Η μεγάλη εορτή της Χριστιανοσύνης και αρκετός κόσμος επισκέπτεται τον Ιερό Ναό της Παναγίας στο Περαχώρι για να προσκυνήσει την εικόνα. Αύριο 15 Αυγούστου το πρωί θα γίνει πανηγυρική θεία Λειτουργία.

Ο πάτερ Ανδρέας Κεφαλογιάννης αναφέρει για τη μεγάλη εορτή:

Αγαπητά αδέλφια.

Συνλειτουργοί της ιεροσύνης πατέρες.

Βρισκόμαστε όλοι μαζί 

εδώ στο σπίτι του θεού, 

της Παναγιάς μας, 

και προσκυνούμε με σεμνότητα και προσευχή την μητέρα όλων μας, τη μητέρα των αγίων μας, τη μητέρα του Χριστού μας, 

την γυναίκα που ο θεός επέλεξε να φέρει στον κόσμο τον θεάνθρωπο υιό του. 

Προσκυνούμε την κοίμηση της, 

και ευχόμεθα όλοι μας να είμαστε δυνατοί να αντέξουμε τους καιρούς 

και με υγεία να περάσει ο χρόνος ώστε να ξανανταμώσουμε εκ νέου στο εορτασμό της κοίμησης της μητέρας του κυρίου μας.

Όλα φαίνονται τόσο όμορφα, ήρεμα και λογικά μέσα σε τούτη την εκκλησιά. 

Εδώ στο Περαχώρι αλλά και σε όλες τις εκκλησιές του τόπου μας. 

Είναι αλήθεια αδέρφια μου 

πως στη θαλπωρή και τη σκιά του καθολικού και του τρούλου, στην αγκαλιά της πλατυτέρας και των αγίων μας, υπάρχει η ασφάλεια την οποία, τόσο πολύ έχουμε όλοι μας ανάγκη.

Σε μία εποχή όπου ο θρήνος είναι ημερήσιως, τοπικός, και παγκόσμιος, 

η βία δεν αφουγκράζεται τις δικές μας κραυγές ώστε να πάψει, 

ο φανατισμός απλώνει τους ιστούς του όχι μόνο σε κράτη, αλλά και σε γειτονιές ακόμα και σε ψυχές των συνανθρώπων μας, εμείς καλούμαστε να μείνουμε άνθρωποι και μάλιστα πιστοί.

Ζούμε στην εποχή της άκρατης εγκληματικότητας, που φοβίζει μικρούς και μεγάλους, με τις οικογένειες να δοκιμάζονται για το αν έχουν τις δυνάμεις να κρατήσουν όλα αυτά μακριά από τα μέλη τους.

Είμαστε μάρτυρες ενός απίστευτου κοσμογονικού εγκλήματος, αυτού του διασυρμού και της αποκαθήλωσης, της αγάπης. 

Αυτή που μας δίδαξε ο χριστός μας 

αυτής που απλώνει καθημερινά προς όλους μας η Παναγιά μας, 

άσχετα αν εμείς από τους φόβους μας και την πνευματική μας ανεμελιά και αδιαφορία δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε.

Σήμερα κοινωνούμε και πάλι το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Υιού Της Παναγιάς μας.

 προς τι;;;;; 

εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν την αιώνιον.

Αυτές τις αμαρτίες δηλαδή, οι οποίες ενισχύουν την αγωνία μας στην καθημερινότητα μας, 

ενισχύουν και γιγαντώνουν τους φόβους μας κάθε στιγμή, 

απλά και μόνο διότι δεν παραδειγματιζόμαστε από την ηρεμία και το δέος που νιώθουμε μέσα στον οίκο του θεού, 

ώστε το σπιτικό μας, τις στάνες μας, τους χώρους εργασίας μας, τα καφενεία μας, τις γειτονιές μας, να τα μετατρέψουμε όλα αυτά,

με τις συμπεριφορές μας και την αγάπη μας 

σε ναούς, σε εκκλησιές θεού και ανθρώπων.

