Με επιστολή του στην ΑΝΩΓΗ, ο καθηγητής Βιολογίας,  Βασίλης Σανδαλάκης, αποχαιρετάει τα Ανώγεια μετά από τέσσερα χρόνια προσφοράς. Αναλυτικά αναφέρει:

Προς Λύκειο και Γυμνάσιο Ανωγείων, μαθητές και γονείς.

Ύστερα από τέσσερα χρόνια παρουσίας και προσφοράς στα σχολεία σας, φέτος η νέα σχολική χρονιά με βρίσκει σε ένα άλλο σχολείο. Πέρασα ένα ολόκληρο καλοκαίρι με την αίσθηση πως με την αρχή της νέας χρονιάς θα επέστρεφα στα γνώριμα μέρη και πρόσωπα μου. Αν και γραφειοκρατικά έχω αποχωρήσει ήδη από το τέλος του Ιουνίου, ήρθε η στιγμή με την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς να αποχαιρετήσω και συναισθηματικά έναν τόπο που έγινε για μένα κάτι πολύ περισσότερο από χώρος εργασίας.

Σε αυτή την περιοχή του Ψηλορείτη, με ανθρώπους που μάθανε να ζούνε με την πέτρα, τον ήλιο και το χιόνι, την αυστηρότητα και ταυτόχρονα την χαλαρότητα κλήθηκα να διδάξω και να καθοδηγήσω. Τα πρώτα βήματα δύσκολα, αλλά σιγά σιγά βρήκαμε τα πατήματα μας με την εκκολαπτόμενη νέα γενιά. Δίδαξα, αλλά κυρίως διδάχτηκα, από τις διευθύντριες που στάθηκαν πάντα υποστηρικτικές και εμπνευσμένες, από τους συναδέλφους μου, το λοιπό προσωπικό των σχολείων μας αλλά και από τα ίδια τα παιδιά.

Οι συνθήκες δεν ήταν πάντα εύκολες. Όμως οι ευχάριστες στιγμές, οι χαρές, τα γέλια, μαζί με τις μικρές και μεγάλες νίκες των παιδιών – από έναν καλό βαθμό μέχρι μια επιτυχία εισαγωγής σε πανεπιστήμιο , ή απλώς ένα “κύριε τα κατάφερα!” – ήταν πάντοτε πολύ περισσότερες από τις δυσκολίες.

Ήρθα εδώ ως καθηγητής. Σύντομα κατάλαβα πως ο ρόλος μου δεν θα περιοριζόταν μόνο στον πίνακα και το βιβλίο. Έδωσα ότι μου ήταν δυνατόν και ως παιδαγωγός. Πολλές φορές λειτούργησα και σαν γονιός – όταν χρειαζόταν να ακούσω, να στηρίξω, να παρηγορήσω, να συμβουλέψω με αγάπη, λογική αλλά και αυστηρότητα. Προσπάθησα, έκανα ότι μπορούσα.

Στο τέλος του Ιούνη σε μια τελετή τιμής για τους εκπαιδευτικούς που αποχωρούσαν από τα σχολεία σας είχα λόγια για να πω αλλά… δεν βρήκα τη φωνή, πράγμα δύσκολο για μένα… Η συγκίνηση μεγάλη. Κλείνω αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου γεμάτος εικόνες: αυλές γεμάτες φωνές, τάξεις γεμάτες ζωή, βλέμματα που μιλούν πιο δυνατά κι απ’ τα λόγια αλλά και ανθρώπους που μου στάθηκαν και θέλω να παραμείνουν στη ζωή μου.

Σας ευχαριστούμε όλους όσους συνέβαλαν στη σεμνή αυτή τελετή για την τιμή προς το πρόσωπο μας και το έργο μας, ειδικά σε τέτοιους δύσκολους καιρούς που το εκπαιδευτικό έργο υπολείπεται της αναγνώρισης που του αξίζει.

Κρατήστε ψηλά τα πιο μεγάλα στηρίγματα των σχολείων σας, τις Διευθύντριες, γιατί σε αυτές στηρίζονται και όλοι οι εκπαιδευτικοί που περνούν από τον τόπο σας.

Αγαπημένη κα Διευθύντρια Μαίρη Μπαγκέρη, εύχομαι να έχετε πάντα δίπλα τόσο συναδέλφους, όσο γονείς και μαθητές που θα είναι σε θέση να αναγνωρίζουν την αγάπη σας για το σπουδαίο και πολύπλευρο έργο που επιτελείτε.

Αγαπητή κα Διευθύντρια Δήμητρα Στασινού, εύχομαι και είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσετε να δίνετε ζωή, ενέργεια και λύσεις στην δύσκολη εκπαιδευτική καθημερινότητα που δεν είναι ορατή έξω από τα όρια των σχολείων.

Κες Διευθύντριες να είστε υπερήφανες για το έργο σας.

Αυτός ο τόπος μου έδωσε περισσότερα απ’ όσα περίμενα μέσα από εύκολες και δύσκολες στιγμές.

Καλή πρόοδο στους μαθητές και στους νέους φοιτητές.

Υγεία και ευημερία σε όλους.

…..εις το επανιδείν

Με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη

Βασίλης Σανδαλάκης