Για τον αγαπημένο μας εξάδελφο Δημητρό, που πριν 40 ημέρες «έφυγε» για  την αιωνιότητα

Δημητρό!!

Ήσουνα του Χαιρέτη γιος, του ονομαστού Ευριπίδη,

που ήταν κι αυτός ξεχωριστός για τα χαρίσματά του

και για την οικογένεια, για τα εφτά θαυμάσια παιδιά του!

Ένα απ’ αυτά, εσύ Δημητρό! Σε αρετές μοναδικός: φιλόπατρις,

οικογενειάρχης άριστος, άνθρωπος σεμνός, φιλότιμος, εργατικός,

έντιμος, αξιοπρεπής και δοτικός!«Η κορυφή» των Ανωγειών!

και μόνο τ’ όνομά σου έφτανε να καθοριστεί όλη η ταυτότητα σου!

Σε γνώρισα ψηλόλιγνο, αγέρωχο, όμορφο παλικάρι·

η φύση σε επροίκισε με λεβεντιά και χάρη.

«Αέρας», ήσουν του βουνού, «αετός» του Ψηλορείτη

και το όνομά σου έγινε γνωστό σ’ όλη την Κρήτη.

Στολίδι για τη Μεσσαρά εσύ και τα παιδιά σου,

άφησες έντονα κι εκεί τ’ αποτυπώματά σου.

Μόνο αγάπη στην καρδιά είχες για τους ανθρώπους

Και όλους τους εδίδασκες με τσ’ όμορφους σου τρόπους.

Σχολειά πολλά δεν έβγαλες, δεν είχες τα πτυχία,

μα η σκέψη σου η στοχαστική και η ευθυκρισία,

η σύνεση, η λογική και τα διαβάσματά σου,

μα και η πείρα της ζωής ήταν διπλώματά σου!

Νέους, παιδιά και εγγόνια μάγευες με ωραίες ιστορίες,

δεν κουραζόσουν να μιλάς για ιδανικά και αξίες.

Έκανες οικογένεια μεγάλη, ευλογημένη,

με την αγαπημένη σου, την άξια και συνετή, την όμορφη Ελένη!

Είχατε αλληλοσεβασμό, εκτίμηση και αγάπη,

που δεν τη βρίσκεις σήμερα σ’ όλη τση γης τα πλάτη.

Παιδιά κι εγγόνια γύρω σας με ήθος μεγαλώναν,

όλοι τα εκτιμούσανε κι όλοι τα καμαρώναν!

Ήταν παιδιά σεβαστικά, σεμνά, πειθαρχημένα

και μεταξύ τους ήτανε πολύ αγαπημένα!

Μοχθήσατε, δουλέψατε σκληρά με την Ελένη,

για να ΄ναι η οικογένεια όλη ευτυχισμένη,

Τα 85 σου έφτασες και είχες την υγειά σου

Και όλους μάς εξέπληττε η ακμαιότητα σου

κι είχες ακόμη, Δημητρό, χρόνια ζωής μπροστά σου.

Μα στόχο σε έβαλε και σε το φοβερό «θηρίο»,

Που σ’ όλη την ανθρωπότητα σκόρπισε το θανατικό,

πόνο και δηλητήριο.

Με επιτυχία έκανες μεγάλο χειρουργείο.

Κι είπαν ένα χρόνο πως θα ζούσες. Χρειάστηκες εντατική.

Μα « αετός » εσύ μεσ’ στο «κλουβί» να ζήσεις δεν μπορούσες,

ελευθερία, αέρα, φως και ήλιο αναζητούσες.

«Πήρες» και το μικρόβιο και ο οργανισμός δεν άντεξε.

Κι έφυγες τόσο ξαφνικά που ο κόσμος απορούσε

Μα έτσι ίσως ήτανε καλύτερα για ’σένα,

δεν πάλεψες πολύ καιρό και όλα να παν’ χαμένα.

Ούτε πόνο δεν ένιωσες, ούτε θανάτου φόβο,

έφυγες ολοζώντανος σαν τσ’ Άνοιξης το ρόδο.

Όμως αυτό συγκλόνισε την οικογένειά σου:

την Ελένη σου, τ’ αδέλφια, τα εγγόνια σου και τα καλά παιδιά σου.

Μα το φευγιό σου έντονα θα νιώσουν οι δυο γιοι σου,

τα όμορφα παλικάρια σου, που πάντα ήταν μαζί σου.

Mαζί σε κάμπο και βουνό, σε ήλιο και σε μπόρα,

στα ωραία μα και δύσκολα, που φέρνει κάθε ώρα

Μα όλοι τους τώρα «όρθιοι» θα πρέπει να σταθούνε.

Με σκέψη ορθολογική τα πράγματα να δούνε

πως να τ’ αλλάξουν δεν μπορούν κι εμπρός να προχωρούνε.

Τα βήματα ν’ ακολουθούν και τα πατήματά σου,

Την παρακαταθήκη σου: τσ’ αρχές και τις αξίες σου και τα ιδανικά σου!

Καλοστρατιά σου, Δημητρό, στο φως του παραδείσου!

Εκεί τ’ αδέλφια σου θα βρεις, εκεί και τους γονείς σου.

Εκεί τους Καραμπάτηδες κι’ όλους τους συγγενείς σου.

Κι’ εμας εδώ νους και καρδιά και η σκέψη μας μαζί σου!

Ρένα Χαλεβελάκη-Πασπαράκη

–Ευκαιρίας δοθείσης, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ

στην οικογένειά σας, σε όλους τους Ευριπίδηδες για την αλληλεγγύη σας,

για την αγάπη και χαρά που νιώσαμε κοντά σας,

για τη φιλοξενία σας και την ευγένειά σας!

—Στη μνήμη του Δημητρού τα ξαδέλφια του, Δημήτρης και Ρένα Πασπαράκη, εισέφεραν  το ποσό των 100 ευρώ για τις ανάγκες της εφημερίδας.