Κοινωνικά
Τα Ανώγεια αποχαιρετούν με συγκίνηση τον Γιάννη Καλομοίρη ή “Τσίκη”, έναν άνθρωπο που διατήρησε αρχές και αξίες σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ενός βίου που του επιφύλασσε και πολλές δύσκολες στιγμές. Πέραν του ότι πέρασε ως 10 χρόνο παιδί το Ολοκαύτωμα των Ανωγείων από τους Ναζί, ο Γιάννης Καλομοίρης είδε το 1947 δυο αδέρφια του να χάνονται σε μια μάχη στον Ψηλορείτη και τη θέση Λοχριά. Ο Μπάμπης και ο Αποστόλης Καλομοίρης θα πέσουν για τις ιδέες τους νεκροί, γεγονός που συγκλόνισε τον Γιάννη. 70 χρόνια μετά, στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2017 θα μιλήσει στην ΑΝΩΓΗ, λίγες μέρες πριν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Μπάμπη Καλομοίρη, του καπετάν Ψηλορείτη στο Περαχώρι. Συγκινημένος και δακρυσμένος ήταν σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης και της συγκλονιστικής του αφήγησης, ενώ λίγες μέρες μετά, την 1η Οκτωβρίου 2017 θα νιώσει περήφανος και δυνατός πλάι στην προτομή του Μπάμπη και στο πλήθος του κόσμου που τίμησε την οικογένεια του 70 χρόνια μετά…
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του στην ΑΝΩΓΗ:
Ο Μπάμπης Καλομοίρης με έντονη δράση στην περίοδο της Ναζιστικής Κατοχής σκοτώθηκε στις 29 Ιουνίου του 1947 ως μέλος του Δημοκρατικού στρατού σε ηλικία 29 ετών στην Μάχη της Λοχριάς στον Ψηλορείτη. Στην ίδια μάχη και την ίδια ημέρα σκοτώθηκε και ο αδερφός του Απόστολος Καλομοίρης 17 ετών. Η ΑΝΩΓΗ συνομίλησε με τον αδερφό τους Γιάννη Καλομοίρη ή Τσίκης 13 ετών τότε που με μια συγκλονιστική περιγραφή και με ιδιαίτερη συγκίνηση μιλάει για εκείνη την ημέρα που έχασε τα δυο του αδέρφια, αλλά και για τη περηφάνια που νιώθει σήμερα, 70 χρόνια μετά με τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Μπάμπη Καλομοίρη.
Η αφήγηση του έχει ως εξής:
“Στην Κατοχή ήμασταν μια φτωχή και πολυμελή οικογένεια. Ο Μπάμπης έφυγε και πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου ήταν εκεί ο σάντολος μου ο Δασκαλομανώλης. Ο Μπάμπης ύστερα πήγε και κατατάχθηκε ως εθελοντής στην Αεροπορία. Ήταν λίγο πριν την Κατοχή, περίπου το 1940. Με το που κηρύχθηκε ο πόλεμος ο Μπάμπης μπήκε στην παρανομία ντελόγο. Είχε ενταχθεί στο Κ.Κ.Ε Με την κατάρρευση της Ελλάδος από τους Γερμανούς κατέβηκε στην Αθήνα και εντάχθηκε στο εκεί Κ.Κ.Ε. Ήτανε στην ομάδα την ΟΠΛΑ. Αυτός, ο Μανόλης ο Βρέντζος (Γιαγκομανώλης), ο Μανόλης ο Μανουράς ο Ζωνομανόλης ο δάσκαλος, ο Μιχάλης ο Κουτεντάκης και ο Μένιος Μανουράς. Η αποστολή τους ήταν να καθαρίζουν το έδαφος, να σκοτώνουν τους γκεσταμπίτες. Μια μέρα τον επιάσανε οι Γερμανοί και τον επηγαίνανε για τα κάτεργα στη Γερμανία να τον εκάμουνε σαπούνι.Αλλά στη Λάρισα κατάφερε να δραπετεύσει.
