Archive for Φεβρουαρίου 2018
Την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2018, θα τελεστεί στον Άγιο Γεώργιο στο Μεϊντάνι, μνημόσυνο για την Δόξα Σαμόλη που “έφυγε” πριν από μερικές ημέρες από τη ζωή. Η ΑΝΩΓΗ δημοσιεύει την ομιλία που έβγαλε συγκινημένος μπροστά στο φέρετρο της, ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ Ευγένιος, μετά την εξόδιο ακολουθία:
“Με συγκίνηση στέκομαι σήμερα εδώ μπροστά σου μπροστά σε μια γυναίκα που άφησε παρακαταθήκη που προστέθηκε στις πολλές άλλες που έχει αυτός ο ηρωικός τόπος της Δόξας, της θυσίας, της προσφοράς, της ανθρωπιάς, της ευγένειας, του ήθους, της αγωνιστικότητας και της λεβεντιάς. Το όνομα της το ακούσαμε πολλές φορές σήμερα σε αυτήν την εξόδιο ακολουθία. Το ακούσαμε να αναφέρεται σε εκείνη, αλλά και να αναφέρεται κάπου αλλού, εκεί που ανήκει πραγματικά, στον Θεό. Δεν είπαμε μόνο το όνομα Δόξα, που το έφερε με τόση τιμή και καύχηση όλα τα χρόνια της ζωής της. Είπαμε πρώτα Δόξα τω Θεώ, Δόξα τω Πατρί και το Υιό και τω Αγίο Πνεύματι. Δόξα σοι ο Θεός, το είπαμε αμέτρητες φορές και το λέμε για μια φορά ακόμα και τώρα. Και εκείνη, εδώ μέσα στον Άγιο Γεώργιο, είχε καταλάβει την βαρύτητα του ονόματος της. Μια Δόξα, που δεν συνδέεται με τα εγκόσμια αλλά προπάντων με τα υπερκόσμια πράγματα. Μια Δόξα που ανήκει στον Θεό που τη μοιράζεται με τον άνθρωπο, που γίνεται ισόθεος. Αυτό έγινε λοιπόν και σήμερα για μια φορά ακόμα εδώ. Η Δόξα μας, μοιράζεται τη δόξα του Θεού, την δόξα του Ουρανού. Και για αυτό όλοι μας λέμε, Δόξα τω Θεώ. Δόξα τω Θεώ για το πέρασμα της από τα Ανώγεια, για το πέρασμα της από τον Αί Γιώργη. Δόξα τω Θεώ, όχι για αυτά που έκανε, αλλά για αυτό που ήταν και για αυτά που άφησε πίσω της.
Θαυμάζω τόση ώρα, την εικόνα τούτη των μικρών παιδιών που της χαϊδεύουν τα μάγουλα και το πρόσωπο, ανταποδίδοντας τη δική της στοργή, που εκτεινόταν όχι μόνο στη στενή της οικογένεια, αλλά και στην ευρύτερη της οικογένεια, στους ενορίτες του Αί Γιώργη, αλλά και όλους τους Ανωγειανούς κι όλους τους ανθρώπους που ερχόντουσαν εδώ και έβλεπαν στο Μεϊντάνι ένα χαμογελαστό πρόσωπο. Ένα πρόσωπο χαριτωμένο, με τη χάρη του Θεού. Ένα φωτεινό πρόσωπο όπως και εγώ είχα την ευκαιρία να το διαπιστώσω πριν λίγους μήνες, όταν καθίσαμε και γευματίσαμε μαζί, εδώ απέξω, μετά από εκείνη την όμορφη ημέρα που η εκκλησία έκρινε πως έπρεπε να της πει ένα μεγάλο ευχαριστώ για αυτό που είχε προσφέρει τόσα χρόνια. Αυτό που τότε θαύμασα και το λέω τώρα, είναι πως και με πόση ταπεινότητα δέχτηκε αυτήν την τιμή. Έλεγε και ξανάλεγε πως δεν την άξιζε.Έλεγε μέσα από την καρδιά της το ευχαριστώ. Έλεγε και ξανάλεγε για τον τόπο, για την οικογένεια. Για αυτό έκρινα ότι σήμερα δεν θα μπορούσα να είμαι πουθενά αλλού, παρά μόνο εδώ για να της ανταποδώσω εκείνο το ευχαριστώ και να της το πω για μια ακόμη φορά εκ μέρους της τοπικής μας εκκλησίας για αυτό που προσέφερε τόσα χρόνια. Για αυτή την εκκλησία που μας άφησε, αλλά προπάντων για το εκκλησιαστικό φρόνημα το οποίο λιτάνευε τόσο όμορφα και το παρέδωσε στους επιγενομένους.
