Στον Άδη που θα κατεβείς να βρεις τον Ζωνογιάννη,
γιατί είσαι ακόμα όμορφη, καντάδες να σου κάνει..

Με αυτή την μαντινάδα αποχαιρέτησε ο Αριστείδης Χαιρέτης ή Γιαλάφτης, την Ειρήνη Μανουρά, την Ζωνογιάννενα, λίγο πριν η Ανωγειανή γη την αγκαλιάσει για πάντα. Η Αρχόντισσα Ζωνογιάννενα “έφυγε” στις 18 Ιουλίου 2016 αφήνοντας μεγάλο κενό στο χωριό μας και ιδιαίτερα στο  Μεϊντάνι και την περιοχή του Αγίου Γεωργίου όπου η παρουσία της, η φιλοξενία της, το πάντα ανοιχτό σπίτι της για ντόπιους και ξένους, αλλά και η ομορφιά της, η εσωτερική και η εξωτερική, θα λείψουν από όλους μας. Με σημείωμα της στην Ανωγή, η οικογένεια ευχαριστεί όλο τον κόσμο για την συμπαράσταση στο πένθος της. Αναλυτικά αναφέρουν τα εξής:

“Η οικογένεια της Ζωνογιάννενας ευχαριστεί θερμά και από καρδιάς όλους όσοι συμμετείχαν στο πένθος μας για την απώλεια, της αγαπημένης μας μητέρας και γιαγιάς. Ευχαριστούμε επίσης όλους όσοι συνεισέφεραν διάφορα χρηματικά ποσά αντί στεφάνων σε διάφορα Ιδρύματα, τόσο των Ανωγείων όσο και της υπόλοιπης Ελλάδας.” καταλήγει το σημείωμα της οικογένειας.Παρακάτω σας παραθέτουμε τον επικήδειο που εκφώνησε στην κηδεία της Ειρήνης Μανουρά, ο ανιψιός της Άνδρέας Μανουράς του Ζωνογιώργη, στον οποίο περιγράφεται με υπέροχο τρόπο η ζωή αλλά και η σπουδαία δράση της στην Κατοχή, όπου και αυτή πάλεψε από το δικό της μετερίζι τον κατακτητή. Αναλυτικά στον  επικήδειο ανέφερε τα εξής:

