Archive for Δεκεμβρίου 2011

Τη Δευτέρα το απόγευμα, στις 18 Δεκεμβρίου ο Βασίλειος Κουνάλης του Δημαράτου έγινε μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Επανωσήφη και έλαβε το όνομα ΄΄Νικηφόρος΄΄. Την επομένη το πρωί έγινε η χειροτονία του εις Διάκονον από τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Ειρηναίο.

O νέος διάκονος αφού πρώτα ευχαρίστησε τον Άγιο Τριαδικό Θεό, τη μονή της μετανοίας του, την οικογένειά του, τους άρχοντες, τους φίλους και όλους τους παρόντες, απευθύνθηκε προς τους αγαπητούς συγχωριανούς του και είπε χαρακτηριστικά: «Επιτρέψτε μου Σεβασμιώτατε τούτη την ώρα, να απευθυνθώ στους ανθρώπους της γενέτειράς μου, να τους ευχαριστήσω και να τους πω: αγαπητοί μου, κρατάτε τα καλύτερα χρόνια μιας ζωής και το πολυτιμότερο κομμάτι της καρδιάς της. Η πίστη σας, το ήθος σας, η αρχοντιά σας, η λεβεντιά σας, οι αγώνες σας, οι θυσίες σας και οι προσευχές σας θα με συνοδεύουν ως οι πολυτιμότερες αποσκευές στη νέα μου πορεία» και κατέληξε με την αναφορά του στον μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιο:  «Χαίρομαι όμως, διότι ο Θεός σάς ευλόγησε να έχετε κοντά σας Πατέρα και Ποιμένα ευγενή, χαρισματικό, δημιουργικό, μεγάλο και ικανό. Να είστε πάντα ευλογημένοι!».

Ο π. Νικηφόρος Κουνάλης θα εργαστεί δίπλα στον αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Ειρηναίο ως διάκονός του. H ΑΝΩΓΗ του εύχεται καλή διακονία και καλή δύναμη.

Ο Λευτέρης του Κατσούγκρη έγραψε δυο όμορφες μαντινάδες για το νέο διάκο:

«Η ευλογία του Θεού

η αγάπη των δικών σου

και η χριστιανοσύνη μας

φάρος παντοτινός σου»

«Ο Θιός να σ’ έχει δυνατό

παντού να διαπρέψεις

τση Ορθοδοξίας τσοι κορφές

όλες να τσοι γυρέψεις»

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ανωγείων σας προσκαλεί στο τριήμερο εορταστικό πρόγραμμα εκδηλώσεων που οργανώνει στο Talos Plaza από 26 έως 28 Δεκεμβρίου 2011. Οι εκδηλώσεις είναι αφιερωμένες στην πολιτιστική κληρονομιά και παράδοση των Ανωγείων.

«Χριστούγεννα στο Talos Plaza»

Ώρες εκδηλώσεων :     18:00 έως 21:00

Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος προβάλλει τη χειροτεχνία των Ανωγείων μέσα από χειροποίητες κατασκευές όπως υφαντά, πλεκτά, παραδοσιακές φορεσιές, στιβάνια, κοσμήματα, ξομπλιαστά κουλούρια.

Γυναίκες από τα Ανώγεια θα παρουσιάζουν την υφαντική τέχνη μέσα από τη βιωματική διαδικασία της ύφανσης.

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Η δεύτερη μέρα είναι αφιερωμένη στα παραδοσιακά εδέσματα και τις γεύσεις των Ανωγείων.

Θα γίνει βιωματική παρουσίαση της διαδικασίας της τυροκομικής τέχνης και θα προσφερθούν παραδοσιακά εδέσματα από τοπικές επιχειρήσεις.

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Η τελευταία μέρα της παρουσίασης είναι αφιερωμένη στην ξυλογλυπτική τέχνη, στην τέχνη του χαλκού, του φυσητού γυαλιού και στη ζωγραφική.

Καλλιτέχνες από τα Ανώγεια θα βρίσκονται στο χώρο των εκδηλώσεων και θα παρουσιάζουν την τέχνη τους μέσα  από τα έργα τους δημιουργώντας παράλληλα έργα τέχνης.

Κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων θα προσφέρονται ζεστά ροφήματα από τοπικά βότανα.

Για την ενίσχυση του Πολιτιστικού Συλλόγου Ανωγείων θα πωλούνται μικρά δώρα. Μέρος των εσόδων θα διατεθεί στο Κέντρο Ειδικών Παιδιών Ζωοδόχος Πηγή.

Στα τέλη του 1833,περιηγείται την Ελλάδα, ένας γερμανός καθηγητής (της παγκόσμιας ιστορίας και των κλασικών γλωσσών)συγγραφέας δύο βιβλίων για το μεσαιωνικό ελληνισμό, την Ιστορία της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας (1827) και την Ιστορία της χερσονήσου του Μοριά κατά το μεσαίωνα (1830) Προκαλεί τόσο καλή εντύπωση, στους κύκλους της αθηναϊκής διανόησης, ώστε του προσφέρεται έδρα στο πανεπιστήμιο Αθηνών, την οποία αρνείται ευγενικά.

Θα ξανάρθει στην Αθήνα το 1842.Στο συγγραφικό έργο του έχουν προστεθεί δύο βιβλία. Μια ακαδημαϊκή πραγματεία περί της καταγωγής των σημερινών Ελλήνων (1835) και ο δεύτερος τόμος της Ιστορίας του Μοριά (1836).

Πέντε χρόνια αργότερα, το Μάιο του 1847, κατά τη διάρκεια ενός τρίτου ταξιδιού, θα επισκεφτεί για λίγες μέρες την Αθήνα. Στην Αθήνα όμως, αντιμετωπίζει μια εξαιρετικά άσχημη υποδοχή. Εφτά έλληνες λόγιοι, έχουν δημοσιεύσει έργα εναντίον των θέσεων του (οι: Ε. Βυβιλάκης, Δ. Σουρμελής, Γ. Πεντάδης Δάρβαρης, Σ. Οικονόμου, Α. Γεωργιάδης Λευκίας, Α. Παπαδόπουλος Βρετός, Κ. Παπαρρηγόπουλος). Οι εφημερίδες δημοσιεύουν πολεμικές και γελοιογραφίες εναντίον του. Ρήτορες τον κατακεραυνώνουν σε διαλέξεις, τα παιδιά τον γιουχαΐζουν στο δρόμο .

Τι έχει συμβεί; Απλώς οι Έλληνες έχουν ανακαλύψει με καθυστέρηση αρκετών χρόνων, τη γνώμη του Φαλμεράυερ για αυτούς. Ότι δηλαδή, σύμφωνα με τις μελέτες του, δεν είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων.

Ο Φαλμεράυερ θεωρεί την ήττα στη Χαιρώνεια, ένα θανάσιμο τραύμα, που το ακολουθούν η καταστροφή της Κορίνθου από το Μόμμιο, η εισβολή του Αλάριχου και ο πόλεμος του Βυζαντίου κατά της παλιάς θρησκείας. Όλα αυτά όμως, έφεραν μόνο τον πολιτικό και πολιτιστικό θάνατο της αρχαίας Ελλάδας.

Σύμφωνα με τον Φαλμεράυερ, ο εκσλαβισμός και ο εξαλβανισμός των περιοχών του ελληνικού χώρου, αυτή η διαδικασία «φυλετικής επιμειξίας», «νόθευσε» και, τελικά, εξαφάνισε την αρχαιοελληνική φυλή και τον πολιτισμό της.

Οι θέσεις του Φαλμεράυερ, και ανεξάρτητα από τις προθέσεις του, πλήττουν την ιδέα περί ιστορικής συνέχειας αρχαίων και νέων Ελλήνων, την ιδέα που θα αποτελέσει το σκληρό πυρήνα, την ψυχή, του ελληνικού εθνικού μύθου.

Το σημαντικό αυτό θέμα για τον προσδιορισμό της νεοελληνικής ταυτότητας θα τεθεί         ,από την πλευρά της ελληνικής ιστοριογραφίας, με όρους πολιτισμικούς: υπό την έννοια δηλαδή ότι ο ελληνισμός κατορθώνει και επιβιώνει ιστορικά, άρα είναι διαχρονικός, ενιαίος και μοναδικός, διότι παρουσιάζεται καθ’όλη τη διάρκεια της ιστορικής του πορείας να έχει μεγάλες αφομοιωτικές δυνατότητες ως πολιτισμός.

