Ένα ποίημα από τον φίλο της ΑνωΓης Βασίλη Σμπώκο ,με τίτλο ”Τι Κρίμα” ,για όλους τους αναγνώστες της και με ειδική αφιέρωση στον αείμνηστο παππού του Θόδωρα Σμπώκο (Ατζαροθοδωρή)

Ήθελα να ‘μουν ποιητής φτασμένος,

να γράφω όσα η ψυχή έχει κρυμμένα

που σαν τα ψάρια σπαρταρούνε

από τα δίχτυα για να βγουν απελπισμένα.

Ήθελα να ‘μουνα ζωγράφος τρελαμένος,

τα πράγματα αλλιώς να ζωγραφίσω

κι όλα τα άσκημα με μιας,

του κόσμου αυτού του ψεύτη να τα σβήσω.

Ήθελα να ‘μουνα τραγουδιστής μεγάλος, 

να βγω στο δρόμο και να τραγουδήσω,

να ξεσηκώσω το λαό που υποφέρει

και του δυνάστη τα δεσμά να σκίσω.

Όμως τι κρίμα που δεν είμαι τίποτα.

Τίποτα απ’ όλα αυτά που περιγράφω,

παρά θρηνώ τα χρόνια που περνούνε

κι ένα επίλογο δραματικό σου γράφω.