“Αγαπητοί συγχωριανοί,

Η γυναίκα που αποχαιρετούμε σήμερα, ήταν ένα αξιόλογο άτομο, γεμάτο προσφορά, και γι’ αυτό αξίζει να της  πούμε δυο λόγια αντάξια της.
Η Ειρήνη του Ιωάννη και της Ελένης Μηναδάκη, μεγαλώνοντας γνωρίζει τον μελλοντικό της σύζυγο στο πρόσωπο του Γιάννη Μανουρά ή Ζωνού. Τον παντρεύεται και έτσι η Ειρήνη έγινε η Ζωνογιάννενα.
Ήταν δραστήρια, δυναμική και ξύπνια γυναίκα. Υποστήριζε με πάθος τα πιστεύω της και τις θέσεις της. Άτομο ακέραιο. Συγκροτημένη, σοβαρή. Ικανή. Άφησε το στίγμα της, με την αυτοθυσία της, το νοικοκυριό, την εργατικότητα, τον προγραμματισμό.
Τα πρώτα κοινά βήματά της με τον Ζωνογιάννη έγιναν στα πέτρινα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Η οικογένεια του συζύγου της  ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά των εισβολέων. Ούτε μια στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό της να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια και να παρακολουθεί τις εξελίξεις. Συμμετείχε ενεργητικά στην αντίσταση και δίκαια της απονεμήθηκε ο τίτλος της Επονίτισας και της Εαμίτισας.
Όπως γνωρίζουμε αντίσταση στην κατοχή δεν έκανε μόνο όποιος κρατούσε όπλο στο βουνό αλλά και όποιος έδινε μια μπουκιά ψωμί στον πεινασμένο και μια κούπα νερό στον διψασμένο. Η Ζωνογιάννενα, όχι μόνο έδωσε μια μπουκιά ψωμί, πέρασε στην ενεργητική αντίσταση.
Υπό την καθοδήγηση της Ζωναντρέενας και της Ζωνοκώστενας, που είχαν τον συντονισμό όλων των ενεργειών που έπρεπε να γίνουν από τις γυναίκες της οικογένειας (κόρες, ανιψιές, ξαδέρφες) και οι οποίες ήταν μέλη της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ, καθημερινά  ή έπρεπε να ζυμώσει ή να συμμετάσχει στην συγκέντρωση τροφίμων ή να ράψει και να μπαλώσει τρυπημένα  ρούχα ή να πλέξει κάλτσες και φανέλες ή να μαγειρέψει, προκειμένου να έχουν τα απαραίτητα οι αγωνιστές στις αποστολές τους, οι αντάρτες στο βουνό αλλά και η ομάδα του ασύρματου του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής.
Χωρίς αυτή τη δράση των γυναικών, η αντίσταση των ανδρών θα ήταν μισή.
Επίσης το σπίτι του Ζωνογιάννη χρησιμοποιήθηκε από την Οργάνωση είτε ως καταφύγιο, μετά τη Μάχη της Κρήτης, Εγγλέζων- Νεοζηλανδών – Αυστραλών για να προωθηθούν, αργότερα, στη Μέση Ανατολή, είτε για περίθαλψη καταδιωκομένων αγωνιστών, κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Εκτός, όμως, της συμμετοχής της Ζωνογιάννενας στην καθημερινότητα της αντιστασιακής δράσης,  έχουμε και την συμβολή της στη νικηφόρα μάχη του Σφακάκι. Ο επικεφαλής του Εφεδρικού ΕΛΑΣ, Μανώλης Μανουράς ή Σμαϊλης, της ζήτησε να πλησιάσει, όσο πιο κοντά γίνεται στον εχθρό, και να τον ενημερώσει για τον αριθμό των ανδρών της εχθρικής δύναμης και τον οπλισμό που έχουν μαζί τους.  Η πληροφορία αυτή ήταν ιδιαίτερα σημαντική διότι εκεί κρίθηκε η διεξαγωγή της μάχης. Ο Σμαϊλομανώλης, με τις πληροφορίες που του έδωσε η  17χρονη τότε Ζωνογιάννενα, γνώριζε τον εχθρό, γνώριζε την αντάρτικη ομάδα του, έμενε η απόφαση για το πυρ. Η μάχη ήταν σύντομη και χωρίς απώλειες για τις ελληνικές δυνάμεις.
Μετά την κατοχή ασχολήθηκε με την οικογένειά της και την ανατροφή των τεσσάρων παιδιών της (Άρη, Ανδρέα, Γιώργη, Μαρίκας). Τις χάρισαν πολλές χαρές και ήταν περήφανη για τις επιτυχίες τους στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία και για την προσφορά τους στην πατρίδα αλλά και για την καταξίωσή τους στην κοινωνία, ως έντιμοι και χρήσιμοι.
Αλλά και τα παιδιά της είναι περήφανα για την ανατροφή που τους έδωσε και τις αξίες της ζωής που τους δίδαξε.
Το σπίτι του Ζωνογιάννη ήταν ανοικτό σε όλους. Το τραπέζι ήταν πάντα στρωμένο και είχε γίνει γνωστή για τα νόστιμα εδέσματα που ετοίμαζε.
Πολλές προσωπικότητες (πολιτικοί, καλλιτέχνες), που επισκέπτονταν το χωριό μας, φιλοξενούνταν στο σπίτι του Ζωνογιάννη, και τους πρόσφεραν το παραδοσιακό ανωγειανό τραπέζι.
Θεία ήρθε η ώρα του αποχωρισμού. Θα μας λείψεις. Το χωριό έγινε φτωχότερο.
Η μεγαλύτερη προίκα που έδωσες  στα παιδιά σου είναι που τα έμαθες  να κοιτούν τη ζωή κατάματα. Να δέχονται τα καλά και τις τιμές αλλά και τις κακές στιγμές και τις κριτικές.
Δεν γνωρίζουμε που πας, ευχόμαστε το ταξίδι να είναι καλό και να δώσεις χαιρετίσματα σ’ όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα.
Μαρίκα, θερμά συλλυπητήρια, αλλά και συγχαρητήρια που ήσουν δίπλα της και μοιράστηκες τον πόνο της, δίπλα της κάθε στιγμή, μέρα και νύχτα, τουλάχιστον το τελευταίο χρόνο λόγω και της επιβάρυνσης  της υγείας της.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Αιωνία σου η μνήμη..”

-Η Ανωγή ευχαριστεί θερμά την οικογένεια και τα παιδιά της Ειρήνης Μανουρά ή Ζωνογιάννενας για την προσφορά χρηματικού ποσού στη μνήμη της, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για τις ανάγκες της ηλεκτρονικής μας έκδοσης, αλλά και για τις δραστηριότητες στο “Εργαστήρι Γνώσης” της ενορίας του Αγίου Γεωργίου. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει.