“Τα Ανώγεια σ’ αποχαιρετούν, η Γέννα και τ Αρκάδι, κι οι Αποστόλοι σήμερω που φεύγεις για τον Άδη.
Θρηνεί η Μυθια σήμερω, και το δοκάρι κλαίει,
κι ο Σκινακας εδάκρυσε και μοιρολόγια λέει.
Με το Σακούλα το Χουμά. το Μύρο του Καρφάκη, θα σε νημένει ο Στραβός στου Άδη το κονάκι.”
Την ερχόμενη Κυριακή 23 Ιουνίου θα τελεστεί στον Ιερό Ναό της Παναγίας στο Περαχώρι, το σαρανταήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Βασίλη Σκουλά του Μύρωνα ή “Τζαβελοβασίλη”, με την οικογένεια του να καλεί συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του. Η τελετή θα γίνει σύμφωνα με όλα τα μέτρα προστασίας. Μετά την τελετή θα προσφερθεί μια μακαρία στο κέντρο “Ντελίνα”.
Ο Βασίλης Σκουλάς “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών, στις 13 Μάϊου 2024, με σύσσωμο το χωριό την επομένη να του απευθύνει το ύστατο χαίρε από την εκκλησία της Παναγίας στο αγαπημένο του Περαχώρι. Με τις μαντινάδες που αναφέραμε παραπάνω, τον αποχαιρέτησε με συγκίνηση ο γραμματέας της Τοπικής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ Ανωγείων, Μανόλης Πασπαράκης ή “Μούγερης”.
Η Ανωγειανή γη “αγκάλιασε” ένα γνήσιο, αυθεντικό και άξιο τέκνο της, που “έφυγε” πλήρης ημερών αλλά και έργων, έχοντας αγαπηθεί από το σύνολο των ανθρώπων που τον γνώρισαν, ως άνθρωπο, ως κτηνοτρόφο, ως Ανωγειανό και ως ενεργό πολίτη της κοινωνίας της Κρήτης. Ντυμένος πάντα με το μαύρο του πουκάμισο, το μαύρο μαντηλέ πιτήδεια και όμορφα περασμένο στο κεφάλι του, τη γκιλότα και τα στιβάνια του, αποτελούσε μια φιγούρα που προσέλκυε γύρω του όλους τους ανθρώπους, ντόπιους και ξένους, νέους και μεγαλύτερους, , που ήθελαν να πιούν μια ρακή μαζί του και να συνομιλήσουν με έναν αυθεντικό Κρητικό άνδρα.
Μερακλής, άνθρωπος της παρέας, τίμησε τα Ανώγεια σε όποια γωνιά της Κρήτης και αν βρέθηκε και ως κτηνοτρόφος, που για οκτώ και πλέον δεκαετίες ασκούσε με σεμνότητα και ομορφιά το επάγγελμα του. Αγαπούσε τα πρόβατα του ως παιδιά του, τα Ανώγεια τα είχε πάντα φυλαχτό στην καρδιά του. Προστάτης της οικογένειάς του μέχρι το τέλος, έχοντας πάντα μια καλή συμβουλή για τους νέους, αλλά και γεμάτος αναμνήσεις και εμπειρίες, τις οποίες μοιραζόταν απλόχερα, από τα μεταπολεμικά χρόνια στα Ανώγεια και τις κακουχίες της ζωής μέχρι την ομορφιά του τόπου, το Περαχώρι που λάτρεψε, τις καντάδες, τη μουσική και τις παρέες που πέρασαν μα δεν ξεχάστηκαν ποτέ.
Γεννημένος το 1932, έζησε ως δωδεκάχρονο παιδί το Ολοκαύτωμα και την προσφυγιά αρχικά στην Γέννα Μονοφατσίου. Η οικογένεια επέστρεψε στα Ανώγεια και ο νεαρός τότε Βασίλης δούλεψε σκληρά στα πρόβατα, τα καλοκαίρια στα Ανώγεια, στην αγαπημένη του Μύθια στον Ψηλορείτη, και τον χειμώνα πότε στην Γέννα και άλλοτε στους Αποστόλους, το Αρκάδι Μονοφατσίου, στου Κοκκίνη το Χάνι, στη Μεσσαρά, στη Σητεία και αλλού.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 παντρεύτηκε την αγαπημένη του Ελένη Σταυρακάκη και έζησαν μαζί 63 χρόνια γεμάτα αγάπη. Μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Μύρωνα, την Ριρίκα, την Θεονύμφη και την Ελευθερία. Αγαπούσε τα παιδιά του, λάτρευε τα εγγόνια και τα δισέγγονα του.
“Έφυγε” ταλαιπωρημένος από προβλήματα υγείας τα τελευταία δυο χρόνια, αφήνοντας κενή τη θέση κάτω από τον Πλάτανο του Περαχωριού, που είδε έναν από τους τελευταίους γνήσιους Ανωγειανούς που απολάμβαναν τον ίσκιο και τη θαλπωρή του, να φεύγει για το μεγάλο ταξίδι, έχοντας τον σεβασμό και την εκτίμηση ολόκληρου του χωριού. Ας είναι αιωνία η μνήμη του.
Στην μνήμη του Βασίλη Σκουλά του Μύρωνα ή “Τζαβελοβασίλη” η ΑΝΩΓΗ δέχτηκε τις παρακάτω προσφορές:
– Η οικογένεια του, προσέφερε το ποσό των 200 ευρώ.
-Η οικογένεια του Γεωργίου Ξυλούρη του “Κουμπούρη” το ποσό των 50 ευρώ.
-Η οικογένεια του Χαράλαμπου Τζαγκαράκη το ποσό των 50 ευρώ.
-Η οικογένεια της Αλεξάνδρας Μπαγκέρη του “Χαρή” το ποσό των 50 ευρώ.
-Η οικογένεια του Χαράλαμπου και της Ρένας Σκουλά, “Μεταξά” το ποσό των 50 ευρώ.
Τα χρήματα θα διατεθούν για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης και του Εργαστηρίου Γνώσης, Ιστορίας και Πολιτισμού της ενορίας του Αγίου Γεωργίου στο Μεϊντάνι. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά.
Επίσης η οικογένεια του θα ήθελε να ευχαριστήσει θερμά το Κέντρο Υγείας Ανωγείων τους γιατρούς και όλο το προσωπικό, αλλά και την δομή “Βοήθεια στο Σπίτι” του χωριού, για την πολύτιμη προσφορά και βοήθεια που προσέφεραν στον άνθρωπο τους και ειδικά τους τελευταίους μήνες της ζωής του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που σε σκεπάζει αλησμόνητε “Τζαβελοβασίλη”.