Μπορέσαμε να λαογραφίσουμε και να εντάξουμε την κοίμηση της θεοτόκου στις ιερές μας γιορτές, 

να βάλουμε μέσα στις ζωές μας το μικρό Πάσχα του Καλοκαιριού, 

αλλά πολύ φοβάμαι ότι απλά το λαογραφίσαμε όπως ανέφερα και δεν το κάναμε τρόπο ζωής. 

Δεν μαλώνουμε κανέναν εμείς οι απλοί ιερείς. 

Δεν έχουμε το δικαίωμα να σας πούμε τι πρέπει να πράξετε. 

Είναι όμως πνευματική, ιερή, θεάρεστη και από τους καιρούς που ζούμε επιβλητέα, 

η υποχρέωση μας να μην αφήσουμε τα παιδιά μας, τα παιδιά του θεού μας, τα τέκνα της Παναγιάς μας, 

χωρίς λόγια αγάπης, παρότρυνση και συμβουλή 

που θα σας βοηθούσε να σκεφτείτε τη διαφορά 

μεταξύ, ζωής έξω από την αγκαλιά του Χριστού μας και της Μάνας Παναγίας, 

και της ζωής μέσα σε αυτές τις θείες αγκαλιές. 

Είναι η Αγκαλιά της Παναγιάς μας που την εορτάζουμε σήμερα, 

η οποία δεν έχει να δείξει τίποτα πιο σπουδαίο από την πίστη στην αγάπη του γιού της, 

την προστασία στους μαθητές του και στους αγίου μας, 

αλλά και να ατσαλώσει με τα θαύματα της και την πανταχού παρουσία της τη σχέση την αδιάρρηκτη, μεταξύ των ανθρώπων όλων και του θεού μας.

Είναι δηλαδή 

η Παναγιά μας εκείνη που μπορεί και καθησυχάζει, όλες τις σκιές, 

απειλές, φοβίες, που μας συνοδεύουν στην καθημερινότητα μας. 

Όχι γιατί είναι η πρώτη των πρώτων. Μήτε διότι επιδεικνύει δύναμη. 

Αλλά διότι με την αγάπη της και την προστατευτικότητα της, μπορεί να αναγεννά όλους εμάς 

μέσα από τις στάχτες μας. 

Να μας καθαρίζει από τις σκόνες και τις μουτζούρες που πάντα βρίσκουν χαραμάδες για να εισχωρήσουν στις καρδιές μας και στο μυαλό μας. 

Είναι ακατανόητο, όλη αυτή την αγάπη, αυτή την προστασία 

όπως συνεχώς αναφέρω, 

να μην την κάνει κάθε ένας μας ξεχωριστά κτήμα του 

και αλυσίδα να δεθεί με ασφάλεια πάνω στα κατάρτια του θαλασοδαρμένου καραβιού του, 

που πελαγοδρομεί 

δεχόμενος πανίσχυρα χτυπήματα από τα κύματα της πλάνης και της ύλης. 

Του φόβου και της μοναξιάς.

Αδέρφια μου 

η παρηγοριά και η δικαίωση, 

η συγχώρεση και η ανάσταση που μας προσφέρει η επαφή μας με την αγκαλιά, την ματιά και το προσκύνημα στην Παναγιά μας, 

είναι από τα μεγαλύτερα δώρα της χριστιανοσύνης και της ορθοδοξίας προς τους ανθρώπους.

Όλοι οι άνθρωποι, 

κάθε χαρακτήρα, πλούσιοι φτωχοί, καλοί κακοί, μορφωμένοι αμόρφωτοι, γνωστοί άγνωστοι, 

όλοι μα όλοι γονατίζουμε μπροστά σε μία μάνα. 

Προσκυνάμε μπροστά σε μία μάνα.