Πιστεύω πως εδώ θα βρίσκεται πάντοτε. Το πνεύμα της θα υπερίπταται εδώ. Όπως βλέπω και μπροστά στα μάτια μου νοερά τώρα, τον Αί Γιώργη με το άλογο του, να την έχει από πίσω και να την οδηγεί στον ουρανό. Δόξα τω Θεώ λοιπόν, για αυτό που βιώνουμε σήμερα, όχι ως θάνατο, αλλά ως Ανάσταση. Ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος πριν από μερικά χρόνια είχε πει για μια ανάλογη περίσταση: Ο Θάνατος ενός τέτοιου ανθρώπου είναι τελικά μια Ανάσταση, γιατί παρακινούνται οι άλλοι να βιώσουν τις αρετές που εκείνος είχε. Έτσι λοιπόν και ο θάνατος της Δόξας είναι μια Ανάσταση και τώρα που έφυγε μπορούμε να το πούμε. Η μεγάλη Σαρακοστή της ζωής της τελείωσε, για μας μόλις άρχισε και συνεχίζεται μέχρι να θέλει ο Θεός. Εκείνη ήδη, το Χριστός Ανέστη, όχι απλά το ακούει, αλλά το ζει! Κι αυτό είναι κατόρθωμα που αποκτήθηκε εδώ μέσα, με πολύ πνευματικό αγώνα, με πολλά δάκρυα, με πολλούς ιδρώτες, αλλά προπάντων με πολύ ταπείνωση, με πολύ αγάπη και με πολύ υπομονή.
Για όλα αυτά, αυτή τη μεγάλη δασκάλα, την ευχαριστούμε για όσα δίδαξε με τον δικό της μοναδικό τρόπο και για μια ακόμη φορά της καταθέτουμε την ευαρέσκεια της Τοπικής μας εκκλησίας και την ευχαριστία μας για όλα. Ας είναι η μνήμη της αιωνία και οι υποθήκες της καθήκον για όλους. Ο Θεός να την έχει σήμερα στην αγκαλιά του..”
Δημοσιεύθηκε σε: Κοινωνικά
Ο τόπος του αναθέματος για τον Βενιζέλο
Άρθρο του Γεωργίου Σκουλά -Συγγραφέας του βιβλίου ΤΑ ΑΝΩΓΕΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟΜΟΣ Α΄. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΥΣΤΙΣ
Ο ΕΛ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ – Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΟΡΚΙΣΕΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ – ΤΟ ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΤΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟ – ΤΙ ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΕΛΑΒΕ.
Ο Ελ. Βενιζέλος κλήθηκε στις αρχές του 1910 από τον στρατιωτικό σύνδεσμο στην Αθήνα να αναλάβει τις τύχες του ελληνικού κράτους, τις τύχες του έθνους ολόκληρου. Ενός κράτους αλλά και έθνους που οι δημαγωγοί πολιτικοί της Αθήνας είχαν οδηγήσει στην ταπείνωση, τον εξευτελισμό, σε χρεοκοπία και διεθνή επιτήρηση, στην χλεύη και στην ανυποληψία.
