Την Κυριακή 27 Απριλίου στις 8.30 π.μ θα γίνει στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου στο Δισκούρι, μνημόσυνο για την συμπλήρωση πέντε ετών από την απώλεια του Γεωργίου Ξυλούρη ή “Κίτρο”.

Από την οικογένεια του η ΑΝΩΓΗ έλαβε το παρακάτω κείμενο αποχαιρετισμού:

“Γιέ μου, πέρασαν ήδη 5 χρόνια, χρόνια θλίψης απώλειας στενοχώριας χαράς δύναμης, αυτή τη δύναμη που στέλνεις εσύ σε κάθε βήμα μας είτε καλό είτε κακό. Είσαι σε όλα δίπλα μας όπως έκανες πάντα, και σε ώρες αδυναμίας μας στέλνεις σημάδια ένα όνομα που επαναλαμβάνεται ,ένα όνειρο που δεν μπορείς να εξηγήσεις ένα ρίγος χωρίς λόγο, είσαι ένας άγγελος που μας προστατεύεις όλους και σε κουβαλάμε σαν φλόγα που μας στηρίζει ενώ όλα είναι σκοτεινά.

 Δεν θα πω για τις αξίες τις χαρές και τα ιδανικά σου παιδί μου η αξιοπρέπεια σου υπήρχε στη ζωή και φάνηκε και στο τραγικό και βίαιο  θάνατο σου πόσο ταπεινός και καθαρός ήσουν, το φως και μέσα στο σκοτάδι φέγγει. Έσωσες τα παιδιά και τη γυναίκα  σου από ένα ξαφνικό τροχαίο εμφανίστηκες σαν άγγελος και τα προστάτεψες να συνεχίσουν τη ζωή που στέρησαν εσένα η Βαγγελίτσα σου σε είδε και μου είπε <<γιαγιά εγώ τον είδα το μπαμπά μου μέσα στην εντατική ήταν μαζί μου>>. Είσαι δίπλα στα αδέρφια σου σε κάθε βήμα σε νιώθουμε όλοι πάντα άλλωστε φαίνεται μια θλίψη σε κάθε μας χαμόγελο. Τρείς φορές σε δίκασαν νεκρό σαν να ήσουν εσύ ο εγκληματίας και όχι αυτοί που σου στέρησαν τη ζωή χωρίς αιτία, ένα μόνο ήθελα να μάθω γιατί ήθελε να σε σκοτώσει και σε έβαλε στο μάτι γιέ μου κι ας πεθάνω.  Ο θεός το άδικο δεν το ευλογεί καλέ μου ας είσαι αιώνια αναπαυμένος και ήρεμος. Σε ευχαριστούμε για τη δύναμη που μας δίνεις από εκεί ψηλά. 

Είσαι η καρδία μου που σταμάτησε να χτυπάει γιατί μια μάνα μαθαίνει να ζει με την καρδία της έξω από το σώμα της μόλις γεννήσει αλλά δεν μαθαίνει να ζει χωρίς αυτήν ,εγώ πιά δεν έχω καρδία ,όσο και αν προσπαθώ για τα άλλα η καρδιά δεν χτυπάει . Εύχομαι να είσαι το τελευταίο θύμα που φεύγει τόσο άδικα και απάνθρωπα, κι ας είμαι η τελευταία μάνα που θρηνεί.

Καλή αντάμωση παιδί μου!H μανά σου..

Γιώργη μου πέντε χρόνια συμπληρώνονται από τον άδικο χαμό σου, πέντε χρόνια δύσκολα με πολύ πόνο και μεγάλο αγώνα για να αντέξουμε τον άδικο και βίαιο χαμό σου και όλο αυτό το μεγάλο κακό που μας βρήκε. Τα παιδία μας μεγαλώνουν με την απώλεια σου, ρωτάνε για τον μπαμπά τους και σε γυρεύουν πιστεύοντας ότι αυτό είναι ένα κακό όνειρο και θα γυρίσεις πίσω,, βγαίνουν έξω κοιτάνε τον ουρανό και λένε το πιο λαμπρό αστέρι είναι ο Μπαμπάς μας.. 