Υποστηρίζεται ,λοιπόν, ότι μέσα στις λαϊκοθρησκευτικές και καλλιτεχνικές  παραδόσεις  ζει και αναπτύσσεται μια «γνήσια εθνική ψυχή», ένας ανόθευτος από εξωτερικές επιδράσεις «εθνικός πολιτισμός», που συνιστά το «πνεύμα του έθνους».Οι έννοιες του «λαού» και του «έθνους» ταυτίζονται  και παρουσιάζονται μέσα από το σχήμα :αρχαίος, μακεδονικός, χριστιανικός, μεσαιωνικός και νέος ελληνισμός. Ενωτικά πολιτισμικά στοιχεία είναι η γλώσσα με την οποία επικοινωνούν οι άνθρωποι και η θρησκεία στην οποία πιστεύουν. Θεμελιωτές αυτής της θεωρίας υπήρξαν οι Σπυρίδων Ζαμπέλιος και Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος. Οι δύο αυτοί διανοητές , με το έργο τους  απέδειξαν ότι  οι Νεοέλληνες είναι απόγονοι των Βυζαντινών, οι οποίοι είναι οι απόγονοι των αρχαίων. Άρα οι Νεοέλληνες είναι φορείς και της κληρονομιάς των αρχαίων και της κληρονομιάς των Βυζαντινών.


Ιωάννα Μπισκιτζή

Λέκτορας Κλασικής Φιλολογίας


Πηγές:

Βελουδής 1982: Γιώργου Βελουδή, Ο Jakob Philipp Fallmerayer και η γένεση του ελληνικού ιστορισμού, Αθήνα 1982.

Δημαράς 1986: Κ.Θ. Δημαρά, Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος / Η εποχή του – η ζωή του – το έργο του, Αθήνα 1986.

Χοπφ 1872: Καρόλου Χοπφ, Οι Σλάβοι εν Ελλάδι / Ανασκευή των θεωριών Φαλλμεράυρ, μετάφραση Φραγκίσκου Ζαμβάλδη, Βενετία 1872

Παπαρρηγόπουλος, Κωνσταντίνος Δ., Ιστορία του ελληνικού έθνους: Από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα.

Στα Ανώγεια βρίσκεται, σήμερα, ο Νίκος Λυγερός, ο Έλληνας που κατέχει τον υψηλότερο δείκτη ευφυΐας (IQ) στην κλίμακα Stanford-Binet, με 189 βαθμούς.

Ο … εξυπνότερος Έλληνας επισκέφθηκε το δημοτικό σχολείο Ανωγείων, κατόπιν πρόσκλησης των δασκάλων του σχολείου. Εκεί ο Νίκος Λυγερός απάντησε σε ερωτήσεις που του υπέβαλαν μαθητές.

To “who is who” του Ν.Λυγερού

Ο Νίκος Λυγερός γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο, σύντομα όμως η οικογένειά του μεταφέρθηκε στη Γαλλία.

Ως ερευνητής κατέχει διάφορα παγκόσμια ρεκόρ στους τομείς της άλγεβρας, της θεωρίας αριθμών και της συνδυαστικής (βλέπε www.lygeros.org).

Είναι επισκέπτης καθηγητής στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, στην Αστυνομική Ακαδημία, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας και στη Σχολή Στρατολογικού, στρατηγικός σύμβουλος, καθηγητής προικισμένων παιδιών, expert διερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια, συγγραφέας, σκηνοθέτης, ποιητής, επιστημονικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας και του Συνδέσμου φίλων Καραθεοδωρή που έχει στόχο την ανάδειξη της επιστημονικής μορφής του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή, του μεγαλύτερου μαθηματικού της σύγχρονης Ελλάδας.

Έχει ιδρύσει την οργάνωση «The Pi Society» στην οποία για να εγγραφεί κάποιος πρέπει να έχει IQ 176 και πάνω, βαθμούς νοημοσύνης που σύμφωνα με στατιστικές αντιστοιχεί σ’ έναν άνθρωπο στο εκατομμύριο.

