Στο κήρυγμα του ο παπα-ανδρέας Κεφαλογιάννης ανέφερε: «Πλησιάζει η φετινή γιορτή του Πάσχα, χωρίς προσδοκία ανάστασης ελλήνων, ελληνίδων από τον τάφο τον περιφρουρούμενο , στον οποίο έχει εναποτεθεί μετά το θάνατο τους, στο σταυρό που του κρέμασαν οι διεθνείς και ελληνικοί σταυρωτές το βασανισμό για χρόνια και χρόνια σώμα του ελληνικού λαού.

Μέσα λοιπόν σε αυτή την πραγματικότητα δυστυχίας και οδύνης όσο και αν θα σημάνουν χαρμόσυνα οι καμπάνες και θα ακουστεί η λαμπερή πρόταση «δεύτε λάβετε φως» , ο ελληνικός λαός θα ακουμπήσει για λίγο σε αυτή τη μεγάλη πνευματική υπόσχεση. Όμως στην πραγματικότητα ακόμα κι όταν ακουστεί ο  ζωοφόρος λόγος «Χριστός Ανέστη», οι πιστοί και οι πιστές θα προσλάβουν στιγμιαία το μήνυμα της ανάστασης. Γιατί όταν στην πραγματικότητα , μετά από λίγο, όλοι και όλες στην Ελλάδα θα νιώθουν ως νεκροί στον τάφο του οικονομικού, κοινωνικού, πνευματικού  και πολιτικού ενταφιασμού τους, μέσα στον οποίο έχουν εναποτεθεί.

Ένα τάφο που περιφρουρείτε από τις δυνάμεις των σταυρωτών, που έχουν επιτελέσει ανάλγητα, εκμεταλλευτικά και διαπλοκικά, τον εξευτελισμό, την καταδίκη  και τον θάνατο μας , έως σταυρού.

Μέσα όμως σ’ αυτή  τη σκληρή και οδυνηρή πραγματικότητα , που συνεχώς γίνεται πιο σκληρή , διατυπώνονται λόγοι συνεχούς παραπλάνησης του εμπαιζόμενου και εκμεταλλευόμενου λαού μας, από τα μεγάλα διεθνή και ελληνικά συμφέροντα. Όλων όσων επιμένουν στην εκμετάλλευση και στη συστηματική αποδυνάμωση ελλήνων, ελληνίδων και ελληνισμού.

Με αυτό όμως το σκοτεινό σχέδιο οδήγησαν αμέσως μετά τον πόλεμο τους έλληνες στην εμφύλια τραγωδία, για να φτάσουμε σε σημείο ο λαός που πολέμησε τόσο γενναία τις ορδές του φασισμού και του χιτλερισμού, να γίνει δύο κομμάτια, να μείνει κατασπαραγμένος άγρια στα στόματα των λεόντων των δύο μεγάλων τότε δυνάμεων, οι οποίοι διεξήγαγαν σε βάρος πολλών άλλων λαών , αλλά ιδιαίτερα σε βάρος του λαού μας, τον επικίνδυνο ψυχρό πόλεμο. Ένα πόλεμο  που γέννησε τον τρόμο των ηπειρωτικών και διηπειρωτικών  πυραύλων,  της νέας γενιάς των τρομερών χημικών όπλων και όπλων των πυρηνικών , για να φτάσει η ανθρωπότητα ,δύο τρεις φορές στην τεσσαρακονταετία 50-90 στο ακραίο σημείο μιας απειληθείσας  πυρηνικής καταστροφής σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η Ελλάδα και ο λαός μας σε αυτές τις επικίνδυνες εποχές της εμφύλιας σύρραξης και του ψυχρού πολέμου , έγινε πεδίο σκληρών ανταγωνισμών μεταξύ των δύο τότε υπερδυνάμεων , που η μια μας είχε καταλάβει κεντρικά και η άλλη μας είχε οδηγήσει στο προγκρομ του βορρά με νέους άγριους πολέμους ανάμεσα σε έλληνες με έλληνες. Για να βιώσουμε μια μακρόχρονη εθνική τραγωδία από την οποία δύσκολα ανακάμψαμε, γιατί περάσαμε πολλές σταυρώσεις, σαν άτομα και σαν λαός, μαζί και πολλές αναστάσιμες γιορτές του «Χριστός Ανέστη».Χωρίς όμως ανάσταση του λαού μας και χωρίς πραγματική λευτεριά του τόπου μας . Για να φτάσουμε μετά καιρό στην εθνική κρίση του ’64, στην σκιά της αποπομπής από τον πρόεδρο της Αμερικής Τζόνσον, του έλληνα πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος μέσα στο Λευκό Οίκο αντιστάθηκε στις πιέσεις για απεμπόληση και για προδοσίες των αναφαίρετων εθνικών δικαιωμάτων και συμφερόντων μας. Όμως αυτό το πληρώσαμε ακριβά, ρίξανε το Γιώργο Παπανδρέου από την κυβέρνηση και οδηγήσανε πάλι την χώρα με αποστασία σε νέες συνταγματικές και εθνικές κρίσεις και περιπέτειες. Με στόχο να προετοιμάσουν το έδαφος για να φέρουν δικτατορικό καθεστώς στη χώρα, με επίορκους αξιωματικούς, οι οποίοι επιβάλανε επτάχρονη τυραννία στο λαό, για να δημιουργήσουν νέα χούντα, που έριξε την πρώτη με στρατιωτικούς προδότες των όρκων τους, από τη μια χούντα στην άλλη, για να δημιουργήσουν χάσμα εθνικό στην Κύπρο, με εισβολή από τη θάλασσα της Τουρκίας, με βοήθεια και κάλυψη αμερικάνικη, χωρίς ουσιαστική αντίσταση στα τεκταινόμενα, ακόμα και για την κατάληψη ολόκληρης της Κύπρου.