Καλή αντάμωση Γιώργη. Η γυναίκα σου Κλειώ.

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

“Όλος ο κόσμος σε θρηνεί Αετε μου από τ’ αορι γιατί δεν ξανακάθεσαι Γιώργη στο Περαχώρι.

Μπορεί το σώμα να φύγε μα η ψυχή σου είναι στο πλάτανο του λιβαδιού Ανωγειανε μου κρίνε.

Το δάκρυ η τσι μάνας σου και τσι νοικοκυράς σου γιναν βροχή και βρεχνουνε αετε μου τα φτερά σου.

Ναμπορούνε το δάκρυ μου οπίσω να σε φέρει θα κλαιγανε τα μάτια μου χειμώνα καλοκαίρι

Άφησες πίσω δυο παιδιά σγουρέ βασιλικέ μου

Μα έχουν καλή αναθροφή οσάν κι εσένα γιε μου

Μέσα στον τάφο το κορμί, πως μπαίνει δεν το νοιάζει

Ζει ο νεκρός, όταν γι’ αυτόν, κάποιος αναστενάζει

Στη σκέψη μου και στην καρδιά, αξέχαστος θα μείνεις

Άντρας του λόγου, της τιμής και της εμπιστοσύνης

Αν έχει ο Άδης ουρανό κι αποστροφή μεγάλη

Καλός βοσκός, όπως κι εδώ κι αητός θε να ‘σαι πάλι

 Έκεια που είχαμε χαρές τσι στέρησε η Μοίρα,

κι αντίς να σε γλεντίζουμε, νεκρίκια παίζει η λύρα.

Λένε πως θα επουλωθεί, με το καιρό η πληγή μας,

μα εγώ θωρώ και ρήμαξε, χωρίς εσέ η αυλή μας.

Σε όποια περιπέτεια η μοίρα και αν με βάλει,

γατέχω πως από ψηλά θα με γλιτώσεις πάλι.

Πράμα δεν φέρνει η Άνοιξη, γιατί είναι μαραμένα,

τα λούλουδα του κήπου μας, Γιώργη χωρίς εσένα.

Σπάσε τα μπλιό τα μάρμαρα, δείξε τη δύναμη σου,

να πως πως έγιανε η πληγή που έχει το κορμί σου.

Να ‘ρθεις ξανά στο σπίτι μας και να μας αγκαλιάσεις,

μαζί με τα κοπέλια σου, τη γη να τη ταράξεις.

Να ‘χεις στη μια τη Βαγγελιώ, την άλλη το Γιαννιώ σου,

που του χαρίσανε όνομα, δεύτερο, το δικό σου.

Όλοι σε αναζητήσαμε και μαύρισε η ψυχή μας,

γιατί ‘φύγε το πιο καλό, λουλούδι απ’ την αυλή μας.

Σπάσε τη πλάκα, πρόβαλλε από το μαύρον Άδη,

και πες ανε το ένιωσες, τσι κόρης σου το χάδι.

Ο θάνατος σου ήρθενε πριχού να ‘ρθει ο καιρός σου,

μα δεν θα σβήσει τ’ όνομα γιατί κλουθά ο γιος σου.

Δεν θα πεθάνει τ’ όνομα και η περηφάνια σου,

γιατί σε ανασταίνουνε Γιώργη μου τα παιδιά σου.

 ‘Πο δα και μπρος περήφανος στον Άδη πρέπει να ‘σαι,

γιατί ‘χεις μνήμη καθαρή, στον τάφο που κοιμάσαι.

Άδικα ο Χάρος έβαλε στον Άδη το κορμί σου,

γιατί σε ‘μας επόμεινε, αθάνατη η μορφή σου.

-Στην μνήμη του Γεωργίου Ξυλούρη, η οικογένεια του προσέφερε στην ΑΝΩΓΗ το ποσό των 50 ευρώ, για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης και του Εργαστηρίου Γνώσης, ιστορίας και Πολιτισμού της ενορίας του Αγίου Γεωργίου. Τους ευχαριστούμε θερμά.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.