Δημοσίευσε περισσότερα από 3600 άρθρα πάνω σε θέματα φιλοσοφίας, νοημοσύνης, εκπαίδευσης, μαθηματικών, φυσικής, μυθολογίας, θρησκείας, ιστορίας, αρχαιολογίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, μουσικής, πολιτικής, κοινωνιολογίας, στρατηγικής, management, οικονομίας. Έχει ποιητικές συλλογές (Πηγή ρωμιοσύνης, Φωτεινή νοσταλγία, Το χρώμα του αοράτου, Le souvenir du dragon, La croix du dragon), σενάρια (Οι σκιές του Πύργου, Στο σταυροδρόμι του γαλάζιου), κωμωδίες (Autoréférence, Alter Ego, Un Deux-pièces), δράματα (Les démiurges, Les chacals, Les toques noires, Les lumières noires, Dialogues oubliés, Ludwig, Οι χορδές του χρόνου, Cinq mouvements pour un silence, L’homme qui n’existait pas, Formidabiles Homines, O άνθρωπος χωρίς όνειρα), τραγωδίες (Ορέστης και Ηλέκτρα, Αχιλλέας και Πενθεσύλια, Οδυσσέας και Καλυψώ), ορατόριο (Προμηθέας και Αθηνά), όπερα (Ο Κένταυρος και ο Τιτάνας), μυθιστορήματα (Le chevalier sans armure, Τα τριάντα φιλιά του ήλιου), διηγήματα (Les Caméléons, Les condamnés à vivre, Sous l’olivier, le soleil, Révolutions Humaines) και δοκίμια (Leonardo da Vinci: Le génie universel, Νοητική Στρατηγική, Pensée stratégique européenne, Eléments de stratégie contemporaine, Humanitas et Tempus, Codex, Νοητική Γεωστρατηγική).

Του  Δακανάλη Μανόλη πρώην Αγρονόμου

Η  θέση Ξικοπέραμα  ( ή Αξικό πέραμα) βρίσκεται  βορειοανατολικά των Ανωγείων σε μια ρεματιά, στην οποία ενώνονται δυο μικροί ποταμοί.  Ο ένας ποταμός πηγάζει από τη θέση «Βαρσαμά»  και ο άλλος από τον οικισμό «Σίσαρχα» και τα γύρωθεν αυτού βουνά. Οι παραπάνω παραπόταμοι σχηματίζουν το ποτάμι του  «Μάκρη», που στην πορεία του ενώνεται με τον ποταμό Μυλοπόταμο , που περνά κάτω από το χωριό Γαράζο.