Μπήκε στον εφεδρικό ΕΛΑΣ, στο βουνό. Από το βουνό εσυνδέθηκε με τον Πέτρο τον Κόκκαλη που ήταν Υπουργός Υγείας στο βουνό. Μετά γύρισε στην Αθήνα και πήγε ως νοσοκόμος στο 401 Νοσοκομείο. Η δράση του ήταν βέβαια στην Καισαριανή και τη Καλλιθέα, μαζί με το Μένιο Μανουρά. Ήταν άνθρωπος που πρωτοστάτησε στο μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα για να μη γενεί επιστράτευση να πάρουν τσι ανθρώπους να τσι πάνε στη Γερμανία για εργάτες. Ήτανε ο άνθρωπος που όταν εμπήκε η φοιτήτρια μπροστά στο τανκ και σήκωσε τα χέρια για να μη περάσει να σκοτώσει τσι ανθρώπους και τη πάτησε. Έπαιξε δυο σάλτους ο Μπάμπης και βγαίνει απάνω στο τανκ και σηκώνει το καπάκι και έριξε χειροβομβίδα και τσι σκοτώνει.Αυτός ο άνθρωπος όπως μου είπανε και οι σύντροφοι του που προανέφερα δεν εγνώριζε τι θα πει φόβος. Δεν είχε όρια για αυτό που πίστευε.
Μετά την απελευθέρωση κατέβηκε εδώ κάτω στη Κρήτη. Τονε επιάσανε και επήγανε να τονε δικάσουνε να τονε σκοτώσουνε. Στο δικαστήριο μέσα επήγε ο Κουντομανώλης ο Κεφαλογιάννης ο Μανόλης που έγινε μετά υπουργός. Και μπαίνει μέσα στο δικαστήριο και τονε λέει -“Βρε άτιμοι, αυτόν πάτε να δικάσετε;Εδώ ρε είναι όλη η Αντίσταση τσι Ελλάδας, εσείς οντέν εχώνουστε αυτός επολεμούσε!”.
Έτσι γλίτωσε. Σταμάτησε η δίκη. Και ήταν πάλι στη Κρήτη. Κυνηγημένος όμως. Και βγήκανε στο βουνό, απάνω εδώ. Το αποτέλεσμα ήτονε ότι βγήκανε 2000 ανθρώποι, μπορεί και παραπάνω και κυνηγούσανε 60 ανθρώπους. Όταν γυρίσανε στη Μαύρη κορφή από πίσω, στα “Κόλλητα” δυο τρεις μέρες χωρίς φαΐ, χωρίς νερό ήτανε όλοι ξεραμένοι τσι δίψας. Αλλά τσι κυνήγουσανε 2000 άτομα. Και λέει ο Μπάμπης εγώ θα πάω για το νερό που γατέχω. Και παίρνει τα παγούρια και πάει. Ήτανε σκοτεινά. Εγέμισε το νερό αλλά όταν έφευγε σκόνταψε στα όπλα που είχαν στέσει οι άλλοι που τα στέναν σαν πυραμίδες στο χώμα. Σκόνταψε και τον αντιληφθήκανε και άρχισαν να πυροβολούν, αλλά στον αέρα γιατί ήταν νύχτα και φοβήθηκαν μη σκοτωθούν μεταξύ τους. Κάποιος τονε γνώρισε με τα φώτα που εδίδανε οι σφαίρες. Και λέει αυτός είναι από τσι Κομμουνιστές. Ένας από τη Λοχριά που τόνε γνώρισε εγύρισε και του παίξε. Την ώρα που έπεφτε ο Μπάμπης γύρισε και αυτός το ταχυβόλο και του παίξε και τονε σκότωσε κι αυτόν.
