Επιμέλεια κειμένου: Μανώλης Φασουλάς, Μαθηματικός.

Περί μοναξιάς ο λόγος

Λέγεται ότι οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βλέμμα βαθύ-περήφανο. Λέγεται επίσης: Φόβος μοναξιάς=φόβος εαυτού. Όταν ο ίδιος μας ο εαυτός μας είναι άγνωστος, απωθημένος, παραποιημένος και ξένος, τον αποφεύγουμε.

Λέγεται ακόμα ότι η μοναξιά δεν είναι αυτός που δεν έχει σύντροφο. Μοναξιά είναι αυτός που δεν έδωσε την ευκαιρία στον εαυτό του να ανοίξει την καρδιά του, δεν θέλει να αποδομήσει την εικόνα του, την οποία ειδωλοποίησε  και αυτό είναι το πρόβλημα της μοναξιάς.

Ο μεγάλος Κινέζος φιλόσοφος Λάο Τσε είπε:Aν όλο τον κόσμο γνωρίσεις, γνώρισες πολλά .Αν γνωρίσεις τον εαυτό σου, τα έμαθες όλα.

Ο καταξιωμένος μουσικοσυνθέτης Ακης Πάνου είπε:

Δεν είναι ο κόσμος φίλος μου ,ούτε και γω του κόσμου

Άλλος του κόσμου ο θεός και άλλος ο δικός μου

Ο Νίκος Καζαντζάκης είπε: Aλίμονο σε όποιον ζει στην έρημο και θυμάται του κόσμου.

Ο Γιώργος Σεφέρης είπε:Oπως δεν μπορείς να καταλάβεις το ψάρι αν δεν είσαι ψάρι ή το πουλί αν δεν είσαι πουλί,έτσι δεν μπορείς να καταλάβεις τον μοναχικό άνθρωπο αν δεν έχεις μοναξιά.

Έχει γραφεί :Η μοναξιά δεν είναι απελπισία. Απελπισία είναι να δίνεσαι όπου νάναι για να αποφύγεις την μοναξιά!

Έχει γραφεί επίσης:H μοναξιά είναι ένα καλό μέρος να το επισκεφθείς, αλλά άσχημο μέρος για να μείνεις!

Ο Οδυσσέας Ελύτης διερωτήθηκε: Άραγε να΄ναι η μοναξιά σε όλους τους κόσμους ίδια;

Η Βιρτζίνια Γουλφ (Βρετανίδα συγγραφέας)είπε: Σκέφτηκα πόσο δυσάρεστο είναι να έχεις κλειδωθεί απέξω. Σκέφτηκα επίσης πόσο χειρότερο είναι να έχεις κλειδωθεί …από  μέσα.

Στον κρητικό δεκαπεντασύλλαβο έχουν γραφεί αριστουργήματα για να υμνήσουν ή να παραπονεθούν στη μεγάλη …κυρία που λέγεται μοναξιά.

Είμαι στ΄αόρη στων οζώ και τω πουλιώ τση τόπους

βαρέθηκα τη μοναξά ανάμεσα στσ΄ανθρώπους (Μανόλης βάρδας)

==

Το κρύο πούχει η μοναξά με του καιρού δε μοιάζει

Γιατί κρυώνει ο άνθρωπος ακόμα κι οντε λειάζει,

έγραψε η καταξιωμένη στιχουργός -μαντιναδολόγος Δέσποινα Σπαντιδάκη και τραγούδησε ο νεαρός ταλαντούχος λυράρης Γρηγόρης Σαμόλης.

Κι΄οι πέτρες δεν την έχουνε την τόση αμοναξά μου

Γιατί ΄δα μια κι είχε αγκαλιά,τη ρίζα τ΄ασφεντάμου

έγραψε ο Γιώργης Σταυρακάκης(Μιχαλόμπας) και τραγούδησε ο μοναδικός Ψαραντώνης

Σε περιβόλι μοναχός πως ζεις καυμένε κρίνε

σαν το καυμό τση μοναξάς άλλος καυμός δεν είναι

τους παραδοσιακούς αυτούς στίχους τραγούδησε ο Μιχάλης Σταυρακάκης

Θεριό που δεν παλεύγεται εχθρός που δεν νικάται

είν΄η παντέρμη μοναξά και ποιος δεν τη φοβάται

έγραψε ο ποιητής – μαντιναδολόγος Γιώργης Καράτζης

Σιγά σιγά λιγαίνουνε οι συναναστροφές μου

κι ΄έγινε πάλι η μοναξά τσιγάρος και καφές μου

έγραψε Ο Μήτσος ο Σταυρακάκης και…ελάλησε το αηδόνι Βασίλης Σταυρακάκης

Αν είναι πέτρα τηνε σπω σίδερο το λυγίζω

μα την παντέρμη μοναξά δεν τηνε νταγιαντίζω

έγραψε ο ποιητής και μαντιναδολόγος Γιώργης Κουτάντος τ.Αγησ. και ετραγούδησε ο Λάμπης Ξυλούρης (Ψαρολάμπης)

Ο Λευτέρης Μπέρκης έγραψε:

Καλά ‘μαι γω και μοναχός μα δε με γνιάζει εμένα.

Δεν μ’ ενοχλεί μα προπαντός, δεν ενοχλώ κανένα.

Και κλείνουμε με ένα σύνθημα που είδα γραμμένο σε ένα τοίχο και αποτέλεσε το ερέθισμα για τις σημερινές σποραδικές …κουβέντες:

Aφού υπάρχουν τόσοι μόνοι ,..γιατί υπάρχουν τόσοι μόνοι;