Το  Μινωικό μονοπάτι που συνέδεε την αρχαία πόλη της  Αξού που άκμασε το 1000π.χ. με την Κνωσό περνούσε από τη θέση Ξικοπέραμα ( επειδή περνούσαν οι Αξικοί, ονομάστηκε Αξικό πέραμα-Ξικοπέραμα). Στο σημείο αυτό ενώνονταν και ο δρόμος που ερχόταν από τα Ανώγεια. Ο δρόμος αυτός ήταν φτιαγμένος από καλντερίμι , βρίσκονταν σε διαρκή κίνηση από ανθρώπους και υποζύγια μέχρι το έτος 1970. Εξυπηρετούσε δε όλα τα χωριά του Πάνω Μυλοποτάμου, γιατί δεν υπήρχε άλλος δρόμος για το Ηράκλειο. Μόλις άρχισαν να ανοίγονται οι αγροτικοί δρόμοι και τα αυτοκίνητα αντικατέστησαν τα υποζύγια σταμάτησε η κυκλοφορία του και εγκαταλείφθηκε. Σήμερα υπάρχει ένα πολύ μικρό κομμάτι του δρόμου αυτού μεταξύ της θέσης « Μάκρη» και « Μελισσουργάκι». Εγώ  θυμάμαι τον δρόμο αυτό σε πλήρη λειτουργία και κίνηση.
Το χειμώνα οι δυο παραπάνω παραπόταμοι  κατεβάζουν μεγάλες ποσότητες νερού  και το πέρασμα ήταν δύσκολο, έτσι πολλές φορές σταματούσε η κυκλοφορία πεζών και υποζυγίων. Η οικονομική ζωή  παρέλυε  στο Πάνω Μυλοπόταμο με μεγάλες  ελλείψεις  στα πάσης φύσεως εφόδια, αλλά δυσκόλευε ή απέκλειε και τη μεταφορά σοβαρά αρρώστων ή τραυματιών στο Ηράκλειο.
Ο ευφάνταστος Ανωγειανός  ΔΑΓ. Κεφαλογιάννης ή Γκιουλές  που είχε προοδευτικό μυαλό, σκέφτηκε ότι στο σημείο που ενώνονταν οι δυο παραπόταμοι, έπρεπε να κατασκευαστεί μια γέφυρα, για να εξυπηρετεί ακώλυτα το χειμώνα όλους αυτούς που περνούσαν.
Τα χρήματα για την κατασκευή του έργου ήταν πολλά και ο ίδιος δεν είχε τόσα  χρήματα για να κατασκευάσει το έργο. Σκέφθηκε να κάνει έρανο σε όλα τα χωριά του Πάνω Μυλοποτάμου που χρησιμοποιούσαν τον δρόμο. Η ανταπόκριση των κατοίκων ήταν θετική, γιατί αναγνώρισαν την αναγκαιότητά του  και προσέφερε ο καθένας, ότι μπορούσε από το υστέρημά του.
΄Εφερε ειδικούς τεχνίτες και άρχισε η κατασκευή της γέφυρας. η οποία τέλειωσε  το έτους 1897 .  Το γεφύρι  είναι πέτρινο μονότοξο μήκους 7 μέτρων, πλάτους 3,40 μέτρων και ύψους 3,5 μέτρων. Είναι ένα καλλιτεχνικό αρχιτεκτονικό γεφύρι με περίτεχνα λαξευμένες πέτρες  και αποτελεί κατά τη γνώμη μας ένα μνημείο της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Η λάσπη που χρησιμοποιήθηκε ήταν  Σαντορινιό και το έφεραν από τη Σαντορίνη , όπως μου είπε στις 15 Ιουνίου 2007 ο Ρούλιος Μιχάλης ή Ρουλομιχάλης  ετών 88 κάτοικος Ανωγείων. Δεν μπόρεσε όμως να με πληροφορήσει  από πού κατάγονταν ο πρωτομάστορας της κατασκευής. Σήμερα έχει γίνει μια μικρή διαπλάτωση  της γέφυρας για να περνούν από πάνω τα αγροτικά οχήματα.
Ο εμπνευστής της γέφυρας  Κεφαλογιάννης ή Γκιουλές έκτισε το μνήμα του δίπλα στη γέφυρα. Πέθανε το 1898 ένα χρόνο αργότερα μετά τα εγκαίνια και τάφηκε εκεί κατά την επιθυμία του, είχε δε γεννηθεί το 1814.Όταν πέθανε  στα Ανώγεια είχε μεγάλη χιονιά περίπου 50 εκατοστά . Επιστρατεύτηκαν οι περισσότεροι Ανωγειανοί για να μεταφέρουν  το φέρετρο στους ώμους και να το αποθέσουν στην  τελευταία του κατοικία.
Ο Γκιουλές ήταν κατά τη γνώμη μου ένα άτομο με προοδευτικές ιδέες, φαντασία και αποφασιστικότητα, έτσι υλοποίησε τις σκέψεις και τις αποφάσεις του προς όφελος του κοινού. ΄Ηταν ένας δωρητής των Ανωγείων και της ευρύτερης περιοχής. Μέσα από τον τάφο του θα  φυλάει αιωνίως  το αθάνατο αυτό έργο του, που ως φαίνεται ήταν σκοπός της ζωής του. Aς είναι αιωνία η μνήμη του.
Από ότι θυμάμαι στα μέσα της δεκαετίας του 1990- 2000 έγινε μεγάλη πλημμύρα στην ευρύτερη περιοχή και οι δυο παραπόταμοι κατέβασαν τεράστιες ποσότητες ορμητικών υδάτων συμπαρασύροντας κορμούς δέντρων και ξύλα. Όλα αυτά στόμωσαν τη γέφυρα η οποία δέχτηκε μεγάλες πιέσεις, αλλά δεν έπαθε απολύτως τίποτα-
Πηγές: Μαρτυρία Μιχάλη Ρούλιου ή Ρουλομιχάλη κατοίκου Ανωγείων.
Μαρτυρίες παλαιότερων Ανωγειανών που είχαν γνώση του θέματος.

O παπα- Ανδρέας Κεφαλογιάννης πιστός στην παράδοση που ο ίδιος δημιούργησε, απόψε το βράδυ στις 8.30 θα πραγματοποιήσει την καθιερωμένη λειτουργία μόνο για τσ’ άνδρες, στην εκκλησία του Αϊ Γιώργη. Όσοι πιστοί προσέλθετε…

-->