Την Κυριακή 1  Νοεμβρίου θα γίνει στον Άγιο Γεώργιο στο Μεϊντάνι το σαρανταήμερο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Γεωργίου Σαλούστρου ή “Κορκολογιώργη” που “έφυγε” από τη ζωή στα 72 του χρόνια στις 21 του περασμένου Σεπτεμβρίου. Η οικογένεια του καλεί συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς, να έρθουν και να ανάψουν ένα κερί στη μνήμη ενός ανθρώπου που άφησε ανεξίτηλο στίγμα στην κοινωνία των Ανωγείων, με την εργατικότητα, το ήθος και την αφοσίωση του σε οικογενειακές και ηθικές αξίες.

Ένας εξαιρετικός οικογενειάρχης, αλλά και αγαπητός γείτονας, φίλος και συγχωριανός για όλους εμάς που τον γνωρίσαμε, “έφυγε” για το μεγάλο ταξίδι, απροσδόκητα, απότομα και άδικα, καθώς η αρρώστια του ήταν πολύ σύντομης διάρκειας. αλλά την πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις, όπως έκανε πάντα στη ζωή του, σε κάθε αντιξοότητα που του παρουσιαζόταν και κυρίως βέβαια με το χαμό του μόλις 5 μήνου γιου του πριν από πολλά χρόνια.

Μέσω της ΑΝΩΓΗ, η οικογένεια του τον αποχαιρετάει με ένα συγκινητικό κείμενο της εγγονής του Κάλλιας Σουλτάτου, με μαντινάδες από την  εγγονή του Νανσυ  Ξυλούρη, αλλά και με μαντινάδες από τον “Κατσούγκρη” και τον “Γυαλάφτη” . Αναλυτικά:

” Αγαπημένε σύζυγε, πατέρα, παππού μας!

Τι μπορεί να πει κανείς για σένα, ένα τόσο ξεχωριστό και καθάριο άνθρωπο, που μόνο αγάπη μας έδινες και ποτέ πίκρα.

Λένε ότι ο χρόνος κλείνει πληγές στο πέρασμα του και αφήνει αναμνήσεις. Όμως για όλους εμάς, την οικογένεια σου, είναι πολύ δύσκολο να κλείσουν αυτές οι πληγές όσα χρόνια κι αν περάσουν. Η φεύγα σου ήταν, απότομη, γρήγορη και οδυνηρή συνάμα.Ήσουν σύζυγος, πατέρας, παππούς, αξιαγάπητος, γεμάτος καλοσύνη για όλους μας στην οικογένεια, αλλά και για τον κόσμο που σε γνώριζε, συγγενείς, φίλους και συγχωριανούς. Άνθρωπος δουλευτής, κουβαλητής μα και πολύ κουρασμένος.

Στα 22 σου χρόνια, όταν απολύθηκες από τον στρατό, γνώρισες την σύζυγο σου Σοφία Σαμόλη, έναν εξίσου με σένα αξιόλογο άνθρωπο και ενωθήκατε με τα δεσμά του γάμου. Ανοίξατε ένα όμορφο σπιτικό, γεμάτο αγάπη. Η ζωή δεν ήταν και τόσο εύκολη. Παρά τις δυσκολίες όμως, δούλεψες σκληρά για να μην στερηθεί τίποτα η οικογένεια σου. Κάνατε δυο κόρες, τη Λίτσα και τη Ρένα. 

Μετά από 12 χρόνια ήρθε στον κόσμο ο γιος σου Νικολής, που όση χαρά σου έδωσε, άλλη τόση και η λύπη μετέπειτα. Το αγοράκι 5 μηνών, βρέφος ακόμα, μπήκε στο νοσοκομείο. Εκεί έπαθες το πρώτο οδυνηρό σοκ. Να βλέπετε με τη σύζυγο σου, τον γιο σας να αργοπεθαίνει και κανένα γιατρό να μην μπορεί να τον βοηθήσει. Δεν πρόλαβες να τον χαρείς, γιατί ο Θεός τον έκανε άγγελο και τον πήρε μαζί του. Οι γιατροί έγραψαν σε μια κόλλα χαρτί:” Θάνατος αγνώστου αιτιολογίας…”

Κηδεύτηκε την ημέρα που κηδεύτηκες και εσύ, 22 Σεπτεμβρίου. Δεν ήταν τυχαίο και τίποτα τελικά δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή. Βαρύ πένθος τότε στο σπιτικό σου, ζήσατε ένα μεγάλο δράμα με τη σύζυγο σου, όταν βάλατε στο χώμα το σώμα του μικρού, αγνού παιδιού σας, που η μοίρα σας στέρησε τόσο άδικα. Έζησες μεγάλη πληγή, που ο χρόνος δεν την έκλεισε ποτέ. Παρόλα αυτά παλέψατε για τα άλλα δυο παιδιά σας να απαλύνετε τον πόνο σας.