Ο Αποστόλης είδε ότι σκοτώθηκε ο Μπάμπης. Και πήραν αυτοί απάνω να φύγουνε και εγενίκανε δυο ομάδες. Ο Αποστόλης ακολούθησε την ομάδα που ήτανε ο Πατραμάνης. Ήτανε 11 άτομα. Βγήκανε όπως μου έλεγε ο Θεόφιλος ο Τρουλινός, σε ένα μέρος που είναι Μύλοι. Πιστεύω ή στον Άρδαχτο ή στη Νίθαυρο, κάπου εκεί. Σε ένα σώπατο που είναι Μύλοι.Μπήκανε σε ένα Μύλο μέσα γιατί πια είχε αρχίσει να φέγγει, να ξημερώνει. Κατά τσι 9 με 10 το πρωί επήγε εκεί ένας πιτσιρικάς 16-17 χρονών να πάει στα ζα να τα βλέπει. Δεν ήξερε ότι μέσα ήτανε οι αντάρτες. Την ώρα που τσι δε πάει να φύγει αλλά τονε πιάσανε. Οι αντάρτες σκεφτόντουσαν ίντα να κάμουνε με το κοπέλι που τσι δε. Αυτό τον έλεγε ότι ο πατέρας του ήτονε Κομμουνιστής μονό να το αφήσουνε να φύγει μα δε θα τσι πρόδιδε. Ο Πατραμάνης έκαμε ψηφοφορία. Και επήγε 6 με 5. Οι έξι να το μολάρουνε και οι 5 να το κρατήσουνε εκεί μέχρι το βράδυ. Και εφήκα ντο.
Την ώρα που επήγε λέει το κοπέλι 500 μέτρα απόσταση αρχινά και εφώνιαζε “Οι Κομμμουνιστές μέσα στο μύλο”. Και πορίζουνε όξω. Την ώρα που εκατεβαίνανε ανάμεσα σε πολλά κλαδιά για να φτάσουν σε ένα ξεροπόταμο να περάσουνε απέναντι στο κέδρος, τραυματίστηκε ο Πατραμάνης. Τονε επιδέσανε και τονε κρύψανε σε ένα γύρο εκεί. Οι άλλοι φύγανε . Τελικά τον Πατραμάνη δε τονε βρήκανε και γλίτωσε. Μέχρι να κατεβούνε στο ποταμό σκοτώνει η μια μπάντα την άλλη. Αυτή είναι η κατάρα του Εμφυλίου. Την ώρα που κατεβήκανε στον ποταμό είχε πομείνει μόνο ο Αποστόλης με το Θεόφιλο τον Τρουλινό, όλοι οι άλλοι σκοτωμένοι.Και έλεγε ο γης του αλλού να περάσει πρώτος τον ποταμό. Σφαίρες παντού. Τελικά επέρασε ο Θεόφιλος. Έρποντας λέει επεράσανε. Την ώρα που ήταν στην άκρη του ποταμού του λέει ο Αποστόλης -φύγε μα εμένα με σκοτώσανε. Είχε φάει μια σφαίρα. Δε σε αφήνω εγώ Αποστόλη θα σε επιδέσω και θα φύγουμε, μόνο παίζε που και μπαλωθιά να παίζω και εγώ όπως θα έρχομαι να σε βάλω στη πλάτη μου να σε πάρω του είπε ο Θεόφιλος.
Όπως και έγινε τον επήρε στη πλάτη του και επεράσανε τον ποταμό. Την ώρα εκείνη του φώναζε ο Θεόφιλος -“Αποστόλη εγλιτώσαμε!”. Δε μιλεί ο Αποστόλης.. Και γυρίζει και πέφτει. Έχει πάρει άλλη μια σφαίρα επαέ στη πλάτη. Και πιάσανε και το Θεόφιλο. Τσι βάλανε όλους σε μουλάρια και εφύγανε. Ο Θεόφιλος λέει ότι μέχρι το Τυμπάκι ήτανε μαζί μετά δε γατέχει ίντα τσι κάμανε τσι σκοτωμένους. Και πραγματικά δε βρέθηκε ποτέ του Αποστόλη το πτώμα.Αυτά πως τα έμαθα; Είχε μια εκπομπή στο ραδιόφωνο τότε η ΕΡΤ και έλεγε όσοι έχουνε αγνοούμενους ανθρώπους και θένε να μάθουνε να στείλουνε. Για τη μαύρη τη μάνα μου το κάμα που είχε πάντα την ελπίδα πως μπορεί και να ζει. Και έστειλα στο ραδιόφωνο για το αν γνωρίζει κάποιος για τον Αποστόλη τον Καλομοίρη.
