Ποιο να μου πρωτοχαιρετάς, εδά που θα μισέψεις,

που ‘ναι πολλοί οι εδικοί και πως θα τσι γυρέψεις.” (Ο εγγονός της Κλεισθένης Σμπώκος)

“Αυτός ο χρόνος που μπορεί, όλα να τα ρημάξει,

εσένα δεν επίστεψα, ποτέ πως θα πειράξει.” (Ο εγγονός της Λυκούργος Πασπαράκης)

“Έφυγε η Μάνα η άξια, που τίμησε τον τόπο,

με καθαρό το μέτωπο, κι ενούς αιώνα κόπο.” (Από τον Γιώργη Μπέρκη ή “Κατσούγκρη)

Την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου, θα τελεστεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στο Μετόχι, το σαρανταήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής, της Ιφιγένειας Μανουρά, ή “Σαρακινοκώστενας”, με την οικογένεια της να καλεί συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη της. Ένα κερί στη μνήμη μιας εμβληματικής γυναίκας του Μετοχιού, που έζησε κοντά έναν αιώνα στο χωριό, στα εύκολα και κυρίως στα πολύ δύσκολα, πάντα δυνατή και σταθερή σε κάθε άσχημη κατάσταση  που της παρουσιάζονταν.

Η Ιφιγένεια Μανουρά “έφυγε” πλήρης ημερών, στα 96 της χρόνια, στις 28 του περασμένου Ιουλίου, με το χωριό να την αποχαιρετά την επομένη, με σεβασμό και εκτίμηση. 

Με πλήρη διαύγεια μέχρι τα βαθιά της γεράματα, λάτρης της γνώσης, καθώς διάβαζε μέχρι το τέλος όποιοδηποτε βιβλίο έπεφτε στα χέρια της, μια ήρεμη δύναμη και η φωνή της λογικής για την οικογένεια και τους δικούς της ανθρώπους, που ζητούσαν τη συμβουλή της.

Ο ιερωμένος του Ναού του Αγίου Δημητρίου πάτερ Ανδρέας Δραμουντάνης, αποχαιρέτησε τη σεβαστή ενορίτισα του με συγκίνηση, αναφέροντας στην κηδεία της τα παρακάτω λόγια:

“Ποία τοῦ βίου τρυφὴ διαμένει λύπης ἀμέτοχος; Ποία δόξα ἕστηκεν ἐπὶ γῆς ἀμετάθετος; Πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα· μία ῥοπὴ καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται.” διερωτάται ο υμνωδός. Τι είναι αυτό στην επίγεια ζωή του ανθρώπου, που να μην το διαδεχτεί ο θάνατος;

Για όσους όμως πιστεύουν στον νικητή του θανάτου, των εκ νεκρών αναστάντα Κύριο, ο θάνατος χάνει την τραγικότητα του και μεταμορφώνεται σε ένα γεγονός γεμάτο νόημα. Γίνεται ένα Πασχάλιο μυστήριο η σωτηρία, δηλαδή διάβαση προς την αιώνια ζωή, που ξεπήγασε από το κενό μνημείο του Κυρίου.

Για αυτό και η απουσία σου Ιφιγένεια, γλυκαίνει την θλίψη και τον πόνο των δικών σου. Τα παιδιά, τα εγγόνια, σαν κεριά αναμμένα σε ακολουθούν και εύχονται για σένα στην Εξόδιο ακολουθία σου.

Έζησες ένα αιώνα. Σε μια ονομαστή οικογένεια. Συνδέθηκες στη ζωή σου με ένα άξιο και καλοαναθρεμμένο άνθρωπο, μ’ ένα αισθηματία και γερό παλικάρι, τον Σαρακινόκωστα. Κάνατε μεγάλη οικογένεια. Εφτά κόρες!  Αγωνιστήκατε για αυτή την οικογένεια,, για το χωριό σας, για την Πατρίδα σας.

Όμως μέσα στις χαρές, περάσατε και πίκρες πολλές. Χάσατε δικούς σας ανθρώπους. Αδέλφια, παιδιά, συγγενείς. Όμως όλες αυτές τις καταστάσεις, τις ξεπεράσατε, με στωικότητα, υπομονή και περίσσια αξιοπρέπεια. Εκάνατε άθλο στη ζωή σας.

Λέγει ο Απόστολος Παύλος για τους αγωνιζομένους στη ζωή: “Εάν και αθλη τίς ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση.”. Ζήσατε και αγωνιστήκατε μέσα στη Χριστιανική νομιμότητα.

Γι’ αυτό τώρα φεύγεις σίγουρη για τον κόπο σου. Για την ανατροφή που έδωκες, για τους καρπούς των αγώνων σου. Η εκκλησία του Αι- Δημήτρη θα σε θυμάται και θα μνημονεύει το όνομα σου. Άφησες και ιερωμένο εγγόνι, που αναφέρεται με γλυκύτητα για την γιαγιά του και θα σε αναφέρει στην Αγία Αναφορά.

Εμείς οι ενορίτες σου, θα σε θυμόμαστε πάντα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Αιωνία η μνήμη σου.”

Στην μνήμη της Ιφιγένειας Μανουρά “Σαρακινοκώστενας” η ΑΝΩΓΗ δέχτηκε τις παρακάτω προσφορές για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης:

-Η οικογένεια της προσέφερε το ποσό των 100 ευρώ.

-Ο δικηγόρος  Νίκος Σκουλάς προσέφερε το ποσό των 100 ευρώ.

Τα χρήματα θα διατεθούν και για το Εργαστήρι Γνώσης, Ιστορίας και Πολιτισμού της ενορίας του Αγίου Γεωργίου στο Μειντάνι, Τους ευχαριστούμε θερμά.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που την σκεπάζει αιώνια.