Το Σάββατο 26/6/2021 στα Ανώγεια και στην Παναγία Περαχωρίου θα γίνει το σαρανταήμερο μνημόσυνο. O Νίκος Χαιρέτης πέθανε στα 82 του χρόνια στις 18 του περασμένου Μάϊου και κηδεύτηκε στο Γαλένι Ηρακλείου.

Η ανιψιά του Ειρήνη τον θυμάται με αγάπη, γράφοντας τα παρακάτω λόγια:

“Ο Νίκος Χαιρέτης γεννήθηκε στ’ Ανώγεια το 1937 και ήταν το έκτο παιδί από τα εφτά που απέκτησαν ο Γιώργος Χαιρέτης (Δαμιανογιώργης) και η Ειρήνη Βρέντζου. Ήταν μόλις εφτά χρονών όταν κατέστρεψαν οι Γερμανοί το χωρίο, αλλά αρκετά μεγάλος για να θυμάται το ολοκαύτωμα. Είχε την ατυχία να χάσει τον πατέρα του δώδεκα χρονών, που έφυγε από τη ζωή απογοητευμένος προσπαθώντας να ζήσει την οικογένεια μπαίνοντας βοσκός, αφού τα ζα του τα είχαν πάρει οι Γερμανοί.

Ο Νίκος παρέμεινε στο χωριό μέχρι να πάει στο στρατό και μετά αναζήτησε την τύχη του στο Μονοφάτσι, όπως τόσοι Ανωγειανοί. Μπήκε βοσκός στη Γένα για τρία χρόνια και στη συνέχεια στο Ρουκάνι.

Το 1964 παντρεύτηκε την Αλεξάνδρα Βαμβουκάκη από το Γαλένη και εγκαθίσταται οριστικά στον οικισμό. Μαζί με τη γυναίκα του δούλεψαν τα χέρσα χωράφια και δημιούργησαν περιουσία φυτεύοντας ελιές και αμπέλια. Δεν απέκτησαν παιδιά, αλλά αυτό δεν τους εμπόδισε να προσφέρουν απλόχερα την αγάπη τους στ’ ανήψια τους, στα βαφτιστήρια τους και στα παιδιά των φίλων τους.

Ο Νίκος άνθρωπος κοινωνικός, ενσωματώθηκε στην τοπική κοινωνία, απέκτησε φίλους και συμμετείχε σ’ όλες τις δραστηριότητες. Ωστόσο δεν ξέχασε ποτέ τον τόπο που γεννήθηκε. Συμμετείχε σ’ όλες τις εκδηλώσεις του χωριού και ήταν παρών στις χαρές και τις λύπες των συγγενών του. Άνθρωπος με πηγαίο χιούμορ, με μια φυσική ευγένεια που αφόπλιζε κάθε συνομιλητή του, ήταν αγαπητός σ’ όλους.

Για μας τ’ ανήψια του από τα Ανώγεια, ήταν ο πιο αγαπητός θείος. Στάθηκε δίπλα μας και χαιρόταν με τις όποιες επιτυχίες μας και λυπόταν με τις δυσκολίες ή τις ατυχίες που συναντούσαμε. Βοήθησε έμπρακτα πολλά από τ’ ανήψια του και πρόσφερε τη βοήθειά του χωρίς να περιμένει ανταπόδοση.

Τον Απρίλιο του 2020 μετά από σύντομη ασθένεια έχασε την αγαπημένη του σύντροφο, γεγονός που δεν ξεπέρασε ποτέ. «Έθαψα τόσους δικούς μου ανθρώπους, αλλά αυτό δε μπορώ να το αντιμετωπίσω» έλεγε.

Λίγο μετά τα χρόνια της γυναίκας του έφυγε από τη ζωή πικραμένος μετά από σύντομη νοσηλεία στο Βενιζέλειο νοσοκομείο.

Αγαπημένε μας θείε: Με το θάνατό σου τελειώνει μια εποχή που την χαρακτήριζε η ντομπροσύνη, το φιλότιμο και η γενναιοδωρία. Θα σε θυμόμαστε πάντα όχι μόνο εμείς, αλλά και τα παιδιά μας που είχαν την τύχη να σε γνωρίσουν.

Αιωνία σου η μνήμη.”

 

-Στην μνήμη του ο Βασίλης Σιμιτζής προσέφερε στην ΑΝΩΓΗ το ποσό των 100 ευρώ, για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης. Τα χρήματα θα διατεθούν και για το Εργαστήρι Γνώσης της ενορίας του Αγίου Γεωργίου. 

 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.

 

Μοιραστείτε το

-

-->