Μου έστειλαν μια επιστολή από την Αθήνα από την ΕΔΑ το κόμμα και μου λένε αν θες να μάθεις έλα στην Αθήνα και βρες τον Παπαδομιχελάκη από το Μάραθος.Πήγα και τονε βρήκα και με πήγε νομίζω στη Καισαριανή και βρίνω το Θεόφιλο που εγλίτωσε. Μου είπε για τα βασανιστήρια που πέρασε μετά. Τον Αποστόλη δεν τόνε εβρήκαμε ποτέ. 17 χρονών ήτονε.
Του Μπάμπη τη κεφαλή τη κόψανε να τη πάνε στο Ρέθυμνο.Προλαβαίνει λέει ο Κατσιάς ο Αντώνης, πρέπει να τόνε πολύ καλός και του λέει:” ξέρεις μρε ποιος είναι αυτός; Μέχρι οψές επολεμούσαμε μαζί, δε θα φτάσουμε μέχρι αυτό το σημείο..” Και κάνει λέει και μια αμαθιά του Μίχαλου του Βρέντζου και τη κρύψανε τη κεφαλή σε μια σχίστρα. Για πολλές μέρες δεν ετολμούσανε να τόνε θάψουνε. Ήτανε εκειά στο λακκί, χωρίς κεφαλή βέβαια. Και περνούσε ο Καράγιωργας, άλλη καλή φυσιογνωμία του χωριού και του λένε για τον άταφο νεκρό. Και έβαλε μπέτη και σιμώσανε και τόνε θάψανε. Εβάλανε και πέτρες απάνω γιατί είχε χοίρους εκεί κοντά και φοβούνταν μη το ξεθάψουν. Όπως τον εθάψανε εκεί έτσι τόνε βρήκαμε. Αλλά το κεφάλι δε μπορέσαμε να το βρούμε ποτέ.
Είναι τόσο μεγάλη η συγκίνηση μου που θα γίνει αυτή η τιμή στα αδέρφια μου με αυτό το άγαλμα που φοβούμαι ότι μπορεί και να μη το φτάξω να το δω. Σας ευχαριστώ όλους και εσένα και τον πάτερ Ανδρέα αλλά και όλους τσι ανθρώπους που συμβάλλουνε να μαθευτεί αυτή η ιστορία. Μετά από τόσους κατατρεγμούς και διώξεις που περάσανε αυτοί οι ανθρώποι έχουνε μια τιμή που τόνε αξίζει..”
«Έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών ο Γιάννης Καλομοίρης ή “Τσίκης”. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου στη 1 μ.μ από τον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου στο Αρμί. Η σορός θα βρίσκεται στην εκκλησία από τις 12 μ.μ
Ήταν Οκτώβριος του 2017, όταν ο Γιάννης Καλομοίρης μιλούσε στην ΑΝΩΓΗ, συγκινημένος για τα αποκαλυπτήρια της προτομής στο Περαχώρι του αδερφού του Μπάμπη, μαχητή του ΔΣΕ. Τον τελευταίο χρόνο αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας και τελικά υπέκυψε με όρθιο το κεφάλι όπως έπραττε σε όλες τις δυσκολίες της ζωής του.Την συνέντευξη του θα αναδημοσιεύσουμε τις επόμενες ημέρες. Σήμερα με μια συγκινητική ανάρτηση στο διαδίκτυο τον αποχαιρετάει η κόρη του Χαρά Καλομοίρη η οποία έγραψε τα εξής:
Γιαννης, Σπυριδωνου, Καλομοιρης ΤΣΙΚΗΣ
19-12-1934 1-12-2019
Έφυγες κι άφησες μια ζωή που δε σου χαρίστηκε.. Δύσκολη ζωή, Πατέρα. Γεννημένος σε μια πολυμελή οικογένεια 6 χρονών βίωσες την καταστροφή του χωριού σου. Και τα πρώτα σου στιβανάκια, όταν σας εκτόπισαν από τα Ανώγεια στο Γενί Γκαβέ, για κακή σου τύχη δεν πρόφτασες να τα πάρεις από το μπαούλο κι έτσι επήρες ξυπόλητος το δρόμο της προσφυγιάς: «εκαίγουντανε, Χαρά, το χωριό μα εγώ έκλαιγα εκείονα το ζευγάρι τα στιβανάκια». Και δε σ’ έφτανε ο πόλεμος κι η Κατοχή.. δε σ’ έφτανε η προσφυγιά, η ξυπολησά κι η πείνα.. Γεννήθηκες, και σ ένα σπίτι αιματοβαμμένο. Σε ένα σπίτι που το έδερναν όλοι οι καιροί.. Τι κι αν ο μεγάλος σου αδερφός ήταν απ τους διοργανωτές του μεγάλου συλλαλητηρίου των ανάπηρων πόλεμου.. τι κι αν ήταν αυτός που ανατίναξε το τανκ στο συλλαλητήριο, τι κι αν όλοι μίλαγαν για τον «Καπετάν Ψηλορείτη» που δεν γνώριζε όρια μεταξύ ζωής και θανάτου κι αναγνωρίστηκε εκ των ύστερων ως μεγάλος πατριώτης. Στα μαύρα χρόνια του εμφυλίου στιγματισμένος κομμουνιστής, μέλος της ΟΠΛΑ. Σκοτώνεται την ίδια μέρα με το μικρότερο αδερφό σου τον Αποστόλη κι εσείς δε μπορείτε όχι να τους κηδεψετε.. ούτε να τους κλάψετε δυνατά. Ο παππούς να κρύβεται στη Μεγάλη Καρυδιά. Εσύ να του πηγαίνεις φαΐ κι εκείνος να ξεριζώνει τα μαλλιά ντου.. «Ποιος κύρης χάνει δυο γιους μονοχτύπι και δε μπορεί μουδε να μουγκρίσει!!!» Τα λόγια του σε σημάδεψαν.. Όπως κι η έχθρητα των αντικομμουνιστών συγχωριανών που τριγύριζε το σπίτι σας με δαυλούς και φωνές να το κάψει. «Αν έλειπε, Χαρά, παιδί μου, ο μπάρμπας ο Νταμπακογιάννης, που ησανιε με τη γιαγιά σου αδερφοπαίδια, να στέσει μπέτη στην πόρτα μας, θα το χάνε το σπίτι μας τρεις φορές καμένο.» Από κει και το μεγάλο δέσιμο με τη φαμελιά ντου.
