Είμαι απόλυτα σίγουρος και σας έχω εμπιστοσύνη ότι καταλαβαίνετε, κατανοείτε και μέσα σας, συμφωνείτε με αυτό που σας είπα.

Επιτρέψτε μου όμως παιδιά μου αγαπημένα, χωρίς να σας κουράσω, να σας πω ακόμα ένα μυστικό για τα όνειρα. Εκείνα τα όνειρα που προορίζονται να πετύχουν και να γιγαντωθούν.Τα όνειρα χρειάζονται στέγη. Και το νέο σας και πανεμόμορφο σχολείο,  είναι η ιδανική στέγη για τα όνειρα σας.

Μέσα σε αυτούς τους χώρους θα γελάσετε και θα κλάψετε, θα κουβεντιάσετε και θα διπλώσετε να κρύψετε τα μυστικά σας. Μέσα στους τοίχους αυτούς 

θα ακουμπήσετε τις πλάτες και τις παλάμες σας, θα ενωθείτε με την ιστορία των περασμένων χρόνων του σχολείου και χωρίς να το καταλάβετε, 

θα ανταλλαγούν πληροφορίες δικές σας, της ζωής σας, με όλα τα παιδιά που έχουν μαθητεύσει στο σχολείο σας κατά τα προηγούμενα χρόνια. 

Μέσα στο σχολικό αυτό περιβάλλον, θα μοιραστείτε με φίλους και φίλες, σκέψεις και νιασίματα, έρωτες, συμπάθειες και αντιπάθειες. 

Θα μονολογήσετε περπατώντας στην αυλή όσα σκέφτεστε και δεν έχετε αποφασίσει αν θέλετε ή όχι να τα μοιραστείτε με άλλους.Όλα αυτά που ζείτε εντός του σκολειού σας, είναι η αρχή του ονείρου σας. Η αρχή της ζωή σας.Είναι το σχολείο σας, μητέρα και πατέρας μαζί. 

Είναι η οικογένεια η οποία σας νοιάζεται. Μη σας κάνει εντύπωση. Οι τοίχοι, τα δάπεδα, οι πίνακες, τα θρανία, τα καρεκλάκια και οι πεζούλες, όλα μα όλα, σας νοιάζονται. Μπορεί να μην τα ακούτε όταν σας λένε πως σας αγαπούν, ή να μη ακούτε όταν σας λένε προχώρα μη φοβάσαι.   Όμως το αισθάνεστε. 

Είναι αυτή η ανασφάλεια όταν είστε μακριά από το σχολείο που ενώ ξέρετε ότι μπορείτε να επιστρέψετε, 

βρίσκετε την πόρτα κλειστή.Είναι αυτή η πίκρα που νιώθουν όλοι, όταν έρθει η ώρα να ολοκληρώσουν τη μαθητεία και να πρέπει να βγουν στη ζωή.Το σχολείο είναι η μάνα και ο πατέρας σας που χωρίς κουβέντες, οδηγίες, φωνές ή προτροπές, είναι εκεί και σας αγκαλιάζει. 

Σας ψιθυρίζει στο συναίσθημα ότι σας αγαπάει. Σας δίνει την ευκαιρία να το λερώσετε, να το χτυπήσετε, να το πληγώσετε, να του σπάσετε κομμάτια και ψυχή, χωρίς να σας πει ούτε μία κουβέντα. Χωρίς να σας μαλώσει να σας προσβάλει, να σηκώσει το χέρι του, να σας χτυπήσει.Γιατί αυτό το κτήριο, το σχολείο, οι τοίχοι του και ότι υπάρχει μέσα εδώ, δεν είναι τίποτα πιο υπέροχο από την σφικτή αγκαλιά που σας κρατάει.Για όλα αυτά καλά μου πλάσματα, 

παιδιά μου και παιδιά μας, υπέροχες κοπελιές και περήφανα κοπέλια, από τα βάθη της ψυχής μου σας παρακαλώ.

Ξεσπάστε, εκφράστε την αντίρρηση σας,  στα κακώς κείμενα της εποχής και της κοινωνίας, 

τραβήξτε την προσοχή των άλλων με ότι εσείς πιστεύετε πως μπορείτε να κάνετε, να πράξετε. Όμως μην πληγώσετε το κτήριο όπως δε θα πληγώνατε και δε θα χτυπούσατε τη μητέρα σας. Μην βανδαλίσετε την ψυχή του σχολειού σας, μη παγώσετε τη ζεστή αγκαλιά που σας κάνει. 

Αφήστε αυτή τη στέγη να είναι η καλύπτρα και η ασπίδα των ονείρων σας, ζήστε μέσα εδώ όλα όσα, πιστέψτε με παιδιά μου, 

όλα όσα δεν θα μπορέσετε να ζήσετε στην έξω από το σχολείο ζωή σας.

Για το λόγο αυτό σας προτρέπω και σας ωθώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, να χτίσετε μέσα εδώ τα όνειρα σας, να τα κρύψετε, να τα κουβεντιάσετε, να τα γιγαντώσετε. Που όταν ανοίξει η πόρτα για να ταξιδέψετε στην πέρα από εδώ ζωή σας, να έχετε τη σκέψη ότι αυτός ο χώρος είναι δικός σας 

και περιμένει με την ίδια θέρμη και δύναμη, αγκαλιά και αλήθεια τα δικά σας παιδιά.Να έχετε την αγάπη του Κυρίου μας, κρατήστε πίστη και σεβασμό και μη φοβάστε τίποτα.Είμαστε μαζί σας γιατί ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι για εσάς να νιώθετε ασφάλεια σε κάθε βήμα σας.

Καλή συνέχεια στην εκπαίδευση σας και στο χτίσιμο των ονείρων σας.”