Μεγαλώσατε τις κόρες σας με του κόσμου τα καλά. Η σύζυγος σου πάντα κολώνα στο πλάι σου και στα δύσκολα και στα άσχημα και στα καλά και στα κακά. Δούλεψες και εσύ και αυτή σκληρά για να μην στερηθεί τίποτα η οικογένεια σας. Πατέρας πρότυπο. Αυτά τα παιδιά κακή κουβέντα από το στόμα σου δεν θυμούνται, ούτε κακό λόγο από σένα. Σαν γονείς πάντα δεμένοι και αγαπημένοι, ο ένας είχε μονίμως την έννοια του άλλου και σαν άνθρωποι κοινωνικοί δώσατε τις καλύτερες αρχές στα παιδιά σας, σε χαρές και σε λύπες, μέσα και έξω από τα Ανώγεια. Μετέπειτα παντρέψατε τα παιδιά σας, κάνατε εγγόνια και δισέγγονα, είδες μεγάλες χαρές στη ζωή σου.

Η μοίρα όμως, στα 72 σου χρόνια, εκεί που έλεγες να κάτσεις να ξεκουραστείς, σου έπαιξε ύπουλο παιχνίδι με την αρρώστια που σε χτύπησε. Ακόμα και άρρωστος, έφερνες στο σπίτι του κόσμου τα καλά για να ευχαριστήσεις την οικογένεια σου. Είχες έννοια για τον καθένα μας ξεχωριστά. Μια μέρα αν δεν μας έβλεπες, η άλλη δεν πέρναγε, έγνοια και αγάπη για όλους μας, όπως και εμείς το ίδιο για εσένα!

Αυτό το πρότυπο τρίπτυχο, συζύγου, γονιού και παππού θα μας μείνει στη μνήμη, για τί είναι δύσκολο να το βρει κανείς στις μέρες μας σε τέτοιο μεγάλο βαθμό. Μας δίδαξες, μας ορμήνεψες πολλά που θα τα λέμε και στα δικά μας εγγόνια και δισέγγονα.

Μετά από 8 μήνες αρρώστιας και ταλαιπωρίας, ψυχικής αλλά και σωματικής, δεν κατάφερες να βγεις νικητής σε αυτό τον άνισο αγώνα, και ο θεός σε πήρε δυστυχώς κοντά του. Και αναφέρω τη λέξη δυστυχώς γιατί σε θέλαμε και σε θέλουμε δίπλα μας. Το μόνο που μας απαλύνει λίγο τον πόνο είναι ότι ξεκουράστηκες από την αβάσταχτη ταλαιπωρία που έπαθε το κορμί σου. Γιατί ακόμα και άρρωστος ήσουν περήφανος άνθρωπος και δεν ήθελες να σε βλέπουμε έτσι, δεν το άντεχε η ψυχή σου. Σκεφτόσουν περισσότερο εμάς παρά τον εαυτό σου που πάλευε για να κρατηθεί στη ζωή.

Έφυγες όμορφος και χαμογελαστός. Η όψη σου ακόμη και στο φέρετρο ήταν ευτυχισμένη. Η μορφή σου χαμογελαστή, γιατί δεν σε αφήσαμε λεπτό μόνο, όλοι είμασταν στο πλευρό σου όπως έκανες και εσύ μια ζωή για μας. Σου κρατούσαμε το χέρι μέχρι το τέλος, για να μη νιώσεις μοναξιά και να φύγεις ευτυχισμένος και γαλήνιος όπως και έγινε. Μας έδωσες απεριόριστη αγάπη και στην δώσαμε πίσω για να την έχεις αιώνια ακόμα και τώρα που έφυγες μακριά μας. Μεγάλο πράγμα αυτό για ένα γονιό, ίσως το μεγαλύτερο κατόρθωμα. Να δώσεις αγάπη, για να λάβεις πίσω τόση, κι άλλη τόση…

Παράπονο δεν σου έχει κανείς μας και κάθε μέρα που περνάει σε αναζητάμε και πιο πολύ. Μόνο την αρρώστια δεν κατάφερες να νικήσεις, αλλά δεν έχεις ευθύνες εκεί, ήταν ένας δρόμος χωρίς διέξοδο. Στα άγια των αγίων να πας και όσα καλά μας έκανες να στα χαρίσει ο Θεός στον Παράδεισο, γιατί εκεί είναι η θέση σου. Για την γυναίκα σου μην φοβάσαι, θα είμαστε δίπλα της, είναι κάτι που το χρωστάμε και σε εσένα και σε εκείνη, για όσα καλά μας διδάξατε και μας προσφέρατε, που δεν φτάνει ένα κείμενο για να αναφερθούν.

