Άρθρο του Ανωγειανού επιχειρηματία Στέφανου Μανουρά (Καγιαμπή)

Μπορεί το περιστατικό της ομηρίας και ληστείας της 80χρονης στα Ανώγεια να αποτελέσει την απαρχή άλλων σοβαρότερων περιστατικών ή την αφύπνιση της τοπικής κοινωνίας από τη ραστώνη που εμπεριέχεται στην ελευθερία που βιώνουν οι κάτοικοι του Δήμου.

Όντας κάτοικος της περιοχής και έχοντας ζήσει τα παιδικά μου χρόνια στα Ανώγεια, τα βιώματα από τα παλιά έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη μου. Η ξεγνοιασιά και η ευχάριστη αίσθηση να βλέπεις τα παιδιά σου να παίζουν δίχως ν’ ανησυχείς για τους κινδύνους που υπάρχουν σε μεγάλες πόλεις, με κάνουν να ταξιδεύω πίσω στον χρόνο και ν’ αναπολώ τις στιγμές που περνούσαμε ευχάριστα στα σπίτια των γιαγιάδων μας, τότε που μας κερνούσαν σπιτικά Κρητικά εδέσματα.

Αυτό το περιβάλλον καλούμαστε να διαφυλάξουμε σήμερα σε μια κοινωνία η οποία έχει χάσει τον προσανατολισμό της και η ανθρώπινη παρουσία έχει γίνει η σκιά της τεχνολογίας. Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να ληφθούν μέτρα προστασίας της γαλήνης που σκεπάζει το χωριό μας. Χτύπησε καμπανάκι για να συναντηθούμε και πάλι, αναθεωρώντας αποφάσεις που πάρθηκαν στο παρελθόν. Έτσι, θα χαρίσουμε στα παιδιά μας τη χαρά της ελευθερίας δίχως την παραμικρή ανησυχία που νιώθουν οι γονείς όταν ζουν στον αστικό ιστό ή σε προάστια που παρουσιάζουν χαρακτηριστικά αστυφιλίας.

Τα Ανώγεια αποτελούν ένα υγιές κύτταρο μιας ευρύτερης κοινωνίας που αναπνέει, εξελίσσεται, αλλάζει, προσαρμόζεται, επηρεάζει και επηρεάζεται, φιλοξενεί και στηρίζει, πρωτοπορεί και διατηρεί αναλλοίωτες τις παραδόσεις της Κρήτης. Όμως υπάρχουν φορές, που οι πράξεις υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και εκεί η κοινωνία οφείλει να τιμωρήσει παραδειγματικά αυτούς που τόλμησαν να βλάψουν την τρίτη ηλικία και να ταράξουν την ηρεμία του χωριού. Άλλωστε, χωριό σημαίνει ν’ αφήνεις το σπίτι σου ανοιχτό και να μιλάς με τον γείτονα επιτρέποντας στον χρόνο να κυλά σ’ ένα παράλληλο κόσμο δίχως να σε ενδιαφέρει. Χωριό είναι να συναντιέσαι με τον συγχωριανό σου και να συζητάς για τα προβλήματα που σε απασχολούν, την πρόοδο της τοπικής παραγωγής και τις δουλειές που πρέπει να γίνουν. Χωριό είναι να αισθάνεσαι ελεύθερος να σταθείς οπουδήποτε, δίχως να φοβάσαι να ζητήσεις από τους συνανθρώπους σου να σε φιλοξενήσουν έστω και για λίγες ώρες.

Όσοι λοιπόν επιθυμούν την προστασία όλων των παραπάνω, ας συνειδητοποιήσουν ότι κινδυνεύει να μολυνθεί ο ελεύθερος αέρας που αναδύεται από το χωριό μας και σκεπάζει ανάλαφρα τις ψυχές μας, βοηθώντας όλους όσοι το επισκέπτονται να ξεχάσουν για λίγο την απάνθρωπη καθημερινότητα.