Το παρακάτω ποίημα του Βασίλη Σμπώκου (Λουκάς του Ατζαρομάνωλα), με τίτλο “Ιστορικές μνήμες”, αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες που γιορτάζουν την μεγάλη εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940!

Εβδομηνταέξι φύγανε χρόνια που ιστορία,
εγράψανε οι Έλληνες για την Ελευθερία.
Με μια ψυχή και μια φωνή ΟΧΙ βροντοφωνάξαν,
αμαχητί δε πέφτουμε και τα τουφέκια αρπάξαν.
“Αέρα” εφωνάζανε κι οι Ιταλοί γροικούσαν
και τσ’ Αλβανίας τα βουνά για να σωθούν γλακούσαν.

Ο Μουσολίνι ως είδενε πως χάνανε ζητήσαν,
βοήθεια απ’ τσι Γερμανούς, φίλοι τους καθώς ήσαν.
Όλοι μαζί επέσανε απάνω στην Ελλάδα
και σβήσανε προσωρινά τση λευτεριάς τη δάδα.
Μα ένα κερί επόμεινε ακόμη αναμμένο
κι ήταν τση Κρήτης το νησί το χιλιοδοξασμένο.

Ο Χίτλερ τότε έπεψε το πιο καλό στρατό του
κι εθάργενε μονημερίς πως θα γενεί δικό του.
Μιαν εβδομάδα έστεκε η Κρήτη αντρειωμένη,
κι όλος ο κόσμος έλεγε πως νταγιαντάς καημένη.
Ως ενικήσαν οι Γερμανοί αντίποινα αρχινήσαν
και να αφανίσουν το νησί συθέμελο θελήσαν.

Κάντανο, Βιάννο κάψανε κι ύστερα τα Ανώγεια
κι απ’ άκρη σ’ άκρη στο νησί εγρίκας μοιρολόγια.
Όλοι τότε μονιάσανε, αντάρτικο εκάμαν
κι οι Γερμανοί σιγά σιγά αρχίσανε κι εχάναν.
Τέσσερα χρόνια κατοχής οι Έλληνες βαστάξαν
και τα δεσμά απ’ τη σκλαβιά ‘πο πάνω τους πετάξαν.

Επρόβαλε η λευτεριά μπαρουτοκαπνισμένη
απ’ των Ελλήνων τα ιερά τα κόκαλα βγαλμένη.