“Να ΄σουνα στην Καβαλαριά

στ΄ Ανώγεια  κυπαρίσσι

στον Άη Γιώργη πλάτανος

στο Περαχώρι βρύση.”

Την Κυριακή του Θωμά, 1η του Μάη, θα τελεσθεί 40ήμερο μνημόσυνο στα Ανώγεια , στον ιερό Ναό του Άη Γιάννη στην Καβαλαριά, στη μνήμη του Ιωάννη Σκουλά ή  “Μεταξογιάννη”.  Ένα κεράκι για τη μνήμη του και μία προσευχή. Ο Γιάννης έφυγε από κοντά μας στις 22 του Μάρτη σε ηλικία 74 ετών και αναπαύεται στην όμορφη Χίο κοντά στην οικογένεια το εκεί όπου ζουν η σύζυγος,  τα παιδιά και τα εγγόνια του.

Ο νους του και ο λογισμός του ήταν πάντα στα Ανώγεια , που τόσο αγάπησε αλλά δεν μπόρεσε να χαρεί όσο θα ήθελε. 

Από μικρός στον αγώνα για τη ζωή. Ναυτικός , άριστος μηχανικός του εμπορικού ναυτικού, για σαράντα χρόνια όργωσε θάλασσες και ωκεανούς. Τα ταξίδια του πάντα είχαν επιστροφή εκτός από το τελευταίο μπάρκο, το ταξίδι προς την αιωνιότητα, όπου πήγε για να συναντήσει τον Μεταξά και την Μεταξάδενα.

Όπως αναφέρει η οικογένεια της με σημείωμα στην ΑΝΩΓΗ: 

Στο πρώτο του μπάρκο πριν 50 χρόνια είχε γράψει στη μάνα μας. «Μάνα, τώρα τα Χριστούγεννα , σε παρακαλώ, όλα τα παιδιά,  που θα έρθουν για κάλαντα να τα αφήσεις να τα πουν και να πληρώσεις καλά. Χρήματα σου έχω στείλει μάνα». Ήταν  δύσκολες εποχές. «Γιατί θυμούμαι, όταν μου λέγανε μην τα πεις, μας τα είπαν κι άλλοι, πόσο πικραινόμουνα και με έπιανε το παράπονο». Αυτός ήταν ο Γιάννης του Μεταξά. Δεν ξέχασε ποτέ του το πώς μεγάλωσε, ούτε τις δυσκολίες.  Εμείς τα αδέλφια σου είμαστε υπερήφανοι που σε είχαμε αδελφό. Μαζί σου έχει φύγει και ένα κομμάτι της καρδιάς μας αδελφέ μας.

Η αγαπημένη σου οικογένεια στην όμορφη Χίο και εμείς στα Ανώγεια ενώνουμε τις σκέψεις μας και τις προσευχές μας για την ανάπαυση της ψυχούλας σου.” καταλήγουν.

Ο Γιάννης Σκουλάς (Μεταξάς) γεννήθηκε στα Ανώγεια το 1948. Σπούδασε μηχανικός στη Σχολή Εμπορικού Ναυτικού στη Χίο. Εκεί γνώρισε και τη γυναίκα της ζωής του Γεωργία με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, την Ελένη και τη Μαρία, που τους χάρισαν τρία εγγόνια τον Τζαννή, τη Γωγώ και τη Σταυρούλα.

Ήταν πρώτος μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού, ταξιδεύοντας για σχεδόν σαράντα χρόνια σε όλες τις θάλασσες και τους ωκεανούς. Διακρινόταν για την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, τον δυναμισμό, την εντιμότητα, την εργατικότητα και το μερακλίκι.

Άλλωστε υπήρξε πηγαίος και εμπνευσμένος στιχουργός. Μαντινάδες του έχουν μελοποιήσει ο Μιχάλης και Αντώνης Φραγκιαδάκης, ο Δημήτρης Μπέρκης, ο Γιάννης Σπαχής και ο Κώστας Σκουλάς και έχουν συμπεριληφθεί στους δίσκους «Η μεγάλη συνάντηση», «Η θύμησή σου», «Δύο τόξα», Στην κόψη του σπαθιού».  

Χαρές δεν είχα κοπελιά, μα εδά μου περισσένε

και είναι αιτία η γνωριμιά ελόγου σου μου λένε. 