Τι ακριβώς και ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν τους αξιωματικούς αυτούς να κάνουν την στάση στο Γουδί, με δεδομένο ότι δεν διεκδίκησαν την εξουσία για τους εαυτούς τους; Και γιατί παρέκαμψαν το πολιτικό προσωπικό της τότε Ελλάδος και να αποταθούν σε Έλληνα πολιτικό εκτός ορίων του ελληνικού κράτους Ελληνισμού; Η στάση αυτή στο Γουδί ήταν μια αρρωστημένη κατάσταση για το Ελληνικό κράτος από την ίδρυση του.Δεν βρήκαν όμως ούτε ένα άξιο στην Ελλάδα να του εμπιστευτούν τις τύχες του έθνους; Τόσο πολύ είχε προχωρήσει η σήψη και η διαφθορά, η δημαγωγία και δημοκοπία; Ερωτήματα που ασφαλώς πρέπει να απασχολήσουν κάθε αναγνώστη. Και λέω στο τότε ελληνικό κράτος καθώς πιστεύω ότι ουδεμία σχέση έχει αυτό που παρέλαβε ο Ελ. Βενιζέλος με αυτό που παρέδωσε σε όλους τους τομείς. Ο Βενιζέλος κατά την άποψη μου υπήρξε σταθμός για την εξέλιξη του έθνους, σε σημείο που μπορούμε να μιλάμε σήμερα για την Ελλάδα προ Βενιζέλου και την Ελλάδα μετά τον Βενιζέλο.
Ο στρατιωτικός σύνδεσμος κάλεσε τον Ελ. Βενιζέλο να ορκιστεί πρωθυπουργός.Αργότερα θα δούμε με ποιό τρόπο ο Ελ. Βενιζέλος κατώρθοσε να επιβληθεί στους αξιοματικούς αυτούς όταν θέλησαν να του υπαγορεύσουν τους όρους τους. Ο βασιλιάς Γεώργιος όμως, ενθυμούμενος πιθανότατα την εκδίωξη του γιου του, πρίγκιπα Γεωργίου από την Κρήτη, μετά τα γεγονότα του Θερίσσου, φαίνεται ότι δεν ήθελε να τον ορκίσει. Επειδή όμως δεν μπορούσε να εκφράσει ευθέως την αντίθεση του στον στρατιωτικό σύνδεσμο, προσπαθούσε με πλάγιους τρόπους να το αποτρέψει. Αναφέρει για το θέμα σχετικό δημοσίευμα εφημερίδας.
Ο Βενιζέλος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1915
-ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΝΕΟΣ ΑΚΟΜΑ, ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΗΣ-
«Ο Βασιλεύς Γεώργιος Α’ δεν συμπαθούσε καθόλου τόν Βενιζέλο, όταν πρωτοήλθεν στάς Αθήνας, γιατί είχε διώξει τόν πρίγκιπα Γεώργιο από τήν Κρήτη. Αλλά έξυπνος και πονηρός όπως ήταν δεν άφηνε να φανεί η αντιπαράθεση του. Έτσι όταν αναγκάσθηκε να τόν καλέσει και να του ζητήσει τή γνώμη του, προσπάθησε να πείσει τόν Βενιζέλο ότι δεν έπρεπε να σχηματίσει κυβέρνηση.
-Είσαι ακόμα νέος, του είπε, και έχεις καιρό να περιμένεις. Θα έρθει και σένα η αράδα σου. Μη βιάζεσαι. Καλύτερα να μείνεις απ’ έξω τώρα, να μη φθαρείς, να είσαι ένα κεφάλαιο για τό μέλλον.
Τήν άλλη ημέραν τό απόγευμα κατά τάς τρεις, χιλιάδας λαού πολιόρκησαν τό παλάτι φωνάζοντας απειλητικά:
-Βενιζέλος! Βενιζέλος!
Έτσι υπό τήν απειλή του λαού και τήν σύστασιν του Άγγλου πρεσβευτού σερ Φράνσις Έλλιοτ, ο βασιλεύς εδέχθη να ορκίσει τόν Βενιζέλο πρωθυπουργό.
