Πλήθος κόσμου βρέθηκε σήμερα στην πλατεία Αρμί και κάτω από ένα λαμπερό ήλιο, τίμησε την μεγάλη Εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821 και τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι. Η επιμνημόσυνος δέηση εψάλη στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου. Στην πλατεία το ιστορικό της ημέρας εκφώνησε η διευθύντρια του Γυμνασίου Ανωγείων κα Δήμητρα Στασινού.

Στεφάνια στο άγαλμα του Ανωγειανού ήρωα κατέθεσαν οι αρχές και στη συνέχεια όλοι μαζί έψαλαν τον εθνικό ύμνο. Ακολούθησε η παρέλαση των μαθητών στον κεντρικό δρόμο των Ανωγείων με το κοινό να χειροκροτεί θερμά τα παιδιά.

Ιδιαίτερη αίσθηση έκαναν και φέτος δεκάδες μαθητές που επέλεξαν να ντυθούν με παραδοσιακές κρητικές στολές δημιουργώντας υπέροχες εικόνες στα μάτια των θεατών. Χρόνια πολλά σε όλους τους Έλληνες.

 H ομιλία της διευθύντριας  του Γυμνασίου Ανωγείων κας Δήμητρας Στασινού, στην οποία ανέπτυξε το ιστορικό της 25ης Μαρτίου 1821:

Ανήκουμε σε μια χώρα που είναι μικρή στο χώρο, αλλά απέραντη στο

χρόνο. Είναι μια φλούδα γης και όπως την προσδιόρισε ο Γεώργιος Σεφέρης,

Είναι ένα ̟πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο, ̟που δεν έχει άλλο αγαθό ̟παρά τον αγώνα του λαού, τη θάλασσα και το φως του ήλιου.

Γι΄ αυτόν τον αγώνα του λαού βρισκόμαστε σήμερα εδώ, για να θυμηθούμε,

να τον τιμήσουμε, να εκφράσουμε το σεβασμό μας στους αγωνιστές, αλλά και

σε όλους εκείνους που κράτησαν στην καρδιά τους άσβεστη τη φλόγα της

λευτεριάς..

Σήμερα, τιμούμε την έναρξη της Επανάστασης του 1821, που αποτελεί το

μεγαλύτερο ιστορικό γεγονός της νεότερης ιστορίας μας, αφού με αυτήν το

έθνος μας κατόρθωσε να αποκτήσει κρατική υπόσταση. Μαζί με την εθνική

μας επέτειο γιορτάζουμε και τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, που συμβολικά

ταυτίστηκε με την επανάσταση του λαού για να υποδηλώσει ότι το ευαγγέλιο

της σωτηρίας του ανθρώπου εξομοιώνεται με τη λύτρωση του έθνους από τη

σκλαβιά.

     Στην πραγματικότητα, όμως, η Επανάσταση είχε ξεκινήσει ένα μήνα

νωρίτερα, στο Ιάσιο της Μολδαβίας, με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη.

Στα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, που ακολούθησαν την άλωση της Πόλης,

οι Έλληνες πίστευαν ακράδαντα ότι είναι οι συνεχιστές όχι μόνο της

Βυζαντινής Αυτοκρατορίας αλλά και της αρχαίας Ελλάδας κι έτσι απέκτησαν

συνείδηση της ιστορικής τους συνέχειας. Επιπλέον, ο λαός μας κατόρθωσε να

μην αφομοιωθεί, αλλά να διατηρήσει την εθνική του ταυτότητα, όπως αυτή

εκφράζεται μέσα από τη γλώσσα του και τη θρησκεία του. Σ΄ αυτό

συνέβαλλαν πολλοί: η Εκκλησία, που υπήρξε «η κιβωτός του Έθνους», ο

ρασοφόρος δάσκαλος, ο Κοσμάς ο Αιτωλός και οι _δάσκαλοι του Γένους, οι

οποίοι με τα κείμενά τους βοήθησαν στην πνευματική αφύπνιση του Γένους.

Ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Ευγένιος Βούλγαρις, ο Άνθιμος

Γαζής και άλλοι Έλληνες διαφωτιστές βρήκαν πρόσφορο έδαφος για να

ριζώσει και να βλαστήσει ο σπόρος της λευτεριάς.

  Χωρίς αμφιβολία, ο αγώνας αυτός έχει την ουσία και τις διαστάσεις ενός

θαύματος. «Γιατί στο θαύμα κι όχι στη λογική, χρωστάει την ανάστασή του το Γένος», έγραψε ο στρατηγός Μακρυγιάννης.

 Η λογική έλεγε ότι οποιαδήποτε προσπάθεια εξέγερσης απέναντι στην Οθωμανική αυτοκρατορία ήταν, εκ των προτέρων, καταδικασμένη σε αποτυχία, όπως είχε γίνει και στο παρελθόν με τα διάφορα προεπαναστατικά κινήματα

 Επιπλέον, η Ευρώπη, οι Μεγάλες δυνάμεις της Ιερής Συμμαχίας ήταν εχθρικές απέναντι στην Επανάσταση.

    Κι όμως, η μεθοδική προετοιμασία από τη Φιλική Εταιρεία, οι Κλέφτες και

οι Αρματολοί, η θέληση και η αγωνιστικότητα του λαού έφεραν το ποθούμενο.

Από την Ήπειρο ως το Μοριά και από τη Ρούμελη ως τη Μακεδονία και τα

νησιά, ξέσπασε η φλόγα της επανάστασης. Ήταν το ξέσπασμα ενός

βασανισμένου και ταπεινωμένου λαού. Ο ραγιάς αρματώνεται, γίνεται

ασυμβίβαστος αγωνιστής και επαναστατεί απέναντι σ΄ έναν εχθρό που είχε τα

πάντα: στρατό, στόλο, χρήματα και τη νομιμότητα του κυρίαρχου. Η

επανάσταση στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στην Ήπειρο και στα νησιά του

Αιγαίου πνίγηκε στο αίμα. Μόνο στην Πελοπόννησο και στη Στερεά Ελλάδα,

ο αγώνας πέτυχε και ευδοκίμησε.

    Ονόματα όπως: Κολοκοτρώνης, _Διάκος, Παπαφλέσσας, Καραϊσκάκης,

Υψηλάντης, Μπουμπουλίνα, Κανάρης έχουν μείνει στην Ιστορία ως παραδείγματα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Είναι μορφές

που πήραν μυθικές διαστάσεις στη συνείδηση του λαού μας.

 Η άλωση της Τριπολιτσάς, η σφαγή της Χίου, η καταστροφή των

Ψαρών, η έξοδος του Μεσολογγίου αποτελούν κορυφαίες στιγμές του αγώνα,

αποτελούν ολοκαυτώματα ψυχών και σωμάτων, που συγκίνησαν όλον τον

κόσμο και δημιούργησαν ισχυρό ρεύμα Φιλελληνισμού στην Ευρώπη..

Όμως, ανάλογα με το αίμα που χύθηκε, το πρώτο ανεξάρτητο ελληνικό

κράτος περιορίστηκε στα στενά όρια της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας και των Κυκλάδων.

  Η Επανάσταση του 1821, δεν ήταν ταξική, όπως η Γαλλική, αλλά ήταν ένας καθολικός αγώνας και απέδειξε ότι η πίστη στην ελευθερία, η αγωνιστικότητα και η ισχυρή θέληση ενός λαού, μπορούν να αλλάξουν την ιστορική του μοίρα.

   Οι Έλληνες απέδειξαν για μια ακόμα φορά πως κανείς λαός δεν μένει

υπόδουλος όταν πάρει την υπέρτατη απόφαση να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει.

«Η μεγαλοσύνη των λαών δε μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το

πύρωμα μετριέται και το αίμα»

    Τιμώντας, σήμερα, την Επανάσταση του 1821, αναπόφευκτα γίνονται

παραλληλισμοί με την πρωτόγνωρη δυσμενή κατάσταση στην οποία έχει

περιέλθει η χώρα μας .

    Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η άλωση της Πόλης, που ήταν η απαρχή της

τουρκοκρατίας, δεν προήλθε μόνο από τη στρατιωτική ισχύ των Οθωμανών.

Προήλθε από την κοινωνική αναρχία και αποσάθρωση, την κοινωνική

διαφθορά και ανισότητα, την εξαθλίωση του δημόσιου βίου, την ανάρρηση σε

αξιώματα φαύλων και ανάξιων ανθρώπων, τη διαφθορά των αξιωματούχων και την ηττοπάθεια των αρχόντων. Αλλά και ο στρατηγός Μακρυγιάννης, αυτός ο αγνός αγωνιστής της επανάστασης, στα Α̟πομνημονεύματά του, στηλιτεύει δριμύτατα αντίστοιχες καταστάσεις που επικρατούσαν στις πρώτες δεκαετίες ύπαρξης του Ελληνικού κράτους. Μήπως παρόμοια φαινόμενα δεν

παρατηρούνται και σήμερα;

   Τότε είχαμε να αντιμετωπίσουμε μια ισχυρή Οθωμανική αυτοκρατορία, ενώ

σήμερα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διάφορα ισχυρά απρόσωπα οικονομικά

κέντρα που με αναίδεια διασύρουν την πατρίδα μας και προσπαθούν «να κάνουν στάχτη έναν λαό ̟που είναι αιώνια φλόγα»,όπως έγραψε ο Κώστας Βάρναλης.

   Βέβαια γι΄ αυτήν την οδυνηρή κατάσταση ευθύνονται όλοι, από την κορυφή

μέχρι τη βάση της πολιτικής και κοινωνικής πυραμίδας. Όλοι όσοι

νομιμοποίησαν τη διαφθορά, εισήγαγαν έναν αμοραλισμό ξένο προς τα ήθη

της ελληνικής κοινωνίας και κατάργησαν παραδοσιακές αξίες που

χαρακτήριζαν τον ελληνικό λαό. Αλλά και όλοι εμείς που προτάξαμε την

ατομικότητα και το προσωπικό συμφέρον έναντι της συλλογικότητας και της

κοινωνικής προσφοράς. Όλοι εμείς που ανεχτήκαμε και επιτρέψαμε να

κυριαρχήσει η φαυλότητα, η ανομία, η αναξιοκρατία και η ατιμωρησία των

σύγχρονων Αρδιαίων και Ηρόστρατων.

      Σ΄ αυτήν τη δύσκολη στιγμή που περνά η πατρίδα μας, θα πρέπει να

ανατρέξουμε και να αναβαπτιστούμε στις αξίες και στα ιδανικά του ΄21, στο

«εμείς» του Μακρυγιάννη, στον πατριωτισμό και τη θυσία των αγωνιστών, να

κρατήσουμε αυτά που μας ενώνουν

   Αγαπητά μας παιδιά, εσείς που είστε το μέλλον της πατρίδας, εσείς που

μεταφέρετε όλα τα χαρακτηριστικά της ελληνικής ψυχής ακολουθήστε τη

συμβουλή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και του Αδαμάντιου Κοραή.

    Ο πρώτος, ο αγράμματος πρωταγωνιστής της Επανάστασης, στην ιστορική του ομιλία στην Πνύκα προέτρεψε τους νέους να σκλαβωθούν στα γράμματα τους και να δοθούν στις σπουδές τους.

 Ο δεύτερος με την προστακτική του «δράξασθε ̟παιδείας» καθιστά σαφές ότι μόνο μέσα από την παιδεία θα γίνεται ελεύθεροι άνθρωποι και όποιος είναι ελεύθερος συλλογάται καλά και άρα ενεργεί σωστά. Πορευθείτε με όραμα και στόχους στη ζωή σας, προσπαθήστε και αγωνιστείτε, με πίστη και αρετή για την πραγμάτωσή τους, εμπνευστείτε από τα ιδανικά του ΄21 και τις διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, για να μπορέσει πάλι, χάρη σε σας, να ξαναλάμψει το ελληνικό φως και να κερδίσουμε το σεβασμό που μας αξίζει».

 

 

Μοιραστείτε το

-

-->