Την Κυριακή 6 Ιουλίου, θα τελεστεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Μεϊντάνι, το ετήσιο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Ζαχαρία Πασπαράκη του “Γιαννιώ”, με την οικογένεια του να καλεί συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του. Η τελετή θα γίνει σύμφωνα με όλα τα μέτρα προστασίας.

Ο Ζαχαρίας Πασπαράκης “έφυγε” από τη ζωή σε ηλικία μόλις 58 ετών, μετά από σύντομη αλλά σκληρή μάχη με την επάρατη νόσο, στις 8 Ιουλίου 2024 και κηδεύτηκε στα αγαπημένα του  Ανώγεια με πάνδημη συμμετοχή.

Ο μοναχογιός του Γιάννης τον αποχαιρετά με την παρακάτω μαντινάδα: 

“Ελπίζω να περνάς καλά και μη στεναχωράσαι,

στην πιο μεγάλη σκοτεινιά, πάντα το φως μου θα ‘σαι.”

Ο συντάκτης της ΑΝΩΓΗ, Γιώργης Μπαγκέρης γράφει για τον Ζαχαρία:

“Πέρασε κιόλας ένας χρόνος χωρίς τον δικό μας “Ζάχο”. Ένας από τους πιο δυνατούς κλώνους του πλατάνου του Μειντανιού έσπασε πέρσι, αφήνοντας μας την ανάμνηση της καλής παρέας του, του πηγαίου χιούμορ , της ανθρωπιάς και της δυναμικής του σαν προσωπικότητα. Σαν  φίλος, σαν συγγενής και συγχωριανός, αλλά και σαν ένας ξεχωριστός άνθρωπος γεμάτος αλήθειες μέσα του, ο Ζαχαρίας ποτέ δεν υποκρίθηκε έναν άλλο εαυτό για να γίνει αρεστός. Ήταν σκληρός όταν χρειαζόταν μα πάντα δίκαιος με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις. Και ήταν πάντα δίπλα σε όλους μας, σε χαρές και λύπες, μα περισσότερο στις λύπες που ένιωθε ότι έπρεπε να δώσει το κάτι παραπάνω.

Ο Ζαχαρίας ήταν ξεκάθαρα η “ψυχή της παρέας”. Με το ιδιαίτερο γέλιο, το κατακλυσμιαίο χιούμορ του, τις ιστορίες και τις μνημειώδεις ατάκες του, αλλά και την φιλοξενία και τη διάθεση και πρόθεση  του να περάσουν όλοι καλά, να ξεχαστούν από τα καθημερινά προβλήματα, με την μορφή του να λείπει ήδη αβάσταχτα από το Μεϊντάνι, από το “Πέτρινο”, από το “Μαντράκι”, από τις παρέες στα Μητάτα του Ψηλορείτη.

Απίστευτα εργατικός, ένα πολυεργαλείο για όλες τις δουλειές, ο Ζαχαρίας πέρασε από παντού και λείπει από παντού! Σκληρή δουλειά μια δεκαετία στο ελαιοτριβείο των Ανωγείων, άλλοτε ως οικοδόμος, ως σερβιτόρος όπου όλοι λέγαμε την ατάκα: “αυτός πραγματικά βγάνει ένα γάμο στα Ανώγεια μοναχός του!” και τα τελευταία δέκα χρόνια ως  δημοτικός υπάλληλος που έδινε τα πάντα χειμώνα-καλοκαίρι όχι μόνο για την εργασία του αλλά και για το καλό του χωριού του.

Λάτρευε τη γυναίκα του την Βαγγελιώ με την οποία παντρεύτηκε το 1993 και το 1999 απέκτησαν τον μοναχογιό τους τον Γιάννη, ένα σεβαστό πια νέο των Ανωγείων που χαράζει την δική του πορεία. Ο Ζαχαρίας τίμησε και την παρακαταθήκη του πατέρα του του “θρυλικού” Γιαννιώ, που συμμετείχε ενεργά στην Μάχη στο Σφακάκι τον Αύγουστο του 1944, που απελευθέρωσε 98 γυναικόπαιδα από τα χέρια των Ναζί. Ελευθερία, δικαιοσύνη, ανεξαρτησία, δημοκρατία ήθελε στη ζωή του και πάλευε για αυτά και ο Ζαχάρης. Ας έχεις ελεύθερους και μεγάλους ουρανούς φίλε μας τώρα εκεί που ταξιδεύει η ψυχή σου. Δεν θα ξεχαστείς.”

Στην μνήμη του, η αγαπημένη του Βαγγελιώ και ο γιος τους Γιάννης, προσέφεραν στην ΑΝΩΓΗ το ποσό των 100 ευρώ για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης και του Εργαστηρίου Γνώσης της ενορίας του Αγίου Γεωργίου στο Μεϊντάνι. Τους ευχαριστούμε θερμά.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που τον σκεπάζει…