Την Κυριακή 27 Απριλίου, θα τελεστεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Μειντάνι, το σαρανταήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής, του Εμμανουήλ Ξημέρη (Ξημερομανώλη) με την οικογένεια του να καλεί συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του. Η τελετή θα γίνει σύμφωνα με όλα τα μέτρα προστασίας.

Ο Εμμανουήλ Ξημέρης “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών, στις 15 Μαρτίου 2025 και κηδεύτηκε στα αγαπημένα του Ανώγεια.

Το παρακάτω κείμενο αποχαιρετισμού είναι από τον συντάκτη της ΑΝΩΓΗ Γιώργη Μπαγκέρη:

“Μια από τις πρώτες και καλύτερες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, ήταν ο Ξημερομανώλης. Ο καλός γείτονας, ο αγαπητός άνθρωπος, ο πράος χαρακτήρας με την βραχνή σιγανή φωνή του και την αυθεντική Ανωγειανή προφορά, το πρόσωπο του που ήταν γεμάτο καλοσύνη και ενεπνέε σε εμάς τα παιδιά τότε σεβασμό και σιγουριά. Σιγουριά ότι ήταν εκεί για να μας προστατεύσει, να μας συμβουλεύσει και σε καμία περίπτωση να μας μαλώσει για κάποια “σκανταλιά”. Δεν θυμάμαι ποτέ τον “Ξημερομανώλη” να μαλώνει με άνθρωπο, να πει κακή κουβέντα για κανένα, μέχρι και την ύστατη στιγμή του, σαράντα ημέρες πριν, έχοντας ζήσει κοντά έναν αιώνα.

Και αυτό ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής και για μένα. Από έναν άνθρωπο του μόχθου. Μια  ζωή να παλεύει με τα πρόβατα ως κηνοτρόφος, με την γη ως αγρότης για να μεγαλώσει την οικογένεια του, τα τέσσερα παιδιά του, τους καλούς μου φίλους, Δημήτρη, Ελένη, Λευτέρη και Γιώργη,  με την αγαπημένη σύντροφο της ζωής του Αγάπη, που του κρατούσε μέχρι τέλους το χέρι για να μη νιώσει ότι φεύγει μόνος. Άνθρωπος του μόχθου που όμως ποτέ δεν βαρυγκόμησε, δεν παραπονέθηκε, δεν μιζέριασε και δεν ζήλεψε ποτέ των άλλων τα καλά. Αντίθετα, χαιρόταν με την καρδιά του, για την χαρά του συγγενή, του γείτονα, του συγχωριανού, του φίλου, και ήταν πάντα εκεί παρόντας σε χαρές μα και κυρίως στις λύπες όπου ένιωθε ότι τον είχαν περισσότερο ανάγκη.

Η χαλάρωση του ήταν το απογευματινό καφεδάκι με ένα τσιγάρο,  στο αγαπημένο του Μειντάνι, η ήρεμη συζήτηση με φίλους για τα γεγονότα της ημέρας στο χωριό. Αγαπούσε τα Ανώγεια, έζησε ως έφηβος την καταστροφή καθώς είχε γεννηθεί το 1932, έζησε και την χαρά της επιστροφής και ανοικοδόμησης του χωριού και ήθελε το καλό του τόπου και των ανθρώπων του.

Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς προβλήματα υγείας τον καθήλωσαν στο σπίτι, μακριά και από τα αγαπημένα του πρόβατα και το Μειντάνι. Αγωνιστής μέχρι το τέλος, παρά τα κινητικά και καρδιολογικά του προβλήματα, έβγαινε στην ευθεία του Μουσείου κάτω από το σπίτι του και περπατούσε όσο μπορούσε για να τονώσει τον οργανισμό του. Και πάντα στο περπάτημα αυτό να τον κρατάει από το μπράτσο η θεία η Αγάπη, η γυναίκα του, να περπατάει μαζί του και να τον πηγαίνει σπίτι όταν τον ένιωθε να κουράζεται. Να τον κρατάει να μην πέσει μα και για να μην είναι μόνος ούτε σε αυτή τη βόλτα του.  Η Αγάπη, ο φύλακας άγγελος του, μια γυναίκα που στάθηκε πραγματικά δίπλα του σαν βράχος και δεν τον άφησε στιγμή μοναχό του. Έχει τον απεριόριστο σεβασμό και εκτίμηση μου για αυτά τα μαθήματα ανιδιοτελούς αγάπης που απλόχερα μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια.

Την επισκέφθηκα χθες, με κάλεσε και μου έδωσε μερικές μαντινάδες που έγραψε για τον αγαπημένο της Μανώλη, Ήθελε, ακόμα και σε αυτό το ύστατο σημείωμα αποχαιρετισμού να πράξει όπως θα έπραττε εκείνος. Κάθε Μάιο τα τελευταία χρόνια, ο Ξημερομανώλης με καλούσε στο σπίτι, και μου έδινε αυτοσχέδιες δικές του  μαντινάδες να γράψω στην εφημερίδα για την αγαπημένη αδερφή του Ελένη, την Ξημερολένη του Μειντανιού που δεν ξέχασε ποτέ από όταν έφυγε κι αυτή στις 9 Μαίου του 2018. Δεν ήταν μαντιναδολόγος ο Μανώλης, ούτε η Αγάπη είναι, μα οι μαντινάδες τους, που είναι από καρδιάς και γεμάτες αγάπη, λιτότητα και πλούτο συναισθημάτων είναι αυτές που με αγγίζουν και περισσότερο. Η “ποίηση” των απλών ανθρώπων, που δεν χρειάζεται να ξέρουν γράμματα ή να “πλάθουν” μαεστρικά τις λέξεις για να αγγίξουν τις ευαίσθητες χορδές μας. Τις αγγίζουν μόνο με το αγνό και αμόλυντο συναίσθημα τους.

Με αυτές τις μαντινάδες της “Ξεμεραγάπης” θα κλείσω αυτό τον αποχαιρετισμό στον καλό μου γείτονα. Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη:

“Μανώλη μου δε σου ξεχνώ, τσι τρόπους σου για μένα,

είχες εσύ τον πόνο σου και ευχαρστούσες ‘μένα.

Οι τρόποι σου, ο σεβασμός και το φιλότιμο σου,,

δεν το ξεχνούμε και μην πεις πως θα ‘σαι μοναχός σου.

Πως να σε ευχαριστήσουνε Μανώλη τα παιδιά σου,

απού ‘δίνες το σεβασμό στα περπατήματα σου.

Μα δεν μισένε οι νεκροί, που ‘χούνε καλοσύνη,

αφού εμείς τσι βάζουμε στην εδική μας μνήμη.

Στην μνήμη του Εμμανουήλ Ξημέρη ή “Ξημερομανώλη” η οικογένεια του προσέφερε στην ΑΝΩΓΗ το ποσό των 100 ευρώ για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης και του Εργαστηρίου Γνώσης, Ιστορίας και Πολιτισμού της ενορίας του Αγίου Γεωργίου στο Μειντάνι. Τους ευχαριστούμε θερμά.

Επίσης χρηματικά ποσά προσέφεραν στην ΑΝΩΓΗ οι παρακάτω:

Οικ Ζαχαρία & Αργυρώς Νταγιαντά 50 ευρώ 

Γεωργίου & Μελίνα Νταγιαντά 50 ευρώ 

Οικ Αλεξάνδρας Μπαγκέρη 50 ευρώ 

Οικ Ελευθερίου Καράτζη τ Εμμ Χουδέτσι 50 ευρώ

Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που τον σκεπάζει αιώνια.