Η πολιτική σου πορεία λοιπόν, πάτερα, ήταν προδιαγεγραμμένη. Δέθηκες στο χώρο που άνηκε ο Μπάμπης κι Αποστόλης με αιμάτινα δεσμά όπως όλοι στο σπίτι σας. Κι αν ποτέ άκουγες κακό για το κόμμα σου λες και σου έβριζαν τα αδέρφια που αγαπούσες. Γι αυτό δεν σε παρεξηγούσα ούτε κι εγώ ούτε κανείς.. Και ήσουν δεν ήσουν 16 χρονών όταν σε έστειλαν πολιτική εκτόπισή στα Φάρσαλα. Ήσουν βλέπεις ο σπόρος αδερφός των «κακών».. Εκεί συνέβη ένα περιστατικό που δείχνει πολλά για το χαρακτήρα σου. Έδωσες το μοναδικό δεκάρικο που είχες να αγοράσεις κάτι και σου γύρισαν ρέστα από κατοστάρικο. Μόλις το συνειδοτοποίησες, τα επέστρεψες.. κι αυτό, επειδή μαθεύτηκε από τον περιπτερά, βοήθησε πολύ να περάσεις πιο ήπια τον βαρύ θεσσαλικό χειμώνα. Κι ύστερα η δίκη για τη συμπλοκή του Καμαριώτη.. Εσύ, ήσουν απών την κακή βραδιά, γιατί ήσουν αρρωστάρης. Κι όμως κάποιοι σε υπέδειξαν μέσα στο δικαστήριο ως πρωτεργάτη της συμπλοκής!! Η μοίρα των τότε αριστερών.. Χρόνια μετά σου ζήτησαν συγγνώμη. Και δεν τους το κράτησες. Αμφιβάλλω κι αν μπορούσες. Γιατί μπορεί να φώναζες πολύ, να ήσουν ευέξαπτος και παρορμητικός μα ποτέ δεν κράταγες κακιά. Καταβάθος είχες καρδιά μικρού παιδιού. Ούτε σε κείνους που δεν σ’αφηναν με χίλια προσκόμματα να αποτελειώσεις το κουρείο σου, γιατί ήσουν κομμουνιστής, κράτησες κακιά. Δύσκολα χρόνια.. Από τις αναλαμπές της ζωής σου, ο γάμος σου, και ο χρόνος σου στη Γερμανία. Μα η μάνα δεν θελε να σε ακολουθήσει. Ζήσατε μαζί 35 χρόνια. Ήρθα κι εγώ.. Να σας φέρω λίγη, χαρά.. Θυμάμαι μικρή, ότι τραγουδούσες πολύ ωραία και μου έλεγες τραγούδια να αποκοιμηθώ. Μα δεν ήταν μωρουδιακά.. Το πιο αγαπημένο μου ήταν ένα λυπητερό: «Ήτανε Θε μου μια φορά.. τρεις νέοι, τρεις φίλοι, τρία παιδιά..» κι όταν έλειπες το ζήταγα από τη μαμά που όμως δεν μου το έλεγε καθόλου ωραία. Τη μαμά που έφυγε τόσο νωρίς κι έζησες πολλά πολλά χρόνια μόνος. Τα γέρα σου ήρθαν απότομα και δύσκολα. Κράτησαν λίγο. Φεύγεις, περήφανος, γιατί δε χρωστάς σε κανέναν, Πατέρα. Σε κανέναν..Κι αν υπάρχει άλλος κόσμος, θα χουνε στέσει γλέντι τοσοινα νομάτοι απόψε.. τοσοινα πολλοί.. που μόνο μοναχός δε θα σαι πια. Αντίο, Πατέρα. Σου στέλνω την αγάπη μου και το τραγούδι που με νανουριζες μικρή. Το τραγούδι που άργησα να καταλάβω πόσο σου θύμιζε τα αδέρφια που πας να βρεις..
Ήτανε Θεέ μου μια φορά
τρεις νέοι τρεις φίλοι τρία παιδιά
αγάπες όνειρα τραγούδια
Μέσα στο φως μες στα λουλούδια
τρεις νέοι τρεις φίλοι τρία παιδιά
Τώρα απομένουνε βαθιά
ένας εδώ και άλλος εκεί
Χείλη καρδιές μάτια κλειστά
μέσα στο χώμα μες στη γη
ένας εδώ και άλλος εκεί
Κάθε π’ ανθίζουν τα κλαδιά
βγαίνουν τις νύχτες τρία παιδιά
εις τ’ ασημένια καλοκαίρια
που υψώνονται στο φως τα χέρια
βγαίνουν τις νύχτες τρία παιδιά
Μοίρες οι νύχτες προχωρούν
και τα παιδιά ξεπροβοδούν
Στέλνουν μηνύματα στ’ αστέρια
και με καλόβολα τα χέρια
τα τρία παιδιά ξεπροβοδούν
Ήταν θεέ μου μια φορά
τρεις νέοι και τώρα είναι βαθιά
Μέσα στο χώμα μες στη γη
ένας εδώ και άλλος εκεί
τρεις νέοι τρεις φίλοι τρία παιδιά
— Η ΑΝΩΓΗ απευθύνει θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που θα τον σκεπάσει.
