Του Βασιλείου Δημαρ. Κουνάλη
Master Θεολογίας παν/μίων Σαμπεζύ, Γενεύης & Φριβούργου

Αγαπητοί φίλοι, Χριστός Ανέστη! Η εορτή του Πάσχα, όπως κάθε εορτή, εμπεριέχει συγκεκριμένα μηνύματα, τα οποία πολλές φορές ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν μας επιτρέπει στο βαθμό που θέλουμε και μπορούμε να τα βιώσουμε. Έτσι περνά απαρατήρητη ή ως κάτι το συνηθισμένο ή ως μια εθιμική ημέρα. Ο κατηχητικός λόγος του αγίου Ιωάννου που ακολουθεί σε μετάφραση, τα λέει όλα. Εμείς θα επισημάνουμε ορισμένα που θεωρούμε βασικά κι εσείς  ας εμβαθύνετε στα υπόλοιπα.

1) Η αγάπη του Χριστού δεν έχει όρια. Είναι τέτοια, από την οποία «ούτε θάνατος, ούτε ζωή, ούτε άγγελοι, ούτε αρχαί, ούτε δυνάμεις, ούτε ενεστώτα, ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα, ούτε βάθος, ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι» (Ρωμ. 8, 39). Δέχεται όλους τους ανθρώπους αρκεί εκείνοι να το θελήσουν. Ο Χριστός από αγάπη δίδει το χέρι Του και ζητά την ανταπόκρισή μας. Σκοπός Του όλοι να εισαχθούμε στον παράδεισο.

2) Με το σταυρό και την ανάστασή Του συνετρίβη ο τρομερός κι ανίκητος θάνατος, ο άνθρωπος ελευθερώθηκε από τα δεσμά της φθοράς και της αμαρτίας, οι άγγελοι χάρηκαν. Τι κι αν υπάρχει θάνατος; Έλυσε τις οδύνες του θανάτου ο «κατελθών εις τον Άδην». Για όσους πιστεύουμε στην ανάσταση δεν υπάρχει πλέον η φρίκη του θανάτου. Ας έρθει οποιαδήποτε στιγμή θέλει. Δε θα κάμει τίποτε άλλο, από το να μας μεταβιβάσει «εκ του θανάτου εις την ζωήν».

3) Η ημέρα της Αναστάσεως είναι ημέρα χαράς, ευφροσύνης κι αγαλλιάσεως. Σήμερα αγάλλονται και χαίρονται οι πάντες και τα πάντα. Είναι η λαμπρότερη και η ωραιότερη ημέρα της χριστιανοσύνης.  Τα πάντα σήμερα γίνονται φαιδρά και χαρμόσυνα. Η ημέρα της Αναστάσεως ξεχωρίζει από όλες τις άλλες, είναι η «κυρία των εορτών» και δεσπόζει μεταξύ των υπολοίπων. Δι’ αυτό, οφείλουμε να την τηρούμε καθώς της πρέπει, ξεκινώντας από την κάθαρση του εαυτού μας και συνεχίζοντας με έργα αγάπης προς τον πλησίον.

Ας προβληματιστούμε όμως περισσότερο μελετώντας το ίδιο το κείμενο του Φωστήρος της Αντιοχείας, που διαβάζεται στους ιερούς ναούς στο τέλος της αναστάσιμης λειτουργίας: «Αν κάποιος είναι ευσεβής και φίλος του Χριστού, ας απολαύσει αυτή την καλή πανήγυρη. Αν κάποιος είναι δούλος ευγνώμων, ας μπει με χαρά στην ευφροσύνη του Κυρίου του. Αν κάποιος κοπίασε νηστεύοντας, ας πάρει τώρα το δηνάριο. Αν κάποιος εργάστηκε από την πρώτη ώρα, ας δεχθεί τώρα τον μισθό που του οφείλεται. Αν κάποιος ήρθε μετά την τρίτη ώρα, ας γιορτάσει ευχαριστώντας. Αν κάποιος ήρθε περί την έκτη ώρα, ας μη αμφιβάλλει καθόλου, γιατί δεν ζημιώνεται καθόλου. Αν κάποιος ήρθε καθυστερημένος την ενάτη ώρα, ας πλησιάσει χωρίς ενδοιασμό. Αν κάποιος έφτασε μόνο την ενδεκάτη ώρα, ας πλησιάσει και αυτός χωρίς καθόλου να δειλιάζει. Γιατί ο Κύριος, όντας φιλότιμος, δέχεται και τον τελευταίον όπως και τον πρώτον. Αναπαύει εκείνον που ήρθε την ενδεκάτη ώρα, όπως και εκείνον που εργάστηκε από την πρώτη. Και τον τελευταίο τον ελεεί, και τον πρώτο τον ικανοποιεί. Και σ’ εκείνον δίνει, και σ’ αυτόν χαρίζει. Και τα έργα τα δέχεται, και τη θέληση την εκτιμά. Και την πράξη την τιμά, και τη διάθεση την επαινεί.

Εισέλθετε λοιπόν όλοι στη χαρά του Κυρίου μας. Και πρώτοι και δεύτεροι απολαύστε την αμοιβή σας. Πλούσιοι και φτωχοί, πάρτε όλοι μαζί μέρος στο χορό. Εγκρατείς και νωθροί, τιμήστε την ημέρα αυτή. Όσοι νηστέψατε και όσοι δεν νηστέψατε, ευφρανθείτε σήμερα. Το τραπέζι είναι γεμάτο, απολαύστε όλοι. Το μοσχάρι είναι πολύ, κανένας να μη βγει έξω πεινασμένος. Απολαύστε όλοι τον πλούτο της αγαθότητάς του. Κανείς να μη παραπονείται για φτώχεια, γιατί ήρθε η βασιλεία όλων. Κανείς να μη θρηνεί για τα πταίσματά του, γιατί από τον τάφο ανέτειλε η συγγνώμη. Κανείς να μη φοβάται το θάνατο, γιατί ο θάνατος του Σωτήρα μας ελευθέρωσε. Τον έσβησε, ενώ ήταν κρατούμενός του. Εμπόδισε τον άδη αυτός που κατέβηκε στον άδη. Τον πίκρανε όταν γεύθηκε τη σάρκα του. Και αυτό προλαβαίνοντάς το ο Ησαϊας βροντοφώναξε^. «Ο άδης πικράθηκε», όταν σε συνάντησε κάτω. Πικράθηκε, επειδή νεκρώθηκε. Πικράθηκε, επειδή εμπαίχτηκε. Έλαβε σώμα, και βρήκε τον Θεό. Έλαβε χώμα (γη), και συνάντησε τον ουρανό. Έλαβε εκείνο που έβλεπε, και έπεσε από εκεί που δεν έβλεπε. «Πού είναι, θάνατε, το κεντρί σου; Πού είναι, άδη, η νίκη σου;». Αναστήθηκε ο Χριστός, και έπεσαν οι δαίμονες. Αναστήθηκε ο Χριστός, και χαίρονται οι άγγελοι. Αναστήθηκε ο Χριστός, και η ζωή απελευθερώθηκε. Αναστήθηκε ο Χριστός, και κανένας νεκρός δεν υπάρχει στα μνήματα. Γιατί ο Χριστός με την ανάστασή του έγινε η αρχή όλων των νεκρών. Αυτού η δόξα και το κράτος στους αιώνες. Αμήν» (Θεοδ. Στουδίτου, Λόγος εις την Αγίαν Κυριακήν του Πάσχα, ΕΠΕ 18, 53 – 55).

Αναδημοσίευση από Κουδουμιανά Μηνύματα 15 (2011) 1-2.