Σε ευχαριστούμε παιδιά και εγγόνια και είμαστε περήφανοι που σε είχαμε γονιό και παππού μας. Καλό Παράδεισο, αγαπημένε μας άνθρωπε και να δώσεις τα χαιρετίσματα μας στο γιο σου το Νικολή, που ξέρουμε πως τώρα πια είναι σε καλά χέρια.

Ευχαριστούμε θερμά και όλο τον κόσμο που τίμησε τη μνήμη του αγαπημένου μας και συμπαραστάθηκε στο πένθος μας…

Έφυγε ένας άνθρωπος με σεβασμό κι αξίες,

σαν απ’ αυτούς που λέγονται, άντρες αισθηματίες.

================================

Άνθρωπος με αισθήματα, μα και καρδιά μεγάλη,

ήσουν, για αυτό και έφηκες, ένα μεγάλο νάμι.

================================

Ξυπνώ, γυρεύω να σε βρω στο καφενείο πάλι,

έφυγες και ερήμαξε για μένα το Μεϊντάνι. 

==============================

Εγώ παππού δε σε ξεχνώ, πάντα θα σε θυμούμαι,

γιατί ποτέ δε μ’ έκαμες να σου παραπονούμαι.

================================

40 μέρες πάνες εδά, μετά το μισεμό σου,

πόνος βαρύς κι αβάσταχτος, ο αποχωρισμός σου.

=================================

Πως να περάσει ο πόνος σου, που σου ΄χα αδυναμία,

έφυγες κι όλα γύρω μου, δεν έχουν σημασία.

==================================

Στην πόρτα σε περίμενε, παππού μου το παιδί σου,

να ταξιδεύετε μαζί, τσ’ αυλές του Παραδεισου.

==================================

 Μ’ ένα καημό εμίσεψες, που σου λείπε ο γιος σου,

και εδά παρέα κάθε αργά έχεις το Νικολιό σου.”

 Η εγγονή σου Κάλλια.

 Ο Γιώργης Μπέρκης (Κατσούγκρης) έγραψε για τον “Κόρκολογιώργη):

 Έφυγες αξιοπρεπής ως ήσουν στη ζωή σου,

για αυτό καλό ταξίδι σου, να αγιάσει η ψυχή σου.

 ============================================

Το πονεμένο σώμα σου, το πολυκουρασμένο,

το χώμα που το σκέπασε να είναι ευλογημένο.

 =======================================

Τιμή και οικογένεια, ήταν τα πρότυπα σου,

κι ακούραστος τα τίμησες, άγια τα λείψανα σου.

 ============================================

Καλό ταξίδι Κόρκολε, μα αν λιώσει και το σώμα,

η μνήμη σου θα μας τιμά και μέσα από το χώμα.

 Ο Αριστείδης Χαιρέτης (Γυαλάφτης) είπε:

Φεύγεις και το στενό πενθεί, δε λέω τίποτα άλλο,

για δεν περνάς και δε γροικά, το μυρωδάτο ζάλο.

 ============================================

Στην κάθε μέρα που περνά και τ’ άχι πιο μεγάλο,

γιατί κοιτάζω το στενό, μα δε γροικώ το ζάλο.

 Η εγγονή του Νάνσυ Ξυλούρη έγραψε τα εξής:

 Αφού σ’ αγάπανε ο Θεός και σ’ ήθελε μαζί του,

μην έχει έννοια  αλλουνού αγγέλου στην αυλή του.

 =============================================

Πες μου πως θα ‘ρθεις μια στιγμή λίγο να σου μιλήσω,

για να σου πω πως σ’αγαπώ κι ύστερα φύγε πίσω.

 =========================================

Γελώ, μιλώ και τραγουδώ, μη δείξω των ανθρώπω,

πόσο πονώ που έφυγες κι είσαι σε ξένο τόπο.

 – Η ΑΝΩΓΗ ευχαριστεί θερμά τους κάτωθι για την προσφορά χρηματικών ποσών στη μνήμη του. Χρήματα που επιθυμούν να διατεθούν για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης, αλλά και του Εργαστηρίου Γνώσης της ενορίας του Αγίου Γεωργίου.

– Η σύζυγος του Σοφία (Φωφώ) προσέφερε το ποσό των 50 ευρώ.

-Η εγγονή του Κάλλια Σουλτάτου προσέφερε το ποσό των 50 ευρώ.

-Ο εγγονός  του Νικηφόρος Σουλτάτος προσέφερε το ποσό των 50 ευρώ.

-Η Αλεξάνδρα Μπαγκέρη προσέφερε το ποσό των 50 ευρώ.

 c Ας είναι ελαφρύ το χώμα των Ανωγείων που σε σκεπάζει “Κορκολογιώργη”, καλέ μας γείτονα…

Γ.Μπ

Φωτογραφία: Μανόλης Σαμόλης