“Δεν βγαίνουν οι λέξεις Γιώργη. Δεν βγαίνουν τα λόγια. Έγινε αυτό που όλοι φοβόμασταν από την αρχή που αρρώστησες. Όπως έλεγες και εσύ: ποιος βγήκε νικητής από αυτή την αρρώστια; Ήσουν αρκετά συνειδητοποιημένος, το ήξερες, το συναισθανόσουν, το έβλεπες από τις αλλαγές στο σώμα σου, το ένιωθες απ την χαμένη δύναμη του κορμιού σου. Όλα άλλαζαν μέσα σου. Ο σταυρός ίδιος σε όσους ανεβαίνουν αυτό τον Γολγοθά. Από την επίπονη διαδικασία των εξετάσεων μέχρι την βαριά επίδραση των φαρμάκων. Όλα τα έβλεπες, τα ζούσες, τα βίωνες. Κανένας δεν μπορούσε να σε ξεγελάσει. Ήσουν πιο θαρραλέος από εμάς, πιο δυνατός.

Προσπαθώ να βρω έναν άνθρωπο να έχει πει μια άσχημη λέξη για σένα. Δύσκολο. Προσπαθώ να θυμηθώ μια φορά που συγκρούστηκες με κάποιον και έφερες σε αδιέξοδο μια κατάσταση . Δεν μπορώ. Προσπαθώ να φέρω στην μνήμη μου εικόνες ή στιγμές που να σε χαρακτηρίσουν άσχημα. Δεν γίνεται. Γιατί απλά ήσουν απ’ την φύση σου ένας ευγενής και τροπικός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος χαρισματικός με γνώμονα την δοτικότητα. Ήθελες μόνο να δίνεις και όχι να παίρνεις , να προσφέρεις και όχι να απαιτείς να μοιράζεσαι και όχι να διεκδικείς . Η περηφάνια σου ήταν χαρακτηριστική και το χουβαρνταλίκι σου θα συζητιέται πάντα.

Μεγάλωσες κάτω από αντίξοες συνθήκες. Έμαθες να είσαι μαχητής από μικρός και το είχες αποδείξει με πολλούς τρόπους. Αυτή την φορά η μάχη ναι, ήταν άνιση μα στάθηκες παλικάρι. Πάλεψες με ότι όπλα είχες όμως δεν ήταν αρκετά για να νικήσεις. Ανακαλώ τις δύσκολες στιγμές στο φευγιό του Μανιό, ήμασταν όλοι παγωμένοι, βουτηγμένοι στην βαθιά μας θλίψη. Παλεύαμε να συνειδητοποιήσουμε τι είχε συμβεί. Προσπαθούσαμε ματαίως να επεξεργαστούμε το γιατί και το διότι. Μέσα σ αυτήν την οδύνη στάθηκες σεμνός, αξιοπρεπής, δυνατός και περήφανος. Θυμάμαι μια εικόνα, εκεί, στην ύστατη ώρα όπου όλος ο κόσμος είχε αποχωρήσει αφήνοντας τον νεκρό στην τελευταία του κατοικία. Στεκόσουν παραδίπλα και με ένα παράπονο που λύγιζε και τον πιο σκληρό άνθρωπο αναφωνούσες σήκω μρε Μανιό… σήκω!!! Ήταν το δικό σου μοιρολόι σε μια απώλεια που μας στιγμάτισε όλους. Μακάρι να άκουγες και εσύ αυτή τη φορά της μάνας σου τον θρήνο, τον λυγμό των δικών σου ανθρώπων και το βουβό κλάμα των απλών ανθρώπων. Αλλά δεν ακούς μόνο φεύγεις για τον δρόμο της λησμονιάς και για να συναντήσεις αυτή τη φορά με λαχτάρα τον αγαπημένο σου αδερφό και τον λατρεμένο σου πατέρα. Γιώργη, εύχομαι να είσαι καλά εκεί που πας. Να μην έχεις πόνο παρά μονάχα γαλήνη να γελάς και να φωτίζεται η ψυχή σου κι αν στα αλήθεια υπάρχει παράδεισος είμαι σίγουρη ότι θα είσαι εκεί! Καλό ταξίδι αγαπημένε μου…”

  Η ξαδέρφη σου Χαιρέτη Ευαγγελία  (Πλατσαρά)

-Η ΑΝΩΓΗ ευχαριστεί θερμά την Ευαγγελία Χαιρέτη (Πλατσαρά) για την προσφορά 50 ευρώ για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης, στη μνήμη του ξαδέρφου της Γιώργη Χαιρέτη ή Μπιντόφη που “έφυγε” από τη ζωή μόλις στα 52 του χρόνια και κηδεύτηκε την Δευτέρα 24 Ιουνίου  στα Ανώγεια. Ας είναι αιωνία η μνήμη του..