“Και πως θα ξανασμίξουμε, στιγμή δεν αμφιβάλλω…”-Ένας χρόνος χωρίς τον Γιάννη Παπανικολάκο
29/11/2019
“Δεν εστεναχωρέσαμε ποτέ ο γης τον άλλο,
και πως θα ξανασμίξουμε, στιγμή δεν αμφιβάλλω..(Λ.Μπέρκης)
Συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον θάνατο ενός αγαπητού παιδιού στην κοινωνία των Ανωγείων, του Γιάννη Παπανικολάκου που “έσβησε” άδικα και πρόωρα στα 39 του χρόνια την 4η Δεκεμβρίου 2018. Η οικογένεια του θα τελέσει το ετήσιο μνημόσυνο του Γιάννη στην Μάνη, όπου αναπαύεται για πάντα, την ερχόμενη Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου, στο χωριό Μηλιά Μεσσηνίας και τον Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας.
Ο Γιάννης Παπανικολάκος, ή “Μόμπιλος” όπως ήταν το παρατσούκλι που του είχαν δώσει οι φίλοι του στα Ανώγεια, γεννήθηκε στο Γύθειο, αλλά πέρασε όλα τα παιδικά και χρόνια της εφηβείας του, μέχρι και την ενηλικίωση του, στα Ανώγεια, όπου βρέθηκε η οικογένεια του, καθώς ο πατέρας του υπήρξε αστυνομικός και μετατέθηκε στο χωριό μας. Ο ίδιος μαζί με τις δυο αδερφές του, Μαρία και Νατάσα, εντάχθηκαν αμέσως στο κοινωνικό σύνολο, αγάπησαν θερμά και αγαπήθηκαν πολύ από τους ανθρώπους των Ανωγείων αποκτώντας πολλούς φίλους, ενώ μάλιστα η αδερφή του Νατάσα νυμφεύθηκε τον Ανωγειανό Μιχάλη Μανουρά.
Ως κάτοικος Ανωγείων είχε καταγράψει πολλές συμμετοχές και είχε μεγάλη προσφορά στον Αετό Ανωγείων. Τα τελευταία χρόνια της ζωής τους ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, ενώ με δύναμη ψυχής παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας του είχε αρραβωνιαστεί και ήταν έτοιμος να φτιάξει τη ζωή του από την αρχή. Δυστυχώς ο θάνατος τον πρόλαβε σκορπίζοντας με θλίψη όλους εμάς που τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει…
Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου, στον Ιερό Ναό της Παναγίας στο Περαχώρι, θα τελεστεί το μνημόσυνο για τις σαράντα ημέρες από το φευγιό του Χαράλαμπου Ροδίτη, με την οικογένεια του να καλεί συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς να παραστούν και να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του. Άνθρωπος με αξίες και αρχές που υπηρέτησε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, άφησε ένα σημαντικό κενό στην κοινωνία των Ανωγείων που τον θυμάται πάντα με εκτίμηση και σεβασμό. Σύσσωμο το χωριό τον αποχαιρέτησε στις 14 Οκτωβρίου 2019 στο αγαπημένο του Περαχώρι, με αισθήματα οδύνης και θλίψης.
Η “Α” εκφράζει τη στήριξη και τη συμπαράσταση για το χαμό του αγαπημένου της πατέρα και στην φίλη και καλή συνάδελφο ,δημοσιογράφο Αγάπη Ροδίτη.