Τώρα μετά την εξέγερση στο Πολυτεχνείο, έπεσε οριστικά και η δεύτερη χούντα, για να φθάσουμε στη μεταπολίτευση, με εθνική κυβέρνηση και με δημοψήφισμα για εκθρόνιση του βασιλιά και ανακήρυξη της Δημοκρατικής πολιτείας. Με πολλές δυσκολίες και σκληρές πολιτικές αντιπαλότητες , ώσπου να φτάσουμε στη σοσιαλιστική κυβέρνηση, Ανδρέα Παπανδρέου με μεγάλες ελπίδες για μεγάλη αλλαγή, η οποία όμως δεν έγινε, ούτε ηθικά, ούτε πολιτικά, ούτε κοινωνικά, ούτε πνευματικά.

Για να χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία, πολιτικής και πνευματικής αναγέννησης της χώρας . Από το θάνατο όμως του Ανδρέα Παπανδρέου έως τώρα, περάσαμε στον σημιτικό εκσυγχρονισμό, με τα μεγάλα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου, που καταληστέψανε τις οικονομίες του λαού, και δημιούργησαν τα άλλα σκάνδαλα της πολιτικοοικονομικής διαπλοκής . Στο πλαίσιο της οποίας εμπλακήκανε και τα δύο μεγάλα κόμματα. Για να συνεχιστεί η φθορά και η διαφθορά στον τόπο και με την διακυβέρνηση Καραμανλή , η οποία αποδείχθηκε ελλιπής και ανεύθυνη. Με τα σκάνδαλα να συνεχίζονται , το λαό να δοκιμάζεται  και να αποπροσανατολίζεται , χωρίς υπεύθυνες αντιστάσεις στην πολιτική διαστροφή , η οποία οδήγησε στην εθνική καταστροφή των πάντων. Για να φθάσει τώρα, η δύσμοιρη τούτη χώρα, να πλησιάζει από στιγμή σε στιγμή, στο χείλος της αβύσσου, για μια περαιτέρω καταστροφή του εθνικού ελληνικού μας βίου.

Ύστερα, ιδιαίτερα, από το μέγα ψεύδος παραπλάνησης του ελληνικού λαού από τον υποψήφιο τότε πρωθυπουργό , ο οποίος προεκλογικά διαβεβαίωνε τον ελληνικό λαό ότι υπάρχουν λεφτά για να σωθεί η χώρα από τον εθνικό χαμό, με οικονομική προέκταση στην κοινωνική χρεωκοπία.