Μετά δύο ημέρας ο Βενιζέλος εσχημάτιζε τό νέον υπουργείον. Μετά τήν ορκωμοσίαν επήγε εις τό ξενοδοχείον δια να αλάξη ρούχα. Εις τήν σκάλα συνηντήθη με τόν Μπάουτσερ, ο οποίος του εζήτησε να τόν ιδή.
-Τα μεσάνυχτα στό δωμάτιο μου, του απάντησεν ο Βενιζέλος. Άλλαξεν αμέσως ρούχα και γεμάτος χαρά πήδησε στήν άμαξα του και είπε του λοχία των ευζώνων-ήτο υπουργός των Στρατιωτικών-που κρατούσε ανοιχτή τήν πόρτα της αμάξης στεκόμενος προσοχήν:
-Στήν Αγγλικήν πρεσβεία…
Ήτο η πρώτη επίσκεψις που έκανε ο Βενιζέλος ως πρωθυπουργός».
Δημοσιεύθηκε σε: Ιστορία
Προσφορές στην εφημερίδα μας και την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, στη μνήμη της Δόξας Σαμόλη
23/02/2018
Η Δόξα Σαμόλη “έφυγε” στα 83 της και αγκαλιάστηκε για πάντα από την Ανωγειανή γη πλάι στον αγαπημένο της σύζυγο Ορέστη που είχε χαθεί πρόωρα από την ζωή στις 23 Φεβρουαρίου του 1984. Οι δυο τους είχαν αφιερώσει τις ζωές τους εκτός από την οικογένεια τους και στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, την οποία η Δόξα υπηρέτησε για περισσότερο από μισό αιώνα ως επίτροπος καθώς και ο αείμνηστος Ορέστης για δεκαετίες ως ταμίας και μέλος του συμβουλίου. Μετά τον θάνατο της Δόξας Σαμόλη, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και η ηλεκτρονική μας εφημερίδα ΑΝΩΓΗ δέχτηκαν πλήθος προσφορών στην μνήμη της. Τα χρήματα θα διατεθούν για τις ανάγκες του Εργαστηρίου Γνώσης της ενορίας του Αγίου Γεωργίου και τα δωρεάν φροντιστήρια Αγγλικών σε ενήλικους, μαθητές και πρόσφυγες. Τους ευχαριστούμε όλους θερμά. Αναλυτικά οι χρηματικές προσφορές στην εκκλησία και την εφημερίδα μας έχουν ως εξής:
Οικογένεια Δόξας Σαμόλη: 200 ευρώ
Αριστείδης Κουτεντάκης: 150 ευρώ
Δημητρίος Κουτεντάκης (Καβαλίνης): 100 ευρώ
Γιώργης Σαλούστρος του Καλημέντο: 400 ευρώ
Μανόλης Κεφαλογιάννης του Μπασακογιώργη: 50 ευρώ
Διομήδης Αεράκης: 50 ευρώ
Βασίλης Λυρώνης: 50 ευρώ
Μελανθία Κεφαλογιάννη: 50 ευρώ
Αλεξάνδρα Μπαγκέρη: 50 ευρώ
Σάββας Κουνάλης (Κουναλόσαββας): 50 ευρώ
Γιώργης Μπαγκέρης: 50 ευρώ
Παράλληλα με την εντατική προετοιμασία του Αετού για την κρίσιμη αναμέτρηση του Σαββάτου 24 Φεβρουαρίου στις 3.30 μ.μ με αντίπαλο τον Ψηλορείτη στον Φουρφουρά, αυτή η εβδομάδα είχε αλλαγές στην ομάδα με την διοίκηση να παίρνει σημαντικές αποφάσεις στην προσπάθεια της να σταματήσει τα αρνητικά αποτελέσματα και τα κρούσματα απειθαρχίας. Έτσι μετά την προπόνηση της Πέμπτης γνωστοποιήθηκε η λύση της συνεργασίας του Αετού με τον επιθετικό Μάνο Νύκταρη ενός εκ των βασικών της στελεχών. Η λιτή ανακοίνωση της ομάδας αναφέρει:
“Ο Α.Ο Αετός Ανωγείων ανακοινώνει την λύση της συνεργασίας της με τον Μάνο Νύκταρη. Τον ευχαριστούμε θερμά για την προσφορά του στην ομάδα και του ευχόμαστε καλή συνέχεια στην καριέρα και την προσωπική του ζωή..”