==========================================

Μέσα στου ονείρου τον μπαξέ περβολαριά σε βάνω

και λογαριάζω με τον νου μια βιόλα παραπάνω.

=========================================

Μέσα στου ονείρου τον μπαξέ κάνω τον περβολάρη

και πολεμώ τη βιόλα μου τα πάνω τζη να πάρει.

===========================================

Σκλάβα κρατείς μου την καρδιά, μα έτσα σκλαβιά μ’ αρέσει

σε κήπο γιασεμόφραχτο με ροδαριές στη μέση.

==========================================

Θε μου και κάμε στ’ όνειρο να ’ρχεται κάθε βράδυ,

χαρές να κάνει τσι καημούς και μέρα το σκοτάδι.

============================================

Και με το αίμα τση καρδιά σα θέλεις σε ποτίζω

να ανθείς να δένεις βιόλα μου τσ’ ανθούς σου να μυρίζω. 

===============================================

Σεβντά μου ακριβοθώρητε κάμε να σ’ ανταμώσω,

να σου το πω πως σ’ αγαπώ, τον νου μου να μερώσω.

===============================================

Παλιού σεβντά σα θυμηθώ το χιλιομετανιώνω,

αγρίμι γίνεται η καρδιά και δεν τηνε μερώνω.

===========================================

Με τα φτερά μου να πετάς που τα ’χω δοκιμάσει

σε μπόρες και σε θύελλες και τσι ’χω ξεπεράσει.

============================================

Με τα φτερά μου να πετάς όπου κι αν θες να φτάνεις,

να ξεπερνάς τσι θύελλες, το δρόμο να μη χάνεις.

============================================

Του φεγγαριού παινέματα όλος ο κόσμος κάνει,

γιατί γνωρίζει μυστικά, μα φόρα δεν τα βγάνει.

===========================================

Του φεγγαριού παινέματα πολλά ’χουν καμωμένα,

γιατί γνωρίζει μυστικά, μα τα ’χει σφραγισμένα.

=======================================

Σα θέλεις να ’χεις μυστικά λέγε τα στο φεγγάρι,

θωρεί, γροικά, μα δε μιλεί, πού άθρωπος τέτοια χάρη!

===============================================

Φεγγάρι που γυροβολιά όλο τον κόσμο παίρνεις,

μαντάτα απ’ την αγάπη μου πάντα καλά να φέρνεις.

============================================

Ήλιε μου και φεγγάρι μου, βασιλικέ κι αθέ μου,

και πήρες μου τονε τον νου και πώς θα ζήσω πε μου.

=============================================

Ο ήλιος παίρνει τσ’ ομορφιές τση μέρας με τη δύση

και καρτερώ το χάραμα πίσω να τσι γυρίσει.

Με το φεγγάρι του σεβντά τσι νύχτες σεργιανίζω,

χαμένα όνειρα παλιά σκέφτομαι και δακρύζω.

==========================================

Για μένα είναι χωρισμός κι ένα λεπτό μακριά σου,

φαντάσου πώς αισθάνομαι σα φύγω από κοντά σου.

================================================

Πάντα με την ανατολή η νύχτα τελειώνει,

μα μένα σβήνει τ’ όνειρο και στην καρδιά νυχτώνει.

==============================================

Γίνε τρεχούμενο νερό να διπλογονατίσω,

σταλιά-σταλιά για να σε πιω, τη φλόγα μου να σβήσω.

==============================================

Όλο τον κόσμο αγαπώ, μα μια καρδιά δε φτάνει,

για να χωρέσει τον ντουνιά στον ασκιανό που κάνει.

-Ο αδελφός του Μανώλης Σκουλάς κατέθεσε στη μνήμη του το ποσό των 50€ στην ΑΝΩΓΗ για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης για το σαρανταήμερο μνημόσυνο του. 

-Eπίσης 50 ευρώ για τις  ανάγκες τη εφημερίδας κατέθεσε ο αδερφός του Χαραλιός Σκουλάς. Τους ευχαριστούμε θερμά.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει αιώνια, έναν άνθρωπο που τίμησε την οικογένεια και την καταγωγή του, σε όποιο μέρος και αν βρέθηκε στη ζωή του. Αιωνία η μνήμη του.