Και λέγω τέκνα μου αγαπητά, που πιστεύετε στο φως της ανάστασης μας αληθινά, λέω κοινωνική χρεωκοπία, γιατί αυτή αναδύεται και διαχέεται σε όλο το κοινωνικό σώμα, ως δηλητηριασμός και θάνατος, όλων των πνευματικών, αγωνιστικών, για ελευθερία και ισονομία των αξιών αυτών, του ελληνικού μας ήθους, το οποίο εκμηδενίστηκε μετά από όλα τα ψευδή τα πολιτικά, τα οποία υπηρετούν τα συμφέροντα τα διεθνικά για να μην ξανα-υπάρξει Ελλάδα, για να μην ξαναείναι αφέντης στον τόπο του ο ελληνικός λαός , αλλά να γίνει υπάκουος και δυστυχισμένος υπηρέτης των μεγάλων ξένων γεωστρατηγικών εξουσιασμών και τρόμων. Έτσι με αυτό το πνεύμα των διεθνιστικών υπερεξουσιασμών, με αφορμή την κατασκευασμένη διεθνή και οικονομική κρίση, πρώτη χτυπήθηκε η χώρα μας , με όλα τα διεθνή μέσα, για να εξουθενωθεί, να καταρρακωθεί και να περάσει στον ξένο έλεγχο και στον αφανισμό, με τον ελληνικό λαό να κλαίει και να οδύρεται , πως από τη μια μέρα στην άλλη, περάσαμε στο όνειδος, στη φτώχεια, στην εξουθένωση και στην ξένη κατοχή.

Ναι…..ξένη κατοχή έχουμε, όπως ήταν η γερμανική, η χιτλερική κατοχή, που τώρα πάλι Απρίλη μας ξανακαταχτά, και ξαναελέγχει και καταδυναστεύει, ύστερα από 70 ολόκληρα χρόνια , τούτη τη δυστυχισμένη χώρα.

Όμως τέκνα μου αγαπητά και ευλογημένα, σ’ αυτή την κατάσταση πρέπει να υψώσουμε τη μεγάλη αντίσταση κατά των οικονομικών δυναστών, ξένων και ελλήνων, με σθένος αγωνιστικό, όπως στη μεγάλη μάχη της Κρήτης, που σε λίγο θα την ξαναγιορτάσουμε. Μια αγωνιστικότητα με αλληλεγγύη, αποφασιστική, με δράση υπερπολιτική, με συνείδηση και ευθύνη εθνική, με ελπίδα αποφασιστική, και με τόλμη ουσιαστική, αλλά και με μαρτυρία εκκλησιαστική ,….ναι με μαρτυρία εκκλησιαστική, από τη στιγμή που μας ξεπουλάει η ανευθυνότητα η πολιτική. Και ας τα’ αφήσουνε όσα ξέρανε , ως τα σήμερα, οι διάφοροι τύπου ανθέλληνες της παγκοσμιοποιημένης, εκσυγχρονιστικής εθνικής ασυνειδησίας, ότι η εκκλησία δεν πρέπει να έχει λόγο.

Το μέγα μάθημα, με την ηχηρή απάντηση, έδωσε  την Κυριακή το πρωί που μας πέρασε, στον Άγιο Παντελεήμονα , σε συλλείτουργο, ο ρώσος μητροπολίτης απεσταλμένος του Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών Αλεξίου, ο οποίος στον αντιχαιρετισμό του στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο , άφησε άναυδους τους πάντες λέγοντας: όχι η εκκλησία έχει λόγο πολιτικό, γι όλα που αφορούν το λαό του θεού, που έχει ανάγκη μαρτυρίας και στήριξης από την εκκλησία του , απέναντι στις όποιες πολιτικές αυθαιρεσίες.

Ιδιαίτερα, από των εν του κόσμου ορθόδοξη εκκλησία που δόξασε και πόνεσε, και πονά τα πάθη  του Χριστού όπως και φέτο, τα πάθη του Χριστού και τα απάθη του λαού . Προσδοκώντας τον μέγα λόγο της Ανάστασης, για συνεχή πνευματική ενδυνάμωση και αναγέννηση εν κυρίω, τέκνα αγαπητά.

Κλαύσατε από βάθος ψυχής για τα πάθη του σταυρωθέντος Χριστού μας. Πάθη που επαναλαμβάνω, είναι τα πάθη του λαού μας. Και υψώσατε αδιαπραγμάτευτα τη σημαία της Αναστάσεως του Χριστού , και της Ανάστασης του λαού μας».