Σύμφωνα με πληροφορίες και άλλοι ποδοσφαιριστές βρίσκονται στην πόρτα της εξόδου, με την διοίκηση να τους καταλογίζει τόσο αγωνιστική πτώση στην απόδοση τους όσο και απειθαρχία στις προπονήσεις και πολλά θα κριθούν για το μέλλον τους στον Αετό από τα επόμενα αποτελέσματα. Σε περίπτωση άλλωστε ήττας στον Φουρφουρά, ο Ψηλορείτης θα πλησιάσει στον 1 βαθμό και θα προκαλέσει σίγουρα ανησυχία αλλά και εξελίξεις στην ομάδα που παλεύει με αξιοπρέπεια κάθε παιχνίδι παρά τα προβλήματα. Μια ενδεχόμενη νίκη πάντως το Σάββατο θα αλλάξει πολλά και θα δώσει ανάσα σε διοίκηση και ποδοσφαιριστές ενόψει της δύσκολης συνέχειας.
Δημοσιεύθηκε σε: Αθλητικά
Άρθρο της Αντωνίας Βογιατζάκη-Μπαγκέρη
– Διδάσκουσα στο Εργαστήριο Δενδροκομίας του Α. ΤΕΙ Κρήτης
Οι άνθρωποι τον καιρό του πολέμου,καχεκτικοί από τη στέρηση τροφής, αναζητούσαν να φάνε ένα πρασινάδι,ένα κατιτίς, να τους στέσει στη ζωή στα ορεινά χωριά, σε εδάφη στείρα, λόγω συνθηκών κρύου και παρατεταμένου χιονιά .Η στέρηση, πυροδοτούσε την ανάγκη της επιβίωσης και αυτή με τη σειρά της γιγάντωνε το βλέμμα της πείνας προς κάθε κατεύθυνση. Στο χώμα γύρευαν οι άνθρωποι τη τροφή ,εκεί γονατιστοί την έβρισκαν. Χόρτα γλυκά και πρικιά ,βρούβες, αβλαστούς, ασκουρδουλάκους και αγκάθες λογιώ λογιώ, ξεπρόβαιναν, εδώ κι’εκεί κι’όποιος προλάβαινε να τους βρει. Οι άνθρωποι έπρεπε να ζήσουν. Έψαχναν τρόπους. Έβρισκαν λύσεις.
Οι γούλες για τους Ανωγειανούς ή ασκόλυμπροι για τους υπόλοιπους Κρήτες είναι ένα αγκάθι πολυτελείας στις μέρες μας,που αποτέλεσε γνώση και βρώση τα δύσκολα χρόνια
Αυτοί οι στερημένοι άνθρωποι,δίδαξαν τις επόμενες γενιές πως γύρω απ’το χωριό υπάρχουν τόποι που τους γεννά.Το φυτό φανερεύει έξω από το χώμα τα ακανθώδη φύλλα του και μέσα στη γη αναπτύσσει ένα σαρκώδες και πεντανόστιμο ρίζωμα. Αλήθεια ποιοι από μας και πόσοι από τις επόμενες γενεές θα βάζουν τα χέρια τους σ’αυτό το φυτό, ώστε να απομακρύνουν τα ακανθώδη ελάσματα και να γεύονται τους παχιούς, ψαχνάτους μίσχους τους μαγειρεμένους;
Η ρίζα του ασκόλυμπρου επεκτείνεται σε βάθος 15-25 εκατοστά στο χώμα και δυστυχώς στα Ανώγεια οι γυρευτές δεν την 
έβγαζαν σχεδόν ποτέ απ’ τη γη. Μα η ρίζα αυτή είναι μοναδική .Κάποιοι πιστεύουν πως κατά τη συγκομιδή η ρίζα δεν πρέπει να εκριζώνεται αλλά να παραμένει στο χώμα για να ξεπροβάλλουν νέα φυτά από αυτήν.Πράγματι βλαστάνουν από ριζίτες οφθαλμούς ,κοντά στην επιφάνεια του εδάφους δυο τρεις μικρές κυρίως γούλες ανά ρίζα ,αλλά μετά παρέλευση 2-3 χρόνων η ρίζα αυτή φελοποιείται και καταστρέφεται. Άρα λοιπόν γιατί να χάνονται ρίζες ,όταν τα φυτά ανθίζουν ετησίως και ο σπόρος τους που εκτινάσσεται αποτελεί τον καλύτερο τρόπο πολλαπλασιασμού;
Από το τέλος του χειμώνα που η φύση σπαρταρά και το χώμα έχει τελειώσει τις μυστικές αλχημείες του με τους σπόρους, ο ήλιος και η γη ωθούν τη βλάστηση της γούλας.