Στα τρίσβαθα της ψυχής μας έχουμε συνδέσει την υπεραγία θεοτόκο με την δική μας μάνα. 

Μάνα και Παναγία μου….. 

Το ίδιο πράγμα μέσα στο υποσυνείδητο μας. 

Κανείς δεν μπορεί να ξεριζώσει αυτή τη σχέση.

Είναι στην ανθρώπινη φύση μας να στεναχωρούμε τη γεννήτορά μας. 

Απλά και μόνο επειδή είμαστε ασφαλείς πως πάντα θα μας συγχωρεί.

Αυτή όμως τη διαβεβαίωση, 

η οποία είναι από τη μία φυσιολογική, από την άλλη όμως, απόδειξη της δύναμης, εκείνης της γυναίκας που αγαπάει με πίστη τα παιδιά της, 

πιστεύω αδέρφια μου πως δεν πρέπει να την εκμεταλλευόμαστε. 

Ο Χριστός πάνω από το Σταυρό του μαρτυρίου 

ζήτησε από τη Μητέρα Παναγία να προσέχει τον Ιωάννη, 

δηλαδή να τον έχει παιδί της. 

Ο Ιωάννης ήταν όλοι οι μαθητές του. 

Ο Ιωάννης, ήταν όλοι οι πιστοί. 

Ο Ιωάννης, αντιπροσώπευε όλους τους ανθρώπους. 

Ζήτησε δηλαδή από την Παναγία Μάνα του, να προσέχει όλους μας, 

που ανεβαίνουμε το δικό μας γολγοθά, βιώνουμε καθημερινά την δική μας σταύρωση 

και μέσα από την προστασία και αγάπη της, μετέχουμε τελικά, της προσωπικής μας ανάστασης. 

Μάνα και  παιδί λοιπόν αδέρφια μου, είναι η αέναη σχέση 

την οποία τόσο μα τόσο έχουμε ανάγκη.

Σχέση που υπάρχει από την αρχή της ύπαρξης του ανθρώπου, 

σχέση την οποία κανείς από εμάς δεν έχει ποτέ σκεφτεί να διαταράξει 

και να απωλέσει από την ζωή του.

Σήμερα εορτάζουμε την Παναγιά μας.

Σήμερα ανταμώσαμε και ο ένας στέκεται πλάι στον άλλον.

Σήμερα ανάψαμε ένα κερί για ό,τι ο καθένας μας σκέφτεται και ζητάει.

Ουδείς από όλους εμάς, δεν παρεμβαίνει στην ψυχή, την σκέψη, το βίωμα κανενός την ώρα που βρίσκεται ενώπιον θεού, Χριστού, Παναγίας μας και των Αγίων.

Και αυτό συμβαίνει διότι αδέρφια μου, 

ο κάθε ένας μας ξεχωριστά 

βιώνει αυτή την πνευματική και ζωοφόρα αλήθεια, μέσα στις εκκλησιές μας.

Σας εύχομαι αδέρφια μου να έχετε περπατησιά ορθόδοξη. 

Δύναμη χριστού για τα προσωπικά σας μαρτύρια και το γολγοθά σας. 

Σας στέλνω προσωπικά και όλοι οι συνλειτουργοί πατέρες, 

την πνοή δύναμης για να μπορέσετε να νιώσετε ασφαλείς 

και πως δεν είστε μόνοι σας. 

Αυτό ζητάει και η Παναγιά μας από όλους εσάς αλλά και εμάς τους ρασοφόρους. 

ΝΑ νιώθουμε δηλαδή, 

ασφαλείς δίπλα της, 

να μην την εγκαταλείπουμε και να κρατάμε ζωντανή τη σχέση μας με την πίστη, την ορθοδοξία, 

κάθε άνθρωπο 

σε κάθε γειτονιά και ενορία.

Ο θεός μεθ υμών.

Η παναγιά, να είστε πεποισμένοι,

μας κρατά από το χέρι. 

Και του χρόνου με δύναμη και πίστη.