Στο σημείωμα που έστειλαν στην ΑΝΩΓΗ τα παιδιά και η σύζυγος του αναφέρεται:
“Πέρασαν κιόλας 40 ημέρες. Η απουσία σου και το κενό που αφήνεις είναι δυσαναπλήρωτο και αναπάντεχο. Λένε ότι όσοι αγαπάμε δεν φεύγουν ποτέ, βρίσκονται στην καρδιά μας για πάντα , μα νομίζω είναι λόγια παρηγοριάς. Είμαστε υπερήφανοι για όσα μας δίδαξες με την στάση ζωή σου .Ήθος, Δικαιοσύνη, Σεβασμό, Επιμονή, Αγώνα. Και μ αυτά θα πορευτούμε.
Σ ευχαριστούμε για όλα…”
-Στην μνήμη του η οικογένεια του προσέφερε στην ΑΝΩΓΗ το ποσό των 150 ευρώ για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης. Τα χρήματα θα διατεθούν και για τις ανάγκες του Εργαστηρίου Γνώσης της ενορίας του Αγίου Γεωργίου και τα δωρεάν φροντιστήρια Αγγλικών σε μαθητές, ενήλικες και πρόσφυγες. Τους ευχαριστούμε θερμά. Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που τον σκεπάζει…
Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΠΑ-ΑΝΔΡΕΑ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΗΔΕΙΑΣ
Τα Ανώγεια σήμερα αποχαιρετούν μία σεμνή μορφή ενός ανθρώπου που υπηρέτησε με αυταπάρνηση τις αξίες και τις παραδόσεις αυτού του τόπου. Αυτό που χαρακτήριζε το Χαραλάμπη ήταν το στοιχείο της ηθικής της εντιμότητας και της ειλικρίνειας. Διετέλεσε πολλά χρόνια ως ταμίας του Αγροτικού συνεταιρισμού Ανωγείων. Δούλεψε για τον τόπο του. Προσέφερε από όπου τον έταξε η μοίρα και κείνο το οποίο κρατάμε από αυτό τον άνθρωπο , είναι την καλοσύνη του την καλαγαθια του και την ανθρωπιά του.O Θεός να τον αναπαύσει ..
Την Κυριακή 20 Οκτωβρίου στις 11 π.μ θα πραγματοποιηθεί στον Ιερό Ναό Παμ. Ταξιαρχών του κοιμητηρίου στο Χολαργό στην Αθήνα, το μνημόσυνο για τις σαράντα ημέρες από τον θάνατο ενός ξεχωριστού Ανωγειανού, του Γεωργίου Μανουρά ή Ψαρογιώργη. Η οικογένεια του καλεί συγγενείς και φίλους να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη του.
Ο Γιώργης Μανουράς απεβίωσε στις 13 Σεπτεμβρίου 2019 και κηδεύτηκε στην Αθήνα. Ήταν συνταξιούχος της Δ.Ε.Η και παντρεμένος με την Ιωάννα Κουτάντου με την οποία είχε αποκτήσει τρία παιδιά, τον Γιάννη, την Ιζαμπέλα και την Ειρήνη.
Η οικογένεια του Γεωργίου Μανουρά προσέφερε στην Ανωγή το ποσό των 50 ευρώ στη μνήμη του. Τα χρήματα θα διατεθούν για τις ανάγκες του Εργαστηρίου Γνώσης της ενορίας του Αγίου Γεωργίου και τα δωρεάν φροντιστήρια Αγγλικών σε ενήλικες μαθητές και πρόσφυγες. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει…
Πέθανε σε ηλικία 75 ετών η Νίκη Χαιρέτη
09/09/2019
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 75 ετών η Νίκη Χαιρέτη. Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί την Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου στη 1 μ.μ. από τον Ιερό ναό της Παναγίας στο Περαχώρι. Η ΑΝΩΓΗ εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στους οικείους της. Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που θα την σκεπάσει.
Δημοσιεύθηκε σε: Κοινωνικά