Τι κι’αν είναι η ζωή τους μικρή; Είναι απίστευτα σοφή. Οι ασκολύμπροι ή γούλες θα είναι διαθέσιμοι για τον άνθρωπο για όλη σχεδόν την Άνοιξη.Στη συνέχεια η βλαστική φάση θα επεκταθεί σε διακλαδιζόμενους ανθικούς ακανθώδεις βλαστούς, γεμάτους από κίτρινα λουλούδια που θα γίνουν σπόροι και θα πέσουν χάμω. Εκεί η γη,σαν μάννα στοργική και τρυφερή θα τους κρύβει στα βαθιά της ως τη νέα βλάστηση, ξανά και ξανά, στο διηνεκές.
Στα πλαίσια του μαθήματος των Φυσικών, οι μαθητές της Ε΄τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ανωγείων, συνοδευόμενοι από τους δασκάλους τους, Δραμουντάνη Ζαφειρένια και Βρέντζο Βαγγέλη,επισκέφθηκαν το εργαστήρι Φυσητού γυαλιού TARRHA CLASS στα Ανώγεια. Η επίσκεψη αποτέλεσε μια μοναδική εμπειρία για τους μαθητές του Σχολείου μας.
Οι υπεύθυνοι του εργαστηρίου Μάριος και Νατάσα Χαλκιαδάκη, ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους μπροστά στα έκπληκτα μάτια των μαθητών,εξηγώντας παράλληλα πώς με κόκκους άμμου μπορεί να κάνει κανείς θαύματα! Η τέχνη του φυσητού γυαλιού αποδείχθηκε μαγική και μοναδική όπως και τα έργα τους. Οι μαθητές έφυγαν κατενθουσιασμένοι, παίρνοντας μαζί τους και ως δώρα τις δημιουργίες τους.Το Δημοτικό Σχολείο θέλει να ευχαριστήσει θερμά το Μάριο και τη Νατάσα που με μεγάλη προθυμία ,κάθε χρόνο δέχονται τους μαθητές του και τους ταξιδεύουν στο μαγικό κόσμο του φυσητού γυαλιού.
Το Υαλοτεχνείον Tarrha είναι πρότυπη μονάδα κατασκευής χειροποίητου κρυστάλλου (φυσητό γυαλί) και βρίσκεται στα Ανώγεια από το 1995.Η εργασία αρχίζει από τον σχεδιασμό των προϊόντων και συνεχίζεται με την διαδικασία κατασκευής, δηλαδή το λιώσιμο της πρώτης ύλης και της μεταβολής της από άμορφη μάζα σε αντικείμενο τέχνης.Πηγή έμπνευσής είναι τα στοιχεία της φύσης όπως η πέτρα, το ξύλο, το νερό και τα κοχύλια τα οποία δανείζουν ποιότητες τους στο κρύσταλλο δίνοντάς του ιδιαίτερο χαρακτήρα. Οι απλές γραμμές, οι υφές και τα ζωντανά χρώματα είναι χαρακτηριστικά των προϊόντων τα οποία φέρουν χαραγμένο το όνομα του εργαστηρίου και την χρονολογία κατασκευής τους.